Τι ακριβώς είναι ο εφιάλτης?

Τι ακριβώς είναι ο εφιάλτης?Ο εφιάλτης είναι ένα όνειρο που εμφανίζεται κυρίως κατά το δεύτερο ήμισυ του ύπνου και προκαλεί αισθήματα τρόμου, φόβου, αγωνίας ή υπερβολικού άγχους. Πολλές φορές το άτομο μετά την αφύπνιση είναι σε θέση να ανακαλέσει το περιεχόμενο του ονείρου.

Τις περισσότερες φορές οι εφιάλτες είναι μια φυσιολογική αντίδραση στο στρες και μάλιστα, κάποιοι ειδικοί πιστεύουν ότι «συμβάλλουν» στην αντιμετώπιση τραυματικών εμπειριών. Όταν όμως η εμφάνισή τους είναι συχνή τότε αποτελούν μια διαταραχή η οποία οδηγεί σε σημαντική έκπτωση της λειτουργικότητας του ατόμου σε όλους τους τομείς της ζωής του. Η διαταραχή αυτή περιλαμβάνεται στις παραϋπνίες και ονομάζεται Διαταραχή Εφιαλτών (πρώην Διαταραχή Ονειρικού Άγχους).
Οι εφιάλτες συνήθως εμφανίζονται κατά την παιδική ηλικία πριν το 10ο έτος και θεωρούνται φυσιολογικοί εάν φυσικά δεν παρεμβαίνουν αρνητικά στην ψυχοκοινωνική ανάπτυξη των παιδιών. Παρουσιάζονται πιο συχνά στα κορίτσια και είναι δυνατό να συνεχιστούν μέχρι την ενήλικη ζωή. Οι εφιάλτες των ενηλίκων συχνά συνδέονται με εξωτερικούς παράγοντες άγχους ή με άλλη ψυχική διαταραχή.

Ποια είναι τα πιο χαρακτηριστικά συμπτώματα της Διαταραχής Εφιαλτών?1. Επανειλημμένες αφυπνίσεις κατά το δεύτερο μισό της περιόδου του ύπνου (ή από σύντομους ύπνους)
2. Δυνατότητα λεπτομερούς ανάκλησης του τρομακτικού περιεχομένου του ονείρου το οποίο συνήθως αφορά απειλές κατά της επιβίωσης, της ασφάλειας ή της αυτοεκτίμησης του ατόμου
3. Γρήγορη και άμεση ανάκτηση του προσανατολισμού και της εγρήγορσης του ατόμου μετά την αφύπνιση από το τρομακτικό όνειρο
4. Σημαντική έκπτωση των κοινωνικών, επαγγελματικών και άλλων σημαντικών περιοχών της λειτουργικότητας του ατόμου
5. Οι εφιάλτες δεν οφείλονται στις φυσιολογικές αντιδράσεις μιας ουσίας ή ενός φαρμάκου ή σε κάποια άλλη ψυχική διαταραχή

Σε ποιους παράγοντες οφείλεται η εμφάνιση των εφιαλτών? Το άγχος και το στρες είναι οι πιο συχνές αιτίες που συμβάλλουν στην εμφάνιση τρομακτικών ονείρων. Έχει ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι στο 60% των περιπτώσεων, ένα σημαντικό γεγονός ζωής προηγήθηκε της εμφάνισης των εφιαλτών
 Ασθένεια με πυρετό
 Πένθος
 Ανεπιθύμητη αντίδραση ή παρενέργεια ενός φαρμάκου
 Πρόσφατη διακοπή ενός φαρμάκου (πχ υπνωτικά χάπια)
 Η υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ
 Η απότομη διακοπή αλκοόλ
 Διαταραχή ύπνου αναπνευστικής προέλευσης (υπνική άπνοια)
 Διαταραχές ύπνου (ναρκοληψία και ενήπνιος τρόμος)
 Κατανάλωση τροφής πριν τον ύπνο η οποία αυξάνει το μεταβολισμό του σώματος και τη δραστηριότητα του εγκεφάλου

Tips για έναν Ευχάριστο Ύπνο!Ορίστε ένα πρόγραμμα ύπνου
Πηγαίνετε στο κρεβάτι την ίδια ώρα κάθε βράδυ και ρυθμίστε την έγερσή σας την ίδια ώρα κάθε πρωί. Αποφεύγετε την απορύθμιση του κύκλου του ύπνου και προσπαθήστε να το εφαρμόσετε ακόμα και τα Σαββατοκύριακα ώστε να έχετε ένα πιο εύκολο Δευτεριάτικο ξύπνημα!

Σωματική άσκηση20 – 30 λεπτά την ημέρα σωματικής άσκησης είναι ένας καλός στόχος! Συνήθως η καθημερινή άσκηση βοηθά στον καλό ύπνο αρκεί να μην επιλέξετε να το κάνετε λίγο πριν ξαπλώσετε στο κρεβάτι σας. Άσκηση περίπου 5 ώρες πριν πάτε για ύπνο θα φέρει το καλύτερο αποτέλεσμα, εκτός κι αν είστε τύπος … της πρωινής άσκησης!

Αποφύγετε καφεΐνη – νικοτίνη και αλκοόλΔιεγερτικά ροφήματα όπως ο καφές είναι καλό να αποφεύγονται πριν την ώρα του ύπνου.
Μην ξεχνάτε ότι η νικοτίνη επηρεάζει τον ύπνο με αποτέλεσμα οι καπνιστές να έχουν την τάση να κοιμούνται πολύ ελαφριά και συχνά να ξυπνούν νωρίς το πρωί λόγω της αποχής τους από την ουσία.
Να θυμάστε ότι το αλκοόλ δεν διευκολύνει τα άτομα να κοιμηθούν βαθιά ή να εισέλθουν στον ύπνο REM.

Χαλαρώστε … για να κοιμηθείτε!Επιλέξτε συγκεκριμένες χαλαρωτικές δραστηριότητες και συνδέστε τις με την ώρα του ύπνου, το κρεβάτι σας, το υπνοδωμάτιό σας. Ένα ζεστό μπάνιο, το χαλαρό διάβασμα ενός βιβλίου ή η απαλή χαλαρωτική μουσική μπορούν να αποτελέσουν χαλαρωτικές «τελετουργίες» πριν τον ύπνο σας.

Κοιμηθείτε μέχρι το φως του ήλιου!Αντικαταστήστε το ξυπνητήρι σας με . . . τις φωτεινές αχτίδες του ηλίου! Ξυπνήστε με το φως του ήλιου καθώς το φυσικό φως βοηθά στον καθημερινό επαναπρογραμματισμό του εσωτερικού βιολογικού ρολογιού. Αν μάλιστα αντιμετωπίζετε προβλήματα με τον ύπνο σας καλό θα είναι να εκτίθεστε καθημερινά τουλάχιστον για 1 ώρα στο πρωινό ηλιακό φως!

Μην ξαπλώνετε στο κρεβάτι σας περιμένοντας να σας πάρει ο ύπνος!Εάν δεν μπορείτε να κοιμηθείτε, σηκωθείτε από το κρεβάτι σας. Προτιμήστε να κάνετε κάτι άλλο, όπως να διαβάσετε, να παρακολουθήσετε τηλεόραση ή να ακούσετε μουσική, μέχρι να νιώσετε κουρασμένοι. Η αγωνία που δεν μπορείτε να κοιμηθείτε μετατρέπεται σε άγχος που μπορεί πραγματικά να συμβάλει στην αϋπνία.

Έλεγχος της θερμοκρασίας του υπνοδωματίου σαςΔιατηρήστε μια άνετη θερμοκρασία στην κρεβατοκάμαρα. Υπερβολική ζέστη ή κρύο μπορεί να διαταράξει τον ύπνο ή να σας αποτρέψει από το να κοιμηθείτε εύκολα.

Επίσκεψη σε ιατρό αν το πρόβλημα ύπνου παραμένει!Αν έχετε πρόβλημα ύπνου κάθε βράδυ ή αν νιώθετε κουρασμένοι την επόμενη μέρα, τότε καλό θα είναι να κλείσετε ραντεβού με ένα ιατρό. Κέντρα Μελέτης Ύπνου υπάρχουν σε αρκετά νοσοκομεία της Αθήνας όπως στον Ευαγγελισμό, το Σισμανόγλειο Νοσοκομείο, την Σωτηρία Πανεπιστημιακή Κλινική, το Αιγινήτειο Νοσοκομείο, το Ευγενίδειο Νοσοκομείο και το Ερρίκος Ντυνάν.


