Ισοπέδωση νομοθεσίας, ελέγχων και εργασιακών για την ανάπτυξη επενδύσεων «δημοσίου συμφέροντος

Πολυνομοσχέδιο-οδοστρωτήρας

Σε δημόσια διαβούλευση τέθηκε το «Αναπτυξιακό Πολυνομοσχέδιο» – οδοστρωτήρας που φέρει την υπογραφή του Άδωνι Γεωργιάδη, και φέρνει σαρωτικές αλλαγές στα εργασιακά και συνδικαλιστικά δικαιώματα, ισχυροποιεί τον εκάστοτε «επενδυτή» έναντι ελέγχων και λογοδοσίας στους κρατικούς φορείς, και παραδίδει σε ιδιώτες τον έλεγχο των αδειοδοτήσεων και των επενδυτικών σχεδίων. Πάνω από τον νόμο οι «στρατηγικές επενδύσεις» στο όνομα του «δημοσίου συμφέροντος», ελευθέρας στα επιχειρηματικά πάρκα, απειλές πειθαρχικών κυρώσεων για δημοσίους λειτουργούς σε περίπτωση «καθυστέρησης της επένδυσης», ενώ δεσπόζουν οι ειδικοί όροι για επιχειρήσεις στις οποίες επιτρέπεται να εξαιρούνται από τις συλλογικές συμβάσεις.

«Ειδικές παρεκκλίσεις» από τη νομοθεσία για «στρατηγικές επενδύσεις», αισθητή μείωση της λογοδοσίας των επιχειρήσεων σε κρατικούς φορείς και ελέγχους, κεραίες κινητής τηλεφωνίας σε αρχαιολογικούς χώρους και νοσοκομεία, αυταρχικό καθεστώς και απειλές κυρώσεων για τους δημόσιους λειτουργούς που «ελέγχουν» επενδυτικά σχέδια, εξαιρέσεις από την εργατική νομοθεσία των συλλογικών συμβάσεων για επιχειρήσεις και παράδοση του ελέγχου επενδυτικών σχεδίων σε ιδιώτες είναι μερικά από τα σημαντικότερα σημεία που περιλαμβάνει το «Αναπτυξιακό Νομοσχέδιο» του υπουργείου Ανάπτυξης και Επενδύσεων που τέθηκε σε διαβούλευση για μία εβδομάδα και αριθμεί περί τις 107 σελίδες.

Το πολυνομοσχέδιο περιλαμβάνει πληθόρα αλλαγών στην ισχύουσα νομοθεσία ώστε, όπως αναφέρεται στο σχέδιο νόμου «να αντιμετωπιστεί, όσο το δυνατόν πιο ευρεία το φάσμα στρεβλώσεων που θέτουν εμπόδια στην επιχειρηματική δραστηριότητα», ενώ παράλληλα περιλαμβάνει πλήθος εργασιακών διατάξεων που, μεταξύ άλλων, αποδομούν τις ισχύουσες εργασιακές σχέσεις στο όνομα της μεγαλύτερης ευελιξίας του εργατικού δυναμικού.

Σύμφωνα με το άτυπο ενημερωτικό σημείωμα του Μαξίμου «οι σαρωτικές παρεμβάσεις που περιέχονται στο νομοσχέδιο επιτρέπουν τη διαμόρφωση γόνιμου εδάφους και φιλικού κλίματος για την προσέλκυση νέων επενδύσεων, αφήνοντας πίσω τα εμπόδια του παρελθόντος. Το πιο σημαντικό είναι, όμως, ότι η ευέλικτη διαδικασία που εισάγει η νέα νομοθεσία, επιτρέπει τη δημιουργία πολλών και κατά τεκμήριο καλών θέσεων εργασίας».

Εδώ μπορείτε να μπείτε στη σχετική σελίδα του opengov.gr για την διαβούλευση του πολυνομοσχεδίου του υπουργείου Ανάπτυξης και Επενδύσεων .

Όλα για τις επενδύσεις «για λόγους υπέρτερου δημοσίου συμφέροντος»

Εμβληματικής σημασίας διάταξη του νομοσχεδίου, επιτρέπει πλέον σε επενδύσεις που με απόφαση της κυβέρνησης χαρακτηρίζονται «στρατηγικές» να εξαιρούνται από τους ισχύοντες όρους και περιορισμούς δόμησης της περιοχής στην οποία συντελείται το έργο «για λόγους υπέρτερου δημοσίου συμφέροντος».

