Μοχάμεντ Άλι: Ο πρωταθλητής των ρινγκ και των... ανθρώπων

Στις 17 Ιανουαρίου του 1942 θα ερχόταν στη ζωή ο Κάσιους Μαρσέλους Κλέι, που έμελλε να γίνει ο μεγαλύτερος πυγμάχος όλων των εποχών αλλά κι ένα ιερό σύμβολο για τη διεκδίκηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ο Μοχάμεντ Άλι.

Ο Κάσιους Κλέι γεννήθηκε στο Λούισβιλ της πολιτείας του Κεντάκι στο νότο των ΗΠΑ. Ο πατέρας του, συντηρούσε την οικογένειά του εργαζόμενος ως σχεδιαστής πινακίδων και η μητέρα του, Οντέσα Γκρέιντι Κλέι, εργαζόταν ως οικιακή βοηθός. Η ενασχόλησή του με την πυγμαχία ξεκίνησε όταν ήταν στην ηλικία των δώδεκα ετών, αρχικά σε ερασιτεχνικό επίπεδο. Το 1960 κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ρώμης, στην κατηγορία των 87.5 κιλών, γεγονός που σηματοδότησε την έναρξη της επαγγελματικής του σταδιοδρομίας στην πυγμαχία.
Οι πρώτες επαγγελματικές εμφανίσεις του προκάλεσαν εντύπωση περισσότερο εξαιτίας της συμπεριφοράς του, καθώς συνήθιζε να απευθύνεται με υπεροπτικό και ειρωνικό ύφος προς τους αντιπάλους του, υιοθετώντας για τον εαυτό του το παρωνύμιο «Μέγας» και χρησιμοποιώντας στίχους ή φράσεις με τις οποίες αυτοχαρακτηριζόταν, όπως η περίφημη ρήση του πως «πετά σαν πεταλούδα, τσιμπά σαν μέλισσα». Η συμπεριφορά του και ο τρόπος που αγωνιζόταν προκάλεσαν τόσο το θαυμασμό μέρους του κοινού και των ειδικών του αθλήματος όσο και την οργή άλλων. Στη διάρκεια των αγώνων, ο Κλέι διατηρούσε τα χέρια του αρκετά χαμηλά και επιχειρούσε να αποφεύγει τα χτυπήματα περισσότερο με την κίνηση του σώματός του, αντί της συνηθισμένης παθητικής άμυνας. Στις 25 Φεβρουαρίου του 1964 διεκδίκησε για πρώτη φορά τον τίτλο του πρωταθλητή, από τον Σόνι Λίστον, νικώντας στην αναμέτρησή τους μετά από έξι γύρους. Δύο ημέρες αργότερα, ο Κλέι προκάλεσε την αντίδραση της αμερικανικής ομοσπονδίας της πυγμαχίας, ανακοινώνοντας πως είχε ασπαστεί το Ισλάμ και προσχωρήσει στην οργάνωση του Έθνους του Ισλάμ (γνωστή και ως «Μαύροι Μουσουλμάνοι»). Η θρησκευτική μεταστροφή του συνοδεύτηκε από αλλαγή του ονόματός του και στις 6 Μαρτίου 1964 υιοθέτησε το όνομα Μοχάμεντ Άλι που του δόθηκε από τον πνευματικό καθοδηγητή του, Ελάιτζα Μοχάμεντ. Οι θρησκευτικές του πεποιθήσεις εξελίχθηκαν στη διάρκεια του χρόνου και τo 1975, μετά το θάνατο του Ε. Μοχάμεντ, στράφηκε προς το «ορθόδοξο» Ισλάμ.
Τα επόμενα χρόνια, ο Μοχάμεντ Άλι κυριάρχησε στους αγωνιστικούς χώρους όπως λίγοι πυγμάχοι στην ιστορία του αθλήματος. Κατόρθωσε να υπερασπιστεί τον τίτλο του απέναντι στον Λίστον το Μάιο του 1965, επικρατώντας του αντιπάλου του με νοκ άουτ στον πρώτο γύρο του αγώνα, ενώ ακολούθησαν και άλλες επιβλητικές νίκες επί σπουδαίων πυγμάχων.
Αδιαφιλονίκητος παγκόσμιος πρωταθλητής στην κατηγορία βαρέων βαρών, ο άνθρωπος τον οποίο αποκαλούσαν «The Greatest» (Ο μέγιστος) είχε συγκλονίσει τις ΗΠΑ το 1967 αρνούμενος να υπηρετήσει τη στρατιωτική του υπηρεσία και να πολεμήσει στο Βιετνάμ, λόγω των θρησκευτικών του πεποιθήσεων.
Φυλακίστηκε, του αφαιρέθηκαν οι τίτλοι του και του απαγορεύτηκε η συμμετοχή σε αγώνες πυγμαχίας για τρία χρόνια και έξι μήνες πριν ξαναγίνει παγκόσμιος πρωταθλητής το 1974, κερδίζοντας τους τίτλους του WBA και του WBC, όταν νίκησε με νοκ αουτ (στον 8ο γύρο) τον Τζορτζ Φόρεμαν σε έναν αγώνα που διοργανωθεί στην Κινσάσα του τότε Ζαΐρ, σήμερα Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, και έμεινε στην ιστορία ως «βροντή στη ζούγκλα».
Έχασε τον τίτλο του από τα σημεία από τον Λέον Σπινκς στις 15 Φεβρουαρίου του 1978 και τον ανέκτησε στη ρεβάνς στις 15 Σεπτεμβρίου του ίδιου έτους.
Τελείωσε την επαγγελματική του σταδιοδρομία με ήττα στα σημεία από τον Τζαμαϊκανό Τρέβορ Μπέρμπικ, στις 11 Δεκεμβρίου του 1981 στο αθλητικό κέντρο Βασίλισσα Ελισάβετ στο Νασάου.