της Βασιλικής κ. Μαργέτη
Ψυχολόγου – Ψυχοθεραπεύτριας, MSc

 www.psy-therapy.gr

Διαβάστε περισσότερα

Πενθώντας προκαταβολικά

Παναγιώτης Χατζηστεφάνου

Η πιο επικίνδυνη μαζική αυταπάτη που έχει δημιουργήσει η οικονομική κρίση στην Ελλάδα είναι πως η καταστροφή που βιώνουμε σε κάθε επίπεδο της δημόσιας ζωής πρόκειται για μια πρόσκαιρη αναποδιά που θα ξεπεραστεί, αν όχι ξεχαστεί, μόλις ανανήψει η αγορά.
Κοντόφθαλμα, αυτή η άποψη εξετάζει μόνο την οικονομική διάσταση της πολυσύνθετης κοινωνικο-πολιτικής ανωμαλίας που έχει διαλύσει την χώρα αυτή.
Το να ταυτίζεις την εξυγίανση της Ελληνικής κοινωνίας αποκλειστικά με την οικονομική της εξισορρόπηση σημαίνει πως παρατηρείς μόνο μια από τις ζωτικές λειτουργίες της, άρρηκτα συνδεδεμένη με όλες τις υπόλοιπες – βλέπεις μόνο το πρώτο από πολλά ντόμινο που πέφτουν αλλεπάλληλα.
Ακόμα χειρότερα, όσοι αναγνωρίζουν γύρω τους μόνο οικονομική δυσπραγία, και εστιάζουν την αγωνία και τις ευαισθησίες τους αποκλειστικά σε αυτήν, αγνοούν πως η ευμάρεια δεν είναι καν η σημαντικότερη εγγύηση για μια υγιή, δημοκρατική κοινωνία. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα κρατών όπου το κατά κεφαλήν εισόδημα είναι υψηλό και η οικονομία εύρωστη, ενώ το επίπεδο του πολιτικού και κοινωνικού τους πολιτισμού παραμένει εναρμονισμένο με αυταρχικές, ανελεύθερες και αντιδημοκρατικές αρχές που δεν έχουν εξελιχθεί ούτε κατ’ελάχιστο για αιώνες.
Πιο απλοϊκά, μπορεί κανείς να παρομοιάσει την οικονομική καταστροφή της Ελλάδας με ένα βαρύ εγκεφαλικό που παραλύει το θύμα του σε ένα κρεβάτι νοσοκομείου για μήνες. Μπορεί το επεισόδιο να μην αποβεί μοιραίο, και σίγουρα είναι βάσιμες οι ελπίδες για την σωτηρία του ασθενή, ταυτόχρονα όμως δεν μπορεί κανείς να περιμένει ότι εκείνος που το υπέστη θα επανέλθει αλώβητος και ανεπηρέαστος από την σοβαρή περιπέτεια της υγείας του.
Αντίθετα, χρειάζεται πολύς χρόνος και εντατικές αποθεραπείες προκειμένου να ανακτήσει ο ασθενής τις δυνάμεις του, ενώ καλό θα ήταν να προσαρμοστεί στην προοπτική πως η οργανική βλάβη θα αφήσει ανεξίτηλα σημάδια. Στραβό και μουδιασμένο το χαμόγελο, ενίοτε απλανές το βλέμμα, κινησιακές δυσκολίες, μερική απώλεια μνήμης – εκεί θα βρίσκονται, σε καθημερινή βάση, οι υπενθυμίσεις πως η ζωή κάποτε ήταν αλλιώς και το μόνο που απομένει τώρα είναι ο συμβιβασμός με ό,τι απέμεινε από αυτήν.
Όπως λοιπόν και μια οποιαδήποτε σοβαρή περιπέτεια υγείας, έτσι και το καίριο τραύμα που επιφέρει η παρατεταμένη κρίση στο κοινωνικό σώμα έχει πολλά συμπτώματα. Όλα τους είναι εξίσου σοβαρά, για διαφορετικούς, και συχνά αλληλένδετους, λόγους το καθένα.
Το τραγικότερο όλων όμως είναι η ηθική και νοητική διάβρωση που υφίσταται η νεολαία του τόπου.
Από τον διαρκή υποβιβασμό και εξευτελισμό της (ούτως ή άλλως υποχρηματοδοτούμενης και χαμηλού επιπέδου) Ελληνικής παιδείας, μέχρι τα Χρυσαυγίτικα παιδομαζώματα, είναι ορατή η έλευση μιας γενιάς Ελλήνων που διαμορφώνει πολιτικο-κοινωνική συνείδηση με προσλαμβάνουσες ακόμα πιο άθλιες, αν αυτό είναι δυνατόν, από εκείνες της μωροφιλόδοξης και νεοπλούτιστικης αγυρτείας που χαρακτήρισε την δική μου, επαίσχυντης και καταστροφικής γενιάς (είμαι 45 χρονών).
Ένας νέος άνθρωπος στην Ελλάδα σήμερα είναι αντιμέτωπος με ένα τοπίο καταστροφής τόσο σοφά μελετημένο που είναι αδύνατον να υπερβεί τις περίτεχνες δυσκολίες που έχουν ανορθωθεί από το σύστημα προκειμένου να σκύβουν το κεφάλι όσο το δυνατόν πιο πειθήνια όσοι εισέρχονται σε αυτό.
Ακόμα και αν κάποιο παιδί καταφέρει και δεν απαξιώσει ολοκληρωτικά την έννοια της μόρφωσης, έχοντας αηδιάσει με την άθλια Ελληνική παιδεία, όλων των βαθμίδων, με αποτέλεσμα να αυτο-αποκλειστεί ταξικά ως εφ’ όρου ζωής χειρωνάκτης, έχει να αντιμετωπίσει την κατάρρευση της οποιασδήποτε εργασιακής υπόσχεσης και κοινωνικού συμβολαίου, μιας και δεν υπάρχει πια καμία εγγύηση πως αν δουλέψεις, θα ανταμειφθείς.
Ο τρόμος της εφ’ όρου ζωής ανεργίας μαίνεται διαρκώς με αποτέλεσμα όλο και περισσότεροι νέοι να είναι έτοιμοι να συμβιβαστούν με την Νεοφιλελεύθερη αναβίωση της δουλείας. Η είσοδος στην αγορά εργασίας, που δεν είναι τίποτε άλλο από εθελοδουλία, παρουσιάζεται ως εθελοντισμός, stage, internship, ευέλικτη εργασιακή σχέση ή με οποιονδήποτε άλλο ευφημισμό σκαρφίζονται οι τεχνοκρατικοί δουλέμποροι προκειμένου να στελεχώσουν τα κάτεργα του αναρχοκαπιταλισμού.
Η αξιοπρεπής εργασία και αμοιβή, έχει πάψει προ πολλού να είναι αναφαίρετο ανθρώπινο δικαίωμα και αποτελεί προνόμιο μιας ελάχιστης ελίτ. Στην ελίτ αυτή συμπεριλαμβάνονται μόνο εκείνοι που είναι κληρονομικοί αποδέκτες προνομίων και έχουν διαπραγματευτική ισχύ απέναντι στους εργοδότες, δηλαδή στους γόνους της ίδιας της τάξης τους. Ξαφνικά, έχει πάψει να υπάρχει οποιαδήποτε ανοιχτή δίοδος και επικοινωνία μεταξύ των τάξεων – τα πλουσιόπαιδα προσλαμβάνουν μόνο εκείνα τα πλουσιόπαιδα που μπορούν να κάνουν υποχωρήσεις, να «βάλουν πλάτες». Εκείνοι που δεν έχουν οικονομικό περιθώριο για να είναι τόσο «συνεργάσιμοι» με τα αφεντικά είναι υποχρεωμένοι είτε να δουλεύουν σε άθλιες συνθήκες για αστεία λεφτά, είτε να απειλούνται με μακρόχρονη ανεργία και ό,τι αυτή συνεπάγεται.
Πέρα από την τραγελαφική παιδεία και τον εργασιακό ζόφο, υπάρχει και άλλη μαζική παράμετρος που ανακόπτει την δυναμική θετικής εξέλιξης της Ελληνικής νεολαίας σήμερα και την οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε αδιέξοδο – η απουσία οποιουδήποτε είδους ηγετικής φυσιογνωμίας που να μπορεί να ενώσει ένα ευρύ κοινωνικό τόξο κάτω από μια πολιτικο-κοινωνική ιδεολογία που δεν θα είναι ούτε λαϊκίστικη, ούτε επικίνδυνη, ούτε ουτοπική. Εν ολίγοις, κανείς δεν διαπραγματεύεται μαχητικά για τα συμφέροντα της νεολαίας στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή, ενώ άπειροι επωφελούνται από τα όσα έχει να προσφέρει – κυρίως τσάμπα δουλειά.
Η ακροδεξιά κυβέρνηση δεν έχει κανένα πρόβλημα γι’αυτό – γνωρίζει ότι εκείνοι οι εργοδότες που είναι τόσο ασυνείδητοι ώστε να μην διστάζουν να εκμεταλλεύονται τον ιδεαλισμό και το φιλότιμο νέων ανθρώπων είναι και εκείνοι οι εργοδότες που διαιωνίζουν το πολιτικό κατεστημένο που έχει πεθάνει προ πολλού και συνεχίζει να βρομίζει τον τόπο με την ξεδιάντροπη μπόχα του.
Δεν έχει κανένα σκοπό η αστική τάξη στην Ελλάδα να επιτρέψει στις νέες γενιές να ονειρευτούν κάτι καλύτερο από έναν θλιβερό μισθό που καταβάλλεται με δυσκολία σε τσακισμένους ανθρώπους, είτε πολύ εξουθενωμένους να αντιδράσουν, είτε πολύ αμόρφωτους για να καταλάβουν το μέγεθος της εκμετάλλευσης που υφίστανται. Δεν συμφέρει η χρηματοδότηση της μεσαίας και εργατικής τάξης, επειδή η άρχουσα τάξη δεν έχει σκοπό να εξυπηρετήσει τίποτε πέρα από τις δικές της ανάγκες. Θα επιβιώσουν μόνο οι υπηρέτριες και οι εξυπηρετικοί κολλητοί – έτσι τουλάχιστον μοιάζει να είναι το σχέδιο.
Η νεολαία περιμένει απλά ένα άλλοθι, ένα σύνθημα, για να κινητοποιηθεί ενάντια σε αυτή την προσχεδιασμένη μαζική αδικία. Αυτήν την δυναμική την εκμεταλλεύεται επικερδέστατα η Χρυσή Αυγή, επενδύοντας στην επικίνδυνη οργή των καταναγκαστικά αργόσχολων νέων και διαχειριζόμενη την αμάθεια και την ματαίωση τους. Όσοι πιστεύουμε ότι η κρίση στην Ελλάδα θα αφήσει πίσω της μια αφήγηση που θα περιορίζεται στα λιπόθυμα από την πείνα παιδιά, στους άστεγους, στους απλήρωτους λογαριασμούς και σε κάποιες χιλιάδες αυτοκτονίες κάνει μεγάλο λάθος και είναι υπερβολικά αισιόδοξος. Εκείνοι που βλέπουν τι γεννάει η κρίση ως μέλλον ξέρουν ότι σε λίγο καιρό θα αποδεχόμαστε την βία απ’όπου και αν προέρχεται επειδή απλά θα είναι καθεστώς και όχι παραβατικότητα. Πολύ απλά επειδή θα έχουν ενηλικιωθεί εκείνοι που μεγάλωσαν μέσα σε αυτή και θα την αναπαράγουν στο πολλαπλάσιο, είτε ως αντικοινωνική σκέψη, είτε ως δολοφονική πράξη. Ενός λεπτού σιγή για το μέλλον μιας χώρας που έχει τέτοια νεολαία, αφού οι αχαρακτήριστοι κηδεμόνες τους είναι νηπενθείς – δεν αξίζει να θρηνείς για τα άχρηστα κορμιά τους.

Διαβάστε περισσότερα

Carmina Burana (Όλο το έργο UC Davis Symphony Orchestra)

Σκηνική καντάτα του γερμανού συνθέτη και μουσικοπαιδαγωγού Καρλ Ορφ (1895-1982).
Γράφτηκε το 1935 για μεγάλη ορχήστρα, χορωδία και σολίστ. Είναι βασισμένη σε μεσαιωνικά ποιήματα του 12ου και 13ου αιώνα, που γράφτηκαν από μοναχούς και ανακαλύφθηκαν σε πάπυρο το 1803 στο μοναστήρι των Βενεδικτίνων στο Μπόιερν της Βαυαρίας, εξ ου και η ονομασία τους Carmina Burana (Κάρμινα Μπουράνα), στα λατινικά Τα τραγούδια του Μπόιερν.
Το χειρόγραφο που βρέθηκε περιλαμβάνει 228 ποιήματα, θρησκευτικού και κοσμικού περιεχομένου, πολλά από τα οποία είναι γραμμένα σε διάφορες γλώσσες ή χρησιμοποιούν λέξεις από διαφορετικές γλώσσες μέσα στο ίδιο ποίημα (Μακαρονισμός). Ο Ορφ μελοποίησε 24 κοσμικά ποιήματα για την τύχη, τον έρωτα και το κρασί.
H πρεμιέρα του έργου δόθηκε στις 8 Ιουνίου 1937 στη Φρανκφούρτη. Η μεγάλη επιτυχία των Carmina Burana αιφνιδίασε τον Ορφ, που έγραψε έμπλεος χαράς στον εκδότη του: «Ό,τι συνέθεσα μέχρι τώρα και το έχεις στην κατοχή σου πρέπει να καταστραφεί. Το έργο μου αρχίζει με το Carmina Burana».
To Ναζιστικό καθεστώς της Γερμανίας θορυβήθηκε με το ερωτικό περιεχόμενο κάποιων ποιημάτων, αλλά τελικά αγκάλιασε το έργο. Έγινε το πιο δημοφιλές μουσικό κομμάτι που γράφτηκε στη δεκαετία του '30. Η δημοτικότητά του διαρκώς αυξανόταν μετά τον πόλεμο και τη δεκαετία του '60 έγινε τμήμα του διεθνούς κλασικού ρεπερτορίου.
Στη χώρα μας, το Carmina Burana έγινε γνωστό στα μέσα της δεκαετίας του '80, κυρίως από την πομπώδη εισαγωγή του Ο Fortuna, που «άνοιγε» τις συγκεντρώσεις του «Ανδρεϊκού» ΠΑΣΟΚ.
Το έργο χωρίζεται σε πέντε βασικά τμήματα και 25 συνολικά μέρη, με το πρώτο να επαναλαμβάνεται κατά το ήμισυ στο τέλος:

Fortuna Imperatrix Mundi (Τύχη αυτοκράτειρα του κόσμου)

1. O Fortuna (Ω, Τύχη)
2. Fortune plango vulnera (Θρηνώ της τύχης τα χτυπήματα)

Ι. Primo vere (Άνοιξη)

3. Veris leta facies (Το χαρούμενο πρόσωπο της Άνοιξης)
4. Omnia sol temperat (O ήλιος κυβερνά τα  πάντα)
5. Ecce gratum [Ιδού η χαρούμενη (άνοιξη)]

Uf dem Anger (Στο Λιβάδι)

6. Tanz (Χορός)
7. Floret silva nobilis (Το ευγενικό δάσος με τα άνθη)
8. Chramer, gip die varwe mir (Γυρολόγε, δώσ' μου χρώμα)
9. Reie (Είδος κυκλικού χορού)
10. Were diu werlt alle min (Όλος ο κόσμος δικός μου) «...Θα χάριζα όλο τον κόσμο για να κράταγα  στην αγκαλιά του τη βασίλισσα της Αγγλίας» λέει ένα στιχάκι.