Για τα επιχειρηματικά πάρκα, το πολυνομοσχέδιο αναφέρει πως οι επιχειρήσεις που θα εγκαθίστανται θα απαλλάσσονται από την υποχρέωση λήψης έγκρισης λειτουργίας, καθώς θα αρκεί μια απλή γνωστοποίηση της έναρξης λειτουργίας τους.

Ακόμη, οι επιχειρήσεις που εγκαθίστανται στα Επιχειρηματικά Πάρκα αποκτούν δικαίωμα επί του χώρου εγκατάστασής τους είτε με τη μεταβίβαση σε αυτές από τον ιδιοκτήτη της κυριότητας οικοπέδων και οικοδομημάτων που βρίσκονται σε αυτά είτε με τη σύσταση επ` αυτών άλλου εμπράγματου δικαιώματος είτε με την εκμίσθωση αυτών ή με άλλη ενοχική σχέση. Επίσης, προβλέπεται πως στις περιοχές όπου υπάρχουν ή πρόκειται να ιδρυθούν μεμονωμένες μεγάλες μονάδες, μπορεί να ιδρυθεί Επιχειρηματικό Πάρκο Μεμονωμένης Μεγάλης Μονάδας (ΕΠΜΜΜ). Ως μεμονωμένες μεγάλες μονάδες θεωρούνται αυτές που έχουν έκταση τουλάχιστον 150 στρέμματα για δραστηριότητες υψηλής όχλησης και 100 στρέμματα για δραστηριότητες μέσης όχλησης.

Στον ιδιωτικό τομέα οι έλεγχοι

Το πολυνομοσχέδιο προβλέπει ακόμα «απλοποίηση» της αδειοδότησης βιομηχανικών δραστηριοτήτων, καθώς πλέον δεν απαιτείται έγκριση εγκατάστασης για τις δραστηριότητες που εγκαθίστανται, εκσυγχρονίζονται ή επεκτείνονται σε περιοχές στις οποίες καθορίζονται χρήσεις γης βιομηχανίας – βιοτεχνίας με βάση τον πολεοδομικό σχεδιασμό οποιουδήποτε επιπέδου. «Οι δραστηριότητες αυτές υπάγονται στο καθεστώς γνωστοποίησης» και εδώ.

Ένα επιπλέον σημαντικό σημείο του «Αναπτυξιακού» πολυνομοσχεδίου είναι η ουσιαστική παράδοση των ελέγχων των επενδυτών και των επιχειρήσεων σε ιδιώτες, καθώς προβλέπεται πως η πιστοποίηση και η αξιολόγηση της συμμόρφωσης με συγκεκριμένα πρότυπα πραγματοποιείται από ανεξάρτητους οργανισμούς, ενώ ακόμα πιο ειδικά εξηγείται στο άτυπο σημείωμα του Μεγάρου Μαξίμου.

«Η έλλειψη ανθρωπίνων πόρων οδηγεί πολλές φορές σε λιγότερους ελέγχους ή σε μη στοχευμένους ελέγχους (π.χ. ελέγχονται μόνο μικρές επιχειρήσεις αντί μεγάλων ή επικίνδυνων μονάδων). Γι’ αυτό, προβλέπεται ότι ελεγκτές μπορούν να είναι και φυσικά ή νομικά πρόσωπα του ιδιωτικού τομέα» αναφέρει η κυβέρνηση συγκεκριμένα, και μάλιστα με παραχώρηση ή ανάθεση και «πάντα με τις νόμιμες διαδικασίες».

«Προβλέπεται ότι κάθε καταγγελία θα είναι ηλεκτρονική. Αυτό χρειάζεται π.χ. για να μπορεί να γίνει μια σωστή χαρτογράφηση των καταγγελιών των πολιτών για επιχειρήσεις και να μπορούν οι ελεγκτικές αρχές να δουν το ιστορικό μιας επιχείρησης σύμφωνα με τις καταγγελίες που έχουν υποβληθεί. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο με την ηλεκτρονική τους καταχώριση. Επίσης, προβλέπονται υποχρεωτικά πρωτόκολλα συνεργασίας των ελεγκτικών αρχών. Σήμερα, παρατηρείται το φαινόμενο να ελέγχονται οι επιχειρήσεις από διαφορετικές αρχές για τον ίδιο λόγο» αναφέρει ακόμα το Μέγαρο Μαξίμου.

