25 Μαίου το 1911: Στο Μεξικό, ο Εμιλιάνο Ζαπάτα αρχίζει την επανάσταση. (Βίντεο)

Στις 25 Μαΐου 1911 ξεκίνησε η αγροτική Μεξικανική Επανάσταση με ηγέτη τον Εμιλιάνο Ζαπάτα, ο οποίος μαζί με τους Φρανσίσκο Μαντέρο, Πάσκουαλ Ορόζκο και Πάντσο Βίγια ανέτρεψαν το δικτάτορα της χώρας Πορφίριο Ντίαζ. Ο μεγαλύτερος επαναστάτης του Μεξικό αναδείχθηκε σε σπουδαία ηγετική προσωπικότητα των ανταρτών της Επανάστασης, που μαχόταν εναντίον του στρατηγού Ντίαζ. Οργάνωσε και διοικούσε σημαντική επαναστατική δύναμη, ονομαζόμενη «Απελευθερωτικός Στρατός του Νότου».
Γεννήθηκε στις 8 Αυγούστου του 1879 στο χωριό Ανενκουίλκο της μεξικανικής πολιτείας Μορέλος. Γόνος ευκατάστατου κτηνοτρόφου, έμεινε ορφανός στα 16 του χρόνια και εργάστηκε ως εκπαιδευτής αλόγων.
Κατά την περίοδο διακυβέρνησης του Μεξικό από τον δικτάτορα Πορφίριο Ντίαζ, το 85% της γης ανήκε στο 2% του πληθυσμού. Ο Ζαπάτα ανέπτυξε από νωρίς αντιπολιτευτική δράση και το 1909 εξελέγη πρόεδρος μιας τοπικής ομάδας για τη διεκδίκηση της καλλιεργήσιμης γης, που είχε κατασχεθεί προς όφελος των μεγαλογαιοκτημόνων. Εξαιτίας της δράση του, κλήθηκε στο στρατό, όπου υπηρέτησε για επτά μήνες.
Τον Νοέμβριο του 1910 η εξαθλίωση των αγροτών οδήγησε σε μια μεγάλη αγροτική εξέγερση στη χώρα, υπό τον Φρανσίσκο Μαντέρο, πολιτικό αντίπαλο του Πορφίριο Ντίαζ. Ο Ζαπάτα τάχθηκε στο πλευρό του, πήρε τα όπλα και με σύνθημα «γη κι ελευθερία» ηγήθηκε των επαναστατημένων αγροτών, καταλαμβάνοντας όλο και περισσότερα εδάφη.
Όταν αντιλήφθηκε ότι το αίτημα για μεταρρυθμίσεις είχε εγκαταλειφθεί από τον Μαδέρο, συνεταξε το δικό του αγροτικό πρόγραμμα, γνωστό ως Σχέδιο Αγιάλα. Με αυτό απαιτούσε την κατάσχεση της γης απ’ όλους τους ξένους και του 1/3 των εδαφών των φεουδαρχών, καθώς και την επιστροφή των εδαφών που είχαν κατασχεθεί από τους ντόπιους. Σύμφωνα με το Σχέδιο Αγιάλα, όλες οι κατασχεθείσες εκτάσεις θα αποτελούσαν κοινοκτημοσύνη των ινδιάνικων κοινοτήτων.
Στο πλευρό του συγκεντρώνονταν όλο και περισσότεροι αγρότες, ενώ τις απόψεις του ενστερνίστηκαν και πολλοί διανοούμενοι , οι οποίοι συνέδεσαν τις θεωρίες του με αυτές του Καρλ Μαρξ. Μετά την καταστολή της εξέγερσης του Μαδέρο, το Φεβρουάριο του 1913, ο Ζαπάτα ένωσε τις δυνάμεις του με αυτές του Πάντσο Βίγια στο βορρά και του Πασκουάλ Ορόζκο με τους οποίους συνέχισε τον αγώνα ακόμα κι όταν έπεσε η δικτατορία του Ντίαζ. Με τον Βίλα κατέλαβαν τρεις φορές την πόλη του Μεξικό, αλλά αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν.
Στις 10 Απριλίου του 1919 ο Ζαπάτα έπεσε θύμα ενέδρας. Εκτελέστηκε εν ψυχρώ από τις κυβερνητικές δυνάμεις, κατά τη συνάντησή του με έναν στρατηγό που υποτίθεται ότι ήθελε να προσχωρήσει στην επανάσταση.

Πρόκειται για μία σπουδαία φυσιογνωμία του Μεξικό. Από τους εχθρούς του χαρακτηρίστηκε ως ακραίος μηδενιστής με μοναδικό σκοπό της δράσης του τη ληστεία. Ωστόσο, για το λαό ενσαρκώνει το σωτήρα και ήρωα της επανάστασης. Έγινε θρύλος ενώ ζούσε ακόμη. Αναρίθμητες ιστορίες και τραγούδια γι’ αυτόν λέγονται ακόμη και σήμερα, ενώ ο τάφος του είναι ένα από τα πιο σεβάσμια μνημεία για τους ιθαγενείς του Νότιου Μεξικό.

πηγή: tvxs.gr
 
Πρόκειται για τη δεύτερη συνθετική απόπειρα του Γιάννη Γλέζου πάνω σε ποιήματα ποιητών λατινογενούς προέλευσης κι έτσι μετά τα “12 τραγούδια του F.G. Lorca” που κυκλοφόρησαν το 1969, τον Δεκέμβριο του 1971 κυκλοφορεί στα δισκοπωλεία ο «Εμιλιάνο Ζαπάτα» σε ποίηση του Χιλιανού Πάμπλο Νερούντα.
Όπως και στην περίπτωση του Λόρκα, την απόδοση στα ελληνικά έκανε ο Λευτέρης Παπαδόπουλος κι ερμηνευτής ήταν ο Γιάννης Πουλόπουλος, αυτή τη φορά μόνος του καθώς στον προηγούμενο δίσκο υπήρχε η συμμετοχή της Έλενας Κυρανά.
Την εποχή που ηχογραφήθηκε ο δίσκος, η Ελλάδα σκεπαζόταν από τα μαύρα φτερά της χούντας των συνταγματαρχών κι επομένως το κάθε τραγούδι ήταν απαραίτητο να περνά από λογοκρισία. Μόλις λοιπόν ο Λευτέρης Παπαδόπουλος ολοκλήρωσε την απόδοσή τους στα ελληνικά, εστάλησαν στην εν λόγω επιτροπή η οποία φυσικά τα απέρριψε χωρίς δεύτερη κουβέντα, αφού το περιεχόμενό τους ήταν άκρως «ενοχλητικό» για το καθεστώς.
Ωστόσο, ο τότε διευθυντής της “LYRA” Αλέκος Πατσιφάς έστειλε επιστολή στον τότε υφυπουργό Προεδρίας Βύρωνα Σταματόπουλο, επισημαίνοντάς του ότι ο Νερούντα ήταν πρέσβης της Χιλής στο Παρίσι, είχε ενημερωθεί για την έκδοση του δίσκου και παράλληλα ήταν υποψήφιος για το Νόμπελ Λογοτεχνίας, οπότε πιθανή απαγόρευσή του θα δημιουργούσε σοβαρό πλήγμα στο δικτατορικό καθεστώς της χώρας μας. Έτσι, δόθηκε η άδεια και το άλμπουμ κυκλοφόρησε, χωρίς πάντως να γνωρίσει την επιτυχία που είχαν τα τραγούδια του Λόρκα με τους ίδιους συντελεστές…
Αυτό φυσικά δε σημαίνει ότι η αξία του είναι μικρότερη. Ο Πουλόπουλος και πάλι δίνει ρεσιτάλ ερμηνείας, αποδεικνύοντας την ευρεία γκάμα του κι ότι δεν ήταν απλώς και μόνον ο τραγουδιστής των μιούζικαλ του Γιάννη Δαλιανίδη με το σκυφτό κεφάλι και την κιθάρα στα χέρια. Οι μελωδίες του Γλέζου είναι εξαιρετικές, όπως βεβαίως και η ελληνική απόδοση των ποιημάτων από τον Λευτέρη Παπαδόπουλο.
Εκτός από το «αφιέρωμα» στον Ζαπάτα, υπάρχουν και δύο ερωτικά κομμάτια που ωστόσο «δένουν» με το υπόλοιπο ύφος του δίσκου. Την ενορχήστρωση και τη διεύθυνση ορχήστρας επιμελήθηκε ο Νίκος Μαμαγκάκης (όπως και στα τραγούδια του Λόρκα), το εξώφυλλο είναι του σπουδαίου χαράκτη Τάσσου, ενώ στο εσώφυλλο υπάρχουν πληροφορίες για τον Ζαπάτα και για τις συλλογές ποιημάτων του Νερούντα από τις οποίες επελέγησαν τα κομμάτια.

πηγή: vinylmaniac.madblog.gr

Aγροτική Μεξικανική Επανάσταση

«Η Μεξικάνικη Επανάσταση 1910-1920»

Πρόσφατα κυκλοφόρησε στ’ ελληνικά -για πρώτη φορά- το βιβλίο του Αντόλφο Τζίλι «Η Μεξικάνικη Επανάσταση 1910-1920». Ο πρωτότυπος τίτλος του είναι La revolucion interrumpida, η επανάσταση που διακόπηκε, που έμεινε στα μισά του δρόμου.

Είναι ένα πολύτιμο βιβλίο.

Η Μεξικάνικη Επανάσταση έφτιαξε το σύγχρονο Μεξικό. Και οι απόηχοί της είναι αισθητοί και σήμερα στους αγώνες και τα κινήματα. Οι Ζαπατίστας έχουν πάρει τ’ όνομά τους από τον Εμιλιάνο Ζαπάτα, τον πιο ριζοσπαστικό από τους αγρότες ηγέτες που ξεπήδησαν εκείνα τα χρόνια.

Ο Αντόλφο Τζίλι είναι σήμερα καθηγητής στο πανεπιστήμιο UNAM της Πόλης του Μεξικού. Ηταν από τους πρωταγωνιστές του «Μεξικάνικου ’68», φυλακίστηκε για χρόνια για την δράση του. Το βιβλίο αυτό πρωτογράφτηκε το 1971 και αποτελεί μια δημιουργική εφαρμογή της θεωρίας της Διαρκούς Επανάστασης του Λ. Τρότσκι.  Εκδόθηκε ξανά το 1994 και σε αυτό το κείμενο βασίζεται η ελληνική μετάφραση.

Στο Μεξικό του 1910, το 81% της γης ήταν ιδιοκτησία των λατιφούντιων, με μια χούφτα μεγάλων γαιοκτημόνων να ορίζουν τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων. Τη χώρα την κυβερνούσε ο Πορφύριο Ντιάζ, που εκλεγόταν «πρόεδρος» επί 30 συναπτά έτη, με στημένες εκλογές.

Τα λατιφούντια άρπαζαν την γη των χωριών επί δεκαετίες και μετέτρεπαν τους χωρικούς σε κολλίγους, εργάτες γης ή περιπλανώμενους εργάτες που έβρισκαν δουλειές είτε στη πόλη είτε στην ύπαιθρο. Για τις κοινότητες των Ινδιάνων, το άρπαγμα της γης -και των δασών, των ποταμών- σήμαινε κυριολεκτικά πολέμους εξόντωσης ολόκληρων κοινοτήτων και φυλών.

Αυτές οι εικόνες θυμίζουν φεουδαρχία, αλλά το Μεξικό δεν ήταν φεουδαρχική χώρα, είχε μπει για τα καλά στο δρόμο της καπιταλιστικής συσσώρευσης. Αλλά με έναν ιδιαίτερο τρόπο: συναντούσε κανείς τις πιο προχωρημένες μορφές καπιταλιστικής οργάνωσης, μεγάλους σιδηρόδρομους, εργοστάσια ηλεκτρικού, πετρελαιοπηγές, συνδυασμένα και αξεδιάλυτα δεμένες με τις μορφές της «πρωταρχικής καπιταλιστικής συσσώρευσης» που περιέγραφε ο Μαρξ για την αυγή του καπιταλισμού. Τα ίδια τα λατιφούντια ήταν τεράστιες επιχειρήσεις που παρήγαγαν προϊόντα για την εθνική και κυρίως για την παγκόσμια αγορά. Στην Πολιτεία Μορέλος, το λίκνο της Ζαπατιστικής εξέγερσης, οι γαιοκτήμονες είχαν φτιάξει 24 σύγχρονα εργοστάσια ζάχαρης.

Η παγκόσμια κρίση του 1907 χτύπησε σκληρά την μεξικάνικη οικονομία και άρχισε ένα κύμα απεργιών στις πόλεις. Η δυσαρέσκεια των αγροτών που υπέβοσκε άρχισε να κοχλάζει. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες ένα κομμάτι της άρχουσας τάξης αποφάσισε ότι «μερικά πράγματα πρέπει να αλλάξουν για να μείνουν ίδια τα πράγματα». Το σημείο που εκφράστηκε αυτή η διαφωνία ήταν οι εκλογές του 1910.

Ανατροπή

Ενας γόνος μια πλούσιας οικογένειας γαιοκτημόνων-βιομηχάνων, ο Φρανσίσκο Μαδέρο, έβαλε υποψηφιότητα ενάντια στον Ντίαζ. Και φυσικά οι εκλογές ήταν στημένες όπως συνήθως, ο Μαδέρο φυλακίστηκε και βρήκε καταφύγιο στις ΗΠΑ. Από κει αποφάσισε να οργανώσει την ένοπλη ανατροπή του Ντιάζ. Τον Φλεβάρη μπήκε στο Μεξικό επικεφαλής μιας μικρής ένοπλης δύναμης. Μέσα σε λίγους μήνες ο Ντιάζ παραιτήθηκε και ο Μαδέρο έγινε πρόεδρος μετά από κανονικές εκλογές τον Νοέμβρη.

Το ρήγμα στους κόλπους της άρχουσας τάξης είχε ανοίξει τους «ασκούς του Αιόλου», την αγροτική εξέγερση. Δυο μορφές την συμβολίζουν: ο Φρανσίσκο «Πάντσο» Βίγια στο βορρά και ο Εμιλιάνο Ζαπάτα στο νότο.