ΙΙ. In Taberna (Στην Ταβέρνα)

11. Estuans interius (Φλέγομαι μέσα μου)
12. Olim lacus colueram (Κάποτε ζούσα στις λίμνες)
13. Ego sum abbas (Εγώ είμαι ο ηγούμενος) …«και μοναχοί μου οι πότες», συνεχίζει το ποίημα.
14. In taberna quando sumus (Όταν είμαστε στην ταβέρνα)

ΙΙΙ. Cour d'amours (Η Αυλή της Αγάπης)

15. Amor volat undique (Η Αγάπη πετάει  παντού)
16. Dies, nox et omnia (Μέρα, νύχτα και κάθε τι)
17. Stetit puella (Ένα κορίτσι στέκεται)
18. Circa mea pectora (Στο στήθος μου)
19. Si puer cum puellula (Εάν ένα αγόρι με ένα κορίτσι) ...«μείνουν σε ένα μικρό δωμάτιο, τι ευτυχία», συνεχίζει το ποίημα.
20. Veni, veni, venias (Έλα, Έλα, Ω, Έλα)
21. In truitina (Στην ισορροπία)
22. Tempus est iocundum (Χαρούμενος είναι ο χρόνος)
23. Dulcissime (Γλυκυτάτη)

Blanziflor et Helena (Μπλαζινφλόρ και Ελένη)

24. Ave formosissima (Σε χαιρετώ ομορφοτάτη)

Fortuna Imperatrix Mundi (Τύχη, αυτοκράτειρα του κόσμου)

25. O Fortuna (Ω, Τύχη)

Διαβάστε περισσότερα: http://www.sansimera.gr/articles/529#ixzz2VZEx4vEY

Διαβάστε περισσότερα

«Μαντάμ Σουσού» - Δημήτρης Ψαθάς (1907-1979) (όλη η σειρά)

Το μυθιστόρημα του Δημήτρη Ψαθά μεταφέρεται και στην μικρή οθόνη την σεζόν 1982/83. Η Άννα Παναγιωτοπούλου υποδύεται με μαεστρικό τρόπο την αριστοκράτισσα του Κολωνακίου σε βαθμό που γίνεται πιστευτή στην καθημερινότητα της!

Η «Μαντάμ Σουσού» ήταν μία ονειροπαρμένη που ήθελε να ζει μέσα στα πλούτη και την χλιδή, προβαίνοντας σε ουκ ολίγες γραφικότητες. Ο σύζυγος της, Παναγιωτάκης, τον οποίο υποδυόταν ο Θανάσης Παπαγεωργίου (σ.σ.:ήταν και ο σκηνοθέτης της σειράς) ήταν το εντελώς αντίθετο, ένας τίμιος μεροκαματιάρης βιοπαλαιστής με διαφορετική θεώρηση τηςζωής.

Η «Μαντάμ Σουσού» κληρονομεί μια αμύθητη περιουσία και εγκαταλείπει τον σύζυγο της προκειμένου να εγκατασταθεί σε ένα «παλατάκι» στο Κολωνάκι. Η αντίστροφη μέτρηση έχει αρχίσει. 

Τα «πιράνχας» την αποπροσανατολίζουν, χάνει τα πλούτη της και επιστρέφει στη φτώχεια και τη ζεστή αγκαλιά του Παναγιωτάκη. Διαχρονικό και πάντα επίκαιρο! Ατάκα: «Ζαργανα μου». Χαρακτηριστική σκηνή: H «Μαντάμ Σουσού» βάζει την υπηρέτρια να της κάνει αέρα».

* Το 1973-74 το έργο μετετράπη από τον συγγραφέα, σε ασπρόμαυρο σίριαλ 65 επεισοδίων, που μεταδόθηκε, με σκηνοθέτη τον Μήτσο Λυγίζο και με την Άννα Παϊταζή στον κύριο ρόλο, από την τότε ΥΕΝΕΔ.

Διαβάστε περισσότερα

Αυστηρώς ακατάλληλο δια ανηλίκους - Βίντεο

Ένα αποκαλυπτικό βίντεο με σκηνές από “αθώα” κινούμενα σχέδια που αν μη τι άλλο θα σας προβληματίσουν…

Διαβάστε περισσότερα

Αμερικανική οργή κατά Αθήνας για την αμυντική βιομηχανία – «Παίζετε το παιχνίδι των Γερμανών»

Τα δημοσιεύματα του Onalert για τα όσα παράδοξα συμβαίνουν στην ελληνική αμυντική βιομηχανία προκάλεσαν πολύ μεγάλη συζήτηση στον χώρο και θόρυβο που η κυβέρνηση παριστάνει ως συνήθως ότι δεν ακούει. Ποιος μπορεί να κατανοήσει ας πούμε ότι στα Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα υπάχουν…τρεις πρόεδροι -ένας απερχόμενος και δύο που προορίζονται για την θέση- αλλά κανείς δεν υπογράφει συμφωνία με αμερικανική εταιρεία κολοσσό για παραγωγή πυρομαχικών αξίας 180 εκατομμυρίων δολαρίων; Προφανώς κανείς.

Υπάρχει εξήγηση την οποία έχει εκφράσει έμπειρος Έλληνας ευπατρίδης πολιτικός: «στην Ελλάδα δεν υπάρχουν καθυστερήσεις αλλά εμπόδια, δεν υπάρχουν αδιάφοροι άνθρωποι αλλά σκοπιμότητες».
Φαίνεται ότι η Αμυντική Βιομηχανία στην Ελλάδα πέθαινε και πεθαίνει γιατί απλά υπάρχει «άλλο» σχέδιο η εφαρμογή του οποίου απαιτεί όπως όλα δείχνουν την πλήρη απαξίωσή της. Αυτό τουλάχιστον φαίνεται να πιστεύουν πλέον αμερικανικοί κύκλοι.
“Το μεγάλο ζήτημα για τον Πρωθυπουργό”, λένε “είναι εάν θα αφήσει αυτό το σχέδιο να συνεχιστεί ή θα εφαρμόσει αυτό που εξήγγειλε προ λίγων ημερών από το βήμα του ΣΕΒ : «Ανάπτυξη από Πρωτοπόρους Έλληνες με Διεθνείς Συνεργασίες. Χώρο τώρα στη νέα γενιά Ελλήνων. Ανάπτυξη και νέες θέσεις εργασίας».
Η εικόνα αυτή την στιγμή είναι δραματική και αποκαλύπτει και μια σύγκρουση γιγάντων : ΗΠΑενανατίον Γερμανίας.
Τα ναυπηγεία έχουν ρημαχτεί, η ΕΛΒΟ το ίδιο, τα ΕΑΣ έχουν πρακτικά πτωχεύσει και η ΕΑΒ φυτοζωεί και αναπνέει χάρη σε ένα και μοναδικό διεθνές έργο Αμερικανικής εταιρίας,που χρηματοδοτεί ί άλλη εταιρία Αμερικανικών συμφερόντων. Δηλαδή,η τύχη της κρίνεται από δύο ιδιωτικές εταιρίες. Παρόλα αυτά η απραξία της κυβέρνησης και η απαράμιλλή αναποφασιστικότητά της οδηγεί και αυτό το σχήμα σε έξοδο. Γιατί είναι το ερώτημα.
Η απάντηση που δίνουν όσοι παρακολουθούν την υπόθεση αμυντική βιομηχανία είναι κατ΄ αυτούς απλή:
“Το Γερμανικό σχέδιο απλά προχωράει απτόητο σε όλους τους κλάδους της Οικονομίας. Αυτό συμβαίνει”.
Ως χαρακτηριστικότερο παράδειγμα αυτής της άποψης αναφέρουν τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά. Και θυμίζουν την δραματική ιστορία τους:
“Οι Γερμανοί πότε ανέλαβαν να τα σώσουν; Όταν είχαν δουλειά και ήταν ανθηρά; Όταν ήταν το κέντρο επισκευής της Μεσογείου; Όχι φυσικά. Πρώτα απαξιώθηκαν εντελώς, αγνοήθηκαν όλοι οι υποψήφιοι επενδυτές, κυρίως Αμερικανικών συμφερόντων, και αφού οι συνδικαλιστές ανέλαβαν «το σημαντικό ρόλο τους» διαλύοντας τον ιστό της επιχείρησης, ήρθε ο «Γερμανός Σωτήρας». Φυσικά επειδή ήταν ένα «σούπερ επενδυτικό πλάνο», για να αναλάμβανε δράση ήθελε και μια προίκα δισεκατομμυρίων ευρώ. Και φυσικά επί της ουσίας ούτε ένα ευρώ δεν ήρθε από την Γερμανία και έμεινε στην Ελλάδα. Τελικά αναλαμβάνοντας να φτιάξει τα πιο ακριβά μη πυρηνικά υποβρύχια παγκοσμίως και να σώσει τα ναυπηγεία, μετά από λίγα χρόνια τι έγινε;
Ο Γερμανός Σωτήρας αποχώρησε έχοντας εισπράξει δισεκατομμύρια ευρώ από το Ελληνικό Δημόσιο για τα υποβρύχια. Παρέλαβε τα Ναυπηγεία με 30 εκατομμύρια ευρώ ζημιές και τα παρέδωσε με πάνω από 600 εκατομμύρια ευρώ πραγματικές ζημιές. Δεν είχε φυσικά κανένα σχέδιο ανάπτυξης για τα Ναυπηγεία αφού τα Ελληνικά Ναυπηγεία Σκαραμαγκά δεν αναπτύχθηκαν σε κανένα νέο πελάτη και φυσικά καμιά άλλη δουλειά δεν πήραν από τον
Γερμανό Σωτήρα. Έτσι λοιπόν ρημαγμένα παραμένουν τα Ναυπηγεία, αφού το κόλπο ολοκληρώθηκε μεταβιβάζοντας τις μετοχές στον συνεργάτη τους Ισκαντάρ Σάφα και διασφαλίζοντας με Υπουργική Απόφαση τη φορολογική, ασφαλιστική αστική και ποινική ευθύνη για όλα τα έτη που εκτέλεσαν διοίκηση!!!
Όλα αυτά από τη Γερμανία της κας Μέρκελ η οποία διαρκώς μας κατηγορεί για φορολογική ασυνειδησία,την ίδια στιγμή που μία από τις μεγαλύτερες εταιρίες της Γερμανίας στην Ελλάδα αποχώρησε αφήνοντας φέσια σε εφορία & ΙΚΑ και «εξασφαλίζοντας» και αμνηστία , μεταβίβασε τις μετοχές στον νέο μέτοχο χωρίς πραγματική φορολογική ενημερότητα! Τώρα, γιατί και η σημερινή Κυβέρνηση δεν «ανοίγει» το θέμα αυτό, κανείς δεν ξέρει!”
Η ιστορία όμως επαναλαμβάνεται. Οι ίδιες πηγές λένε στο Onalert:
“Στα ΕΑΣ η εταιρία δεν υπογράφει σύμβαση με Αμερικάνικη εταιρία για κατασκευή πυρομαχικών λόγω σκοπιμοτήτων. Απαξίωση της εταιρίας είναι ο λόγος καθυστερήσεων και αφού κλείσει θα είναι μονόδρομος να έρθουν οι Γερμανοί για να σώσουν τα πτωχευμένα ΕΑΣ παίρνοντας ανάθεση ότι πυρομαχικό υπάρχει για «προίκα».
Το ίδιο φυσικά και ακόμη χειρότερο με την ΕΑΒ. Εκεί το σχέδιο περιλαμβάνει την πλήρη αποδιοργάνωση της εταιρίας με σκοπό να φύγει το «συμβόλαιο εμπόδιο» – αυτό με την Αμερικάνικη κατασκευάστρια αλλά και όποιος βιομηχανικός συνεργάτης της ΕΑΒ έχει οικονομική δυνατότητα να στηρίξει εξαγωγικά έργα και είναι Αμερικανικών συμφερόντων ή προοπτικής. Υπάρχουν καθυστερήσεις όχι λόγω γραφειοκρατίας σε όποιες επενδυτικές και συνεργατικές προτάσεις, γιατί γνωρίζουν πως ουδείς σοβαρός παίκτης παγκοσμίως δεν παρακαλεί και περιμένει για πάντα. Και μετά από αυτό, διαλυμένη και αποτελειωμένη η ΕΑΒ, να έρθει να την σώσει κάποια εταιρία σαν την EADS για παράδειγμα με προίκα φυσικά την ανάθεση του μαχητικού.
Δεν είναι τυχαίο φυσικά που εδώ και λίγους μήνες Γερμανικά κυβερνητικά στελέχη και υψηλόβαθμα στελέχη της εν λόγω εταιρίας οργώνουν και διακηρύττουν πως από το 1999 έχουν πάρει ανάθεση για το μαχητικό και ακόμη περιμένουν!! Είναι δυνατόν να περιμένουν ανάθεση δισεκατομμυρίων από μια χώρα που βρίσκεται στα πρόθυρα της χρεοκοπίας;”
Οι “κατηγορίες” των παράνομων επιδοτήσεων
Το “όπλο” που συχνά χρησιμοιείται εναντίον της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας είναι οι  “παράνομες επιχορηγήσεις και ΔΑΝΕΙΑ επιδοτήσεις που δίνονταν στην Αμυντική Βιομηχανία”.
Ήταν σωστό που γίνονταν; Φυσικά και όχι. Γίνετε μόνο στην Ελλάδα; Φυσικά και όχι!
Σύμφωνα με όσα εξήγησαν στο Onalert άνθρωποι που γνωρίζουν άριστα τι συμβαίνει όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά παντού αυτά είναι πρακτικές που άπαντες χρησιμοποιούν:
“Δηλαδή οι Γερμανικές τράπεζες δεν δανείζουν με ευνοϊκούς όρους την Γερμανική βιομηχανία; Δεν δίνουν απευθείας αναθέσεις; Γίνονται διαγωνισμοί για τα μαχητικά;
Και τι ζητάνε οι εταίροι μας; Απευθείας λουκέτο και εκποίηση. Δηλαδή να ναυαγήσει όποια προσπάθεια επενδυτική είναι προς ολοκλήρωση.. Δεν θέλουν με τίποτα καμία τέτοια βιομηχανία να οδηγηθεί μέσα από συνεργατικά μοντέλα σε ιδιωτική πρωτοβουλία γιατί ξυπνάει ένας γίγαντας στην περιοχή που θα ανταγωνιστεί τις δικές τους βιομηχανίες. Η ΕΑΒ είναι έτοιμη για αλλαγή σελίδας και οι κυβερνητικοί σύμβουλοι ονειρεύονται κρατική Αμυντική Βιομηχανία όλων των κλάδων! Έχουμε φθάσει στο παράδοξο η Κυβέρνηση του Σαμαρά σχεδιάζει με πρότυπο την …Σοβιετική Ένωση όταν ο Τσίπρας μιλάει ξεκάθαρα υπέρ συνεργασιών-συμπράξεων βιομηχανιών μεταξύ ιδιωτικού και δημοσίου τομέα”!
Το άλλο ερώτημα που προκύπτει βέβαια είναι αν οποιαδήποτε Γερμανική βιομηχανία της Αμυνας (η Γαλλική αντίστοιχα),έχει επιχειρηματικό ενδιαφέρον πραγματικό,για την Ελληνική Αμυντική Βιομηχανία; Γιατί ως γνωστόν δεν μπορούν να σώσουν τις δικές τους θέσεις εργασίας, θα σώσουν τις Ελληνικές;
Ποιο είναι τελικά το σχέδιο της Ελλάδας; Πάλι σ΄ αυτό καταλήγουμε. Εάν το σχέδιο είναι Ισχυρή Ελλάδα και Βιομηχανία με Εξαγωγές, τότε αυτό θέλει και ισχυρό Πρωθυπουργό να παίρνει αποφάσεις υπέρ της Χώρας. Γιατί όπως έχουμε ξαναγράψει και η μη λήψη απόφασης είναι απόφασης.
Το βέβαιο είναι ότι το θέμα που έχει ανοίξει θα μας απασχολεί για μεγάλο διάστημα. Και σύντομα θα επανέλθουμε.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ
Πηγή: onalert.gr