Ο 'Αλι έπασχε για περισσότερα από 30 χρόνια από τη νόσο Πάρκινσον και είχε ήδη νοσηλευτεί δύο φορές στα τέλη του 2014 και στις αρχές του 2015 με πνευμονία και ουρολοίμωξη. Το βράδυ της 4ης Ιουνίου του 2016 έχασε την τελευταία του μάχη, αυτή για τη ζωή, σε ηλικία 74 ετών, στο Φοίνιξ της Αριζόνα.
Οι ατάκες που έκαναν τον Μοχάμεντ Άλι πρωταθλητή... των ανθρώπων
Πριν την ύστατη μάχη όμως, είχε δώσει πολλές μάχες όχι μόνο εντός ρινγκ αλλά και στο τερέν των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ήταν ένας μεγάλος αθλητής αλλά κι ένας μεγάλος άνθρωπος.
O ίδιος είχε πει ότι είναι ο καλύτερος. Κι έτσι έμεινε στην ιστορία, ως ο «the gratest». «Είμαι ο σπουδαιότερος. Το είπα πριν καν καταλάβω ότι ήμουν. Σκέφτηκα ότι αν το λέω αρκετά, θα πείσω τον κόσμο ότι ήμουν πράγματι ο σπουδαιότερος», θα έλεγε αργότερα για την ατάκα του. «Είμαι βασιλιάς. Πετάω σαν πεταλούδα και "τσιμπάω" σαν μέλισσα», είχε δηλώσει περιγράφοντας τον ευατό του.
«Ξέρω που πηγαίνω και ξέρω την αλήθεια και δεν θα γίνω αυτό που θες να γίνω. Είμαι ελεύθερος να γίνω αυτό που θέλω», υποστήριζε ο Μοχάμεντ Αλί. Κι αυτό έκανε.
«Το Κάσιους Κλέι είναι ένα όνομα που έδωσαν οι λευκοί στους σκλάβους προγόνους μου. Τώρα που είμαι ελεύθερος και δεν ανήκω πουθενά και σε κανέναν, τώρα που δεν είμαι πια σκλάβος, τους δίνω πίσω το "λευκό" όνομά τους και διαλέγω ένα όμορφο αφρικάνικο», είχε πει όταν ασπάστηκε το Ισλάμ κι αποφάσισε να γράψει αθλητική κι ακτιβιστική ιστορία, ως… Μοχάμεντ Άλι.
«Ποτάμια, λίμνες, ρυάκια. Όλα έχουν διαφορετικά ονόματα, αλλά όλα περιέχουν νερό. Όπως οι θρησκείες. Όλες περιέχουν αλήθειες», είχε πει για την απόφαση του να ασπαστεί το Ισλάμ. Μεγαλύτερη του πίστη όμως, η πίστη στον άνθρωπο. «Η έλλειψη πίστης κάνει τους ανθρώπους να φοβούνται να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις. Για αυτό πίστευε στον εαυτό σου», έλεγε.
Με πρότυπο του τον ριζοσπάστη Μάλκολμ Χ. και το κίνημα των «Μαύρων Μουσουλμάνων» ο Μοχάμεντ Αλι έδειξε από νωρίς ποιος πραγματικά ήταν.
«Οι αρχές μου είναι σημαντικότερες από τα χρήματα και τον τίτλο», έλεγε και δεν έμεινε μόνο στα λόγια αφού για αυτές τις αρχές του ήταν που έχασε και τα δύο.
Ήταν το 1967, όταν ο κορυφαίος πυγμάχος όλων των εποχών πήρε την απόφαση να μην πολεμήσει στον πόλεμο του Βιετνάμ συγκλονίζοντας την παγκόσμια κοινή γνώμη. «Δεν γνωρίζω τίποτα για το Βιετνάμ και δεν έχω τίποτα να χωρίσω με τους Βιετκόνγκ. Δεν θα βρεθώ 10.000 μίλια μακριά για να σκοτώσω άλλους φτωχούς ανθρώπους που δεν είναι εχθροί μου. Οι εχθροί της χώρας μου είναι εδώ. Τουλάχιστον, αυτοί δεν με φωνάζουν βρωμο-νέγρο», δήλωνε τότε. «Τα έθνη πολέμησαν για να αλλάξουν τους χάρτες, αλλά τους χάρτες άλλαξαν οι πόλεμοι της φτώχειας», είχε σημειώσει σε συνέντευξη του.
«Είμαι η Αμερική. Είμαι η πλευρά που δεν αναγνωρίζεις. Αλλά συνηθίστε με. Μαύρος, σίγουρος, αναιδής. Το όνομά μου, όχι το δικό σας. Η θρησκεία μου, όχι η δική σας. Οι στόχοι μου, οι δικοί μου. Συνηθίστε με», είχε δηλώσει για όσους είχαν εναντιωθεί στην απόφαση του. Όμως, όπως πίστευε «η θέληση πρέπει να είναι πιο δυνατή από την ικανότητα» κι έτσι με πάθος συνέχιζε να υποστηρίζει τις επιλογές του.
Πέραν από πρωταθλητής της πυγμαχίας ο Μοχάμεντ Αλί είχε αναδειχτεί και πρωταθλητής στην κούρσα για την ανεύρεση του νοήματος της ζωής. «Αυτός που δεν είναι αρκετά θαρραλέος και δεν παίρνει ρίσκα, δεν θα εκπληρώσει τίποτα στη ζωή του», έλεγε και υπογράμμιζε ότι «το ''αδύνατον'' είναι μία λέξη που λένε μικροί άνδρες που το βρίσκουν πιο εύκολο να ζουν στον κόσμο που τους δίνεται παρά να εξερευνήσουν τη δύναμη που έχουν να τον αλλάξουν. Το αδύνατον δεν είναι γεγονός. Είναι άποψη. Είναι προσωρινό. Τίποτα δεν είναι αδύνατο».
«Μην μετράς τις μέρες, κάνε τις μέρες να μετρούν», ήταν η συμβουλή που έδινε στους νεότερους που τον αγαπούσαν σαν Θεό και έδινε μια ευχή: «Εύχομαι οι άνθρωποι να αγαπούσαν όλους τους άλλους όπως αγαπούν εμένα. Θα ήταν καλύτερος ο κόσμος».