Ο Ζαπάτα ήταν ηγέτης του χωριού του στην πολιτεία Μορέλος. Τον είχαν εκλέξει οι συγχωριανοί του για να υπερασπίζει την κοινοτική γη, τα «εχίδος», από την αρπακτικότητα των λατιφουντίων. Το κίνημα του Μαδέρο πρόσφερε τη δυνατότητα να περάσουν στην επίθεση. «Στις 29 Μαρτίου 1911, οι επαναστάτες έριξαν μια από τις ατμομηχανές του λατιφουντίου της Τσιναμένα πάνω στις πύλες…Ο Εμιλιάνο Ζαπάτα και οι άντρες του εισέβαλαν στον περίβολο, πήραν στην κατοχή τους 40 τουφέκια Σάβατζ όλα τα πυρομοχικά και τα άλογα του λατιφουντίου…Μέσα σε λίγες βδομάδες η φάλαγγα του Ζαπάτα διέθετε πάνω από 1.000 άνδρες» γράφει ο Τζίλι. Ηταν οι απαρχές του «Απελευθερωτικού Στρατού του Νότου». Στο βορρά, ο Πάντσο Βίγια, πρώην γελαδάρης, λαθρέμπορος και ληστής, μπήκε επικεφαλής της εξέγερσης.

Οταν ο Μαδέρο πήρε την εξουσία, η αστική τάξη έβγαλε ένα στεναγμό ανακούφισης. Δημοκρατία; Βεβαίως, με το σταγονόμετρο, όμως, γιατί οι «μάζες είναι αμόρφωτες». Γη; Κάποτε θα γίνει «κάποια» διανομή. Αυτό ήταν το πρόγραμμα του Μαδέρο. Αλλά στον νότο ο Ζαπάτα δεν είχε καταθέσει τα όπλα. Και οι ένοπλοι αγρότες άρχισαν να μοιράζουν τη γη: οι επιτροπές των χωριών το έκαναν χωρίς περίπλοκες νομικές διαδικασίες. Η περιουσία όλων των εχθρών της Επανάστασης πρέπει να εθνικοποιηθεί, αυτό ήταν το πρόγραμμα του κινήματος του Ζαπάτα -και δεν υπήρχε ούτε ένας γαιοκτήμονας, πλούσιος που να μην ήταν εχθρός.

Οι «καθώς πρέπει» εφημερίδες λυσσομανούσαν για τον «Αττίλα του νότου» και τα «τρωγλοδυτικά λεφούσια» του. Και όταν ο Μαδέρο αποδείχτηκε ανίκανος να καταπνίξει την αγροτική εξέγερση, ανατράπηκε από έναν στρατηγό του, τον Ουέρτα, τον Φλεβάρη του 1912. Ετσι ξεκίνησε η δεύτερη, ακόμα πιο ριζοσπαστική φάση της Μεξικάνικης Επανάστασης.

Ο «Απελευθερωτικός Στρατός του Νότου» γιγαντώθηκε. Και στο βορρά, σχηματίστηκε η πιο θρυλική επαναστατική στρατιωτική δύναμη που μόνο ο «Κόκκινος Στρατός» του Τρότσκι θα την ξεπερνούσε: η «Μεραρχία του Βορρά» του Πάντσο Βίγια. «Πάνω στα τρένα ή στα άλογα, συνοδευόμενοι από τις γυναίκες τους, που όταν χρειαστεί επίσης αρπάζουν τα τουφέκια, και οι γυναίκες κουβαλώντας μαζί τα μικρά παιδιά τους οι στρατιώτες της Μεραρχίας του Βορρά ενσαρκώνουν την ασυγκράτητη δύναμη της Επανάστασης».

Η επανάσταση έφτασε στο απόγειό της στο δεύτερο μισό του 1914. Στις 22 Ιούνη, η Μεραρχία του Βορρά τσάκισε χωρίς έλεος τους «Ομοσπονδιακούς» του Ουέρτα στην μάχη της Σακατέκας, μια πόλη που δέσποζε στο δρόμο προς την πρωτεύουσα. Οι δυνάμεις του Ζαπάτα κινούνταν προς την ίδια κατεύθυνση από το νότο.

Το καθεστώς του Ουέρτα έπεσε τον Αύγουστο. Αλλά την εξουσία δεν την πήραν οι στρατοί του Βίγια και του Ζαπάτα. Τυπικά, ο αρχηγός της «Συνταγματικής» κυβέρνησης που πολεμούσε τον σφετεριστή Ουέρτα, ήταν ο Β. Καράνσα. Η πτέρυγα του Καράνσα αντιπροσώπευε την νέα αστική τάξη που αναδυόταν από τα συντρίμια της παλιάς ολιγαρχίας. Δεν ήθελε μια μασκαρεμένη συνέχεια του παλιού καθεστώτος. Αλλά ήταν αποφασισμένη να μην αφήσει την κοινωνική αλλαγή να πραγματοποιηθεί «από τα κάτω».

Η επανάσταση συνεχίστηκε, σα μια σύγκρουση ανάμεσα στη ριζοσπαστική της πτέρυγα, με πιο συγκροτημένο το ρεύμα του Ζαπάτα, και τους «Καρανσικούς». Τον Δεκέμβρη, η Μεραρχία του Βορρά και ο «Απελευθερωτικός Στρατός του Νότου» κατέλαβαν την Πόλη του Μεξικού και εγκατέστησαν την κυβέρνηση της «Συντακτικής Συνέλευσης» που είχε συγκλιθεί τον Αύγουστο. Μια κυβέρνηση-σκιά. Γιατί όπως γράφει ο Τζίλι:

«Στην πραγματικότητα η εξουσία είναι κενή. Διότι δεν αρκεί να τη χάσει η ολιγαρχία και η αστική τάξη να μην έχει δυνάμεις να τη διατηρήσει. Κάποιος πρέπει να την πάρει. Η άσκηση της εξουσίας απαιτεί ένα πρόγραμμα. Η εφαρμογή ενός προγράμματος απαιτεί μια πολιτική. Η άσκηση της πολιτικής απαιτεί ένα κόμμα. Τίποτα απ’ αυτά δεν είχαν οι αγρότες, ούτε μπορούσαν να έχουν».

Οι Καρανσικοί νίκησαν. Το Σύνταγμα του 1917 -που ψήφισε η κυβέρνηση του Καράνσα τον Γενάρη- ήταν το πιο προχωρημένο της εποχής: δεν πρόβλεπε μόνο τον αναδασμό της γης, αλλά και μια σειρά εργατικά δικαιώματα, όπως τον συνδικαλισμό, τις συλλογικές συμβάσεις, το οχτάωρο, τις πληρωμένες άδειες. Ηταν ένα ριζοσπαστικό κείμενο που στόχο είχε να κερδίσει την υποστήριξη των εργατών και των αγροτών. Και τα κατάφερε, λόγω της αδυναμίας των αγροτικών ηγεσιών αλλά και της στάσης των συνδικαλιστών ηγετών που τάχθηκαν με τον Καράνσα.

Η διαφορά ήταν πώς όλα αυτά τα ωραία αφήνονταν στα χέρια της κυβέρνησης, του κρατικού μηχανισμού -και σε μεγάλο βαθμό έμειναν κενό γράμμα.

Από το 1914 μέχρι του 1919 ο Πάντσο Βίγια και ο Ζαπάτα πολέμησαν απελπισμένα τις δυνάμεις των «Συνταγματικών». Στην Πολιτεία Μορέλος, ιδιαίτερα, το κίνημα έφτασε στα μεγαλύτερη ύψη: η γη καλλιεργούνταν συλλογικά από τους αγρότες, τα εργοστάσια ζάχαρης είχαν γίνει «εθνικά» δηλαδή λειτουργούσαν χωρίς αφεντικά και οι αγροτικές πολιτοφυλακές υπεράσπιζαν αυτές τις κατακτήσεις. Αλλά η «Κομμούνα της Μορέλος» ήταν απομονωμένη. Στο βορρά ο Βίγια είχε καταφύγει στον ανταρτοπόλεμο.

Ο Ζαπάτα δολοφονήθηκε το 1919 και ο Βίγια το 1923. Το Μεξικό δεν θα ήταν ποτέ το ίδιο όπως πριν το 1910. Στη δεκαετία του ’30, ο πρόεδρος Καρντένας θα μοίραζε τη γη και θα εθνικοποιούσε τα πετρέλαια προκαλώντας την λύσσα της Αμερικής και της Βρετανίας (παρεμπιπτόντως, ήταν η μόνη κυβέρνηση που έδωσε άσυλο στον Τρότσκι). Αλλά όσο και ριζοσπαστικές, για την εποχή, και αν ήταν αυτές οι αλλαγές, στην ουσία αντιπροσώπευαν τα συμφέροντα της αστικής τάξης που έβλεπε στο κράτος το δρόμο για την ανάπτυξη του Μεξικού.

Ο Τζον Ρηντ στο «Επαναστατημένο Μεξικό» καταγράφει τις ελπίδες ενός αξιωματικού του Βίγια: «Οταν κερδίσουμε την επανάσταση θα είναι μια κυβέρνηση για ανθρώπους όχι για τους πλούσιους. Προχωράμε πάνω στη γη των ανθρώπων. Προηγουμένως ανήκε στους πλούσιους τώρα ανήκει σε μένα και τους συντρόφους». Οι ελπίδες των μαχητών του Βίγια και του Ζαπάτα δεν πραγματοποιήθηκαν. Ογδόντα χρόνια μετά, ένα νέο επαναστατικό κίνημα μεγαλώνει ξανά στη Λατινική Αμερική, που μπορεί να φτάσει στη νίκη, να δώσει την εξουσία και τον πλούτο της κοινωνίας στους εργάτες. Να προχωρήσει δηλαδή παραπέρα από κει που «διακόπηκε» η Μεξικάνικη Επανάσταση.

Λ.Μ.
πηγή: sek-ist.gr

Διαβάστε περισσότερα

Σκεπτόμενοι το αδιανόητο: Εγκαταλείποντας ένα νόμισμα

Thomas Catan και Marcus Walker
Η ανεργία στην Ισπανία είναι στο 27%. Οι νέοι εγκαταλείπουν την Πορτογαλία και την Ιρλανδία. Ένας στους τέσσερις Έλληνες λένε ότι έχουν δυσκολία να πληρώνουν για τα τρόφιμα.