Διαβάστε περισσότερα

Μίλα μου για ρατσισμό

πιτσιρικος
Όποιος δεν έχει πάθει αμνησία θα θυμάται πως μετά την 11η Σεπτεμβρίου του 2001 ήταν πολλοί αυτοί –στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες- που έλεγαν πως οι Ηνωμένες Πολιτείες «άξιζαν» αυτό το χτύπημα και το προκάλεσαν με την ιμπεριαλιστική πολιτική τους και τον όλεθρο που σκόρπισαν σε άλλες χώρες.
Είναι πολύ εύκολο να λες ό,τι θέλεις, όταν βρίσκεσαι μακριά από τον τόπο του «εγκλήματος».
Είναι εύκολο να παρακολουθείς τον θάνατο χιλιάδων ανθρώπων στη Νέα Υόρκη από την τηλεόραση ενός σπιτιού στην Ελλάδα ή την Ισπανία.
Το ίδιο εύκολο είναι για κάποιους Αμερικανούς να βλέπουν από τις τηλεοράσεις δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους να σκοτώνονται από τις αμερικανικές δυνάμεις στο Ιράκ ή σε άλλες χώρες που δεν ξέρουν καν πού βρίσκονται.
Όταν δεν εμπλέκεσαι προσωπικά και συναισθηματικά, όταν η απόσταση από τα πτώματα είναι μεγάλη, τα σχόλια είναι πολύ εύκολα. Λογικό είναι αυτό.
Πριν από μερικά χρόνια, γνώρισα σε ένα ελληνικό νησί την οικογένεια ενός Έλληνα που σκοτώθηκε στους Δίδυμους Πύργους.
Ξαφνικά, η απόσταση εκμηδενίστηκε, οι Δίδυμοι Πύργοι βρέθηκαν στο Αιγαίο και στα μάτια των γονιών αυτού του παιδιού είδα την απόγνωση. Δυο τσακισμένοι άνθρωποι. Δυο νεκροί που περπατούσαν.
Πριν από μερικά χρόνια, έμαθα πως ένας μετανάστης που γνώριζα δολοφονήθηκε από Έλληνες. Πολλοί μετανάστες έχουν δολοφονηθεί αλλά δεν τους γνώριζα.
Πριν από λίγες ημέρες, έμαθα πως η είδηση για δυο Έλληνες που δολοφονήθηκαν από αλλοδαπό –μια είδηση που είχα διαβάσει- δεν ήταν και τόσο μακριά από εμένα. Οι δυο δολοφονημένοι ήταν συγγενείς ενός ανθρώπου που γνωρίζω.
Δεν θα κατηγορήσω τους Έλληνες που ένας δικός τους άνθρωπος δολοφονήθηκε από έναν αλλοδαπό αν μισήσουν αιώνια ολόκληρο το έθνος του αλλοδαπού, ούτε θα κατηγορήσω τους συγγενείς του αλλοδαπού που δολοφονήθηκε από Έλληνες αν μισήσουν όλους τους Έλληνες. Μπορεί να φαίνεται αφελές και μάταιο αλλά είναι ανθρώπινο. Μπορώ να το καταλάβω.
Αυτές τις ημέρες, η συζήτηση στη χώρα μας περιστρέφεται γύρω από το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο.
Θεωρώ πως το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο δεν πρόκειται να προσφέρει απολύτως τίποτα στη μάχη εναντίον του ρατσισμού. Ίσως μάλιστα, να πετύχει το ακριβώς αντίθετο.
Το πρόβλημα που πρέπει να αντιμετωπιστεί είναι το μεταναστευτικό.
Το να αντιμετωπιστεί το μεταναστευτικό πρόβλημα δεν είναι ούτε δεξιό, ούτε αριστερό, ούτε φασιστικό. Είναι λογικό.
Το μεταναστευτικό πρόβλημα έχει δημιουργηθεί από πολιτικές αποφάσεις, δεν είναι φυσικό φαινόμενο. Έχει αίτια, μεγάλα συμφέροντα και μεγάλα κέρδη.
Όλη η συζήτηση για το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο γίνεται για να μην συζητηθεί το μεταναστευτικό.
Γιατί, αν συζητηθεί το μεταναστευτικό, θα πρέπει να ειπωθεί όλη η αλήθεια, και να δηλωθεί ξεκάθαρα πως είναι προς το συμφέρον της οικονομικής ελίτ να υπάρχουν φθηνοί μετανάστες, ώστε να υπάρχουν φθηνοί Έλληνες και να κονομάνε οι εφοπλιστές και από τους Έλληνες και από τους μετανάστες.
Άρα, σε μια ειλικρινή δημόσια συζήτηση για το μεταναστευτικό, θα αμφισβητηθεί ευθέως ο καπιταλισμός, ως αιτία του μεταναστευτικού.
Και για να μην αμφισβητηθεί ο καπιταλισμός, έχουν πέσει όλοι με τα μούτρα στο αντιρατσιστικό νομοσχέδιο.
Αν και το μόνο νομοσχέδιο που χρειάζεται είναι το αντικαπιταλιστικό. Το οποίο δεν θα συζητηθεί ποτέ. Γιατί αυτά είναι «παλαιοκομμουνιστικά» και δεν πρέπει να τα συζητάμε γιατί θα μας βάλουν πιπέρι.
Αλλά ο καπιταλισμός είναι ρατσισμός. Ο καπιταλισμός είναι μόνο ρατσισμός.
Γεμίζουν τις κοινωνίες με εξαθλιωμένους και υποψήφιους προς εξαθλίωση, και μετά τους κατηγορούν πως είναι ρατσιστές.
Μετατρέπουν τους πάντες -Έλληνες και αλλοδαπούς- σε μετανάστες χωρίς δικαιώματα, και μετά ψάχνουν να βρουν ποιος είναι ρατσιστής. Πολύ ωραίο.
Και κανείς δεν λέει πως δεν υπάρχει κανένας ρατσισμός για τους πλούσιους μετανάστες. Υπάρχει ρατσισμός μόνο για τους φτωχούς μετανάστες.
Γενικά, υπάρχει ρατσισμός για τους φτωχούς. Έλληνες και ξένους.
Ο ρατσισμός δεν είναι φυλετικός. Ο ρατσισμός είναι ταξικός.
Αλλά, αντί το θέμα να είναι η φτώχεια, το θέμα είναι ο ρατσισμός.
Η συζήτηση για το μεταναστευτικό πρέπει να γίνει. Αλλά ποιος να την κάνει; Οι πολιτικοί εκπρόσωποι των τραπεζιτών και των εφοπλιστών;
Όσο δεν συζητείται το μεταναστευτικό, αδικούνται και οι Έλληνες και οι μετανάστες.
Και συντηρείται μια ένταση ανάμεσα σε Έλληνες και μετανάστες που τραβάει και τους μεν και τους δε προς τα κάτω, ενώ η οικονομική ελίτ τρίβει τα χέρια της.
Οι από κάτω –αντί να ενωθούν και να αγωνιστούν μαζί- σκοτώνονται μεταξύ τους, ενώ οι από πάνω γίνονται όλο και πιο πλούσιοι, όλο και πιο ισχυροί.
Από την στιγμή που τα κόμματα δεν θέλουν να πουν την αλήθεια –και οι πολίτες δεν θέλουν να την ακούσουν-, η συζήτηση για το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο εντάσσεται στο πλαίσιο της εθνικής μας υποκρισίας.
Διάλεξε όποιο αντιρατσιστικό νομοσχέδιο σου αρέσει πιο πολύ. Υπάρχει σε πολλά σχέδια και χρώματα. Υπάρχει ένα αντιρατσιστικό για κάθε γούστο.
Εγώ μόνο να σου θυμίσω πως η χώρα χρεοκόπησε πριν από τρία χρόνια και την κυβερνά η ίδια πολιτική και οικονομική ελίτ που την ξέσκισε.
Και πρέπει να είναι σκασμένοι στα γέλια.
Όλοι τους, βέβαια, είναι αντιρατσιστές. Και φιλάνθρωποι.

Διαβάστε περισσότερα

11η Συνάντηση Χορευτικών Μαθητικών Ομίλων

Πρόσκληση για

την 11η Συνάντηση Χορευτικών Μαθητικών Ομίλων που θα

πραγματοποιηθεί στο Αιτωλικό το Σάββατο 15 Ιουνίου 2013.

Σας προσκαλούμε να παρευρεθείτε στο πολιτιστικό αυτό γεγονός.

Διαβάστε περισσότερα

Μπογιές πινέλα και χορός!

Με τους μικρούς μας φίλους ξεκινάνε οι πολιτιστικές εκδηλώσεις του Πολιτιστικού & Μορφωτικού Συλλόγου "Το Αιτωλικό" ! 

Οι μικροί μας ζωγράφοι θα παρουσιάσουν τις ζωγραφιές που έφτιαξαν όλη τη χρονιά, θα παίξουν με τα χρώματα και έπειτα οι μικροί μας χορευτές θα ανεβάσουν το κέφι χορεύοντας για εμάς!

Να είστε όλοι εκεί να τους χειροκροτήσετε και να τους απολαύσετε!

Κυριακή 9 Ιουνίου 2013

ώρα 7.00 μ.μ.