Παράλληλα, προβλέπονται λιγότερες πράξεις για το οποίες το Γενικό Εμπορικό Μητρώο διενεργεί έλεγχο και πλέον καταχωρούνται και δημοσιεύονται αυτόματα από τις εταιρείες. Κεφαλαιουχικές εταιρείες εξαιρούνται από την αυτόματη δημοσίευση εταιρικών πράξεων που αφορούν την λύση, την διαγραφή, την αναβίωση και τους εταιρικούς μετασχηματισμούς, ενώ για τις προσωπικές εταιρείες, εξαιρούνται οι πράξεις εταιρικών μετασχηματισμών.

Κεραίες κινητής τηλεφωνίας σε αρχαιολογικούς χώρους και νοσοκομεία

Αίσθηση προκαλούν επισης περί τα 20 άρθρα του νομοσχεδίου που αναφέρονται στη λειτουργία κεραιών κινητής τηλεφωνίας, που μεταξύ άλλων, επιτρέπουν τόσο την τοποθέτηση κεραιών κοντά σε σχολεία και βρεφονηπιακούς σταθμούς, καταργώντας διάταξη που όριζε ζώνη προστασίας 100 μέτρων, ενώ αναφορικά με νοσοκομεία, επιτρέπεται να τοποθετηθεί κεραία «ύστερα από προηγούμενη απόφαση της διοίκησής
τους», και μάλιστα, εξαιρώντας τις εν λόγω κεραίες από την υποχρέωση αδειοδότησης.

Το πολυνομοσχέδιο προβλέπει τη δημιουργία πάρκων κεραιών σε ακίνητα από 10 έως και 50 στρέμματα, καθώς και κατασκευή οικίσκων έως 25 τετραγωνικά μέτρα για τις ανάγκες των εγκαταστάσεων, προβλέποντας παράλληλα τη λειτουργία κεραιών σε αρχαιολογικούς χώρους, ζώνες NATURA και περιοχές που προστατεύονται από τη δασική νομοθεσία, καθώς και σε ιστορικά κέντρα πόλεων, κατόπιν σχετικής έγκρισης από τον αρμόδιο υπουργό.

Οπισθοχώρηση της κυβέρνησης για τον αιγιαλό μετά τις αντιδράσεις

Την ίδια ώρα, μετά τις έντονες αντιδράσεις αποσύρθηκαν προσωρινά οι διατάξεις για τον αιγιαλό που προετοίμαζε η κυβέρνηση και προέβλεπαν σαρωτικές αλλαγές στους αιγιαλούς και τις παραλίες, υπέρ της επιχειρηματικής δραστηριότητας και ενάντια στην ελεύθερη πρόσβαση των πολιτών.

Σύμφωνα με την «Καθημερινή» οι διατάξεις προκάλεσαν αντιδράσεις και αλαλούμ εντός της κυβέρνησης, με το αρμόδιο για τον αιγιαλό υπουργείο (Οικονομικών) και το αρμόδιο για το σχέδιο νόμου υπουργείο (Ανάπτυξης) να αρνούνται την πατρότητά τους, ενώ το Μέγαρο Μαξίμου έκρινε ότι χρήζουν περαιτέρω επεξεργασίας. Όπως αναφέρει η εφημερίδα, ο υπουργός Οικονομικών, Χρήστος Σταϊκούρας φέρεται να χαρακτήρισε κάποιες από αυτές επικίνδυνες, ενώ ούτε ο υπουργός Ανάπτυξης και Επενδύσεων Αδωνις Γεωργιάδης φέρεται να ήταν απολύτως σύμφωνος, ούτε βέβαια το αρμόδιο μόνο για την περιβαλλοντική διάσταση υπουργείο Περιβάλλοντος.

Πηγές του υπουργείου Οικονομικών αναφέρουν στην «Κ» ότι το υπουργείο θα φέρει ξεχωριστό νομοσχέδιο για τον αιγιαλό, όταν θα είναι έτοιμο να νομοθετήσει επί του θέματος.