Παρά τις προπολεμικές συνθήκες που επικρατούν όμως, η Ευρώπη, δεν έχει κανένα «σχέδιο δράσης» για την ανάκαμψη. Σύμφωνα με τη γερμανικής έμπνευσης στρατηγική για έξοδο από την κρίση του ευρώ, τα κράτη του Νότου που ασφυκτιούν, πρέπει να συνεχίσουν να περικόπτουν τις δημόσιες δαπάνες, να χαμηλώνουν τους μισθούς και να συμπιέζουν τις τιμές μέχρι να γίνουν πάλι ανταγωνιστικά. Με τους τρέχοντες ρυθμούς, θα μπορούσε να πάρει μια δεκαετία ή και περισσότερο για να ολοκληρωθεί η διαδικασία, σύμφωνα με μελέτες της Goldman Sachs.
Με τόσο «πόνο» που υπομένουν, εγείρεται το ερώτημα: Υπάρχει ένα κρίσιμο σημείο στο οποίο οι Ευρωπαίοι απλώς θα πουν, «Αρκετά»;
Σίγουρα οι Ευρωπαίοι έχουν διαμαρτυρηθεί κατά της λιτότητας. Όμως, παρά τους φόβους, καμία χώρα δεν έχει εγκαταλείψει το ευρώ. Η υποστήριξη της άποψης για την παραμονή στο κοινό νόμισμα παραμένει σε υψηλά επίπεδα, αν και υπάρχει ευρεία απογοήτευση με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Πάνω από το 60% των Ισπανών, των Ελλήνων, των Ιταλών και των Γάλλων θέλουν να διατηρηθεί το κοινό νόμισμα, σύμφωνα με δημοσκόπηση που δημοσιεύεται αυτό το μήνα από το Κέντρο Ερευνών Pew.
Όσοι μιλούσαν για το τέλος της Ευρωζώνης, και ανέμεναν ότι η Ελλάδα θα αποχωρήσει από την Ευρωζώνη το 2012, έχουν φαινομενικά υποτιμήσει την προθυμία των Ευρωπαίων να συμβιβαστούν με χρόνια κακουχίας αντί να ρισκάρουν μια έξοδο. Αλλά οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι οι οποίοι επισημαίνουν τη σταθερότητα της κοινής γνώμης υπέρ του ευρώ, μπορεί να κάνουν το αντίθετο λάθος.
Τα αποθέματα υπομονής των Ευρωπαίων είναι μεγάλα αλλά σίγουρα πεπερασμένα.
«Το μόνο που αντιστρατευόταν ένα κύμα υποστήριξης της εξόδου μέχρι στιγμής ήταν ο “τρόμος” της εγκατάλειψης»,  λέει ο Simon Tilford, επικεφαλής οικονομολόγος του Κέντρου για την Ευρωπαϊκή Μεταρρύθμιση,  με έδρα το Λονδίνο. Όταν οι άνθρωποι αισθανθούν ότι δεν υπάρχει φως στο τέλος του τούνελ, όμως, «θα αρχίσουμε πιθανότατα να βλέπουμε μια πιο δημόσια συζήτηση σχετικά με το κόστος και τα οφέλη της παραμονής στο ενιαίο νόμισμα», λέει. «Και από τη στιγμή που θα δείτε αυτή τη συζήτηση, τα πράγματα θα μπορούσαν να συμβούν πολύ γρήγορα.»
Έχει συμβεί και στο παρελθόν. Όπως οι χώρες που εντάχθηκαν στη ζώνη του ευρώ, η Αργεντινή στη δεκαετία του 1990 εγκατέλειψε τον έλεγχο στο δικό της νόμισμα, για να καθορίσει την ισοτιμία σε 1-προς-1 με το αμερικανικό δολάριο. Αυτό έριξε τον υπερπληθωρισμό, αλλά επέτρεψε επίσης έναν υπερδανεισμό σε δολάρια που ώθησε προς τα πάνω τους μισθούς και το κόστος των επιχειρήσεων. Όπως η νότια Ευρώπη σήμερα, η Αργεντινή έχασε σε ανταγωνιστικότητα και το νόμισμα της χώρας δεν μπορούσε να υποτιμηθεί για να γίνουν τα προϊόντα της ελκυστικά στο εξωτερικό.
Όπως μέλη της Ευρωζώνης σήμερα, η Αργεντινή έπρεπε να σφίξει τα δόντια και να περιμένει μέχρι οι μισθοί και οι τιμές να πέσουν αρκετά ώστε η χώρα να καταστεί και πάλι ανταγωνιστική. Η «σοφιστεία» εκείνης της εποχής ήταν ότι οι Αργεντινοί θα υπέφεραν κάθε θυσία για να συνεχίσουν να χρησιμοποιούν το δολάριο. Τόσο ταλαιπωρημένοι ήταν από δεκαετίες πολιτικού και οικονομικού χάους που περιελάμβανε περιόδους τετραψήφιου πληθωρισμού.
«Η υποτίμηση δεν αποτελεί επιλογή για την Αργεντινή» δήλωνε τότε οικονομολόγος της Παγκόσμιας Τράπεζας. «Με τόσο υψηλό επίπεδο “δολαριοποίησης”, η υποτίμηση θα ήταν υπερβολικά δαπανηρή.»
Τεχνικά, η Αργεντινή είχε το δικό της νόμισμα για να επιστρέψει, αλλά θεωρήθηκε αδύνατο να υπομείνει το κόστος της εγκατάλειψης της ισοτιμίας, επειδή σχεδόν όλα τα χρέη και οι συμβάσεις των επιχειρήσεων ήταν στο αμερικανικό νόμισμα. Μετά από τρία χρόνια ύφεσης, όμως, οι Αργεντινοί φάνηκε να αποφασίζουν μαζικά πως ό,τι τους περίμενε μετά δεν θα μπορούσε να είναι χειρότερο από την ατελείωτη κατάθλιψη που απαιτούνταν για να κρατήσουν τα πέσος τους ανταλλάξιμα με δολάρια.
Μια γαλήνια νύχτα, τον Δεκέμβριο του 2001, η μεσαία τάξη βγήκε στους δρόμους του Μπουένος Άιρες, σε μια έκρηξη οργής. Οι ταραχές σε ολόκληρη τη χώρα έριξαν την κυβέρνηση από την εξουσία. Η Αργεντινή προχώρησε σε άρνηση του χρέους αμέσως μετά, και η χώρα εγκατέλειψε την πρόσδεση του πέσο με το δολάριο.
Πόσο παρόμοια είναι η κατάσταση στη νότια Ευρώπη σήμερα; Η οικονομία της Αργεντινής συρρικνώθηκε κατά περίπου 8% κατά τα τρία έτη πριν από την εξέγερση. Μέχρι το τέλος του τρέχοντος έτους, οι οικονομίες της Ιταλίας και της Πορτογαλίας θα έχουν συρρικνωθεί κατά περίπου 8% από το υψηλότερο επίπεδό τους, της Ισπανίας κατά περίπου 6% και της Ελλάδας κατά περισσότερο από 23%, σύμφωνα με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Οι πολιτικοί της ΕΕ που επαναπαύονται με την φαινομενική δημοτικότητα του ευρώ θα πρέπει να θυμηθούν ότι οι Αργεντινοί υποστήριξαν επίσης ευρέως την πρόσδεση στο δολάριο, μέχρι και τη στιγμή που εξερράγησαν. Σε μια δημοσκόπηση που δημοσιεύθηκε τον Δεκέμβριο του 2001 (τον μήνα της εξέγερσης) μόλις το 14% είπε ότι το νομισματικό καθεστώς θα έπρεπε να «σπάσει», το 62% δήλωσαν ότι έπρεπε να διατηρηθεί. Αυτό είναι σχεδόν το ίδιο ποσοστό με των Ισπανών και των Ελλήνων που λένε ότι θέλουν να κρατήσουν το ευρώ σήμερα.
Η Αργεντινή, με τα σκαμπανεβάσματα της από την υποτίμηση και μετά, δεν είναι ένα μοντέλο για την Ευρώπη. Μάλλον, είναι μια προειδοποιητική ιστορία.
Στα τέλη του 2001, ο υπουργός οικονομίας της Αργεντινής αναφέρθηκε στην πρόσδεση της χώρας στο δολάριο ως «μόνιμο θεσμό», του οποίου η αδιανόητη κατάρρευση θα μπορούσε να προκαλέσει «τη διάλυση των βασικών θεσμών της οικονομίας και της κοινωνίας.»  Ένα μήνα αργότερα, είχε καταρρεύσει.
Αυτοί που λένε ότι το ενδεχόμενο της εξόδου χωρών από το ευρώ έχει απομακρυνθεί θα πρέπει να εξετάσουν τις προηγούμενες φορές, όταν οι άνθρωποι θεωρούσαν ταμπού ένα οικονομικό καθεστώς, ακριβώς μέχρι και τη στιγμή που το ανέτρεψαν.
Πηγή: The Wall Street Journal
Antapocrisis

Διαβάστε περισσότερα

Περί δικαιωμάτων και ιδιωνύμων.

Του Πέτρου Αργυρίου 

Ο Glenn Greenwald, δικηγόρος ανθρωπίνων δικαιωμάτων, δριμύτητα επικριτικός στις καταχρήσεις εξουσίας, είναι διάσημος για την ψύχραιμη και ολοκληρωμένη επιχειρηματολογία που αναπτύσσει στο δημόσιο λόγο του.

Το 2012 ο Glenn Greenwald στάθηκε απέναντι σε φαινόμενο «τιμωρίας» μιας αλυσίδας έτοιμου φαγητού από το δήμαρχο του Σικάγο γιατί ο πρόεδρος της είχε προβεί σε «ομοφοβικά» σχόλια, ένας ακόμη αποκλεισμός στο όνομα του πολιτικά ορθού που συμφωνεί με την αντιρατσιστική ρητορική που αναπτύσσεται αυτές τις μέρες στη χώρα μας που στόχο έχει να κηρύξει τη Χρυσή Αυγή εκτός νόμου λες και είναι κάτι το ανέφικτο να αντιμετωπίσεις στο επίπεδο του πολιτικού διαλόγου φουσκωτούς που ο εγκέφαλος τους έχει πάθει οίδημα από την πολύ τεστοστερόνη.

Φαίνεται πως οι πολιτικοί μας αγάδες είναι τόσο απασχολημένοι με τα λασπόλουτρά τους που προτιμούν να χρησιμοποιήσουν βρώμικα όπλα εναντίον αστείων εχθρών, βρώμικα όπλα που η νομιμοποίηση της χρήσης τους θα γυρίσει μπούμερανγκ όχι μόνο σε αυτούς που παθιασμένα στήριξαν το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο αλλά και σε όλους έχουν άποψη για τα πράγματα: Ο φρούραρχος θα γίνει ο απόλυτος ρυθμιστής της κοινοβουλευτικής ζωής και ο μπάτσος θα γίνει ακόμη περισσότερο χωροφύλακας της κοινωνικής ζωής:

Αλεξάκη, αν τυχόν ξαναμιλήσεις για ομερτά και πολιτικές μαφίες: από το αυτί και στον φρούραρχο θα σε πάνε.

Κουτσούμπα, μην τολμήσεις και ξαναπετάξεις κανά «φονιάδες των λαών Αμερικάνοι» θα σε αποκλείσουν από το ΚΚΕ ή θα το ξαναβγάλουν στην παρανομία.

Καμμένε, πιπέρι στο στόμα άμα πεις την πολιτική της Μέρκελ ναζιστική.

Όσο για τους αντισιωνιστές Έλληνες και Άραβες μετανάστες, σκασμός γουρούνια αντισημίτες…

Και στις πορείες δε θέλω ούτε έναν χαρακτηρισμό πολιτικού προσώπου ή χώρου: Θέλω να είμαστε κυρίες στις πορείες. Κυρίες στις πορείες και τσάμπα πουτάνες στα ΜΑΤ.

ΤΙ ΑΔΥΝΑΤΕΙΤΕ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΤΕ ΑΠΟ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΒΡΕ ΑΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΟΙ;

Μπορεί λοιπόν να απαγορεύεται η οπλοφορία στη βουλή, ο κοινοβουλευτισμός όμως παλεύει για να αποκτήσει όπλα μαζικής φίμωσης.

Ο κοινοβουλευτισμός βρήκε τον Οσάμα μπιν Λάντεν του στο πρόσωπο της Χρυσής Αυγής, έναν κίνδυνο που ήταν ασήμαντα μικρός πριν εφευρεθεί ως σκιάχτρο από το ίδιο το σύστημα εξουσίας. Δυστυχώς όταν η εξουσία επικαλείται φανταστικούς εχθρούς, οι κίνδυνοι γίνονται όλο και πιο υπαρκτοί. Είναι ένα είδος «αυτοεκπληρούμενης προφητείας», ένα είδους μηχανισμού δηλαδή που πολύ καλά γνωρίζουν οι κρατούντες.

Τα κάναν με τους κομμουνιστές τον προηγούμενο αιώνα. Το κάνουν με οποιονδήποτε και σε οποιονδήποτε απείλησε το σύστημα εξουσίας. Τώρα που το σύστημα εξουσίας βρίσκεται στα πρόθυρα κατάρρευσης, εφευρίσκουν έναν εχθρό για να ξαναποκτήσουν την χαμένη τους πειθώ στους πληθυσμούς ή έστω να κερδίσουν χρόνο με έναν αντιπερισπασμό.

Αφιερώνω λοιπόν αυτές τις γραμμές του έξοχου Glenn Greenwald στο ΣΥΡΙΖΑ αλλά και στον ελευθεριακό χώρο που με το αντιρατσιστικό, τα ιδιώνυμα και τα λοιπά συναφή συνυπογράφουν για μαζική φίμωση, για καταπάτηση ενός από τα τελευταία δικαιώματα που είχε απομείνει σε αυτή τη χώρα, αυτό της ελευθερίας του λόγου και για την ενίσχυση του απολυταρχισμού που ούτως ή άλλως ενισχύεται σε όλον τον πλανήτη.

…«Είναι πάντα πολύ εύκολο να βάλεις ανθρώπους να καταδικάσουν απειλές στην ελευθερία του λόγου όταν ο λόγος που απειλείται είναι λόγος της αρεσκείας τους. Είναι πολύ πιο δύσκολο να προκαλέσεις υποστήριξη τους για το δικαίωμα της ελευθερίας του λόγου όταν ο λόγος που τιμωρείται είναι λόγος που βρίσκουν απεχθή»…

«Το δικαίωμα στην ελευθερία του λόγου σημαίνει ότι δεν επιτρέπεται σε κυβερνητικούς αξιωματούχους να δημιουργούν λίστες αποδεκτών και απαράδεκτων πολιτικών ιδεών και έπειτα να χρησιμοποιούν την εξουσία του κράτους για να επιβάλουν αυτές τις προτιμήσεις»…[1]

«Κάθε μικρός τύραννος έχει εξ’ ορισμού τον πειρασμό να καταχραστεί την  εξουσία του για να τιμωρήσει αυτούς που έχουν απόψεις που δεν του αρέσουν»

Να σχολιάσω ότι ο τύραννος δεν χρειάζεται να είναι μικρός. Μπορεί ο «τύραννος» να είναι μια ολιγαρχία που έχει τοποθετήσει έναν πρωθυπουργό ή έναν δικτάτορα, μπορεί να είναι όμως και πλειονότητες, πολιτικά, θρησκευτικά ή και φυλετικά που καταπιέζουν τις μειονότητες. Για αυτό και κάθε δημοκρατία που σέβεται τον εαυτό της οφείλει να δείχνει σεβασμό στις μειονότητες.

Οι συσχετισμοί δυνάμεων όμως αλλάζουν. Μια μειονότητα μπορεί να γίνει ισχυρή ή να αποκτήσει ισχυρότατα λόμπι ή να γίνει ακόμη και πλειονότητα και να ασκεί πλέον αυτή καταπίεση που σε καμία περίπτωση δεν είναι ηθικά καλύτερη καταπίεση από αυτήν που της άσκησαν οι καταπιεστές της.

Ο αντίστροφος ρατσισμός, οι αντίστροφες καταπιέσεις και διωγμοί παραμένουν ρατσισμοί, καταπιέσεις και διωγμοί.

Όπου υπάρχουν εγκλήματα που συγκαλύπτονται από έλλειμμα δικαιοσύνης η λύση δεν είναι περισσότεροι και αυστηρότεροι νόμοι. Η λύση είναι ή άρση των ανισονομίας και η επιβολή του νόμου- για όλους. Ίδια μέτρα, ίδια σταθμά.

Τα ιδιώνυμα είναι φασισμός: από όπου και αν παράγονται ή επιβάλλονται: Από την δεξιά ή την αριστερά.

Κάποτε αποδόθηκε στο Βολταίρο η ρήση:  «Διαφωνώ με αυτό που λες αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμα σου να το λες.»

Σήμερα το «συνταγματικό τόξο» λέει: «Διαφωνούν όλοι με μένα αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμα μου να μη μιλάν».

Το συνταγματικό τόξο αποτελείται από εκείνες της δυνάμεις που έχουν συνθλίψει το Σύνταγμα. Απλά τη θέση της Νέας Δημοκρατίας σε αυτό που θρασύτητα τολμά και αυταποκαλείται συνταγματικό τόξο και είναι στην ουσία το ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ ΤΟΞΟ, έσπευσε να αναπληρώσει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Το τόξο αυτό δεν στοχεύει στην καρδία του κτήνους της Χρυσής Αυγής: στοχεύει στην ίδια την καρδιά της δημοκρατίας, σε ότι τουλάχιστον έχει απομείνει από αυτήν.

Και ρε πούστη μου, αναρωτιέμαι: αυτή η χώρα με τους τόσους δημοκράτες, πως ΣΚΑΤΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΤΟΣΟ ΜΕΓΑΛΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΕΛΛΕΙΜΑ; Και μετά ξανα-αναρωτιέμαι: αυτή η χώρα, με τους τόσους δημοκρατικούς αγώνες και με τους άπειρους δημοκράτες, πως ξαφνικά έπηξε στους φασίστες;

Να σας πω: Η επίκληση στους άπειρους δημοκράτες ή στους άπειρους φασίστες είναι μια πιπίλα που την βάζουν στο στόμα μας για να τη μασάμε και να το βουλώνουμε σαν ανήμπορα βρέφη μπροστά στα όργια πότε αυθαιρεσίας, πότε αλαζονείας, πότε εθελοδουλείας, πότε ανανδρίας, πότε ανικανότητας του πολιτικού στελεχιακού δυναμικού αυτής της χώρας και των πολιτικών μαφιών στις οποίες οι πολιτικοί αριβίστες συνέρευσαν.