Διαβάστε περισσότερα

«Εγώ, έτσι και τρούπωσα…, τρούπωσα»!

ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

• facebook.com/mpogiopoulos
• mpog@imerodromos.gr

    Πως το έλεγε ο Αριστοτέλης, που ήτανε και δάσκαλος του Μεγαλέξανδρου, και των οποίων είμεθα και γνήσιοι απόγονοι; Ο άνθρωπος – έλεγε – είναι ζώον πολιτικόν. Πολιτικόν. Ζώον…
    Μετά το κερασάκι της ανωτέρω αρχαιομάθειας ας πάμε στα νέα ελληνικά, κι ας δούμε μια φρέσκια φωτογραφία της πολιτικής μας ζωής: 

– Ο κ.Φωκάς εξελέγη σε αυτή τη Βουλή με την Ένωση Κεντρώων. Τώρα, πλέον, όμως, παρότι με άλλες ψήφους εξελέγη, είναι στους ΑΝΕΛ.

– Ο κ.Θεοχάρης εξελέγη με το Ποτάμι. Τώρα, όμως, έπαψε να είναι Ποτάμι, πράγμα για το οποίο τον ψήφισαν όσοι τον ψήφισαν, κι έγινε ΝΔ. Παρεμπιπτόντως, όσο ήταν Ποτάμι ήταν με τις Πρέσπες. Τώρα που έγινε ΝΔ καταψηφίζει τις Πρέσπες.

– Ο κ.Δανέλλης ξεκίνησε να είναι ΣΥΝ. Μετά πέρασε στο ΠΑΣΟΚ. Σε αυτή τη Βουλή εξελέγη με το Ποτάμι. Τώρα δίνει ψήφο εμπιστοσύνης στον ΣΥΡΙΖΑ.