Διαβάστε περισσότερα:

Απειλές κατά δημοσίων λειτουργών

Ακόμα ένα σημείο του νομοσχεδίου που αλώνει τους κρατικούς ελέγχους και παραδίδει τον έλεγχο στον εκάστοτε αρμόδιο υπουργό, είναι το άρθρο που προβλέπει πειθαρχικές ποινές για μία υπηρεσία ή έναν δημόσιο υπάλληλο που «καθυστέρηση την εφαρμογή ενός νόμου ή διάταξης» που αφορά κάποια επένδυση, πέραν των 30 ημερών.

«Η άπρακτη παρέλευση της προθεσμίας της παραγράφου 1 ή η μη εμπρόθεσμη αποστολή από τις περιφερειακές ή άλλες υπηρεσίες προς την αρμόδια αδειοδοτούσα αρχή εγκρίσεων, εισηγήσεων ή γνωμοδοτήσεων σύμφωνα με την παράγραφο 4 αποτελεί πειθαρχικό παράπτωμα που καταλογίζεται τόσο στον αρμόδιο υπάλληλο όσο και στον προϊστάμενο της εκάστοτε αδειοδοτικής ή γνωμοδοτικής υπηρεσίας, ο οποίος ορίζεται εκ του νόμου ως το καθ` ύλην αρμόδιο όργανο για την υλοποίηση των υποχρεώσεων που απορρέουν από τον παρόντα νόμο. Οι κυρώσεις που προβλέπονται στον Κώδικα Κατάστασης Δημοσίων Πολιτικών Διοικητικών Υπαλλήλων και Υπαλλήλων Ν.Π.Δ.Δ. επιβάλλονται στην περίπτωση αυτή με κατώτατη πειθαρχική ποινή αυτή της προσωρινής παύσης τριών (3) μηνών» αναφέρεται συγκεκριμένα.

Μάλιστα, σε δηλώσεις του Άδωνι Γεωργιάδη την Πέμπτη στον Alpha, ο ίδιος υπογράμμισε πως «δεν μπορεί ένας υπάλληλος που έχει τις όποιες αντιαναπτυξιακές απόψεις να «μπλοκάρει» ένα έργο καθυστερώντας μία γνωμοδότηση. Αυτό πρέπει να τελειώσει». Επίσης, ο υπουργός Ανάπτυξης και Επενδύσεων έφερε ως παράδειγμα (όχι τυχαία) την αρχαιολογική υπηρεσία, τονίζοντας πως θα πρέπει να αποφαίνεται το αργότερο εντός 60 ημερών σε περίπτωση ανεύρεσης αρχαίων.

Εργασιακές εξαιρέσεις «για να ορθοποδήσει» η επιχείρηση

Σαρωτικές αλλαγές φέρνει το πολυνομοσχέδιο και στα εργασιακά, καθώς ουσιαστικά ανοίγει το δρόμο σε επιχειρήσεις να εξαιρούνται από την εφαρμογή των εθνικών, τοπικών ομοιοεπαγγελματικών και κλαδικών συλλογικών συμβάσεων εργασίας, αποδομώντας την ισχύουσα νομοθεσία.

Προβλέπεται «ρήτρα εξαίρεσης» για τα εργατικά δικαιώματα που προβλέπονται στις κλαδικές συμβάσεις, για επιχειρήσεις «που αντιμετωπίζουν σοβαρά οικονομικά προβλήματα, δηλαδή επιχειρήσεις σε καθεστώς προπτωχευτικής διαδικασίας, ή πτώχευσης ή εξωδικαστικού συμβιβασμού ή εξυγίανσης, επιχειρήσεις κοινωνικής οικονομίας και νομικά πρόσωπα μη κερδοσκοπικού σκοπού», ενώ περιορίζεται η πρόσβαση και στη Διαιτητική Απόφαση του Οργανισμού Μεσολάβησης και Διαιτησίας.

Διάταξη του νομοσχεδίου ορίζει ότι «η εθνική κλαδική ή ομοιοεπαγγελματική συλλογική σύμβαση δεν υπερισχύει αντίστοιχης τοπικής», που σημαίνει ότι μια κλαδική θα μπορεί να ξηλώνεται προς όφελος της εργοδοσίας και με την υπογραφή μιας αντίστοιχης τοπικής.