Στη δημοκρατία υπάρχει δικαιοσύνη. Στην Ελλάδα όχι. Στη δημοκρατία δεν καταπιέζονται ούτε οι πολλοί ούτε οι λίγοι και αυτοί που ασκούν εξουσία ελέγχονται και κρίνονται. Στην Ελλάδα καταπιέζονται και οι πλειονότητες και οι μειονότητες και όσοι ασκούν εξουσία όχι μόνο δεν ελέγχονται αλλά τώρα θέλουν να μην κρίνονται κιόλας. Στη δημοκρατία οι ένοχοι τιμωρούνται. Στην Ελλάδα επιβραβεύονται. Στη δημοκρατία οι πολίτες έχουν δικαιώματα και υποχρεώσεις. Στην Ελλάδα κάποιοι πολίτες είχαν μόνο δικαιώματα και τώρα σχεδόν όλοι οι πολίτες εκτός των γνωστών και εξαιρετέων ελίτ έχουν μόνο υποχρεώσεις.

Στη δημοκρατία η δημόσια περιουσία ανήκει σε όλους. Στην Ελλάδα ανήκει σε κάποιους και σε λίγο δε θα υπάρχει η έννοια της δημόσιας περιουσίας.

Η δημοκρατία στην Ελλάδα ήταν ένα φαντασιακό επινόημα ή αν θέλετε ένας συμβιβασμός όπου κάποιοι θα κρατούσαν την εξουσία παρέχοντας κάποια δικαιώματα στους πολλούς. Σήμερα αυτό το κοινωνικό συμβόλαιο της πολιτικής ελίτ με το λαό έχει σπάσει αφού του στέρησε κάθε δικαίωμα στην παιδεία, στην υγεία, στην εργασία ώστε να μπορέσει να πουλήσει μια χώρα σαν πραμάτεια στο διεθνές κεφάλαιο.

ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. Και το ξέρουμε πολύ καλά όλοι μας. Αυτοί δεν είναι δημοκράτες. Αυτοί δεν είναι το συνταγματικό τόξο. Είναι λύκοι με προβιά.

Εγώ δε θα πρότεινα ποτέ να βγει το σύστημα πολιτικής εξουσίας εκτός νόμου όταν και εφόσον η δημοκρατία αποκατασταθεί.

Δεν είμαι τόσο ανόητος. Αυτό που θα πρότεινα είναι να κηρυχθεί το πολιτικό σύστημα «εντός νόμου» γιατί εδώ και δεκαετίες είναι υπεράνω του νόμου. Και σε μια δημοκρατία κανένας δεν είναι υπεράνω του νόμου. Δεν χρειαζόμαστε ιδιώνυμο. Ανεξάρτητη δικαιοσύνη χρειαζόμαστε. Να δούμε λοιπόν όταν και εφόσον η δημοκρατία ή έστω η κάποιας ποιότητας δημοκρατία αποκατασταθεί, αν θα μπορούν αυτοί που εκμαύλισαν τη δημοκρατία, κατέστρεψαν την οικονομία και το μέλλον ολόκληρων γενεών να επικαλούνται τη δημοκρατία και το σύνταγμα. Αυτοί που βίασαν και σκότωσαν και τα δύο, να δούμε αν θα τα επικαλούνται προς υπεράσπιση τους.

Να σας πω κάτι: αυτοί που σκότωσαν τη δημοκρατία ακόμη σας το παίζουν δημοκράτες και τσιμπάτε. Αυτοί που έκαναν το σύνταγμα σκατόχαρτο για να σκουπίζει δημοκρατικά τον κώλο της η τροίκα, αυτοπροσδιορίζονται ως συνταγματικό τόξο.  Αυτοί που ήταν υπεράνω κάθε νόμου δίνουν στον εαυτό τους το δικαίωμα να βγάζουν κάποιους εκτός νόμου: σήμερα τη Χρυσή Αυγή, αύριο το ΣΥΡΙΖΑ, μεθαύριο το ΚΚΕ και όποιον τους καυλώσει.

Αυτοί που στείλαν φυλακή ή και στον τάφο χιλιάδες ‘Έλληνες που δεν έχουν διαπράξει κανένα έγκλημα αλλά δεν μπόρεσαν να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις και τις υποχρεώσεις που το κράτος μαφία δημιούργησε αυθαίρετα, παράνομα και καταχρηστικά εις βάρος τους ενώ αναίρεσε όλες τις ανειλημμένες υποχρεώσεις του (παιδεία, υγεία και το μεγαλύτερο κομμάτι μισθών και συντάξεων), αυτοί θα έχουν το εκτελεστικό προνόμιο να αποφασίζουν ποιος είναι φασίστας και ποιος θα φάει φυλακή;

Αυτοί που έδωσαν τις εντολές για μαζική καταστολή, που κάναν παράνομες τις διαδηλώσεις, τις απεργίες, που δώσαν τις εντολές για να πέσουν τόνοι απαγορευμένων χημικών, αυτοί που εισέβαλαν στην Κερατέα, που απήγαγαν κόσμο και κάναν μικρή κατοχή στην Ιερισσό, σε αυτούς βρε τεράστιε μαλάκα θα εμπιστευτείς τη δύναμη που τους δίνει ένα νομοσχέδιο για εγκλήματα σκέψης;

Δίκιο έχεις. Δεν σε πιάνει εσένα αυτό το νομοσχέδιο. Δεν έχεις μάθει να σκέφτεσαι και έχεις μνήμη χρυσόψαρου.

Σταμάτα να έχεις ψευδαισθήσεις: Δεν έχει άλλη πολιτική πρέζα για σένα. Δεν ήταν τσάμπα η πολιτική πρέζα όπως νόμιζες όταν την έπαιρνες με τις χούφτες. Τώρα που κατάλαβες ότι ό ναρκέμποράς σου έγινε και νταβατζής, ότι ο ναρκέμπορας έγινε και σωματέμπορας σου, μπορείς σε παρακαλώ να σταματήσεις να του δίνεις περισσότερη εξουσία; Ε καλέ κύριε και κυρία;

Δυστυχώς δεν μπορώ να σου το επιβάλω. Δυστυχώς δεν μπορώ να επιβάλλω ούτε το ιδιώνυμο της βλακείας. Γιατί στη δημοκρατία δεν υπάρχουν ιδιώνυμα. Στη δημοκρατία η πολιτική θηλιά που βάζεις στο λαιμό σου πνίγει και εμένα. Στη δημοκρατία είμαστε αλληλένδετοι και αλληλεξαρτώμενοι. Δεν μπορώ να σου επιβάλω να μην κρεμαστείς. Και ούτε θα επιβάλω νόμο στο σπίτι του κρεμασμένου να μην μιλάνε για σκοινί. Αυτό που μπορώ να προσπαθήσω μέχρι τελικής πτώσης μου να κάνω, είναι να σε πείσω ότι αυτό που έχεις στο λαιμό σου είναι σκοινί για κρέμασμα και όχι γραβάτα πολιτικής ορθότητας. Δεν μπορώ να σε πείσω να μην κρεμαστείς για να μην πνιγώ και εγώ. Μπορώ να προσπαθήσω να σε πείσω να μην το κάνεις γιατί θα πεθάνεις. Μπορώ να προσπαθήσω να σε πείσω να μην το κάνεις για τα παιδιά σου. Το ξέρω ότι στην τελική δε θα πειστείς γιατί πότε είσαι παιδιάστικα εύπιστος και πότε γεροπαράξενα καχύποπτος.

Τουλάχιστον 30 χρόνια υπηρετείς τους εκμαυλιστές σου. Τότε μπορεί να ήθελες να μην τους ψηφίσεις αλλά πάντα σε εγκλώβιζαν σε διλλήματα δήθεν πολιτικού πραγματισμού και σε δίπολα. Τώρα που οι μάσκες έχουν πέσει, δημιουργούν καινούρια διλλήματα δήθεν πολιτικού πραγματισμού: Μην τους δίνεις περισσότερη εξουσία και υποσχέσου στον εαυτό σου ότι θα καταψηφίσεις οποιονδήποτε ενισχύει το αντιδημοκρατικό και αντισυνταγματικό μπλοκ.

Μην τους δίνεις περισσότερη δύναμη. Δεν έχεις αυτό το δικαίωμα. Κοίτα λίγο τη ζωή σου και πες μου που διαφωνείς: Ποιο δικαίωμα σου έχει απομείνει; Μην χάσεις και το πρώτο δικαίωμα σου. Το δικαίωμα στην ελευθερία λόγου. Είναι το τελευταίο δικαίωμα που σου αφαιρούν πριν σου στερήσουν «νομικά» και το δικαίωμα στη ζωή.

---

[1] http://www.salon.com/2012/07/26/rahm_emanuels_free_speech_attack/?utm_source=twitterfeed&utm_medium=facebook