στο Ανοιχτό Θέατρο Αιτωλικού

Είσοδος Ελεύθερη

Διαβάστε περισσότερα

Οι ζωγραφιές του Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα

Οι περισσότεροι δημιουργοί  διέπονται από πολύπτυχο καλλιτεχνικό έργο, αν και συνήθως  συγκεντρώνουν τις  προσπάθειες και τις ενέργειές τους σε μία κυρίως  πτυχή με την οποία καταλήγουν να είναι και γνωστοί. Ο Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα δεν αποτελεί εξαίρεση σε αυτή την περίπτωση. Ο ποιητής χρησιμοποίησε όλα τα μέσα για να εκδηλώσει την μεγαλειώδη καλλιτεχνική του ιδιοσυγκρασία. Σε πολύ νεαρή ηλικία εκφράστηκε μέσω της μουσικής και αρκετά νωρίς, ανέπτυξε ένα τεράστιο ενδιαφέρον για τις πλαστικές τέχνες.
Ο Φεδερίκο άρχισε να σχεδιάζει το 1923. Τα πρώτα του σχέδια αντιστοιχούν στην επονομαζόμενη  σειρά Rinconcillo, ένα σύνολο από 54 σχέδια φίλων του που επίσης ήταν συγγραφείς και συναντιόντουσαν  σ’ ένα μπαρ που ονομαζόταν «Rinconcillo». Στη συνέχεια προκύπτουν σχέδια άμεσα συσχετιζόμενα με τα ποιήματα του Λόρκα και τα  λαϊκά τραγούδια. Το Figura femenina en un interior (Γυναικεία Φιγούρα σε εσωτερικό χώρο, 1924), για παράδειγμα, αντιπροσωπεύει τον χαρακτήρα, το δωμάτιο,τα  ενδύματα και άλλα στοιχεία του ποιητικού του έργου Doña Rosita la soltera (Δόνια Ροζίτα η ανύπαντρη).
Ο Rafael Alberti¹  είπε γι ‘αυτόν:

«Ο Λόρκα, όταν έπαιρνε τα χρωματιστά κραγιόνια ή το φτερό με το οποίο έγραφε τα ποιήματά του, δημιουργούσε διατηρώντας τη φρεσκάδα ενός σιντριβανιού, την χάρη ενός παιχνιδιού του δρόμου, του χαμόγελου μέσα στο αίθριο, ενός ανεμοδείκτη κόκορα, και του οτιδήποτε είχε δει -ή ακούσει- με τα μάτια της γραναδέζικης παιδικής του ηλικίας: βάζα με ψάρια και λουλούδια, Παρθένες τρυπημένες με μαχαίρια, κορίτσια σε αγορές και στέγες, αγγέλους πάνω σε πύργους, τις μαυροφορεμένες στον επιτάφιο, αρλεκίνους, ληστές και ναύτες μεθυσμένους και ερωτευμένους. Όλα αυτά μέχρι και το έργο του Romancero Gitano, δηλαδή ένα χρόνο πριν μεταβεί στη Νέα Υόρκη όπου αλλάζει το στυλ του, επηρεασμένο χωρίς αμφιβολία απο τη σουρεαλιστική ατμόσφαιρα η οποία ήδη έχει εξαπλωθέι στο μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης».

 Από το 1925 – 1927 άρχισε να κάνει σχέδια χρησιμοποιώντας τις διπλές μορφές. Μερικά από αυτά είναι τα: Poema surrealista (Υπερρεαλιστικό ποίημα), El joven y su alma  (Ο νέος και η ψυχή του), Payaso de rostro desdoblado, (Ο παλιάτσος με το διαιρεμένο πρόσωπο), El sueño de marinero (Το όνειρο του ναύτη), La leyenda de Jerez (Ο μύθος της Χερέθ) , όπως και κλόουν, αρλεκίνους, πουλιά, κλπ, καθώς και δύο πορτρέτα του Νταλί, Retrato de Dali και SLAVDOR ADIL. Οι μορφές και οι γελοιογραφίες που συναντάμε στα έργα του, τον συνόδευαν από την παιδική του ηλικία και κυρίως από την εποχή των Los putrefactos², όταν διέμενε στη φοιτητική εστία με τους Νταλί, Μπουνιουέλ και Πεπίν Μπέγιο, τους πρωτεργάτες δηλαδή του ισπανικού σουρεαλισμού.
Το 1927 εκθέτει 24 έργα του στη Βαρκελώνη μαζί με τους: Josep Dalmau, Salvador Dalí, J.V. Foix, Josep Carbonell, M.A. Casssanyes, Lluis Gongora, R. Sainz de la Maza, Lluìs Montanyà, Rafael Barradas, J. Gutiérrez Gili και Sebastiá Gasch.
Μεταξύ 1928 και 1929 καταφέρνει και ενώνει την παιδική του αυθεντικότητα με τις τάσεις της σύγχρονης τέχνης και παίζει με τις κυβιστικές φόρμες. Ανακατεύει με ειρωνεία τις χρωματικές υφές του Πικάσο, τον γραφισμό του Μιρό και τις διαιρέσεις του Νταλί.
Το 1929 είναι ένα έτος που ξεκινά με θλίψη για τον Λόρκα. Απομακρύνεται σταδιακά από τον γλύπτη Emilio Aladrén με τον οποίο συνδέεται ρομαντικά μα και από τον Νταλί και Μπουνιουέλ εξαιτίας των οποίων αισθάνεται εγκατάλειψη. Το ταξίδι στη Νέα Υόρκη είναι μια αφορμή για να ξεφύγει από την ασφυκτική και αβάσταχτη κατάσταση στην οποία βρίσκεται. Ο Λόρκα αναχωρεί για τις ΗΠΑ το καλοκαίρι του 1929.
Ο αριθμός των έργων που υλοποιεί κατά την παραμονή του στην Αμερική, μειώνεται σημαντικά. Επιστρέφει σε κάποια από τα παλαιότερα θέματα του: Payaso de rostro desdoblado, (Ο παλιάτσος με το διαιρεμένο πρόσωπο), Marinero del amor (Ο ναύτης του έρωτα), και δημιουργεί επιπλέον κάποια με αξιοσημείωτη συμβολική και στυλιστική ριζοσπαστικότητα: Bosque sexual (Ερωτικό λιβάδι, 1933), Pierrot priápico (Πριαπικός Πιερό) και Marinero de María Luisa (Ο νάυτης της Μαρίας Λουίζα).

«Είναι ως εκ τούτου τα σχέδια του Λόρκα μια μελέτη από μόνα τους της οπτικής προοπτικής που προέρχεται τόσο από τον ζωγράφο όσο και από τον ποιητή. Έτσι, οι καλλιτεχνικές δημιουργίες του φωτίζουν μερικά από τα σύμβολα και τις αλληγορίες του ποιητή Λόρκα. Και ένεκα αυτής της δημιουργικής σχέσης θα διαπιστώσουμε ότι όσο μεγαλύτερη είναι η ακρίβεια της ανάλυσης του πλαστικού του έργου, τόσο βαθύτερα θα μπούμε στην κατανόηση της συγγραφής του» (José Luis Plaza Chillón)

Πολλά από τα έργα του που βρίσκονται σε βιβλία και αφιερώσεις έχουν κατά κάποιο τρόπο κι αυτά έναν επαναληπτικό χαραχτήρα ο οποίος καθορίζεται κυρίως απο τις πρωταγωνιστικές φιγούρες: παράνομοι, κοπέλες, αθίγγανοι, κιθάρες κτλ. Αυτό βέβαια δε σημαίνει πως δεν συναντάμε και δημιουργική καινοτομία όπως πχ στο Cabezas cortadas de Federico García Lorca y Pablo Neruda (Κομμένα κεφάλια του Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα και του Πάμπλο Νερούδα, 1934) και σε άλλες εικονογραφήσεις που κάνει για το βιβλίο του δεύτερου το Paloma por dentro.
Δυστυχώς το άδοξο τέλος δεν αργούσε, το οποίο έβαλε την τελευταία πινελιά στη ζωή και στο έργο αυτού του σπουδαίου καλλιτέχνη.

«Αυτά τα σχέδια είναι καθαρή ποίηση ή καθαρή πλαστικότητα συγχρόνως. Νοιώθω καθαρός, ανάλαφρος, ευτυχισμένος σαν παιδί όταν τα σχεδιάζω»

Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα

1

PlayPrev|Next1 of 18

_______________________________
1 Rafael_Alberti (Wikipedia)
² Los putrefactos² (Οι σάπιοι), ονομαζόταν το εικονογραφημένο περιοδικό των Λόρκα και Νταλί μεταξύ 1925-26, το οποίο δεν εκδόδηκε στην εποχή του εξαιτίας του εισαγωγικού σημειώματος που ποτέ δεν έδωσε ο Λόρκα στον Νταλί και σήμανε και την ρήξη της ερωτικής του σχέσης.
Πηγές: [1] [2] [3] [4]

Διαβάστε περισσότερα

Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα 5 Ιουνίου 1898 γεννήθηκε ο Ισπανός ποιητής και θεατρικός συγγραφέας

O Federico Garcia Lorca ήταν Ισπανός ποιητής, δραματουργός, μουσικός και θεατρικός συγγραφέας- ένας ταλαντούχος καλλιτέχνης και μέλος της ‘Γενιάς του 1927’, μιας ομάδας από συγγραφείς που ήταν υπέρμαχοι του κινήματος avant-garde στη λογοτεχνία.

ΠΡΩΙΜΑ ΧΡΟΝΙΑ

Γεννήθηκε στις 5 Ιουνίου 1898 στο Fuente Vaqueros, ένα Ανδαλουσιανό χωριό κοντά στη Γρανάδα. Ο πατέρας του, Federico Garcia Rodriguez ήταν αγρότης και η μητέρα του, Vicenta Lorca Romero δασκάλα. Ως παιδί, ο Lorca ήταν πρώιμα ανεπτυγμένος, αν και δεν είχε πολύ καλές επιδόσεις στο σχολείο. Απ’ την ηλικία των 11 χρόνων ζούσε με την οικογένειά του στην πόλη της Γρανάδα, αλλά περνούσε τα καλοκαίρια στην εξοχή. Αργότερα έγραψε: ‘Αγαπώ τη γη. ‘Ολα μου τα συναισθήματα με δένουν μ’ αυτή. Οι πρώτες αναμνήσεις που έχω είναι αυτές της γης’. Στην πόλη της Γρανάδα όπου μεγάλωσε, αναφέρθηκε αρκετές φορές στην ποίηση και τη λογοτεχνία του. Το οικογενειακό του σπίτι, που λέγεται Huerta de San Vicente, είναι τώρα μουσείο.
Ο Lorca αρχικά σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο της Γρανάδα και Φιλοσοφία και Λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο της Μαδρίτης. Ταυτόχρονα, ασχολιόταν και με τη μουσική. Μέχρι και το 1917 ενδιαφερόταν κυρίως για τη μουσική, παρά για τη λογοτεχνία και μόνο μετά το θάνατο του δασκάλου του πιάνου του, άρχισε να γράφει. Το 1919 μετακόμισε στη Μαδρίτη, όπου έζησε στην Κατοικία των Φοιτητών, το πνευματικό κέντρο της πόλης. Ανάμεσα στους φίλους του ήταν και οι συγγραφείς Juan Ramon Jimenez και Pablo Neruda. Την ίδια περίοδο γράφει τα πρώτα του ποιήματα που κυκλοφορούνε το 1921, με τίτλο ‘Libro de poemas’ (Βιβλίο Ποιημάτων).Το πρώτο του βιβλίο ήταν το ‘Εντυπώσεις και Τοπία’ (1918), που γράφει περιδιαβαίνοντας την Καστίλη.