– Η κυρία Κουντουρα ήταν ΝΔ. Σε αυτή τη Βουλή εξελέγη με τους ΑΝΕΛ. Τώρα είναι ΣΥΡΙΖΑ. Οσο ήταν ΑΝΕΛ και δεν ήταν υπουργός δεν συμφωνούσε με την συμφωνία των Πρεσπών. Τώρα που είναι υπουργός και δίνει ψήφο εμπιστοσύνης στον ΣΥΡΙΖΑ συμφωνεί με την συμφωνία των Πρεσπών.

– Ο κ.Ζουράρις εξελέγη με τους ΑΝΕΛ. Δίνει, όμως, ψήφο εμπιστοσύνης στον ΣΥΡΙΖΑ. Ταυτόχρονα, όμως, παραμένει στην ΚΟ των ΑΝΕΛ.

– Η κυρία Παπακώστα εξελέγη με τη ΝΔ. Τώρα, όμως, είναι υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ. Όταν ήταν ΝΔ δεν μας είχε πει τι λέει για τα περί την ΠΓΔΜ. Τώρα – ως υπουργός στην κυβέρηση άλλου κόμματος από εκέινο με το οποίο εξελέγη – μας λέει. Είναι με την συμφωνία των Πρεσπών.

– Ο κ.Σαρίδης. Αυτός εξελέγη με τους Κεντρώους. Αλλά μετά ψήφισε τον προυπολογισμό του ΣΥΡΙΖΑ. Προς δόξαν, όμως, και του ιδίου, και του ΣΥΡΙΖΑ και του αρχιλεβέντη αρχηγού του, του Λεβέντη, παραμένει στην ΚΟ των Κεντρώων.

– Ο κ.Τατσόπουλος. Ηταν βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ. Μετά έγινε Ποτάμι. Τώρα έγινε ΝΔ. Στην παρούσα φάση δεν θα μας απασχολήσει ούτε με την ψήφο εμπιστοσύνης, ούτε με την συμφωνία των Πρεσπών αφού δεν είναι βουλευτής. Θα μας απασχολήσει σε επόμενη – ενδεχομένως – φάση όπως και την υπόλοιπη μισή Αθήνα.

– Ο κ.Παπαχριστόπουλος. Αυτός παλιά ήταν ΠΑΣΟΚ. Στη Βουλή εξελέξη με τους ΑΝΕΛ. Τώρα ψηφίζει ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά παραμένει στην ΚΟ των ΑΝΕΛ.

– Ο κ.Ψαριανός ήταν ΣΥΡΙΖΑ. Τώρα είναι Ποτάμι. Αύριο μας είναι αδιάφορο τι θα είναι.

– Η κυρία Μάρκου εξελέγη με το Ποτάμι. Τώρα, όμως, άλλαξε και παρότι την ψήφισαν για άλλο κόμμα εκείνη είναι με τη ΝΔ.

– Ο κ.Καρράς. Αυτός ήταν Κεντρώος. Τώρα έγινε ΠΑΣΟΚ.

– Ο κ.Φωτήλας εξελέγη με το Ποτάμι. Παραμένει βουλευτής αλλά σε άλλο κόμμα. Στη ΝΔ.   

– Η κυρία Μεγαλοοικονόμου ήταν Κεντρώα. Τώρα δεν είναι κεντρώα. Τώρα είναι ΣΥΡΙΖΑ.

(σσ: στο ανωτέρω δείγμα, εκτός και διαφόρων άλλων, δεν ασχολούμαστε με τα πήγαινε – έλα των ναζιστόμουτρων που εξελέγησαν στη Βουλή με τη Χρυσή Αυγή διότι, πολύ απλά, είναι ναζιστόμουτρα).

    Και ποιο είναι, τώρα, το συμπέρασμα; Μα τα συμπεράσματα είναι πολλά. Και προδήλως όχι μονοσήμαντα δεδομένου ότι μια «φωτογραφία» όπως η προηγούμενη έχει το μειονέκτημα να παρουσιάζει ένα γεγονός «στατικά». Ως εκ τούτο επαφίεται στον αναγνώστη, τελικά, να αξιολογήσει την πλήρη κίνηση των πραγμάτων. Και να εκτιμήσει ο ίδιος: Ποιο συμπέρασμα εξάγεται από την αξιολόγηση των πολιτικών μας πραγμάτων; Κρίνοντας, φυσικά, κατά περίπτωση. Κατά εποχή. Κατά πρόσωπο. Εμείς, απλώς, παραθέτουμε δυο από αυτά: 
    Συμπέρασμα 1^ο: Από τη μια υπάρχει η πολιτική ως υψηλού επιπέδου έκφραση της ανιδιοτελούς ενασχόλησης με τα κοινά. Η πολιτική που χαρακτηρίζεται από συνέπεια και εντιμότητα. Εντιμότητα (ακόμα κι όταν τα πράγματα αλλάζουν, ή εσύ αλλάζεις) απέναντι σε αυτούς που σου έδωσαν την εμπιστοσύνη τους.
    Συμπέρασμα 2^ο: Από την άλλη υπάρχει η πολιτική ως κατάντημα. Τότε έχουμε να κάνουμε με εκείνη την πολιτική-ευθεία αντανάκλαση της σήψης όσων την υπηρετούν, την θωπεύουν, την αποδέχονται. Πρόκειται για την πολιτική–καθρέφτη της ιταμότητας του τρόπου που οι καταντημένοι την «ασκούν». Άλλως πως, εδώ έχουμε να κάνουμε με την πολιτική που η έκπτωση των ταγών της συνιστά εκδήλωση σε προσωπικό και κομματικό επίπεδο του ίδιου του σάπιου περιεχομένου της.
    Σε αυτή την περίπτωση το συμπέρασμα θα μπορούσε να διατυπωθεί κι έτσι: «Εγώ, ήτανε να τρουπώσω! Έτσι και τρούπωσα…, τρούπωσα!» (αυτή, δε, η διατύπωση, στην αυθεντική της μορφή, ανήκει ως γνωστόν σε εκείνη την παλιά ελληνική ταινία και στον Κώστα Βουτσά)… 

Διαβάστε περισσότερα

Η μάστιγα της οθόνης: 500 παιδιά στο Παίδων για απεξάρτηση (vid)

Συγκλονίζουν οι αριθμοί που καταγράφουν τον εθισμό των παιδιών στις δραστηριότητες που σχετίζονται με τα social media και τα ηλεκτρονικά παιχνίδια

Η Ιλια Θεοτοκά, κλινική ψυχολόγος-θεραπεύτρια του Αιγινήτειου Νοσοκομείου μιλάει στο Open TV και μας κάνει να συνειδητοποιήσουμε ότι το πρόβλημα είναι πολύ μεγαλύτερο απ’ ό,τι φαίνεται... «Το πρόβλημα είναι οι δραστηριότητες στο μέσο, όχι το μέσο καθ’ αυτό. Κατά βάση τα social media και τα παιχνίδια είναι αυτά που προκαλούν εθισμό, γιατί υπάρχει η άμεση ικανοποίηση, όπως π.χ. τα likes.
Μια συμπεριφορά που ικανοποιείται, τείνει να επαναλαμβάνεται. Ενεργοποιείται η ντοπαμίνη στον εγκέφαλο. Το ίδιο ισχύει και με τις χημικές ουσίες. Υπάρχουν και οι συμπεριφορικές εξαρτήσεις, που είναι ο τζόγος και η εξάρτηση από το διαδίκτυο που έχουν τα ίδια συμπτώματα στέρησης.