Διαβάστε περισσότερα

Πως η Λιτότητα σκοτώνει

Των DAVID STUCKLER και SANJAY BASU *
Στις αρχές του προηγούμενου μήνα, μια τριπλή αυτοκτονία στην παραθαλάσσια πόλη Civitanova Μarche της Ιταλίας έγινε είδηση. Ένα παντρεμένο ζευγάρι, η Anna Mria Sopranzi, 68 χρονών, και ο Romeo Dionisi, 62, πάλευαν για να ζήσουν με μόνο εισόδημα την σύνταξή της, δηλαδή περίπου 500€ το μήνα (γύρω στα 650$), και χρωστούσαν πια το ενοίκιό τους.
Επειδή ο προϋπολογισμός λιτότητας της Ιταλικής κυβέρνησης αύξησε τα όρια συνταξιοδότησης, ο κ. Dionisi, πρώην εργάτης στις κατασκευές, έγινε ένας από τους “esodati” (εξώριστους) της Ιταλίας – τους μεγαλύτερους σε ηλικία εργαζόμενους που καταλήγουν στην φτώχεια χωρίς κανένα κοινωνικό δίχτυ προστασίας. Στις 5 Απριλίου, αυτός και η γυναίκα του άφησαν ένα σημείωμα στο αυτοκίνητο ενός γείτονά τους ζητώντας συγχώρεση και στη συνέχεια κρεμάστηκαν στην αποθήκη του σπιτιού τους. Όταν ο αδερφός της κυρίας Sopranzi, Giuseppe Sopranzi, 73 χρονών, έμαθε τα νέα, πνίγηκε στην Αδριατική.
Η συσχέτιση μεταξύ ανεργίας και αυτοκτονιών έχει παρατηρηθεί ήδη από τον 19ο αιώνα. Οι άνθρωποι που ψάχνουν για εργασία έχουν δύο φορές μεγαλύτερη πιθανότητα να δώσουν τέλος στη ζωή τους από αυτούς που εργάζονται.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες το ποσοστό αυτοκτονιών, που σημειώνει ήδη αργή αύξηση από το 2000, σημείωσε άλμα κατά τη διάρκεια και μετά την ύφεση του 2007-9. Στο νέο μας βιβλίο υπολογίζουμε πως 4750 «επιπλέον» αυτοκτονίες ( Σ.τ.Μ. χρησιμοποιείται ο όρος “excess” suicides) – που θα πει, θάνατοι περισσότεροι από αυτούς που οι ήδη υπάρχουσες τάσεις θα προέβλεπαν – συνέβησαν από το 2007 μέχρι το 2010. Τα ποσοστά τέτοιων αυτοκτονιών ήταν σημαντικά μεγαλύτερα στις πολιτείες που σημειώθηκαν οι μεγαλύτερες απώλειες σε θέσεις εργασίας. Οι θάνατοι από αυτοκτονίες ήταν περισσότεροι από τους θανάτους που σημειώθηκαν λόγω τροχαίων δυστυχημάτων το 2009.
Αν οι αυτοκτονίες ήταν μια αναπόφευκτη συνέπεια της οικονομικής κατηφόρας, αυτή θα ήταν άλλη μια ανθρώπινη ιστορία για το κόστος σε ανθρώπινες ζωές της Μεγάλης Ύφεσης. Αλλά δεν είναι έτσι. Χώρες που έκαναν περικοπές στους προϋπολογισμούς υγείας και κοινωνικής προστασίας, όπως η Ελλάδα, η Ιταλία και η Ισπανία, ήρθαν αντιμέτωπες με πολύ χειρότερα αποτελέσματα στην Υγεία από ότι χώρες όπως η Γερμανία , η Ισλανδία και η Σουηδία, που διατήρησαν το δίχτυ κοινωνικής ασφάλειας και πόνταραν στην ανάπτυξη αντί για τη λιτότητα (η Γερμανία κηρύσσει τις αρετές της λιτότητας – για τους άλλους).
Σαν επιστήμονες της δημόσιας υγείας και της πολιτικής οικονομίας, παρακολουθούσαμε εμβρόντητοι ενώ οι πολιτικοί διαρκώς συζητούν για χρέη και ελλείμματα, λαμβάνοντας ελάχιστα υπόψη το ανθρώπινο κόστος των αποφάσεών τους. Την τελευταία δεκαετία μελετήσαμε τεράστιες δεξαμενές δεδομένων από όλο τον κόσμο ώστε να καταλάβουμε πως το οικονομικό σοκ – από την Μεγάλη Κρίση μέχρι την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης και από την Ασιατική οικονομική κρίση στην Μεγάλη Ύφεση – επηρεάζουν την υγεία μας. Αυτό που βρήκαμε είναι πως οι άνθρωποι δεν αρρωσταίνουν ή πεθαίνουν αναπόφευκτα λόγω των κλονισμών της οικονομίας. Αλλά είναι η δημοσιονομική πολιτική που, όπως φαίνεται, μπορεί να καταλήξει σε ζήτημα ζωής ή θανάτου.
Στο ένα άκρο η Ελλάδα, που βρίσκεται εν μέσω δημόσιας υγειονομικής καταστροφής. Ο κρατικός προϋπολογισμός για την υγεία περικόπηκε κατά 40% από το 2008, εν μέρει για να επιτευχθούν οι στόχοι μείωσης του ελλείμματος τους οποίους έθεσε η Τρόικα – το ΔΝΤ, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και η Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα – σαν μέρος του πακέτου λιτότητας του 2010. Περίπου 35.000 γιατροί, νοσηλευτές και άλλοι εργαζόμενοι στην υγεία έχασαν τη δουλειά τους. Οι εισαγωγές στα νοσοκομεία αυξήθηκαν δραματικά μιας και οι Έλληνες απέφευγαν προληπτικές εξετάσεις και θεραπείες ρουτίνας λόγω των μεγάλων αναμονών και της αύξησης του κόστους των φαρμάκων. Η παιδική θνησιμότητα αυξήθηκε κατά 40%. Τα νέα κρούσματα HIV υπερδιπλασιάστηκαν, σαν αποτέλεσμα της αύξησης της χρήσης ενδοφλέβιων ναρκωτικών – καθώς ο προϋπολογισμός για προγράμματα χορήγησης συρίγγων σε χρήστες περικόπηκε. Μετά την κατάργηση των ψεκασμών για την αντιμετώπιση κουνουπιών στη Νότια Ελλάδα, για πρώτη φορά από τις αρχές της δεκαετίας του 1970, καταγράφηκαν σημαντικοί αριθμοί περιστατικών ελονοσίας.
Αντίθετα, η Ισλανδία απέφυγε την υγειονομική καταστροφή παρά το γεγονός ότι το 2008 έζησε τη μεγαλύτερη τραπεζική κρίση, αναλογικά με το μέγεθος της οικονομίας της. Μετά την κατάρρευση των τριών κύριων εμπορικών τραπεζών της, το ολικό της χρέος συσσωρεύτηκε, η ανεργία εννιαπλασιάστηκε και η αξία του νομίσματός της κατέρρευσε. Η Ισλανδία έγινε η πρώτη ευρωπαϊκή χώρα που αναζήτησε στήριξη από το ΔΝΤ, από το 1976. Αλλά αντί να διασώσουν τις τράπεζες και να περικόψουν τον κρατικό προϋπολογισμό , όπως ζητούσε το ΔΝΤ, οι Ισλανδοί πολιτικοί έκαναν ένα μάλλον τολμηρό βήμα: έθεσαν το ερώτημα τις λιτότητας προς ψήφιση. Σε δύο δημοψηφίσματα, το 2010 και το 2011, οι Ισλανδοί ψήφισαν με μεγάλη πλειοψηφία να αποπληρωθούν οι ξένοι δανειστές τους σταδιακά, αντί για άμεσα μέσω της λιτότητας. Η οικονομία της Ισλανδίας έχει σχεδόν επανέλθει, ενώ η Ελλάδα παραπαίει με το ενδεχόμενο της κατάρρευσης να παραμένει ορατό. Κανείς δεν έχασε την υγειονομική του κάλυψη ή την πρόσβαση σε φαρμακευτικά σκευάσματα στην Ισλανδία, παρά το γεγονός ότι η τιμή των εισαγόμενων φαρμάκων αυξήθηκε. Δεν υπήρξε επίσης σημαντική αύξηση στις αυτοκτονίες. Πέρυσι , η πρώτη έκθεση του ΟΗΕ με τίτλο World Happiness Report βαθμολόγησε την Ισλανδία σαν μια από τις ευτυχέστερες χώρες του κόσμου.
Οι σκεπτικιστές θα σημειώσουν τις δομικές διαφορές μεταξύ Ελλάδας και Ισλανδίας. Το γεγονός ότι η Ελλάδα είναι μέλος της Ευρωζώνης έκανε αδύνατη την υποτίμηση του νομίσματός της και είχε μικρότερο πολιτικό περιθώριο να απορρίψει τις κλήσεις του ΔΝΤ για λιτότητα. Αλλά αυτή η αντίθεση υποστηρίζει τη θέση μας, πως μια οικονομική κρίση δεν πρέπει απαραίτητα να περιλαμβάνει και κρίση στη δημόσια υγεία.
Κάπου ανάμεσα σ’ αυτά τα άκρα βρίσκονται οι ΗΠΑ. Αρχικά, το αναπτυξιακό πακέτο του 2009 στήριζε το δίχτυ ασφαλείας. Αλλά υπάρχουν προειδοποιητικά σημάδια – πέρα από το υψηλότερο ποσοστό αυτοκτονιών – οι δείκτες υγείας χειροτερεύουν. Οι συνταγογράφιση αντικαταθλιπτικών συσσωρεύεται. 750.000 άνθρωποι (κυρίως νέοι άνδρες εκτός εργασίας) έχουν στραφεί στην άμετρη κατανάλωση αλκοόλ. Πάνω από πέντε εκατομμύρια Αμερικανοί έχουν χάσει την πρόσβαση σε φροντίδες υγείας κατά την ύφεση γιατί έχασαν τη δουλειά τους (και είτε δεν μπορούσαν να ανταπεξέλθουν στο κόστος της επιμήκυνσης της ασφάλειάς τους υπό τον νόμο Cobra ή εξάντλησαν τα περιθώρια επιλογών). Οι προληπτικές ιατρικές επισκέψεις μειώθηκαν καθώς οι άνθρωποι αμελούσαν την ιατρική φροντίδα και κατέληγαν στα επείγοντα. ( Ο νόμος του προέδρου Ομπάμα για την φροντίδα υγείας επιμηκύνει την ασφαλιστική κάλυψη, αλλά μόνο σταδιακά.)
Η «κατάσχεση» των 85 εκατομμυρίων δολαρίων που τέθηκε σε εφαρμογή την 1η Μαρτίου (Budget Control Act ) θα κόψει τα συμπληρώματα διατροφής για περίπου 600.000 έγκυες, νεογνά και βρέφη μέχρι το τέλος της χρονιάς. Οι προϋπολογισμοί για την δημόσια κατοικία θα περικοπούν κατά 2 εκατομμύρια δολάρια φέτος, ενώ ήδη 1,4 εκατομμύρια σπίτια βρίσκονται υπό κατάσχεση. Ακόμα και ο προϋπολογισμός των Κέντρων Ελέγχου και Πρόληψης Ασθενειών, της κυριότερης άμυνας της χώρας απέναντι σε επιδημίες όπως το περσινό ξέσπασμα μυκητιασικής μηνιγγίτιδας, θα υποστεί περικοπή τουλάχιστον 18 εκατομμυρίων δολαρίων.
Για να ελέγξουμε την υπόθεσή μας πως η λιτότητα είναι θανατηφόρα, αναλύσαμε δεδομένα από άλλες περιοχές και εποχές. Μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης το 1991, η οικονομία της Ρωσίας κατέρρευσε. Η φτώχεια συσσωρεύτηκε και το προσδόκιμο ζωής μειώθηκε, κυρίως μεταξύ των νέων ανδρών σε ηλικία εργασίας. Αλλά αυτό δεν συνέβη παντού στην πρώην Σοβιετική σφαίρα. Η Ρωσία, το Καζακστάν και τα κράτη της Βαλτικής (Εσθονία, Λετονία και Λιθουανία) – που υιοθέτησαν οικονομικά προγράμματα «θεραπείας σοκ» τα οποία είχαν τη στήριξη οικονομολόγων όπως ο Jeffrey D. Sachs και ο Lawrence H. Summers – έζησαν τη μεγαλύτερη αύξηση σε αυτοκτονίες, καρδιακές προσβολές και θανάτους που συνδέονταν με την κατανάλωση αλκοόλ.
Χώρες όπως η Λευκορωσία, η Πολωνία και η Σλοβενία επέλεξαν μια διαφορετική, σταδιακή προσέγγιση, την οποία υποστήριζαν οικονομολόγοι όπως ο Joseph E. Stiglitz και ο πρώην σοβιετικός ηγέτης Mikhail S. Gorbachev. Αυτές οι χώρες ιδιωτικοποίησαν τις ελεγχόμενες από το κράτος οικονομίες τους σε στάδια και είχαν πολύ καλύτερα αποτελέσματα στον τομέα της υγείας σε σχέση με γειτονικές χώρες που προχώρησαν σε μαζικές ιδιωτικοποιήσεις και απολύσεις, κάτι που προκάλεσε σοβαρές οικονομικές και κοινωνικές διαταραχές.
Όπως η πτώση της Σοβιετικής Ένωσης, η ασιατική οικονομική κρίση του 1997 προσφέρει υποθέσεις μελέτης – στην πραγματικότητα, ένα φυσικό πείραμα – που αξίζει να εξεταστούν. Η Ταϊλάνδη και η Ινδονησία, που υποβλήθηκαν από το ΔΝΤ σε αυστηρά προγράμματα λιτότητας , έζησαν μαζική πείνα και αλματώδη αύξηση θανάτων από μολυσματικές νόσους, ενώ η Μαλαισία, που αντιστάθηκε στις συμβουλές του ΔΝΤ, διατήρησε την υγεία των πολιτών της. Το 2012 το ΔΝΤ επισήμως απολογήθηκε για τον τρόπο που χειρίστηκε την κρίση, υπολογίζοντας ότι η ζημία που προκλήθηκε από τις συστάσεις του μπορεί να είναι μέχρι και τρεις φορές μεγαλύτερη από αυτή που υπέθεταν.
Η εμπειρία των ΗΠΑ από την Μεγάλη Οικονομική Ύφεση είναι επίσης διδακτική. Κατά τη διάρκεια της Ύφεσης οι δείκτες θνησιμότητας στις ΗΠΑ σημείωσαν πτώση περίπου 10%. Οι δείκτες αυτοκτονιών στην πραγματικότητα αυξήθηκαν μεταξύ του 1929, όταν κατέρρευσε η χρηματιστηριακή αγορά, και του 1932, όταν ο Franklin D. Roosevelt εκλέχθηκε πρόεδρος. Αλλά η αύξηση των αυτοκτονιών αντισταθμίστηκε και με το παραπάνω από την «επιδημιολογική μετάβαση» – βελτιώσεις στην υγιεινή που μείωσαν του θανάτους από μεταδοτικές νόσους όπως η φυματίωση, η πνευμονία και η γρίπη – και από την κάθετη μείωση των θανατηφόρων τροχαίων, αφού οι Αμερικάνοι δεν μπορούσαν πια να «σηκώσουν» το κόστος της οδήγησης. Συγκρίνοντας ιστορικά δεδομένα μεταξύ των Πολιτειών, υπολογίζουμε πως κάθε 100 δολάρια που ξοδευόταν κατά κεφαλήν από το New Deal συνδεόταν με την 18 ανά 100.000 ανθρώπους μείωση σε θανάτους από πνευμονία, την 18 ανά 1000 ζωντανές γεννήσεις μείωση των βρεφικών θανάτων και την 4 ανά 100.000 μείωση των αυτοκτονιών.
Η έρευνά μας προτείνει πως η επένδυση ενός δολαρίου σε προγράμματα δημόσιας υγείας μπορεί να αποδώσει όσο αυτή τριών δολαρίων σε οικονομική ανάπτυξη. Η επένδυση στη δημόσια υγεία όχι μόνο σώζει ζωές σε μια ύφεση, αλλά μπορεί να βοηθήσει στην επιτάχυνση της οικονομικής ανάκαμψης. Αυτά τα ευρήματα υποδεικνύουν ότι τρεις αρχές θα έπρεπε να οδηγούν τις απαντήσεις στις οικονομικές κρίσεις.
Πρώτον, μην κάνεις κακό: αν η λιτότητα δοκιμαζόταν όπως ένα φάρμακο σε κλινικές μελέτες, θα είχε σταματήσει εδώ και καιρό, δεδομένων των θανατηφόρων παρενεργειών της. Κάθε κράτος θα έπρεπε να ιδρύσει ένα μη κομματικό, ανεξάρτητο Γραφείο Υγειονομικής Ευθύνης, επανδρωμένο από επιδημιολόγους και οικονομολόγους, ώστε να αξιολογεί τα αποτελέσματα στην υγεία των δημοσιονομικών και νομισματικών πολιτικών.
Δεύτερον, να αντιμετωπίζεις την ανεργία σαν πανδημία, όπως δηλαδή πραγματικά είναι. Η ανεργία είναι ο κύριος λόγος κατάθλιψης, άγχους, αλκοολισμού και αυτοκτονικών σκέψεων. Οι πολιτικοί στη Φινλανδία και τη Σουηδία βοήθησαν να αποφευχθεί η κατάθλιψη και οι αυτοκτονίες κατά τη διάρκεια της ύφεσης επενδύοντας σε «προγράμματα ενεργοποίησης της αγοράς εργασίας» που στόχευαν τους νέους ανέργους και τους βοηθούσαν να βρουν γρήγορα εργασία, με καθαρά οικονομικά επιδόματα.
Και τέλος, αύξησε τις επενδύσεις στη δημόσια υγεία όταν οι καιροί είναι δύσκολοι. Το κλισέ που λέει πως «ένα γραμμάριο πρόληψης αξίζει όσο ένα κιλό θεραπείας» συμβαίνει να είναι αλήθεια. Είναι πολύ πιο ακριβό να ελέγξεις μια επιδημία από το να την αποφύγεις. Η Νέα Υόρκη ξόδεψε ένα δισεκατομμύριο δολάρια στα μέσα της δεκαετίας του 1990 για να ελέγξει το ξέσπασμα μιας ανθεκτικής στη θεραπεία φυματίωσης. Το ανθεκτικό στέλεχος του μικροβίου προέκυψε από την αποτυχία της πόλης να εξασφαλίσει πως οι χαμηλού εισοδήματος ασθενείς με φυματίωση θα ολοκλήρωναν την θεραπεία τους με φτηνά γενόσημα φάρμακα.
Δεν χρειάζεται κανείς να είναι ιδεολόγος της οικονομίας – και ειδικά εμείς δεν είμαστε – για να αναγνωρίζει πως το αντίτιμο της λιτότητας μπορεί να υπολογιστεί σε ανθρώπινες ζωές. Δεν χαρίζουμε ελαφρυντικά σε κακές πολιτικές αποφάσεις του παρελθόντος ούτε καλούμε σε καθολική παγκόσμια άφεση και διαγραφή του χρέους. Είναι στο χέρι των υπευθύνων χάραξης πολιτικής στη Αμερική και την Ευρώπη να καταλήξουν στο σωστό μίγμα δημοσιονομικής και νομισματικής πολιτικής. Αυτό που εμείς βρήκαμε είναι ότι η λιτότητα – οι σοβαρές, άμεσες, χωρίς διακρίσεις περικοπές στις κοινωνικές δαπάνες όπως και στις δαπάνες υγείας – δεν είμαι μόνο αυτοκαταστροφική, αλλά και μοιραία.