FIESTA DE CANDE JONDO

Στα 1920, η συνεργασία του με τον συνθέτη Manuel de Falla, τον έκανε έναν εξαίρετο πιανίστα και κιθαρίστα. Μαζί οργάνωσαν το 1922 το πρώτο ερασιτεχνικό φεστιβάλ Ανδαλουσιανής φλαμένγκο μουσικής, το Cande Jondo, όπου έμελλε να είναι και η πιο κρίσιμη στιγμή ως προς την καριέρα του στη λογοτεχνία. Εκεί, ο Lorca εμπνεύστηκε για τη δουλειά του από τις παραδόσεις της folk και τσιγγάνικης μουσικής. Προσπάθησε να ενώσει την παράδοση με τις ρίζες της και ανακάλυψε ότι η μουσική φλαμένγκο είχε έρθει απ’ την Ινδία από αθίγγανους. Το POEMA DEL CANTE JONDO (1931) και το PRIMER ROMANCERO GITANO (1924-1927) που έγραψε, έκαναν τον Lorca τον πιο γνωστό ποιητή της Ανδαλουσίας και της τσιγγάνικης υποκουλτούρας της, καθώς και ηγετικό μέλος της ‘Γενιάς του ‘27’, που περιελάμβανε τους Luis Gernuda, Jorge Guillen, Pedro Salinas, Rafael Alberti και άλλους. Στα παραπάνω έργα του, χρησιμοποίησε παλιές μπαλάντες και στοιχεία μυθολογίας για να εκφράσει το τραγικό όραμά του για τη ζωή.

DALI KAI BUNUEL

Με τον Καταλανό ζωγράφο Salvador Dalí και τον σκηνοθέτη Louis Buñuel δούλεψε μαζί τους σε αρκετές παραγωγές. Ο Dali και o Lorca γνωρίστηκαν το 1923. Απ’ την πρώτη στιγμή, ο Lorca γοητεύτηκε απ’ την προσωπικότητα και την εμφάνιση του νεαρού ζωγράφου. Και ο ίδιος ο Dali παραδέχτηκε ότι ο Lorca τον είχε εντυπωσιάσει βαθύτατα. ‘Οταν ο Buñuel και ο Dali έκαναν τη γνωστή μικρού μήκους ταινία τους ‘’Ενας Ανδαλουσιανός Σκύλος’ (1928), ο Lorca προσβλήθηκε γιατί πίστεψε ότι η ταινία ήταν γι’ αυτόν. Η φιλία του Lorca με τον Dali ενέπνευσε ένα ποίημα, μια προάσπιση της μοντέρνας τέχνης και ταυτόχρονα μια έκφραση ομοφυλοφιλικής αγάπης.

ΑΚΜΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΜΗ

Τα επόμενα χρόνια, ο Lorca εμπλέχθηκε ενεργά με την τέχνη και την avant-garde της Ισπανίας. Εξέδωσε τρεις ποιητικές συλλογές, συμπεριλαμβανομένων των συλλογών Canciones (Songs) και Primer romancero gitano (1928, μεταφρασμένο ως Gypsy Ballads), το πιο γνωστό του βιβλίο ποίησης.
Παρ’όλα αυτά, κοντά στα τέλη του 1920, ο Lorca παρουσίασε κατάθλιψη, μια κατάσταση που αυξανόταν από την αγωνία του για την ομοφυλοφιλία του. Σ’ αυτό είχε βαθιά επηρεαστεί από την επιτυχία του τελευταίου του βιβλίου, το οποίο αύξησε- μέσα από τη δημοσιότητα που του έφερε- την οδυνηρή διχοτομία της ζωής του: ήταν παγιδευμένος μεταξύ της περσόνας του επιτυχημένου συγγραφέα, μιας εικόνας που εξαναγκαζόταν να διατηρήσει στο κοινό , και του βασανισμένου εαυτού του, που γνώριζε μονάχα σε προσωπικό επίπεδο.
Το 1925 γνώρισε κι ερωτεύτηκε παράφορα τον Ισπανό γλύπτη, Emilio Aladren. Όταν αυτή η έντονα παθιασμένη, αλλά μονόπλευρη σχέση απέτυχε, ο Lorca έπεσε σε κατάθλιψη και πάλι.

NEW YORK, NEW YORK

Το 1929-30 έζησε στην πόλη της Νέας Υόρκης. Ανίκανος να μιλήσει Αγγλικά, υπέφερε από ένα βαθύ πολιτιστικό σοκ. Παρ’ όλα αυτά, στα πρώτα του γράμματα στην πατρίδα, εξέφραζε τον ενθουσιασμό του για τα μοντέρνα Αμερικάνικα θεατρικά έργα. Η αυτοκτονική του διάθεση φαίνεται έντονα στο βιβλίο του POETA EN NUEVA YORK (1940), στο οποίο επιδεικνύει μια αλλαγή στο ύφος του, μια έκφραση θνησιμότητας και μια επαναστατική απέχθεια στους σουρρεαλιστικούς όρους. Το βιβλίο, επίσης, περιλαμβάνει και μια ωδή στον Walt Whitman. Ο ποιητής, μετά απ’ αυτό, περιφρόνησε την τρομακτική και πνευματικά διεφθαρμένη πόλη και δραπέτευσε στην Αβάνα για να βιώσει την αρμονία μιας πιο πρωτόγονης ζωής. Αργότερα, πέρασε τρεις μήνες στην Κούβα. Έδινε διαλέξεις και τους γοήτευσε όλους με τον ενθουσιασμό του.

Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

Το 1931 επέστρεψε στην Ισπανία και με την εγκαθίδρυση της Δημοκρατίας έγινε διευθυντής ενός περιοδεύοντος θιάσου με την ονομασία La Barraca, με τον οποίο έδιναν παραστάσεις σε κλασσικά έργα των Cervantes, Calderon και Lope de Vega σε απομακρυσμένες περιοχές όπου οι άνθρωποι είχαν λίγες ευκαιρίες να δουν θέατρο. Παράλληλα με τη σκηνοθεσία, ο Lorca επίσης έπαιζε. Όσο περιόδευε με το θίασο, έγραψε τα πιο γνωστά και καλύτερά του έργα, τον Ματωμένο Γάμο, τη Γέρμα και Το Σπίτι της Bernarda Alba.

ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥ

To 1926 έγραψε το έργο The Shoemaker’s Prodigious Wife (Η θαυμάσια γυναίκα του τσαγκάρη), αφού τελείωσε το Marina Pineda. Η πρώτη του παράσταση ήταν το 1930. ‘Σ’ αυτό το έργο προσπάθησα να εκφράσω- μέσα στα όρια της συνηθισμένης διακωμώδησης- τη μάχη της καθημερινότητας με τη φαντασία, η οποία υπάρχει μέσα σε κάθε ανθρώπινο ον. (Με τον όρο φαντασία εννοώ οτιδήποτε είναι μη ρεαλιστικό). Η γυναίκα του τσαγκάρη παλεύει διαρκώς με ιδέες και αληθινά κίνητρα γιατί ζει στο δικό της κόσμο, στον οποίο κάθε ιδέα και κίνητρο έχουν ένα μυστηριώδες νόημα, το οποίο εκείνη αγνοεί.’
Το 1927, ο Lorca απέκτησε φήμη με το ρομαντικό ιστορικό του έργο Marina Pineda, όπου τα σκηνικά επιμελήθηκε ο Salvador Dali και η ξεχωριστή ηθοποιός Margarita Xirgu έπαιξε την ηρωίδα.
Ο Ματωμένος Γάμος, το πρώτο μέρος της διάσημης αγροτικής τριλογίας του, παρουσιάστηκε το 1933. Το ερωτικό τρίγωνο, ο συγκερασμός δράματος και ποίησης, πολύ κοντά στο να θυμίζει μια κλασσική Ελληνική τραγωδία, στην οποία ο θάνατος αιωρείται πάνω σ’ όλο το έργο, το έκαναν ένα απ’ τα πιο γνωστά του θεατρικά έργα.
Η Yerma, το δεύτερο μέρος της τριλογίας, παρουσιασμένο το 1934, σκιαγραφεί μια θανατηφόρα διαμάχη μέσα σ’ έναν ανιαρό κι άγονο γάμο. Η ηρωίδα στραγγαλίζει τον Juan, τον άντρα της, ο οποίος δεν καταλαβαίνει τη λαχτάρα της να τεκνοποιήσει. 
Το σπίτι της Bernarda Alba, γραμμένο λίγο πριν το θάνατο του Lorca το 1936 κι εκδιδόμενο το 1945, προσωπογραφεί μια τυραννική μητέρα, τη Bernarda Alba, και τις κόρες της. Η νεαρότερη κόρη αυτοκτονεί πάνω απ’ τον εραστή της, τον Pepe el Romano, ο οποίος είναι αρραβωνιασμένος με την Angustias, τη μεγαλύτερη κόρη. 
Τα κεντρικά θέματα του Lorca είναι η αγάπη, η περηφάνεια, το πάθος και ο βίαιος θάνατος, τα οποία σημάδεψαν και τη δική του ζωή.

ΠΟΙΗΣΗ

• Impresiones y paisajes ("Impressions and Landscapes", 1918) 
• Poema del cante jondo ("Poem of Deep Song", 1921) 
• Libro de poemas ("Book of Poems", 1921) 
• Oda a Salvador Dalí ("Ode to Salvador Dalí", 1926) 
• Canción de jinete ("Songs", 1927) 
• Primer romancero gitano ("Gypsy Ballads", 1928) 
• Poeta en Nueva York (1930, published posthumously in 1940, first translation into English as "A Poet in New York", 1988) 
• Llanto por Ignacio Sánchez Mejías ("Lament for Ignacio Sánchez Mejías", 1935) 
• Seis poemas gallegos ("Six Galician poems", 1935) 
• Diván del Tamarit ("The Diván of Tamarit", 1936, published posthumously in 1941) 
• Sonetos del amor oscuro ("Sonnets of Dark Love", 1936) 
• Primeras canciones ("First Songs", 1936)

ΘΕΑΤΡΟ

The Butterfly's Evil Spell • The Billy-Club Puppets • Mariana Pineda • The Shoemaker's Prodigious Wife • The Love of Don Perlimplín • The Public • When Five Years Pass • The Puppet Play of Don Cristóbal • Blood Wedding • Yerma • Doña Rosita the Spinster • Play Without a Title • The House of Bernarda Alba• El maleficio de la mariposa (The Butterfly's Evil Spell: written 1919-20, first production 1920) 
• Los títeres de Cachiporra (The Billy-Club Puppets: written 1922-5, first production 1937) 
• Mariana Pineda (written 1923-25, first production 1927) 
• La zapatera prodigiosa (The Shoemaker's Prodigious Wife: written 1926-30, first production 1930, revised 1933) 
• Amor de Don Perlimplín con Belisa en su jardín (Love of Don Perlimplín and Belisa in his Garden: written 1928, first production 1933) 
• El público (The Public: written 1929-30, first production 1972) 
• Así que pasen cinco años (When Five Years Pass: written 1931, first production 1945) 
• Retablillo de Don Cristóbal (The Puppet Play of Don Cristóbal: written 1931, first production 1935) 
• Bodas de sangre (Blood Wedding: written 1932, first production 1933) 
• Yerma (written 1934, first production 1934) 
• Doña Rosita la soltera (Doña Rosita the Spinster': written 1935, first production 1935) 
• Comedia sin título (Play Without a Title: written 1936, first production 1986) 
• La casa de Bernarda Alba (The House of Bernarda Alba: written 1936, first production 1945)

ΘΕΑΤΡΙΚΑ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ

• El paseo de Buster Keaton ("Buster Keaton goes for a stroll", 1928) 
• La doncella, el marinero y el estudiante ("The Maiden, the Sailor and the Student", 1928) 
• Quimera ("Dream", 1928)

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ

Μάνα:
Γειτόνισσες: μ' ένα μαχαίρι,
μ' ένα μικρό-μικρό μαχαίρι,
μέρα πικρή κι αφορεσμένη,
καν δυο, καν τρεις θα 'ταν η ώρα,
δυο άντρες σκοτωθήκανε γι' αγάπη.
Μ' ένα μικρό-μικρό μαχαίρι,
π' ούτε το χέρι δεν το πιάνει,
μα κείνο μπαίνει παγωμένο
στη ξαφνιασμένη μας καρδιά,
και σταματά εκεί που τρέμει
θολή κι αξήγητη για πάντα
η σκοτεινή μας ρίζα της κραυγής.
Κι είναι, σας λέω, ένα μαχαίρι,
ένα μικρό-μικρό μαχαίρι,
ψάρι χωρίς ποτάμι, χωρίς λέπια,
π' ούτε το χέρι δεν το πιάνει.
Κι όμως μι' αφορεσμένη μέρα,
καν δυο, καν τρεις θα 'ταν η ώρα,
με τούτο το μικρό μαχαίρι
δυο παληκάρια μείναν κάτου
με πανιασμένα τους τα χείλια.
Ούτε το χέρι δεν το πιάνει
μα κείνο μπαίνει παγωμένο
στη ξαφνιασμένη μας καρδιά,
και σταματά εκεί που τρέμει
θολή κι αξήγητη για πάντα
η σκοτεινή μας ρίζα της κραυγής. (θρήνος από τον "Ματωμένο Γάμο")

Σερενάτα
(αφιέρωμα στον Λόπε ντε Βέγκα)

Στου ποταμού τις όχθες
λούζεται η νύχτα
και στης Λολίτας
τα στηθάκια
από έρωτα πεθαίνουν τα κλαριά

Γυμνή η νύχτα τραγουδά
στου Μάρτη τα γεφύρια
λούζει η Λολίτα το κορμί της
με νάρδους κι αλμυρό νερό
κι από έρωτα πεθαίνουν τα κλαριά

Η νύχτα από γλυκάνισο κι ασήμι
φεγγοβολά στις στέγες 
ασήμι από ρυάκια και καθρέφτες
γλυκάνισο απ' των μηρών της την ασπράδα 
κι από έρωτα πεθαίνουν τα κλαριά.