Υπάρχουν συμπτώματα, όταν το παιδί δεν υπακούει σ’ αυτό που λένε. Όταν δεν βάλεις όρια από νωρίς, είναι δύσκολο να πειθαρχήσουν μετά τα παιδιά. Οι γονείς δεν βάζουν όριο στα παιδιά γιατί νιώθουν ενοχές. Σε κάθε ηλικία υπάρχει διαφορετικό όριο, αν μιλάμε για ηλικίες 4-5 ετών, που χρησιμοποιεί το tablet του γονιού του.
Ακόμα κι αν δεν πάρει tablet στα 5, σημασία έχουν οι χρόνοι. Η αμερικανική παιδιατρική εταιρία έχει ορίσει τους χρόνους που θα πρέπει τα παιδιά να είναι μπροστά από μία οθόνη. Το θέμα είναι ότι ο γονιός πρέπει να ορίσει στο παιδί, χρόνο καθημερινά, μία ώρα την ημέρα, 2 ώρες το σαββατοκύριακο το πολύ. Οι γονείς πρέπει να εκπαιδευτούν. Το ότι δεν μπορούν οι γονείς να βάλουν όρια, είναι θέμα δικό τους.
Η εφηβεία είναι αργά να βάλεις όρια. Τα βάζεις από νωρίς και τα τηρείς. Τα όρια κάνουν τα παιδιά πιο ευτυχισμένα και πιο υγιή».

Ο Μανώλης Παπασάββας, διοικητής του Παίδων Αγία Σοφία-Αγλαΐα Κυριακού, μίλησε για το πρόβλημα που αντιμετωπίζεται σε ειδική μονάδα του νοσοκομείου. «Από το 2007 ξεκίνησε η μονάδα. Πάνω από 500 έφηβοι έχουν προσέλθει στην μονάδα. Γίνεται εξατομικευμένη προσέγγιση σχετικά με την προβληματική χρήση του διαδικτύου. Μας έρχονται παιδιά από 3-4 ετών μέχρι την ηλικία των 16 ετών.
Πρόσφατη έρευνα έχει δείξει ότι σε παιδιά ηλικίας 5-12 το 78% χρησιμοποιεί το ίντερνετ, ενώ το ποσοστό πηγαίνει στο 90% σε ηλικίες παιδιών 10-12 ετών. Τα παιδιά έχουν εθιστεί στη χρήση διαδικτύου, παίζουν παιχνίδια ως το ξημέρωμα, ζουν απομονωμένα, κλείνονται στον εαυτό τους, δεν έχουν φίλους, παρουσιάζουν φοβίες...».
Ο κ. Παπασάββας κάνει έκκληση στους γονείς «...με το που διαπιστώσουν ότι τα παιδιά χρησιμοποιούν πολλές ώρες το ίντερνετ, να καλέσουν αμέσως βοήθεια. Να μας καλέσουν, παρέχουμε συμβουλευτικές προτάσεις».

Διαβάστε περισσότερα

Κούβα 2019: Οικονομικές προκλήσεις

Ο προϋπολογισμός του νησιού της επανάστασης ήταν πάντα και εξακολουθεί να είναι και για το 2019 κοινωνικού χαρακτήρα. Υποστηρίζει τις βασικές υπηρεσίες για το λαό, τις κοινωνικές πολιτικές, την άμυνα της χώρας και την εσωτερική τάξη, καθώς και τα ολοκληρωμένα προγράμματα ανάπτυξης των επαρχιών και των δήμων. Αποτελείται από τον κεντρικό προϋπολογισμό, τον προϋπολογισμό κοινωνικής ασφάλισης και τους τοπικούς προϋπολογισμούς. Για τη χρονιά που έρχεται και πάλι τα κονδύλια για την Υγεία και την Εκπαίδευση απορροφούν πάνω από το μισό (51%) του συνόλου των δαπανών.
Σε εμάς αντίθετα σύμφωνα με την Ναυτεμπορική προβλέπεται για μια ακόμη χρονιά (όπως και σε όλη την ΕΕ) μείωση στα κονδύλια για εκπαίδευση και υγεία (για την εκπαίδευση ως ποσοστό του ΑΕΠ από το 4% το 2018, στο 3,8% για το 2019 και για την υγεία, 4,8% το 2019 από 4,9% το 2018) και επίσης στις συντάξεις |> βλ ΠρωτοΘΕΜΑ <| από 29 δισ. το 2017, μειώθηκαν σε 28,8 δισ. το 2018 και θα μειωθούν σε 28,5 δισ. το 2019, ενώ με στοιχεία της Eurostat το 2015 ήταν 17,8% του ΑΕΠ  (δηλ 195,5 Χ 17,8%= 34,8 δισ.) -περισσότερα στοιχεία στο Ριζοσπάστη |>[1]<| & |>[2]<|
Ξαναγυρνώντας στην Κούβα, σύμφωνα με το υπουργείο οικονομικών

Ο σχεδιασμός έγινε, λαμβάνοντας υπόψη μια ισορροπία εσόδων-δαπανών, τη σωστή / συνδυασμένη ομαδοποίηση |> ΣΣ «καθολικό» <| του προϋπολογισμού, μακροοικονομικούς δείκτες, τη νομισματική ισορροπία, τη στήριξη σε επίπεδο οικονομικής δραστηριότητας, τις εγκριμένες πολιτικές αποφάσεις γενικά για τη χώρα και φυσικά τη γνώμη των εμπειρογνωμόνων.