***
*Ο David Stuckler, είναι επικεφαλής ερευνητής κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, και ο Dr. Sanjay Basu, βοηθός καθηγητής ιατρικής και επιδημιολογίας και επιδημιολόγος στο Κέντρο Πρόληψης του Πανεπιστημίου του Stanford, είναι οι συγγραφείς του νέου βιβλίου “The Body Economic: Why Austerity Kills.”
Πηγή: The New York Times
http://seisaxthia.wordpress.com

Διαβάστε περισσότερα

Η ψυχολογία του Facebook. Εσείς θα αποκαλύπτατε τα δυσάρεστα συναισθήματά σας δημόσια;

Στο Facebook συνηθίζουμε να μοιραζόμαστε τις ευχάριστες στιγμές της ζωής μας και να τις ενισχύουμε προσθέτοντας τα γνωστά σε όλους μας τα χαμογελαστά και ενθουσιώδη emoticons. Τι γίνεται όμως όταν μας συμβαίνει κάτι δυσάρεστο;

Το Facebook τις τελευταίες εβδομάδες έχει εμπλουτίσει τη “διάθεση” των emoticons και σύντομα όλοι μας θα αποκτήσουμε πρόσβαση σε αυτό το νέο χαρακτηριστικό. Έτσι πλέον θα μπορούμε να επιλέξουμε και να εκφράσουμε το πως ακριβώς νιώθουμε κάνοντας κλικ σε μια από τις 200 επιλογές που θα ανοίγονται μπροστά μας ή να πληκτρολογήσουμε οποιοδήποτε συναίσθημα μπορούμε να φανταστούμε και να το διασταυρώνουμε με το emoticon της επιλογής μας. Πέρα από τα emoticons που εκφράζουν θετική διάθεση όπως χαρά, ικανοποίηση, ενθουσιασμό κτλ, υπάρχουν πλέον και εκείνα που δηλώνουν το ακριβώς αντίθετο. Λύπη, θυμό, μοναξιά, απώλεια, ντροπή, ενοχή. Αυτά είναι μερικά από τα πιο δυσάρεστα συναισθήματα που μπορούμε να νιώσουμε και το Facebook σκέφτηκε ότι θα ήταν καλό να μας δώσει την ευκαιρία να τα εκφράσουμε χωρίς «λόγια».

Σύμφωνα με τον Facebook Engineer Roddy Lindsay, αν αναλύσουμε τα στοιχεία συμπεραίνουμε πως οι κοινοποιήσεις που γίνονται στο Facebook συνήθως εκφράζουν κάτι θετικό. Οι περιπτώσεις που κοινοποιείται κάτι δυσάρεστο ή αρνητικό είναι πολύ λιγότερες. Παρ? όλα αυτά, όταν τέσταραν να δουν ποια emoticons χρησιμοποιούσε ο κόσμος για να εκφράσει τη διάθεσή του είδαν ότι το εύρος των συναισθημάτων που μοιραζόντουσαν ήταν πολύ πιο μεγάλο από αυτό που ίσχυε μέχρι πρόσφατα.

Με άλλα λόγια, παρατήρησαν ότι οι άνθρωποι τείνουν να αποκαλύψουν πολύ πιο εύκολα την αρνητική τους διάθεση όταν μπορούν να τη βρουν «αυτοματοποιημένη» παρά το γεγονός ότι τους δίνεται η ευκαιρία να την εκφράσουν ελεύθερα με λόγια στο status τους. Αυτό είναι ένα ισχυρό εύρημα και είναι ο λόγος που η εταιρεία θεωρεί πως η ενημέρωση της κατάστασης (status) σε συνδυασμό με τo emoticon tag θα δημιουργήσει ένα πιο εκφραστικό και context-aware Facebook.

Και όπως προσθέτει ο Product Manager του Facebook Ryan Case, με αυτή ακριβώς τη λογική χρησιμοποιούσε ο κόσμος τα emoticons από την αρχή. Γιατί στην πραγματικότητα όταν μιλάμε με κάποιον μπορούμε βλέποντας τις εκφράσεις του προσώπου του να καταλάβουμε πως νιώθει χωρίς απαραίτητα να μας το πει ο ίδιος. Όταν του δίνεις αυτή τη δυνατότητα online η εικόνα αντικαθιστά τις λέξεις και προφανώς αυτός είναι ο βασικός λόγος που τα νέα emoticons είναι τόσο δημοφιλή.

http://www.psixologikosfaros.gr/

Διαβάστε περισσότερα

ΕΕ: «ΗΡΩΕΣ» ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΤΣΟΛΙΑΔΕΣ – «ΠΟΛΥΤΙΜΟ ΣΥΜΒΟΛΟ» Η ΣΒΑΣΤΙΚΑ!

Toυ Ν. ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ*
To νομοσχέδιο περί «ρατσισμού και ξενοφοβίας» θα το δούμε (αν το δούμε…) πώς θα διατυπωθεί στην τελική του μορφή.
Αυτό που κρατάμε προς το παρόν είναι οι δηλώσεις του ίδιου του υπουργού Δικαιοσύνης. Ο κ. Ρουπακιώτης έχει τονίσει ότι πρόκειται για ένα νομοσχέδιο πουμεταφέρει στο εθνικό δίκαιο την Απόφαση – πλαίσιο 2008/913/ΔΕΥ της ΕΕ (28/11/2008), «για την καταπολέμηση ορισμένων μορφών και εκδηλώσεων ρατσισμού και ξενοφοβίας μέσω του ποινικού δικαίου».

Παρακαλούμε την προσοχή σας:

Στη συγκεκριμένη Απόφαση της ΕΕ ομολογείται ότι:
«Η παρούσα απόφαση – πλαίσιο δεν εμποδίζει κράτος – μέλος να θεσπίζει διατάξεις εθνικού δικαίου με τις οποίες επεκτείνεται το πεδίο εφαρμογής (…) σε εγκλήματα που απευθύνονται εις βάρος ομάδας προσώπων, η οποία προσδιορίζεται βάσει άλλων κριτηρίων εκτός από εκείνα της φυλής, του χρώματος, της θρησκείας, των γενετικών καταβολών ή της εθνικής ή εθνοτικής καταγωγής, όπως είναι αυτά τηςκοινωνικής θέσης ή των πολιτικών πεποιθήσεων»!
Δηλαδή:
Η ίδια η Απόφαση της ΕΕ, που επικαλείται ο κ. Ρουπακιώτης, ανοίγει θέμα – και μάλιστα στο όνομα της αντιμετώπισης του ρατσισμού (!) – δίωξης ακόμα και πολιτικών πεποιθήσεων!
Τα «τέρατα» που μπορούν να γεννηθούν είναι πολλά.
Για παράδειγμα:
Η αναφορά των κομμουνιστών στην «πάλη των τάξεων» θα μπορούσε να βαφτιστεί «έγκλημα» ή σαν «προτροπή» προς την τέλεση «εγκλήματος» εναντίον των αστών και των κεφαλαιοκρατών. Και αυτό με κριτήριο – σύμφωνα με την Απόφαση της ΕΕ – την «κοινωνική θέση» των αστών και των κεφαλαιοκρατών, μιας και οι «εγκληματίες» κομμουνιστές στρέφονται πολιτικά εναντίον των αστών και των κεφαλαιοκρατών, αφού επιδιώκουν την ανατροπή τους…
*

Μήπως αυτός που περιγράφουμε είναι ένας «θεωρητικός» κίνδυνος, που ανάγει σε «λογική» τη συνεπαγωγή ότι «ο αστυνομικός είναι όργανο, το μπουζούκι είναι όργανο, άρα ο αστυνομικός είναι μπουζούκι»;

Μια πολύ σύντομη απάντηση είναι αφενός ότι η αυθαιρεσία πάντα σε τέτοιες «λογικές» συνεπαγωγές πατάει, αφετέρου ότι ήδη σε μια σειρά χώρες της ΕΕ οι κομμουνιστικές ιδέες θεωρούνται «έγκλημα» και οι κομμουνιστές βρίσκονται εκτός νόμου.
Μια εξίσου εύκολη απάντηση, υπό μορφή ρητορικού ερωτήματος, θα ήταν κι αυτή: Αλήθεια, η ΕΕ των μονοπωλίων (εκείνων των μονοπωλίων που, όπως η «Ζήμενς» και η «Κρουπ», ανέβασαν τον Χίτλερ στην καγκελαρία) ποιων πολιτικών πεποιθήσεων θα επιθυμούσε τη δίωξη; Οταν η ΕΕ μηχανεύεται αθλιότητες, για να συσχετίζει ανιστόρητα και συκοφαντικά το φασισμό με τον κομμουνισμό, εναντίον ποιου στρέφεται; Εναντίον των πεποιθήσεων των φασιστών, που αποτελούν στυλοβάτη των μισών σχεδόν αστικών κυβερνήσεων των κρατών – μελών της ΕΕ, ή εναντίον των πεποιθήσεων των κομμουνιστών;
Ας δούμε, όμως, και τρία πιο συγκεκριμένα, χαρακτηριστικά παραδείγματα, από τρεις χώρες – μέλη της ΕΕ, για το τι πρακτικά έχει συμβεί, μετά την έκδοση της προαναφερθείσας Απόφασης της ΕΕ.
*

α) Στη Σλοβακία, από το 2011, τέθηκαν σε ισχύ οι νέες διατάξεις του Ποινικού Κώδικα, σύμφωνα με τις οποίες «όποιος αρνείται, στηρίζει ή προσπαθεί να δικαιολογήσει τα εγκλήματα του καθεστώτος που βασίζονταιστην κομμουνιστική ιδεολογία» διώκεται με ποινές φυλάκισης από έξι μήνες έως τρία χρόνια.

(σ.σ.: Καμία, βέβαια, αντίδραση από την ΕΕ)…
*

β) Στη Λετονία, η κυβέρνηση της χώρας προσέφυγε το Μάη του 2010 στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, εναντίον του 87χρονου τότε Λετονού πολίτη Βασίλι Κόνονοφ. Το «έγκλημα» του Κόνονοφ ήταν ότι το 1944, σε ηλικία 23 ετών, ήταν επικεφαλής της παρτιζάνικης σοβιετικής ομάδας που κατάφερε, μετά από ηρωική μάχη, να εξουδετερώσει φυλάκιο δοσίλογων συνεργατών των «SS», εξοντώνοντας 9 από αυτούς. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου συντάχθηκε με την άποψη της κυβέρνησης της Λετονίας ότι ο Κόνονοφ, λόγω της δράσης του αυτής, ήταν «εγκληματίας πολέμου»! Οτι με την αντιστασιακή του δράση το 1944, παραβίασε τους νόμους της Λετονίας.Ομως, οι νόμοι της Λετονίας το 1944 ήταν οι νόμοι του Χίτλερ!

Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο αποδέχτηκε τους ισχυρισμούς της λετονικής κυβέρνησης και επικύρωσε την καταδίκη του Παρτιζάνου με το αιτιολογικό ότι το 1944, πολεμώντας εναντίον των γερμανοτσολιάδων της πατρίδας του, ο Κόνονοφ παρανομούσε εναντίον των νόμων της χώρας! «Παρανομούσε», δηλαδή, εναντίον των νόμων της χιτλερικής κατοχής!
Σήμερα, στη «δημοκρατική» Λετονία, στη χώρα – μέλος της ΕΕ, που ο Κόνονοφ -με τη βούλα του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου- καταγράφηκε σαν «εγκληματίας», σαν «πατριώτες» ανακηρύσσονται οι συνεργάτες των ναζί!
(σ.σ.: Καμία, βέβαια, αντίδραση από την ΕΕ)…
*

γ) Στη Λιθουανία, τα δικαστήρια δικαίωσαν την ομάδα φασιστών, που το Φλεβάρη του 2010 συμμετείχε στις εκδηλώσεις για τη λεγόμενη μέρα της «ανεξαρτησίας» της Λιθουανίας, αναρτώντας πλακάτ με έμβλημα τη ναζιστική σβάστικα. Η σβάστικα, σύμφωνα με τη λιθουανική Δικαιοσύνη είναι σύμβολο του… Ηλιου, αποτελεί «πολύτιμο σύμβολο» (!) των χωρών της Βαλτικής και με την ανάρτησή του στις εθνικές εορτές δεν παραβιάζεται κανένας νόμος της χώρας, αφού η σβάστικα αποτελεί υπόμνηση της εθνικής κληρονομιάς της Λιθουανίας…

Υπενθυμίζουμε ότι στη Λιθουανία που η σβάστικα αναγορεύτηκε σε «πολύτιμο σύμβολο» (!), έχει απαγορευτεί διά νόμου η χρήση κομμουνιστικών συμβόλων, όπως για παράδειγμα το σφυροδρέπανο και το κόκκινο αστέρι (σ.σ.: πλην του κόκκινου αστεριού της πολυεθνικής «Χάινεκεν» που δε συμπεριλαμβάνεται στην απαγόρευση…).
Στην ίδια χώρα, το Μάη του 2012, η κυβέρνηση προχώρησε στην αποκατάσταση της μνήμης του συνεργάτη των ναζί Γιουόζας Αμπραζιάβιτσιους. Ο εν λόγω, από τη θέση του Λιθουανού «Τσολάκογλου», δημιούργησε το 1941 το στρατόπεδο συγκέντρωσης, όπου σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, έως τα τέλη του Δεκέμβρη του 1941 δολοφονήθηκαν πάνω από 180 χιλιάδες Εβραίοι. Συνολικά, κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου οι φασίστες και οι συνεργάτες τους εξόντωσαν το 95% του προπολεμικού εβραϊκού πληθυσμού της Λιθουανίας.
(σ.σ.: Καμία, βέβαια, αντίδραση από την ΕΕ)…
*
Μάλλον, θα πρέπει να συμφωνήσουμε. Τα προηγούμενα μόνο «θεωρητικά» δεν είναι…
*Δημοσιεύθηκε στον “Ριζοσπάστη” την Πέμπτη 23 Μαίου 2013