ΤΟ ΤΕΛΟΣ

Ο Ισπανικός Εμφύλιος είχε ξεκινήσει το 1936 και οι δεξιές δυνάμεις τον έβλεπαν ως εχθρό. Ο Lorca κρύφτηκε από τους στρατιώτες, αλλά τελικά τον βρήκαν. Ένας μάρτυρας είπε ότι τον έβγαλαν έξω από ένα κρατικό κτίριο φρουροί που ανήκαν στη ‘Μαύρη Διμοιρία’. Τον σκότωσαν στη Γρανάδα στις 19 Αυγούστου 1936, χωρίς να περάσει από δίκη. Οι συνθήκες του θανάτου του παραμένουν ακόμη καλυμμένες από ένα πέπλο μυστηρίου. Θάφτηκε σ’ έναν τάφο (κάπου μεταξύ στο Viznar και στο Alfacar), αφού εξαναγκάστηκε να τον σκάψει μόνος του. Ένας απ’ τους δολοφόνους του αργότερα καυχήθηκε πως τον πυροβόλησε δύο φορές στα οπίσθια, επειδή ήταν ομοφυλόφιλος. Το πιο πιθανό είναι πως ο Lorca έγραψε κάτω από πίεση τις τελευταίες του λέξεις σ’ ένα σημείωμα για ένα μέλος της ‘Μαύρης Διμοιρίας’: ‘Πατέρα, σε παρακαλώ δώσε σ’ αυτόν τον άντρα μια δωρεά των 1000 πεσέτας για τον Στρατό’. Ο πατέρας του, κουβαλούσε το σημείωμα στο πορτοφόλι του για τα επόμενα χρόνια. Πέθανε σε εθελοντική εξορία στη Νέα Υόρκη.

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Το καθεστώς του Franco απαγόρευσε με νομικά μέσα τα έργα του Lorca, και μόνο το 1953 τα μέτρα αυτά ανακλήθηκαν, οπότε και κυκλοφόρησε μια συλλογή με Τα Ολοκληρωμένα Έργα του. Εν συνεχεία, Ο Ματωμένος Γάμος, η Yerma και Το Σπίτι της Bernarda Alba παίχθηκαν επιτυχημένα στις κεντρικές σκηνές της Ισπανίας.

Μετά το θάνατο του Franco το 1975, η ζωή και ο θάνατος του Lorca μπορούσαν να συζητηθούν ανοιχτά στην Ισπανία.

Το 1986, η Αγγλική μετάφραση του Leonard Cohen για το ποίημα ‘Pequeno vals vienes’, έφτασε το νούμερο 1 στα Ισπανικά single charts, ως ‘Take This Waltz’, σε μουσική του Cohen. Ο ίδιος έχει πει για τον Lorca πως υπήρξε το είδωλό του στα νιάτα του και ονόμασε την κόρη του Lorca Cohen γι’ αυτό το λόγο.

Ο Ισπανός ποιητής, Antonio Machado, έγραψε το ποίημα ‘El crimen fue en Granada’ , ως αναφορά στο θάνατο του Lorca.

Σήμερα, ο Garcia Lorca τιμάται μ’ ένα άγαλμα που είναι τοποθετημένο στην πλατεία Santa Ana της Μαδρίτης. Ο πολιτικός φιλόσοφος David Crocker, αναφέρει ότι ‘το άγαλμα είναι ακόμη ένα έμβλημα του επίμαχου παρελθόντος: κάθε μέρα, ένας απ’ τους Αριστερούς βάζει ένα μαντήλι στο λαιμό του αγάλματος και κάποιους απ’ τους Δεξιούς έρχεται αργότερα για να το βγάλει’.

Διαβάστε περισσότερα

ΕΝΑΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ (ταινία σε DVD)

του ΚΕΝ ΛΟΟΥΤΣ

Υπόθεση:

Η Άντζι απολύεται από μια εταιρεία στρατολόγησης φτηνών εργαζομένων από ανατολικές χώρες. Είναι Αγγλίδα, κόρη λιμενεργάτη, και το λέει η καρδιά της. Είναι όμως και χωρισμένη μητέρα ενός Σε αντάλλαγμα για αυτές τις “υπηρεσίες” κρατούν ένα μέρος από την αμοιβή των εργατών.

10χρονου παιδιού με χρέη σε κάρτες και δάνεια που τρέχουν. Μαζί με τη συγκάτοικό της, Ρόουζ, αποφασίζουν να γίνουν αφεντικά του εαυτού τους. Στήνουν ένα παράνομο γραφείο ανεύρεσης εργασίας, το οποίο στρατολογεί φτηνούς και βολικούς μετανάστες — εργάτες σε εταιρείες με μεροκάματα πείνας .

Σε μια διαρκώς πιο ανταγωνιστική κοινωνία-ζούγκλα, όπου η επιβίωση προϋποθέτει έναν αδιάκοπο μοναχικό αγώνα κατά πάντων, η ηρωίδα προσπαθεί να βρει τη θέση της στη βρετανική κοινωνία «κλοτσώντας και σκουντώντας». Αλλά με τι κόστος;

*Η ταινία, λόγω του θέματός της και της πολιτικής της ματιάς, δε βρήκε διανομή στην Αγγλία και βγήκε κατ’ ευθείαν σε dvd!

iskra

Διαβάστε περισσότερα

«Εσύ Χριστό κι εγώ Αλλάχ»…

 Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Τι είναι η Τουρκία; Αν πιστέψουμε την προπαγάνδα της τελευταίας τριετίας στην Ελλάδα, η Τουρκία είναι το«κράτος – υπόδειγμα» της σωστής εφαρμογής των Μνημονίων…

Αν φέρουμε στο μυαλό μας τα λόγια των ενσωματωμένων στο εγχώριο μιντιακό καθεστώς λοβοτομής της κοινής γνώμης, η Τουρκία είναι η απόδειξη ότι το ΔΝΤ είναι ένας «παρεξηγημένος» οργανισμός. Οτι το ΔΝΤ μπορεί να είναι και ένας καλός, φιλεύσπλαχνος, συνεργάσιμος, συνεννοήσιμος, ζουμπουρλούδικος οργανισμός, που όχι μόνο δεν κάνει «λάθη», αλλά και στέκεται αρωγός σε χώρες, ώστε να αναπτυχθούν και να ορθοποδήσουν…
Φυσικά, ουδείς αμφιβάλλει ότι, με βάση τα κριτήρια των υμνητών του ΔΝΤ, με βάση τα «πιστεύω» του ξεπουλήματος, των ιδιωτικοποιήσεων, με βάση το ευαγγέλιο των υπηρετών των μονοπωλίων, όντως η Τουρκία, μετά την κρίση που τη συγκλόνισε το 2001, «αναπτύχθηκε».
Το 2010, για παράδειγμα, ο ρυθμός ανάπτυξης της Τουρκίας (ένα στοιχείο με το οποίο «λιγώνουν» όλοι οι χαρτογιακάδες του κόσμου) εκτινάχτηκε στο 8,9%, και το 2011 στο 8,5%, το δεύτερο υψηλότερο ποσοστό στον κόσμο στους G-20, μετά από εκείνο της Κίνας.
Αλλά, πίσω από τη στατιστική «βιτρίνα» του τούρκικου καπιταλισμού, υπάρχει και η… ενδοχώρα του.

*

Πριν δούμε τι επικρατεί στην τουρκική κοινωνική «ενδοχώρα», δηλαδή πριν αναφερθούμε στις συνέπειες αυτού του τούρκικου «θαύματος», αφού αυτή η κατηγορία «θαυμάτων» επιφέρει πολλές και δυσάρεστες συνέπειες στις ζωές των κανονικών ανθρώπων, θα πρέπει να σημειώσουμε τα υλικά με τα οποία συντελείται.

Το τουρκικό οικονομικό «θαύμα», πέραν του αυταρχισμού στον τρόπο και τη μορφή διακυβέρνησης, είχε και έχει σαν λίπασμα:

α) Ρυθμίσεις ελαχιστοποίησης του λεγόμενου «εργατικού κόστους», με το βλέμμα στην προσέλκυση «ξένων επενδύσεων», που σημαίνει ότι ο μέσος μισθός του εργαζόμενου στην Τουρκία κυμαίνεται στα 350 ευρώ μηνιαίως (σ.σ.: αυτό κάτι μας θυμίζει…).

β) Περιορισμός κοινωνικών δικαιωμάτων, στο όνομα της «σταθεροποίησης» και της διαφύλαξης εκείνης της «ομαλότητας» που θα διευκολύνει την «ανάπτυξη» (σ.σ.: αυτό κάτι μας θυμίζει…).

γ) Επιβολή χαριστικών πράξεων, πακέτα φορολόγησης επιχειρήσεων με συντελεστή που δεν ξεπερνά το 2%, αμνήστευση πλούτου και ξέπλυμα χρήματος για μεγαλοκαταθέτες του εξωτερικού με συμβολικό τίμημα, ρυθμίσεις που καθιστούν κάτι παραπάνω από φιλική τη φορολογία για το μεγάλο κεφάλαιο (σ.σ.: αυτό κάτι μας θυμίζει…).

δ) Υπερδανεισμός των νοικοκυριών, με συνέπεια την υπερχρέωσή τους, ώστε να συντηρηθεί η καταναλωτική «φούσκα» (σ.σ.: αυτό κι αν μας θυμίζει κάτι…).

*

Αυτά είναι τα υλικά του τούρκικου «θαύματος».

Κάπως έτσι η Τουρκία ανακηρύχτηκε πέρσι η τρίτη αναπτυσσόμενη χώρα παγκοσμίως μετά τις Κίνα, Ινδία, και να γιατί ο Τούρκος Πρόεδρος Γκιούλ, έφτασε να δηλώνει:
«Κάποτε η Τουρκία ήταν ο μεγάλος ασθενής της Ευρώπης, σήμερα είναι ο μόνος υγιής»…
Στην «υγιή» γείτονα, όμως, συμβαίνουν τα εξής:

1) Οι ταξικές ανισότητες στην Τουρκία έχουν πάρει αβυσσαλέο χαρακτήρα, με αποτέλεσμα να την κατατάσσουν τρίτη χώρα παγκοσμίως στη σχετική μέτρηση μετά τη Χιλή και το Μεξικό (σ.σ.: τα άλλα αγαπημένα παιδιά του ΔΝΤ). Τα εισοδήματα των πλουσίων στην Τουρκία είναι – σύμφωνα με την τουρκική στατιστική υπηρεσία – 8,5 φορές μεγαλύτερα από τα εισοδήματα των φτωχότερων Τούρκων.

2) Το πλουσιότερο 20% των πολιτών στην Τουρκία κατέχει σχεδόν το 50% του παραγόμενου εισοδήματος της χώρας, ενώ για το φτωχότερο 20% του πληθυσμού των 80 εκατομμυρίων πολιτών αντιστοιχεί μόλις το 5,6% του ΑΕΠ.

3) Το ποσοστό της φτώχειας στη χώρα έχει ξεπεράσει το 18% του πληθυσμού, που σημαίνει ότι περίπου 15 εκατομμύρια άνθρωποι ζουν σε συνθήκες φτώχειας και απόλυτης αδυναμίας να καλύψουν τα αναγκαία για τη διαβίωσή τους.

4) Σχεδόν το 60% του τουρκικού λαού είναι χρεωμένο στις τράπεζες, το 44% δεν μπορεί να αγοράσει καινούρια ρούχα, το 60,5% δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να δαπανήσει χρήματα για να φάει κρέας, το 87% του πληθυσμού δεν έχει τα χρήματα που απαιτούνται για μια βδομάδα διακοπών.