Προσεγγίσεις & προτεραιότητες

Κατά τον Alejandro Gil Fernández υπουργό Οικονομίας και Σχεδιασμού, προβλέπεται ρυθμός +1,5% κατ’ ελάχιστο, από  ίδιους πόρους και επενδύοντας στην ανάπτυξη, χωρίς αύξηση του χρέους, ώστε να δημιουργηθούν προϋποθέσεις για ακόμη καλύτερα αποτελέσματα στα επόμενα χρόνια.
Ο Gil παρουσίασε τους κύριους στόχους του σχεδιασμού για το 2019, που τον περιέγραψε ως 100% «ρεαλιστικό» και «αναπτυξιακό» (είχε επιτευχθεί και τη χρονιά που πέρασε) ως εξής:
1. Βασική αρχή ότι τα έξοδα προσαρμόζονται στους διαθέσιμους πόρους και ότι, με τη σειρά τους, εγγυώνται βελτίωση και ανάπτυξη, ενισχύοντας τη χρήση εσωτερικών αποθεματικών χωρίς να αυξάνεται το εξωτερικό χρέος της χώρας.
2. Εξασφάλιση αποτελεσματικής επενδυτικής διαδικασίας, που θα υποστηρίζει τα προγράμματα προτεραιότητας, χωρίς να υπερβαίνει τους διαθέσιμους πόρους.
3. Αύξηση των εσόδων από τις εξαγωγές και εγγύηση έγκαιρης είσπραξης.
4. Ενίσχυση της εθνικής βιομηχανίας, με στόχο την υποκατάσταση των εισαγωγών, επιδιώκοντας μεγαλύτερη χρήση των παραγωγικών δυνατοτήτων που υπάρχουν στη χώρα.
5. Επίτευξη μεγαλύτερων επιπέδων διασύνδεσης της οικονομίας γενικά, κυρίως των εξαγωγικών μεγεθών και τη στροφή των ξένων επενδύσεων στην εθνική βιομηχανία.
6. Εγγύηση των τομέων δραστηριότητας που θα αναζωογονούν την ανάπτυξη.
Εγγύηση προσφοράς (διάθεσης) των βασικών προϊόντων άμεσης προτεραιότητας, με έμφαση στη λιανική πλατειάς λαϊκής κατανάλωσης

Αναφορικά με τις (τρεις) προτεραιότητες στις οποίες στηρίζεται η οικονομική στρατηγική της χώρας, επέμεινε ότι δεν είναι αρκετή η απλή προσαρμογή των δαπανών με τους διαθέσιμους πόρους, αλλά αποτελεί πολυσύνθετη πρόκληση, γιατί -εκτός από το «να πάρει τα πάνω της» η οικονομία είναι απαραίτητο να μην μειωθούν οι επενδύσεις σε αναπτυξιακή κατεύθυνση, και μάλιστα να διασφαλιστεί αυτές αποσβεννύονται μέσω των δικών του αποδόσεων, χωρίς επιδότηση.
Σχετικά με την ανάγκη αύξησης των εσόδων από τις εξαγωγές, ο Gil εξήγησε ότι «οι διαθέσιμοι πόροι του πλάνου έχουν δύο πηγές: τις εισροές που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τόσο στις εξαγωγές, όσο και στη ντόπια αγορά και από την άλλη τα δάνεια. Το πρώτο, δικό μας είναι, το κάνουμε ότι θέλουμε αλλά το δεύτερο, αν και μπορεί βραχυπρόθεσμα και μεσοπρόθεσμα να χρησιμοποιηθεί για ανάπτυξη, μακροπρόθεσμα πρέπει να επιστραφεί».
Ως εκ τούτου, είναι απαραίτητο να επιτευχθεί σταδιακή και σταθερή ανάπτυξη των εξαγωγών, ώστε να μην επιδιώκεται η επίλυση των προβλημάτων της οικονομίας της χώρας με εξωτερικές πιστώσεις. Σημείωσε επίσης ότι δεν μπορείς να εξάγεις μόνο και να μην πληρώνεις, τη στιγμή που η χώρα έχει εκκρεμείς λογαριασμούς (ΣΣ. |>εννοεί τις τρίτες χώρες, τα δάνεια -τραπεζικά και μη κλπ.)

Οι άξονες της δουλειάς μας για το επόμενο έτος:
1. Αύξηση και διαφοροποίηση των εξαγωγών.
2. Αποτελεσματικότητα της επενδυτικής διαδικασίας και συμμετοχή των άμεσων ξένων επενδύσεων.
3. Συνολική ανάλυση των εισαγωγών και εκτέλεσης των πιστώσεων.
4. Αντικατάσταση των εισαγωγών με μεγαλύτερη συμμετοχή της εθνικής Βιομηχανίας.
5. Διαχείριση των εισπρακτέων λογαριασμών στο εξωτερικό. Πηγή εισοδήματος που πρέπει να ενισχυθεί.
6. Διαχείριση αποθεμάτων.
Ο Gil Fernandez εξήγησε ότι τα αποθέματα αντιπροσωπεύουν περίπου το 25% του ΑΕγχΠ της χώρας. Ως εκ τούτου, μέχρι το 2019, προτείνεται να μειωθεί κατά 2% αυτός ο δείκτης, που θα δώσει 400.000.000$ στην εθνική οικονομία.
Σ’ ό,τι αφορά τα κύρια θέματα που εισάγονται στον κρατικό προϋπολογισμό για το έτος 2019, η υπουργός οικονομικών και τιμών, Lina Olinda Pedraza Rodríguez, |> ΣΣ κατέχει αυτή τη θέση τα 10 τελευταία χρόνια <|, ανακοίνωσε ότι σχεδιάζει να εφαρμόσει στις επαρχίες της Artemisa, Mayabeque και Matanzas κίνητρα για τις περιοχές που χαρακτηρίζονται  “Ociosidad de Tierra” όπως ήδη έγινε στις επαρχίες Pinar del Río και Cienfuegos. που αποτελούν σοβαρό πρόβλημα |>ΣΣ “Ociosidad de Tierra”: απομακρυσμένες ακαλλιέργητες / χέρσες αγροτικές εκτάσεις, πολλές φορές χωρίς δρόμους και άρδευση, παρουσία και του μολυσματικού -επεμβατικού μη ενδημικού φυτού «marabú», άρα καθόλου «ελκυστικές», κατά δήλωση του υπουργού γεωργίας -σύμφωνα με την Granma που φτάνουν σε όλο το νησί τις 865.000 εκτάρια<|
Επίσης  δήλωσε πως «φόρος εισοδήματος φυσικών προσώπων θα εισπράττεται πλέον από τους αθλητές με συμβόλαια  στο εξωτερικό και από τους ναυτικούς και το λοιπό προσωπικό που εργάζονται σε σκάφη  με ξένη σημαία. Θα αυξήσει επίσης τα έσοδα του κρατικού προϋπολογισμού για να χρηματοδοτηθούν δαπάνες προβλεπόμενες από τον προϋπολογισμό για  δραστηριότητας αναβάθμισης στις επαρχίες Granma, Santiago de Cuba και Guantánamo»
Η Lina Pedraza πληροφόρησε ότι μέχρι το έτος 2019 το ακαθάριστο εισόδημα θα πρέπει να φθάσει τα 60.020.000.000 πέσος, πράγμα που αντιπροσωπεύει αύξηση 4% σε σχέση με το 2018 (85% κρατικός τομέας), επαναβεβαιώνοντας την αποτελεσματικότητα του φορολογικού συστήματος και τονίζοντας πως το 74% των εσόδων θα είναι από φόρους, τέλη και εισφορές. Πρόσθεσε ότι η αύξηση του εισοδήματος βασίζεται στην αρχή της ανάδειξης “αποθεμάτων αποτελεσματικότητας στην οικονομία, μεγιστοποιώντας την πειθαρχία στην έγκαιρη καταβολή των φόρων με την ελαχιστοποίηση της φοροδιαφυγής”. Θα υπάρξουν -ανακοινώθηκε στην Εθνοσυνέλευση και 250.000.000 pesos επιστροφές και η συμβολή των κερδών των επιχειρήσεων θα είναι 21%, (πάνω από 12 δισ. pesos), ενώ οι φόροι επί των πωλήσεων αγαθών και υπηρεσιών αναμένεται να αυξηθούν κατά 1,3%.
Υπάρχουν και έσοδα «Εδαφικής Συνεισφοράς για την Τοπική Ανάπτυξη»  |>Contribución Territorial para el Desarrollo Local<| ανέρχονται σε 1.358 εκατομμύρια pesos, με ρυθμό αύξησης 15%. Η διαχείριση και η εφαρμογή αυτών των χρηματοδοτικών πόρων θα διατηρηθεί, λαμβάνοντας υπόψη το 50% για τη στήριξη των αποφάσεων των τοπικών κυβερνήσεων, με εξαίρεση την Αβάνα και την Isla de la Juventud, όπου προβλέπεται να είναι ως100%
Η Υπουργός Οικονομικών και Τιμών εξήγησε στην εκτενή έκθεσή της ότι η συμβολή των μορφών μη κρατικής διαχείρισης αυξάνεται κατά 16% και συμμετέχει στο 13% των συνολικών εσόδων.
Βασικά σημεία του σχεδίου του κρατικού προϋπολογισμού για το 2019:

• Το ακαθάριστο εισόδημα αυξήθηκε κατά 4% σε σύγκριση με το 2018.
• Το φορολογικό σύστημα συμβάλλει στο 74% του εισοδήματος του προϋπολογισμού, λόγω της εφαρμογής φόρων και εισφορών.
• Οι μορφές μη κρατικής διαχείρισης συμμετέχουν στο 13% του συνολικού εισοδήματος.
• Η συμβολή στην τοπική ανάπτυξη παρουσιάζεται αυξημένη .
• Οι προϋπολογισθείσες δαπάνες αυξάνονται κατά 2% σε σχέση με το 2018
• Η Υγεία και η Εκπαίδευση αντιπροσωπεύουν το 51% των προϋπολογιζόμενων δαπανών
• Το εισόδημα για κάθε 1 peso των δαπανών είναι 0,82 σεντς, υψηλότερο από το 2018.
• Οι δαπάνες πρέπει να μειωθούν λίγο (κατά 0,7%), γεγονός που, σε συνδυασμό με την αύξηση των εσόδων, θα οδηγήσει σε μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος κατά 31,2%,.

Κάποια πρώτα σύντομα συμπεράσματα

1) Καταρχήν ας αφήσουμε τους απόλυτους αριθμούς -αν και έχουν κι αυτοί την αξία τους… στους οικονομολόγους και να σταθούμε στα ποσοστά [%]. Αυτό όχι για να αποφύγουμε συγκρίσεις, αλλά ακριβώς για το αντίθετο, που έχει να κάνει με τα παρακάτω:
α)  Το πέσο (CuP) είναι το «εθνικό νόμισμα» ένα από τα δύο «Pesos” -τα νομίσματα που επίσημα χρησιμοποιούνται στην Κούβα: το 2^ο είναι το «CuC» – Peso Cubano Convertible το λεγόμενο «μετατρέψιμο πέσο» ή «σκληρό πέσο», που θα το καταργούσαν (υπάρχει σχετική απόφαση), αλλά ακόμη δεν έγινε αυτό και σήμερα ισχύει η αναλογία 25 CuP ανά CuC.  Οι περισσότεροι εργαζόμενοι (που δουλεύουν στο κράτος -στο δημόσιο) πληρώνονται σε CuP, αλλά μερικοί (σε «ειδικές» επιχειρήσεις σε μετατρέψιμα πέσος. Οι ιδιωτικές επιχειρήσεις, αναλόγως… αλλά βασικά σε CuC. Καταστήματα βασικών είδών (πχ. φρούτα και τα λαχανικά) δέχονται γενικά μόνο το «κανονικό» πέσο και τα λεγόμενα «Dollar shops», τα «καταστήματα $» πωλούν τα υπόλοιπα…  Αυτά ξεκίνησαν Το κουβανικό πέσο είναι το νόμιμο νόμισμα της Δημοκρατίας της Κούβας που χρησιμοποιείται από την πλειοψηφία του πληθυσμού της χώρας. όλα αυτά ξεκίνησαν με την «Ειδική Περίοδο» (El período especial -1990 …)
β) Μετά τις ανατροπές στην ΕΣΣΔ και στην Ανατολική Ευρώπη, η Κούβα έμεινε σχεδόν εξ ολοκλήρου μόνη της και εξαναγκάστηκε από τα πράγματα να πάρει τις δύσκολες αποφάσεις της «Ειδικής Περιόδου», που ο λαός στήριξε στη μεγάλη του πλειοψηφία, αλλά η κουβανική οικονομία -πολύ πιο ευάλωτη από σήμερα, κρεμόταν σε μια κλωστή. Είχε χάσει τους βασικούς οικονομικούς εταίρους της καθώς και τον κύριο εγγυητή της, κατά της επιθετικότητας των ΗΠΑ, τη Σοβιετική Ένωση. Σε κάθε περίπτωση η Κούβα σήμερα βρίσκεται σε πολύ καλύτερη θέση από ό,τι το 1991 και το Κράτος εξασφαλίζει δωρεάν τα βασικά αγαθά για την διαβίωση του λαού.
γ) Η κυβέρνηση –μέσω στρατηγικού σχεδιασμού, προσπαθεί να προσελκύσει ξένα κεφάλαια για έργα και όχι μόνο, που κυμαίνονται από ξενοδοχεία μέχρι τη ζώνη ειδικής ανάπτυξης Mariel (ZEDM). Η κυβέρνηση σκοπεύει να μετατρέψει το λιμάνι της Mariel, σε μικρή απόσταση από τη δυτική πλευρά της Αβάνας, σε έναν σημαντικό βιομηχανικό κόμβο όπου οι ξένες εταιρείες μπορούν να δημιουργήσουν εργοστάσια με όρους που δεν επιτρέπονται για ξένες επιχειρήσεις αλλού στην Κούβα. Τα δυνητικά οφέλη περιλαμβάνουν φόρους στις επιχειρήσεις που λειτουργούν στο ZEDM, οι οποίες θα μπορούσαν να αποτελέσουν σημαντική ροή εσόδων, καθώς και σχετικά υψηλούς μισθούς (σε σύγκριση με την κυβερνητική απασχόληση). Μέχρι στιγμής, εταιρείες από την Ισπανία, τη Γαλλία, τη Βραζιλία, το Μεξικό και τη Νότια Κορέα έχουν ήδη δηλώσει συμμετοχή στο ZEDM, αν και το ποσό που επενδύεται παραμένει κάτω από τους δηλωμένους στόχους της κυβέρνησης της Κούβας.
δ) Η εξασφάλιση της καθημερινότητας και η παροχή στέγης για όλους τους πολίτες αποτελούν σημαντικές κατακτήσεις της Επανάστασης, ωστόσο, στην παρούσα φάση, η αδυναμία για έναν υψηλότερο μισθό στους εργαζόμενους, υπονομεύει ορισμένα από τα ιστορικά επιτεύγματα της Επανάστασης, μεταξύ αυτών το σύστημα υγειονομικής περίθαλψης και την καθολική δωρεάν εκπαίδευση (που -παρά τις συνεχείς αυξήσεις είναι κάτω από το υψηλά επίπεδα της 10ετίας του ’70-’80 πριν τις ανατροπές (που για την Κούβα είχαν ξεκινήσει -«ευτυχώς» πιο πριν, από τον καιρό της περεστρόικα).
ε)  Αν πάμε λίγο σ’ αυτό που λέμε «καλάθι της νοικοκυράς» και υπολογίσουμε το μηνιαίο κόστος για μια ελληνική λαϊκή οικογένεια θα μας προκύψει χαλαρά το κόστος τουλάχιστον 2 μισθών των 500€ …αν μάλιστα πάμε, με τα επίσημα στατιστικά του CNN η κατάσταση είναι πολύ χειρότερη το 48% του πληθυσμού, 5.100.000 ζούν κάτω από το όριο της φτώχειας, που είναι 382 ευρώ τον μήνα. Και από αυτό το 48% υπάρχουν 1,5 εκατομμύρια άτομα που ζουν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας, δηλαδή κάτω από 182 ευρώ τον μήνα. Αντίθετα στην Κούβα σχολεία , νοσοκομεία , είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης κλπ είναι δωρεάν για το σύνολο του πληθυσμού, ανεξάρτητα αν δουλεύει ή όχι, σπουδάζει ή είναι συνταξιούχος και πχ. δεν υπάρχουν ένσημα, βιβλιάριο υγείας κλπ, αλλά η πρόσβαση στις δομές και τις υπηρεσίας, είναι άμεση (γίνεται χωρίς διατυπώσεις με την ταυτότητα) και επιπλέον, υπάρχει ένα περίεργο «οικογενειακό βιβλιάριο», σαν το βιβλιάριο του ΙΚΑ, η διάσημη Libreta de Abastecimiento (τετράδιο), που μ’ αυτό, κάθε οικογένεια προμηθεύεται δωρεάν από τα αντίστοιχα κρατικά καταστήματα, μια ποσότητα βασικών τροφίμων και ειδών πρώτης ανάγκης, αντίστοιχη του αριθμού των μελών της οικογένειας. Η libreta υπάρχει από τα πρώτα χρόνια της επανάστασης και έλυσε το πρόβλημα της δίκαιης διανομής βασικών ειδών, με τρόπο μοναδικό στον κόσμο, χωρίς την μεσολάβηση χρήματος (η αξία των ειδών της libreta, θα μπορούσε να συγκριθεί, κατ αντιστοιχία, με το ύψος του δικού μας επιδόματος ανεργίας. Όλα τα παραπάνω φυσικά δε σημαίνουν ότι η Κούβα είναι o παράδεισος των υλικών απολαβών, αντίθετα έχει προβλήματα, που εύκολα διαπιστώνει κανείς, κυρίως από τον ανοιχτό-δημοκρατικό τρόπο που συζητιούνται παντού (στο δρόμο, στον τύπο, στην τηλεόραση) αλλά κυρίως από τον μαζικό – μαχητικό τρόπο που τα παλεύουν. Με βάση όλα αυτά λοιπόν, υπολογίστε εσείς, φίλοι, τον κουβανικό μισθό, το “καλάθι της νοικοκυράς”, τον κουβανικό «πλούτο» και την κουβανική «φτώχεια».