Διαβάστε περισσότερα

Ασκήστε τώρα δίωξη στον Βενιζέλο

Του Κώστα Βαξεβάνη
Υπάρχει κάποιος εισαγγελέας να κάνει το αυτονόητο; Ναι ξέρω, η φράση αυτή έχει γραφτεί και ειπωθεί χιλιάδες φορές, αλλά δεν ξέρω τι άλλο να γράψω πια. Στην Επιτροπή της Βουλής που ερευνά την υπόθεση της Λίστας Λαγκάρντ, έφτασαν επισήμως τα έγγραφα από τις Γαλλικές αρχές, τα οποία περιγράφουν με ποιο τρόπο έφτασε η λίστα στην Ελλάδα. Πρόκειται για την πλήρη επιβεβαίωση των δημοσιευμάτων του HOT DOC, το οποίο είχε γράψει πως η Λίστα έφτασε επισήμως από Γαλλία, συνοδευόμενη από τα επίσημα έγγραφα παραλαβής-παράδοσης, για φορολογική χρήση. Όλα αυτά τα οποία είχαν προκύψει δημοσιογραφικά από πληροφορίες από το Γαλλικό Υπουργείο Εξωτερικών και την Ελληνική Πρεσβεία στο Παρίσι, τώρα εγγράφως έχουν διαβιβαστεί στη Βουλή.
Ακόμη και αυτοί που δεν έχουν καμιά συμπάθεια στην Επιτροπή (και είναι πολλοί) πρέπει τώρα να παραδεχτούν πως η Λίστα εμφανίστηκε ως ανεπίσημη για να μην αξιοποιηθεί. Με μεγάλη ευκολία λοιπόν θα αναγκαστούν ίσως να πουν πως ο Παπακωνσταντίνου είναι ένοχος γιατί εμφάνισε τη Λίστα ως «μη φορολογικά αξιοποιήσιμη». Ο Παπακωνσταντίνου προφανώς και είναι πρωταγωνιστής, αν όχι εμπνευστής, αυτού του σεναρίου. Αλλά αυτή η συγκάλυψη είναι ευρύτερη.
Και εδώ πάει το «αν υπάρχει εισαγγελέας» που λένε οι γέροι στα καφενεία, αλλά αναγκάζομαι να πω και εγώ σήμερα. Οι υπηρεσιακοί παράγοντες που χειρίστηκαν τη Λίστα, συμμετείχαν συνειδητά στην προσπάθεια να εμφανιστεί η Λίστα ως κάτι το μη επίσημο. Ο πρέσβης της Ελλάδας στο Παρίσι κ Χαλαστάνης είχε δηλώσει στο HOT DOC πως παρέλαβε ουσιαστικά μια προσωπική αλληλογραφία για τον Υπουργό και όχι επίσημη Λίστα. Στην Επιτροπή της Βουλής είπε μάλιστα πως έχασε τα όποια συνοδευτικά έγγραφα. Υπάρχει λοιπόν εισαγγελέας να διατάξει να σχηματιστεί δικογραφία εναντίον του κ. Χαλαστάνη για παράβαση καθήκοντος και τα ψέματα που φαίνεται να είπε;
Υπάρχει εισαγγελέας, ο οποίος να ασκήσει αυταπάγγελτα δίωξη εναντίον του Ευάγγελου Βενιζέλου, γιατί επί επτά μήνες, ενώ δεν ήταν υπουργός, κατείχε επίσημο έγγραφο όπως αποδεικνύεται και όχι ανεπίσημο όπως ισχυριζόταν; Επειδή έκανε δηλαδή υπεξαγωγή εγγράφου;
Όλοι αυτοί οι οποίοι φρόντισαν να μην παραπεμφθεί ο Βενιζέλος είναι έκθετοι. Αποδεικνύεται πως διαχειρίστηκε και δεν αξιοποίησε ένα επίσημο έγγραφο, πιθανό αποδεικτικό στοιχείο εγκληματικών ενεργειών. «Γνωμοδότησε» ο ίδιος στον εαυτό του ότι δεν ήταν επίσημο, χωρίς να έχει τέτοια αρμοδιότητα. Ούτε εισαγγελέας, ούτε κανένας άλλος αξιολόγησε το υλικό. Αλλά αυτό είναι μια υπόθεση που θα κριθεί στο μέλλον με τον χειρότερο τρόπο για τον Βενιζέλο, είμαι σίγουρος.
Ας μείνουμε σε αυτό που άμεσα προκύπτει από τις νέες αποκαλύψεις. Υπάρχει εισαγγελέας να του ασκήσει δίωξη για υπεξαγωγή δημοσίου εγγράφου, της Λίστας δηλαδή, ενώ δεν ήταν υπουργός; Και εννοείται πως το ερώτημα αυτό απευθύνω πρωτίστως στους «ευαίσθητους» εισαγγελείς που άσκησαν δίωξη εναντίον μου για τη δημοσιοποίηση της λίστας και στη συνέχεια έφεση για την αθώωσή μου.

Διαβάστε περισσότερα

Κατεδαφίστηκε το Βενζινάδικο πλησίον της Πύλης της Εξόδου.

Κατεδαφίστηκε το βενζινάδικο στην Πύλη του Μεσολογγίου, βάζοντας τέλος στην παρουσία ενός τερατουργήματος στο πιο ιστορικό σημείο του Μεσολογγίου. Η παρουσία του εν λόγω κτιρίου, για πάνω από 40 χρόνια στο χώρο της πύλης αποτελούσε πάντα ένα αρνητικό σημείο αναφοράς για την εικόνα της πόλης.

Η εντύπωση που άφηνε στον επισκέπτη αποτυπώνεται στη φράση του αείμνηστου Αντώνη Τρίτση, ο οποίος το 1982 επισκεπτόμενος τη περιοχή ανέφερε στις αρχές του τόπου, κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης του Νομαρχιακού Συμβουλίου για τον χωροταξικό σχεδιασμό του Νομού : « Εκείνο το W.C. στη Πύλη, τι το θέλετε και δεν το γκρεμίζετε ;».

Από τότε είχε ξεκινήσει η συζήτηση για την απομάκρυνση του βενζινάδικου από το χώρο αλλά ποτέ δεν δόθηκε λύση.

Το πρόβλημα της απαλλοτρίωσης του χώρου βρήκε λύση, όταν ο Δήμαρχος Ιεράς Πόλεως Μεσολογγίου Παναγιώτης Κατσούλης, έθεσε το θέμα στον τότε Υφυπουργό Περιβάλλοντος κ. Θάνο Μωραΐτη, ο οποίος δεσμεύτηκε προσωπικά και εξασφάλισε την απαραίτητη χρηματοδότηση, ύψους 800.000 ευρώ. Αξίζει να σημειωθεί ότι η συγκεκριμένη απαλλοτρίωση ήταν από τα πρώτα έργα που εντάχτηκαν στo Πράσινο Ταμείο.

Ο δήμαρχος Ιεράς Πόλεως Μεσολογγίου Παναγιώτης Κατσούλης δήλωσε: « Η κατεδάφιση του συγκεκριμένου οικήματος ήταν ένα προσωπικό στοίχημα για εμάς, στην προσπάθεια που κάνουμε για την ανάδειξη της ιστορικότητας της περιοχής μας. Στο χώρο θα τοποθετηθεί το άγαλμα της Ελευθερίας, που θα τιμά την ιστορικότητα της πύλης και θα αποτελεί σημείο αναφοράς για την πόλη μας.

Ευχαριστώ όσους συνέβαλαν με τις ενέργειες τους να γκρεμιστεί η άσχημη εικόνα που υπήρχε μέχρι σήμερα στην Πύλη της Εξόδου των Ελευθέρων πολιορκημένων.»

Διαβάστε περισσότερα

Η «χρυσή» όψη της δυστυχίας

Η Γερμανία καταμεσής της κρίσης μαζεύει μαζικά κίτρινο μέταλλο… Συγκεκριμένα, η Κεντρική Τράπεζα της Γερμανίας (Bundesbank) έχει ανακοινώσει ότι σχεδιάζει να επαναπατρίσει μέχρι το 2020 όλα τα αποθέματά της σε χρυσό που φυλάσσονται στη Γαλλία και μέρος από αυτά που φυλάσσονται στη Fed στη Νέα Υόρκη.
Το ζήτημα ανακινήθηκε τον Νοέμβριο του 2012, ύστερα από απόφαση ομοσπονδιακού γερμανικού δικαστηρίου, και η Bundesbank είχε διαψεύσει το ενδιαφέρον της. Αλλά στη συνέχεια διατύπωσε το αίτημα επαναπατρισμού με το αιτιολογικό ότι στοχεύει στην ενίσχυση της εγχώριας εμπιστοσύνης σε μία περίοδο κρίσης εμπιστοσύνης στην ευρωζώνη και στην ικανότητα ταχύτερης ανταλλαγής χρυσού με ξένα νομίσματα…
Και στην Ελλάδα; Η χώρα μας διαθέτει χρυσό με διπλάσια έως και τετραπλάσια αξία από τα σημερινά αποθέματα της ΤτΕ, σύμφωνα με μελέτες για τα κοιτάσματα στη Βόρεια Ελλάδα, τα οποία χαρίζονται σε ξένους και εγχώριους ιδιώτες για να πάρει το Δημόσιο σε βάθος δεκαετιών μικρό κλάσμα από την αξία τους από φόρους και μεταλλευτικά τέλη.
Εν τω μεταξύ το μεγάλο πάρτι στη χώρα μας γίνεται με τα ενεχυροδανειστήρια που μαζεύουν τον χρυσό μας, τα οποία ξεπετάγονται καθημερινά σαν τα μανιτάρια. Αυτό συνέβη κυρίως επειδή ο συγκεκριμένος κλάδος ήταν μεταξύ των επαγγελμάτων που… απελευθερώθηκαν μέσα στην κρίση, με αποτέλεσμα να χρειάζεται μόνο μία αίτηση στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής καθώς και λευκό ποινικό μητρώο. Είναι εντυπωσιακό ότι, από τα επαγγέλματα που «άνοιξαν» τον τελευταίο χρόνο, τις περισσότερες αιτήσεις για έναρξη εργασιών από κάθε άλλο επάγγελμα συγκεντρώνουν τα ενεχυροδανειστήρια.
Οι γνώστες της αγοράς συμβουλεύουν τους καταναλωτές να είναι ιδιαίτερα επιφυλακτικοί όσον αφορά τη νόμιμη λειτουργία των εν λόγω επιχειρήσεων, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο ανταλλάσσουν, ενεχυριάζουν ή πωλούν τα περιουσιακά τους στοιχεία. Η Γενική Γραμματεία Καταναλωτή έχει εκδώσει από τον Δεκέμβριο του 2011 οδηγίες προστασίας, επισημαίνοντας ότι το Ελληνικό Κέντρο Αργυροχρυσοχοΐας παρέχει υπηρεσίες εκτίμησης πολύτιμων μετάλλων και σε καταναλωτές.
Ποιος όμως μπορεί να αποτρέψει την πώληση των οικογενειακών τιμαλφών όταν η δυστυχία και η πείνα εξαπλώνονται με ρυθμούς ιλιγγιώδεις; Εδώ κανένας κρατικός ή άλλος θεσμός δεν τολμά να δώσει κανενός είδους απάντηση. Όταν εντελώς απελπισμένοι άνθρωποι ξεπουλούν ό,τι έχουν όσο – όσο, δεν είναι αυτονόητο ότι θα ξεπέσουν στα χέρια του κάθε τυχάρπαστου;