5) Στον τομέα της απασχόλησης, το μέσο ποσοστό απασχόλησης στις χώρες – μέλη του ΟΟΣΑ είναι 66,1% ενώ στην Τουρκία είναι 44,3%.

6) Στην εκπαίδευση, η Τουρκία το 2007 διέθετε ανά μαθητή 7 φορές λιγότερα χρήματα για τη μόρφωσή του από το μέσο όρο της αντίστοιχης δαπάνης μεταξύ των χωρών του ΟΟΣΑ.

7) Η παιδική θνησιμότητα στην Τουρκία, όπως καταμετρήθηκε το 2008, είναι κατά 4 φορές μεγαλύτερη από το μέσο όρο των κρατών – μελών του ΟΟΣΑ, και έφτασε το 17/1.000.

8) Από τις 81 επαρχίες της Τουρκίας, οι 67 βρίσκονται σε κατάσταση υποβάθμισης σε σχέση με τις αναπτυγμένες περιφέρειες άλλων χωρών του κόσμου που έχουν συγκρίσιμο επίπεδο ανάπτυξης με την Τουρκία, ενώ οι 27 από αυτές τις επαρχίες τελούν υπό καθεστώς φτώχειας.

*

Αυτός είναι «ο μόνος υγιής», όπως αποκαλεί τη χώρα του ο Γκιούλ. Αυτό είναι το οικονομικό «θαύμα» της Τουρκίας.

Η «υγεία» της Τουρκίας αποκαλύπτει τι σημαίνει «υγεία» στη γλώσσα του κεφαλαίου. Είναι η γλώσσα, δηλαδή, την οποία χρησιμοποιούν και στην οποία συνεννοούνται οι κεφαλαιοκράτες (και) στην Τουρκία.
Πρόκειται, όπως είναι φανερό, για την κοινή γλώσσα των μονοπωλίων και της ταξικής εκμετάλλευσης παντού στον κόσμο. Ακόμα πιο φανερό, δε, είναι ότι καθόλου δεν απασχολεί τους πλουτοκράτες αν το «αξάν» αυτής της γλώσσας είναι περισσότερο ή λιγότερο ισλαμικό, περισσότερο ή λιγότερο κεμαλικό…

Διαβάστε περισσότερα

2ο Φεστιβάλ Φωτογραφίας Μεσολογγίου - Συνέντευξη τύπου.

Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ διοργανώνει, από 21 έως τις 30 Ιουνίου 2013, το 2ο Φεστιβάλ Φωτογραφίας στην πόλη του Μεσολογγίου με τη συμμετοχή του μουσείου Μπενάκη, του φωτορεπόρτερ Άρη Μεσσήνη και δέκα φωτογραφικών λεσχών από όλη την Ελλάδα.
Το 2ο Φεστιβάλ Φωτογραφίας Μεσολογγίου είναι αφιερωμένο στον μεγάλο Έλληνα φωτογράφο Κώστα Μπαλάφα. Το  Μουσείου Μπενάκη, στο οποίο ο Κώστας Μπαλάφας δώρισε το σύνολο του έργου του, αποδέχτηκε με ενθουσιασμό το αίτημα της Φωτο.Λε.Με., για την συμμετοχή στο 2ο φεστιβάλ φωτογραφίας Μεσολογγίου, παρουσιάζοντας τρείς εκθέσεις με έργα του τιμώμενου φωτογράφου.
Για δέκα ημέρες η πόλη του Μεσολογγίου γιορτάζει τη φωτογραφία, επιδιώκοντας να συστήσει στο κοινό τους πιο εμβληματικούς και καταξιωμένους φωτογράφους  με εξαιρετικά ενδιαφέρουσες εκθέσεις φωτογραφίας, ομιλίες και προβολές.
Τα εγκαίνια του Φεστιβάλ θα πραγματοποιηθούν την Παρασκευή 21η Ιουνίου 2013 και ώρα 9.30 μμ στον αύλειο χώρο του Τρικούπειου Πολιτιστικού Κέντρου.
Η πρόσβαση στις δράσεις του φεστιβάλ θα είναι ελεύθερη.
Α.  Εκθέσεις ΚΩΣΤΑ ΜΠΑΛΑΦΑ με την συνεργασία του μουσείου Μπενάκη: 
•«Φωτογραφικές μνήμες από την σύγχρονη Ελλάδα»

•«Φωτογραφικό οδοιπορικό στο Άγιο Όρος, 1996-2001»

•

•«Το πανηγύρι του Άη -Συμιού»

Στην οποία εκτίθενται επιπλέον φωτογραφίες, από την ιδιωτική συλλογή  του κου. Ν.Ε. Τόλη και του μουσείου «ΔΙΕΞΟΔΟΣ».
Τρικούπειο Πολιτιστικό Κέντρο, 21-30 Ιουνίου.
Β.  Εκθέση: Φωτορεπορτάζ  
Έκθεση Φωτογραφίας του φωτορεπόρτερ Άρη Μεσσίνη, με τίτλο
« ΛΙΒΥΗ : ΤΕΛΟΣ ΕΠΟΧΗΣ – Ο πόλεμος των ατάκτων».
Πρόκειται για ένα φωτογραφικό οδοιπορικό από τον πόλεμο που διεξήχθη στη Λιβύη από τους άτακτους αντικαθεστωτικούς ενάντια στο καθεστώς του Moamar Kadhafi από τον Μάρτιο του 2011 μέχρι και τις 14 Οκτωβρίου 2011.
Μουσείο «ΔΙΕΞΟΔΟΣ» , 21-30 Ιουνίου.
Γ.  Εκθέσεις Φωτογραφικών Λεσχών-Ομάδων (21-30 Ιουνίου): 
•Φωτογραφική Λέσχη Πάτρας «Ηδύφως»: «Μινιμάλ», Κτήριο πρώην Στρατολογίας.

•Φωτογραφικό Εργαστήρι Κοζάνης «Φωτοδίοδος»: «Η ζωή είναι παντού», Κτήριο πρώην Στρατολογίας.

•Φωτογραφική Λέσχη Λάρισας: «Σκηνές δρόμου», Κτήριο πρώην Στρατολογίας.

•Ε.Φ.Ε. Πρέβεζας: «Αντιθέσεις», Κτήριο πρώην Στρατολογίας.

•Φωτογραφική Λέσχη Καβάλας: «Άνθρωποι και Σκιές». Μουσείο «Βάσω Κατράκη».

•Φωτογραφική Λέσχη Χανίων: «Φτου ξελευτεριά», κτήριο Φιλαρμονικής «Διονυσίου Σωλομού».

•Φωτογραφική Λέσχη Καλαμάτας: «Συναίσθημα», Μουσείο Τρικούπη.

•Φωτογραφική Ομάδα Αγρινίου «Art8»: «Ύδωρ», Πινακοθήκη Σύγχρονης Τέχνης Μοσχανδρέου.

•Φωτογραφική Ομάδα Αίγινας: «Αίγινας τόποι», πρώην κατάστημα Λίμπερτυ.

•Φωτογραφική Λέσχη Μεσολογγίου ΦΩΤΟΛΕΜΕ:  «Συναισθήσεις», πρώην κατάστημα Λίμπερτυ.

Δ.    Παράλληλες Εκθέσεις (21-30 Ιουνίου):

•Πολυχώρος  « Avant Garde» με θέμα έκθεσης «Color Or Not» των Σ. Ιατρόπουλο-Λ. Εφραίμη. από το Photo Adventure Lab (www.photoadventurelab.com).
•Τεχνοχώρος « Kοχλίας», με θέμα έκθεσης «Weird Portraits» του Nick D. Woods, υπό την  διοργάνωση του τεχνοχώρου «Κοχλίας».

•Πολυχώρος «On the road», με θέμα έκθεσης «Δέκα Χιλιόμετρα» του Σπύρου Ιωάννου.

•Καφενείο του «Μαλαβέτα», με θέμα έκθεσης «Τα πολιτιστικά μνημεία της ευρύτερης περιοχής Μεσολογγίου»,  με φωτογραφίες και κείμενα του Γιάννη Ρουσόπουλου, υπό την διοργάνωση του τεχνοχώρου «Κοχλίας».

Ε.    Διαλέξεις-Προβολές:
•Διάλεξη της Γεωργίας Ιμσιρίδου, εκπροσώπου του Μουσείου Μπενάκη, με θέμα τη ζωή και το έργο του Κώστα Μπαλάφα.Τρικούπειο Πολιτιστικό Κέντρο, 21 Ιουνίου, ώρα 21:45.

•Πρώτη Πανελλήνια προβολή ταινίας μικρού μήκους, του Κώστα Μπαλάφα, με στιγμιότυπα από το πανηγύρι του Αη-Συμιού του 1968.

Τρικούπειο Πολιτιστικό Κέντρο, 21 Ιουνίου, ώρα 22:00.

•Διάλεξη του Γεωργίου Κατσάγγελου, καθηγητή φωτογραφίας στη σχολή Καλών Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης  με θέμα «Κοινωνική Φωτογραφία, μια προσωπική μαρτυρία».

Τρικούπειο Πολιτιστικό Κέντρο, 22 Ιουνίου, ώρα 20:00.

•Διάλεξη και προβολή με θέμα το πολεμικό ρεπορτάζ, με ομιλητές τους Δημήτρη και Άρη Μεσσήνη, διεθνούς φήμης φωτο-ανταποκριτές.

Τρικούπειο Πολιτιστικό Κέντρο, 26 Ιουνίου, ώρα 20:00.
•Η Κινηματογραφική Λέσχη Μεσολογγίου, στα πλαίσια του φεστιβάλ, προβάλει τη ταινία με θέμα «La camara obscura», της σκηνοθέτη Maria Victoria Menis.
Τρικούπειο Πολιτιστικό Κέντρο(θερινό σινεμά), 27 Ιουνιόυ, ώρα 21:00.
•Διάλεξη από τον καταξιωμένο φωτογράφο Βασίλη Ταγκούλη και προβολή του έργου του με τίτλο «Εισαγωγή στην φωτογραφία μακράς έκθεσης και Fine Art φωτογραφία».
Τρικούπειο Πολιτιστικό Κέντρο, 28 Ιουνίου, ώρα 20:00.
•Διάλεξη από τον καταξιωμένο φωτογράφο Αλέξανδρο Βρεττάκο και προβολή του έργου του με τίτλο «Τα πάντα μπορούν να γίνουν μια ενδιαφέρουσα εικόνα».
Πεζόδρομος Ραζηκώτσικα (μπροστά στο μουσείο «ΔΙΕΞΟΔΟΣ»), 29 Ιουνίου, 21:00.
Ζ.   Φωτογραφικά Οδοιπορικά:
•Φωτογραφικό οδοιπορικό στο γειτονικό Αιτωλικό,  Σάββατο 22 Ιουνίου, 13:00.
•Ξεναγήσεις στην Ιερά Πόλη Μεσολογγίου, στη Λιμνοθάλασσα, στο Πανηγύρι του Άη Συμιού,
Κυριακή 23 Ιουνίου έως Τρίτη 25 Ιουνίου.
Η.      Συναυλίες:
•Μάνος Αχαλινωτόπουλος – Haig Yazdjian – Γιάννης Κυμκιρίδης:  Τρικούπειο Πολιτιστικό Κέντρο, Παρασκευή  21 Ιουνίου, ώρα 22:30.
•Αποχαιρετιστήριο πάρτυ όλους τους φίλους του φεστιβάλ:  Πεζόδρομος Αθ. Ραζηκώτσικα , Σάββατο 29 Ιουνίου, 22:30.





Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να βρείτε στο site του Φεστιβάλ: www.photofestivalmes.com

Το πρόγραμμα του 2ου φεστιβάλ φωτογραφίας Μεσολογγίου παρουσιάστηκε σε συνέντευξη τύπου που παραχώρησαν τα μέλη της ΦΩΤΟ.ΛΕ.ΜΕ., στην οποία συμμετείχε και ο δήμαρχος Π. Κατσούλης.
Το Φεστιβάλ φωτογραφίας που θα πραγματοποιηθεί στο Μεσολόγγι από τις 21 έως τις 30 Ιουνίου και φέτος θα είναι αφιερωμένο στο μεγάλο φωτογράφο Κ. Μπαλάφα.

Διαβάστε περισσότερα