Η άποψή μας

1) Ήδη σε πρόσφατο σημείωμα, αλλά και σε προηγούμενα |>(1)<|, |>(2)<| κλπ. έχουμε σημειώσει κάποια υπαρκτά προβλήματα της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στη σύγχρονη Κούβα και τις ανησυχίες που αυτά προκαλούν στους απανταχού κομουνιστές και «ονειροπόλους» μιας νέας ανώτερης κοινωνίας χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
2) Οι οικονομικές επιλογές που καθορίζουν και τις πολιτικές -στα πλαίσια της διαλεκτικής σχέσης βάση / εποικοδόμημα, φυσικά δεν αποτελούν σχεδιασμούς επί χάρτου μετράει και η «λογιστική πλευρά» -…«δει δε χρημάτων ώ άνδρες Αθηναίοι» (κλπ.) Από την άποψη αυτή δε θα διαφωνήσουμε με τον υπουργό οικονομίας και σχεδιασμού όταν μιλάει για «ενίσχυση της εθνικής βιομηχανίας», «με στόχο την υποκατάσταση των εισαγωγών», «επενδυτική διαδικασία με  προγράμματα προτεραιότητας», «μεγαλύτερη χρήση των παραγωγικών δυνατοτήτων που υπάρχουν στη χώρα», «εγγύηση προσφοράς (διάθεσης) των βασικών προϊόντων άμεσης προτεραιότητας, με έμφαση στη λιανική πλατειάς λαϊκής κατανάλωσης», «στροφή των ξένων επενδύσεων στην εθνική βιομηχανία» κλπ όμως
3) Σχετικά με τα κίνητρα πχ. για τις περιοχές που χαρακτηρίζονται  “Ociosidad de Tierra”  (εξηγήσαμε παραπάνω περί τίνος ακριβώς πρόκειται) και που ανέρχονται σε πάνω από 8.500.000 στρέμματα (σχεδόν η μισή Πελοπόννησος), γιατί εγκαταλείφθηκαν; και γιατί δε στάθηκε δυνατή η αναβάθμιση, μέσω του δημόσιου, αλλά αυτό μπορεί να το κάνει ο ιδιώτης;
4) Επειδή μας έχει καεί η γούνα από την «ανάπτυξη» τις «δραστηριότητες που αναζωογονούν την ανάπτυξη», που χρησιμοποιεί και ο κος υπουργός πρέπει να βάλουμε το καίριο ερώτημα «ανάπτυξη για ποιον»; και με τι όρους; Φυσικά, ειδικά τώρα που ο συσχετισμός δύναμης είναι συντριπτικά σε βάρος μας, δεν αγοράζεις τσάμπα -και ειδικά αν είσαι Κούβα, πιθανά χρειάζεται και να «ακροβατήσεις». Υπάρχουν καλές προθέσεις; Αναμφισβήτητα ναι!, αλλά και πάλι η πρόθεση έχει να κάνει με το ζητούμενο. Το πρόβλημα με το διπλό νόμισμα (με ό,τι αυτό σημαίνει -μαύρη αγορά κλπ) παραμένει, παρά το ότι -υποτίθεται, θα ήταν λυμένο πολύ πριν τη συνταγματική μεταρρύθμιση. Και οι ανταλλαγές γίνονται σε σκληρό νόμισμα. Επομένως η «πανάκεια» του ιδιωτικού τομέα (και φυσικά δε μιλάμε για το ιδιωτικό ψιλικατζίδικο ή παγωτατζίδικο, αλλά για τη «μη κρατική διαχείριση, ~>13% του εισοδήματος…) προς το παρόν δεν έλυσε ουσιαστικά ζητήματα. Το ΑΕΠ αυξήθηκε κατά 4% σε σύγκριση με πέρσι, αλλά το ποσό αυτό δεν κατανεμήθηκε 100% σε κοινωνικές δράσεις. Ακόμη και η φορολογία του απλού κόσμου αλλάζει σιγά-σιγά προς το χειρότερο βλ |>ecured.cu<|
5) Σε κάθε περίπτωση, με την ολοκλήρωση της συνταγματικής μεταρρύθμισης, θα ξεκαθαρίσουν παραπέρα κάποια πράγματα -οψόμεθα!, ευχόμενοι, μέρες που είναι ότι καλύτερο
Deseos de Año Nuevo en Cuba socialista… ¡Año 60 de la revolución!
Γιορταστική ατμόσφαιρα και πολλή μουσική: Στις 31, οι κουβανέζικες γειτονιές συναγωνίζονται η μια την άλλη  βάζοντας τη μουσική της δυνατότερα και όσοι ζουν χωριστά και μακριά μαζεύονται για να απολαύσουν μια νύχτα μαζί (τρώνε πρώτα τα εγγόνια, τα ανίψια,  τα παιδιά του σπιτιού και των γειτόνων και μόνο τότε αρχίζει η υπόλοιπη οικογένεια).
La quema del muñecón (το κάψιμο της κούκλας): είναι μια τελετή όλης σχεδόν της λατινικής Αμερικής, με παγανιστικές ρίζες που «ξεφορτώνεται» το παλιό για να γιορτάσει τη γέννηση του νέου. Η κούκλα έχει συνήθως το όνομα της κακιάς μιας σαπουνόπερας με φορέματα που υποδηλώνουν τη χώρα προέλευσης (πχ ΗΠΑ) .
Φαί με τυπικά πιάτα: δεν πίνουν σαμπάνια, αλλά sidra -κάτι σαν μηλίτη, κουβανέζικο ρούμι, μπύρα, μέχρι και βότκα (αψέντι να ‘ναι κι ότι να ‘ναι) και από φαί ποτέ γαλοπούλα κλπ. μόνο τοπικά προϊόντα.
Οι πιστεύοντας έχουν τις δικές τους τελετουργίες εξαγνισμού για τον καινούργιο χρόνο: άλλος αδειάζει ένα κουβά με νερό έξω από το παράθυρο ή στο δρόμο, άλλος διαλογίζεται, άλλος πίνει μια γουλιά στην υγεία των αγίων και δεν είναι λίγοι έχουν τη δική τους μέθοδο για να διώξουν το κακό.
(και φυσικά)
Αφίσες στο χώρο δουλειάς, μαζώξεις παντού, με επαναστατικά συνθήματα και εικόνες του Φιντέλ και του Ραούλ, του Τσε και του Καμίλο

https://atexnos.gr

atexnos.gr

Διαβάστε περισσότερα

Ανακοίνωση αστυνομικών κατά Χρυσής Αυγής

Επίθεση κατά του αρχιναζί Νίκου Μιχαλολιάκου εξαπέλυσαν αστυνομικοί απαντώντας στις ύβρεις και τη χυδαιότητα του αρχηγού της συμμορίας της χρυσής αυγής.
Το ναζιστής Μιχαλολιάκος αποκάλεσε τους αστυνομικούς «κρατικά σκουλήκια» σε εκδήλωση στο Άργος επειδή δεν επιτέθηκαν εναντίον διαδηλωτών που πραγματοποιούσαν αντισυγκέντρωση κατά της χρυσαυγιτών.
Σε ανακοίνωση της Ένωσης Αξιωματικών Αττικής αναφέρεται ότι ο Μιχαλολιάκος δηλώνουν ότι έχουν «καμία σχέση με αυτό που θα ήθελαν οι φασίστες της χρυσής αυγής» και προσθέτουν ότι: «Οι ύβρεις του Μιχαλολιάκου και των ομοίων του περιποιούν τιμή για τον Έλληνα Αστυνομικό», καταλήγει η ανακοίνωση.
Ολόκληρη η ανακοίνωση της Ένωσης Αξιωματικών Αττικής 
“Η χρυσή αυγή και ο αρχηγός της Μιχαλολιάκος για ακόμη μια φορά έδειξαν στην Ελληνική κοινωνία και τους Πολίτες του Άργους,την φασιστική νοοτροπία από την οποία διαπνέονται και τις φασιστικές πρακτικές που εφαρμόζουν.Όντας ανεπιθύμητοι στην πόλη του Άργους,αυτός και οι ομοιδεάτες του,έτυχαν ανάλογης υποδοχής από τους Πολίτες,οι οποίοι σε μεγάλη αντιφασιστική συγκέντρωση εξέφρασαν την διαμαρτυρία τους για την παρουσία τους στην πόλη.Ο Μιχαλολιάκος εμφανώς εκνευρισμένος από την υποδοχή των Πολιτών,καθύβρισε τους Αστυνομικούς που βρίσκονταν στον χώρο σε διατεταγμένη υπηρεσία,αποκαλώντας τους «κρατικά σκυλιά».Προφανώς έχοντας στο μυαλό του τον χωροφύλακα φόβητρο και μια αστυνομία αντιδημοκρατική, επιθυμούσε διακαώς να επέμβουν οι συνάδελφοι και να καταστείλουν την αντιφασιστική συγκέντρωση των Πολιτών. Για κακή του τύχη η σημερινή αστυνομία και ο Έλληνας Αστυνομικός εμφορείται από δημοκρατικά ιδεώδη και δεν έχει καμία σχέση με αυτό που θα ήθελαν οι φασίστες της χρυσής αυγής. Οι ύβρεις του Μιχαλολιάκου και των ομοίων του περιποιούν τιμή για τον Έλληνα Αστυνομικό.
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ
ΒΡΑΝΤΖΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ
Ο ΓΕΝΙΚΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
ΚΑΝΕΛΛΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ”

Διαβάστε περισσότερα