Ανεξέλεγκτοι…
Η αμφίβολη νομική ύπαρξη πολλών ενεχυροδανειστηρίων φαίνεται ότι τυγχάνει ανοχής από το κράτος. Σε αυτό έχουμε αναφερθεί αρκετές φορές, καθώς και στον τρόπο λειτουργίας τους, που εκ των ελέγχων αποδεικνύεται ότι είναι γεμάτος παρατυπίες. Αυτά όμως τα μαγαζιά είναι ένας μόνο κρίκος σε ένα τεράστιο κύκλωμα που λειτουργεί εκμεταλλευόμενο τις δύσκολες ώρες που περνούν οι Έλληνες πολίτες. Διότι όλος αυτός ο χρυσός που αγοράζουν – νόμιμα ή παράνομα, πληρώνοντας φόρους ή όχι – μεταφέρεται στο εξωτερικό.
Ο χρυσός αποτελεί διαχρονικά, παρά τα σκαμπανεβάσματά του, έναν από τους πιο σίγουρους τρόπους κατοχής πλούτου, ιδιαίτερα σε μία εποχή που τα νομίσματα των κρατών αποτελούν απλά εργαλεία ή αντικείμενα χειραγώγησης στα χέρια κερδοσκόπων. Έτσι, ο πραγματικός πλούτος μίας χώρας μπορεί εναλλακτικά να μετρηθεί από τις ποσότητες χρυσού που κατέχουν αυτή και οι πολίτες της. Γι’ αυτό πολλοί είναι οι ενδιαφερόμενοι να τον πάρουν από τα χέρια μας με κάθε τρόπο, ακόμη και… παράνομο!
Αυτό όμως που συμβαίνει τους τελευταίους μήνες έχει ξεφύγει από κάθε τι που θα μπορούσαμε να φανταστούμε. Επανειλημμένα η αστυνομία των συνόρων – αεροδρόμια και φυσικά σύνορα – έχει συλλάβει κόσμο ο οποίος μεταφέρει χρυσό από τη χώρα μας προς το εξωτερικό. Απίστευτα κυκλώματα που εμπορεύονται πολύτιμα μέταλλα, και κυρίως χρυσό, μέσω ενεχυροδανειστηρίων, αποκαλύπτουν κάθε μέρα οι άνδρες του ΣΔΟΕ.
Οι αναφορές σε εταιρείες – «φαντάσματα», οι απόπειρες εξαγωγής μεγάλων ποσοτήτων χρυσού και οι περιπτώσεις… ανέργων που στην κατοχή τους έχουν ράβδους χρυσού και κοσμήματα καταδεικνύουν τη φύση ενός φαινομένου που χρήζει άμεσης αντιμετώπισης.
…σαν επιδημία
Την ίδια ώρα, αυξάνεται ο αριθμός των ανταλλακτηρίων χρυσού, με την τάση να λαμβάνει τον τελευταίο χρόνο διαστάσεις επιδημίας.
Μόνο την τριετία 2010-2012 άνοιξαν περί τις 947 επιχειρήσεις ή υποκαταστήματα. Το 2012, μάλιστα, υπερτριπλασιάστηκαν οι ενάρξεις επιχειρήσεων του εν λόγω αντικειμένου. Ειδικότερα, το 2010 έκαναν έναρξη 81 επιχειρήσεις με το συγκεκριμένο αντικείμενο, ενώ δηλώθηκε και η έναρξη λειτουργίας 28 υποκαταστημάτων, ενώ το 2012 έκαναν έναρξη 274 επιχειρήσεις και δηλώθηκε η έναρξη 245 υποκαταστημάτων.
Σύμφωνα με στοιχεία του ΣΔΟΕ, από τον χώρο των ανταλλακτηρίων και ενεχυροδανειστηρίων χρυσού ένα στα δύο λειτουργεί στα όρια του… γκρίζου και του μαύρου και φοροδιαφεύγει συστηματικά χωρίς να τηρεί βιβλία και χωρίς να κόβει τιμολόγια, ενώ σχεδόν ένας στους δέκα δεν έχει κάνει καν έναρξη επαγγέλματος.
Όπως εκτιμάται, πρόκειται για κυκλώματα που επιχειρούν να εξαγάγουν πολύτιμα μέταλλα, τα οποία αφήνουν χιλιάδες πολίτες ως ενέχυρο εξαιτίας της οικονομικής κρίσης. Σε πολλές περιπτώσεις πρόκειται για κοσμήματα που επιτήδειοι λιώνουν και τα μετατρέπουν σε πλάκες χρυσού. Τη συγκεκριμένη υπόθεση έφερε στη Βουλή ο βουλευτής επικρατείας της Ν.Δ. Γ. Μιχελάκης θέτοντας τα εξής ερωτήματα για την προστασία των καταναλωτών και τη δραστηριότητα των εν λόγω επιχειρήσεων.
• «Πού και με ποια διαδικασία διοχετεύεται ο χρυσός, το ασήμι και τα λοιπά πολύτιμα μέταλλα, τα οποία συγκεντρώνονται καθημερινά σε μεγάλες ποσότητες στα ανταλλακτήρια χρυσού και τα ενεχυροδανειστήρια;».
• «Ποια μέτρα θα ληφθούν για την αντιμετώπιση της διαπιστωμένα εκτεταμένης φοροδιαφυγής που διαπράττεται από τα καταστήματα αυτά;».
• «Με ποιον τρόπο ελέγχονται οι ανεξάντλητες πηγές χρηματοδότησης των ενεχυροδανειστηρίων και των ανταλλακτηρίων χρυσού, που εμφανίζουν εντυπωσιακή και ανεξήγητη ρευστότητα εν μέσω κρίσης;».
• «Πώς αντιμετωπίζεται το ενδεχόμενο αδίκημα της κλεπταποδοχής και του ξεπλύματος βρόμικου χρήματος από τα καταστήματα αυτά;».
Υπάρχουν επίσης καταγγελίες για κυκλώματα που δημιουργούν δίκτυα με το εξωτερικό και «εξάγουν» τα πολύτιμα αντικείμενα. Μάλιστα, οι επιτήδειοι φροντίζουν να λιώσουν τα αντικείμενα, ώστε τα σχετικά παραστατικά, κατά την εξαγωγή τους, να αναφέρουν αόριστα αγορά χρυσού.
Σε αυτό το πλαίσιο η κεντρική υπηρεσία του ΣΔΟΕ έχει εκπονήσει σχέδιο ελέγχου αεροπορικών αποστολών και εξαγωγών χρυσού που έγιναν από τη χώρα μας προς το εξωτερικό. Έχουν παραληφθεί στοιχεία αποστολών και εξαγωγών με δηλωθέντα προϊόντα χρυσού, κράματα χρυσού, κοσμήματα κ.λπ., κατά τα έτη 2010-2012, που έγιναν από τριάντα έξι πρακτορεία.
Η δράση των συγκεκριμένων «μαγαζιών» δεν περιορίζεται στα στενά όρια της πρωτεύουσας, αφού σε πολλές περιπτώσεις στην επαρχία το έδαφος είναι ακόμη πιο πρόσφορο. Στο μικροσκόπιο των επιθεωρητών του ΣΔΟΕ μπήκαν ενεχυροδανειστήρια και ανταλλακτήρια χρυσού σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας.
Έρχεται καταγραφή του συνόλου της ατομικής περιουσίας
Μετά τη σύλληψη Γερμανού λαθρεμπόρου, προ ημερών είχαμε νέα προσπάθεια εξαγωγής χρυσού στη Γερμανία από το αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος», καθώς εντοπίστηκαν και δεσμεύθηκαν στο τελωνείο του αεροδρομίου 15,7 κιλά χρυσού κρυμμένα μέσα σε κουτιά με πασχαλινές λαμπάδες.
Προορισμός τους ήταν η Γερμανία, όπως και στην περίπτωση σύλληψης του 32χρονου Γερμανού, που τη 12η Απριλίου προσπάθησε να εξαγάγει στο Βερολίνο 8,5 κιλά χρυσού και 470 κιλά ασημιού για λογαριασμό εταιρείας με έδρα την πλατεία Συντάγματος.
Από τον μέχρι τώρα έλεγχο προκύπτει ότι την εξαγωγή του χρυσού πραγματοποιούσε εταιρεία εμπορίας ευγενών μετάλλων με έδρα την Κάλυμνο, καθώς και ότι το εμπόρευμα παραλήφθηκε όχι από τα Δωδεκάνησα, αλλά από υποκατάστημα εταιρείας με έδρα την οδό Ερμού, στο κέντρο της Αθήνας. Όπως ήταν αναμενόμενο, ο χρυσός δεσμεύθηκε καθώς, εκτός του ότι ήταν κρυμμένος μέσα σε συσκευασίες με πασχαλινές λαμπάδες, προέκυψαν επιπλέον ενδείξεις για την εικονικότητα των τιμολογίων.
Σύμφωνα με αξιωματούχους του ΣΔΟΕ που ερευνούν την υπόθεση, για την εξαγωγή των 15,7 κιλών χρυσού χρησιμοποιήθηκαν τιμολόγια εταιρείας με έδρα την Κάλυμνο προκειμένου να καταστεί πιο δύσκολος ο έλεγχος των τιμολογίων και η διασταύρωση των στοιχείων της εταιρείας.
Στην προηγούμενη σύλληψη του Γερμανού λαθρεμπόρου της 12ης Απριλίου είχαμε προσπάθεια εξαγωγής οκτώμισι κιλών ατόφιου χρυσού σε πλάκες και 470 κιλών ασημιού! Έπαιρναν τα ασημικά των οικογενειών για ένα κομμάτι ψωμί και μετά τα έλιωναν και τα έστελναν στη Γερμανία. Ο 32χρονος Γερμανός τότε κουβαλούσε μαζί του και 300.000 ευρώ σε μετρητά.
Το ότι και τις δύο φορές οι προσπάθειες εξαγωγής είχαν προορισμό τη Γερμανία οδηγεί ευλόγως στην ερμηνεία ότι η συγκεκριμένη χώρα προσπαθεί να μαζέψει με κάθε τρόπο τα πραγματικά περιουσιακά στοιχεία των Ευρωπαίων, όπως ο χρυσός.
Τον κρατικό χρυσό τον μαζεύεις με τα μνημόνια, όπως στην Κύπρο. Τον χρυσό των νοικοκυριών τον μαζεύεις με τα… κυκλώματα.
Όμως μην ξεχνάμε ότι, με βάση τους αρχικούς σχεδιασμούς, οι φορολογούμενοι θα υποχρεούνται μαζί με τη φορολογική δήλωσή τους να υποβάλλουν και το ειδικό έντυπο Ε10, στο οποίο θα αναγράφονται οι καταθέσεις τους στις τράπεζες, οι τοποθετήσεις τους σε μετοχές, τα κρατικά ομόλογα και τα αμοιβαία κεφάλαια, τα κοσμήματα που υπάρχουν στα σπίτια τους, αλλά και τα έργα τέχνης που κοσμούν τους τοίχους των κατοικιών κ.λπ.
Το σύστημα για την ηλεκτρονική καταγραφή της ατομικής περιουσίας των Ελλήνων έχει αέρα δυτικού επιτεύγματος, αλλά η βάση της λογικής του είναι… οθωμανική, καθώς αποσκοπεί παντί τρόπω στην είσπραξη εσόδων, όχι απαραίτητα από αυτούς που χρωστούν στο Δημόσιο, αλλά κυρίως από αυτούς που έχουν μια ελάχιστη περιουσία και μπορούν με βάση αυτήν να εκβιαστούν.
Κοινώς: Έχεις κοσμήματα από τη γιαγιά σου; Πλήρωσε φόρο κατοχής τους! Όσο για την… αξιοπιστία αυτών που θα γνωρίζουν ακριβώς τι έχουμε στο σπίτι μας, οι υπηρεσίες του υπουργείου Οικονομικών έχουν κατ’ επανάληψη αποδειχθεί σουρωτήρι και κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει το ενδεχόμενο τα στοιχεία αυτά να χρησιμοποιηθούν για εκβιασμούς και άλλες παράνομες πράξεις εις βάρος των πολιτών.
Κανείς δεν εγγυάται ότι κάποιος από το ΥΠΟΙΚ δεν θα δίνει τα στοιχεία αυτά σε κυκλώματα παρανόμων, οι οποίοι μετά θα… «επισκέπτονται» τα σπίτια μας.
Πηγή: Εφημερίδα «Το Ποντίκι»
inprecor

Διαβάστε περισσότερα

Προληπτικοί έλεγχοι κι άλλες δράσεις από το Κοινωνικό Ιατρείο του Δήμου Ι.Π. Μεσολογγίου.

Το Κοινωνικό Ιατρείο του Δήμου μας συνεχίζει τους προληπτικούς ελέγχους σε όλο τον Καλλικρατικό δήμο μας, ως κάτοθι:
Ø      Τη Τετάρτη 29/5/2013 και ώρες 9πμ έως 1μμ και 4μμ έως 8μμ θα πραγματοποιηθεί Σπιρομέτρηση  σε άντρες και γυναίκες στο χώρου του κοινωνικού Ιατρείου του Δήμου Ι.Π.Μεσολογγίου. Δίνεται προτεραιότητα σε καπνιστές και καπνίστριες καθώς και σε δημότες μας με αναπνευστικά προβλήματα.
Ø      Τη Τετάρτη 5/6/2013 και τη Πέμπτη 6/6/2013 από τις 8πμ, στην τοπική κοινότητα Ευηνοχωρίου θα πραγματοποιηθεί Έλεγχος βιοχημικών παραμέτρων (λιπίδια, Γλυκόζη ορού κτλ) καθώς και Μέτρηση αρτηριακής πίεσης.
Ø      Μέσα στο μήνα Ιούλιο θα πραγματοποιηθεί στο χώρο του κοινωνικού ιατρείου Υπέρηχος κοιλίας.
Ø      Τη Παρασκευή 20/9/2013, θα μεταβούν Δωρεάν με πούλμαν του δήμου μας στο Ογκολογικό Νοσοκομείο «Οι Άγιοι Ανάργυροι», οδός Τίρυνθος 2 στα Άνω Πατήσια, 25 γυναίκες προκειμένου να κάνουν σε ειδικό ψηφιακό μαστογράφο Δωρεάν εξέταση Μαστογραφίας για προληπτικους καθαρά λόγους.
Ø      Τη Τετάρτη 2/10/2013 θα επαναληφθεί η ίδια εξέταση για άλλες 25 γυναίκες, οι οποίες θα μεταβούν κι αυτές Δωρεάν με πούλμαν το Δήμου μας.
Οι γυναίκες που θα λάβουν μέρος θα πρέπει να είναι ηλικίας 40 έως 69 ετών. Όσες δηλώσουν συμμετοχή θα πρέπει να φέρουν μαζί τους Δελτίο Αστυνομικής Ταυτότητας.

                                                                                                                                           Η Πρόεδρος του Κοινωνικου Ιατρείου

                                                                         
                                                                                                                                                              Μαρία Φούντα

Διαβάστε περισσότερα

27ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΑΡΧΑΙΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ ΟΙΝΙΑΔΩΝ

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ

6  ΙΟΥΛΙΟΥ :   «Ο ΕΠΙΘΕΩΡΗΤΗΣ» του Νικολάι  Γκογκόλ

Σκηνοθεσία: Σπ. Ευαγγελάτος

Πρωταγωνιστούν: Κ. Μαρκουλάκης, Γ. Αρμένης, Αρ.Μουτούση

14  ΙΟΥΛΙΟΥ :  «ΕΙΡΗΝΗ» του Αριστοφάνη

Σκηνοθεσία: Σ. Χατζάκης

Πρωταγωνιστούν: Β. Χαραλαμπόπουλος, Γ.Κωνσταντίνου, Φ. Μουρατίδης

20  ΙΟΥΛΙΟΥ  :   «ΕΛΕΝΗ» του Ευριπίδη

Σκηνοθεσία: Β. Νικολαΐδη

Πρωταγωνιστούν: Π. Ζούνη, Α. Καφετζόπουλος.

26 ΙΟΥΛΙΟΥ    :  «ΜΗΔΕΙΑ» του Ευριπίδη

Σκηνοθεσία: Σπ. Ευαγγελάτος

Πρωταγωνιστούν: Γ. Κιμούλης, Γ.Στάνκογλου, Στ. Μάινας

2 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ  : «ΠΛΟΥΤΟΣ» του Αριστοφάνη

Σκηνοθεσία: Δ. Σαββόπουλος

Πρωταγωνιστούν: Δ. Σαββόπουλος, Ν. Ψαράς, Αμ. Μουτούση, Χρ.  Λούλης

4 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ :  «ΠΕΡΛΙΠΛΙΝ & ΜΠΕΛΙΣΑ» του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα

Σκηνοθεσία: Θ. Μουμουλίδης

Πρωταγωνιστούν: Στ. Μάινας, Δ. Ματσούκα

11 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ: « ΠΟΙΟΣ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ» Μουσική παράσταση αφιέρωμα στο Μίκη Θεοδωράκη

Σκηνοθεσία: Θ. Μουμουλίδης - Αφήγηση: Γρ.  Βαλτινός

Τραγουδούν: Κ. Μακεδόνας, Γ. Νέγκα, Κ. Θωμαΐδης, Ά. Λινάρδου

Διαβάστε περισσότερα

Νέο κούρεμα 20% στο εφάπαξ δημοσίου και ιδιωτικού τομέα

Νέες μειώσεις 20% κατά μέσο όρο στα εφάπαξ από το 2014 (τα εφάπαξ έχουν ήδη μειωθεί από 2% έως και 83% ανά Ταμείο) θα επιβάλει η κυβέρνηση, βάσει των μνημονιακών δεσμεύσεων.

Η νέα περικοπή αφορά όσους συνταξιοδοτούνται από την 1/1/14 και το σύνολο των ασφαλισμένων (σε Δημόσιο και ιδιωτικό τομέα) ανάλογα με την οικονομική δυνατότητα του κάθε Ταμείου, σύμφωνα με την εφημερίδα «Τα Νέα».

http://www.tovima.gr/finance/article/?aid=513703

Διαβάστε περισσότερα