Σχετικά με τις κλαδικές συμβάσεις, θα πρέπει να υπάρχει «τεκμηρίωση των επιπτώσεων της επέκτασης στην ανταγωνιστικότητα και την απασχόληση και κοινοποίηση αυτής στο Ανώτατο Συμβούλιο Εργασίας», που σημαίνει ότι μια κλαδική σύμβαση θα παραμένει ανενεργή και επί της ουσίας άκυρη, αν υπάρχει εκτίμηση από τα «δεσμευόμενα μέρη» ότι η υποχρεωτική επέκτασή της μπορεί να πλήξει την ανταγωνιστικότητα του κλάδου.

Ειδικές οικονομικές ζώνες

Παράλληλα, εισάγονται στη νομοθεσία προϋποθέσεις για τη δημιουργία Ειδικών Ζωνών Εργασίας σε περιοχές που κρίνεται πως έχουν χτυπηθεί από την κρίση, με στόχο πάντα την προσέλκυση κεφαλαίων και επενδύσεων.

«Κατ’ εξαίρεση στις περιπτώσεις επιχειρήσεων που αντιμετωπίζουν σοβαρά οικονομικά προβλήματα και βρίσκονται σε καθεστώς προπτωχευτικής ή παραπτωχευτικής ή πτωχευτικής διαδικασίας ή συνδιαλλαγής ή εξωδικαστικού συμβιβασμού ή οικονομικής εξυγίανσης, η επιχειρησιακή συλλογική σύμβαση εργασίας υπερισχύει της κλαδικής, εφόσον στην κλαδική δεν προβλέπονται εξαιρέσεις από την εφαρμογή όρων της σύμφωνα με την παράγραφο 8 του άρθρου 3 του Ν1876/1990», αναφέρεται στο άρθρο 51.

Σημειώνεται πως εισάγονται ακόμα προϋποθέσεις που περιορίζουν σημαντικά την μονομερή προσφυγή στη Διαιτησία.

Έλεγχος των συνδικάτων και ηλεκτρονικό φακέλωμα

Ακόμα, τίθενται επιπλέον όροι στα συνδικαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων, πέρα από το να εκπροσωπούν οι συνδικαλιστικές οργανώσεις το 50%+1 των εργαζομένων του κλάδου, καθώς προωθείται η ακόμα μεγαλύτερη παρέμβαση του κράτους στις διαδικασίες των συνδικάτων και στις ίδιες τις Γενικές τους Συνελεύσεις, ενώ παράλληλα ανοίγει ο δρόμος για ενίσχυση του φακελώματος των εργαζομένων.
Συγκεκριμένα, προωθείται η ηλεκτρονική ψηφοφορία για τις «αποφάσεις των Γενικών Συνελεύσεων και λοιπών οργάνων διοίκησης» των συνδικάτων, «συμπεριλαμβανομένων των αποφάσεων κήρυξης απεργίας», αφήνοντας σε δεύτερο χρόνο τον ορισμό «κάθε λεπτομέρειας για την εφαρμογή της παρούσης διάταξης» με απόφαση του υπουργού Εργασίας.

Ακόμα, προωθείται η δημιουργία «Γενικού Μητρώου Συνδικαλιστικών Οργανώσεων Εργαζομένων» στο υπουργείο Εργασίας, με πρόσχημα «την αντιμετώπιση του κατακερματισμένου οργανωτικού συνδικαλιστικού συστήματος της χώρας μας» και των «σωματείων -σφραγίδων». Το νομοσχέδιο παραπέμπει σε απόφαση του υπουργού Εργασίας «κάθε θέμα σχετικά με τη δημιουργία του Μητρώου Συνδικαλιστικών Οργανώσεων Εργαζομένων και Οργανώσεων Εργοδοτών, τη δημοσιότητα των στοιχείων του και κάθε αναγκαία τεχνική λεπτομέρεια καθώς και τη χορήγηση πληροφοριών σε σχέση με τα στοιχεία του μητρώου και με την τήρηση της προστασίας των προσωπικών δεδομένων».

thepressproject.gr

Διαβάστε περισσότερα

Πώς ο τουρισμός ρήμαξε την Τοζέρ

By Claude Llena

 

Η Τοζέρ είναι μια μικρή πόλη της Τυνησίας, στη βορειανατολική Σαχάρα, στα σύνορα με την Αλγερία. Από τις διασημότερες οάσεις στον κόσμο, ποτίζεται από 200 πηγές και περιβάλλεται από ένα πανέμορφο, τεράστιο φοινικόδασος (10.000 στρέμματα, 400.000 δέντρα). Είναι μια καταπράσινη γωνιά, περιτριγυρισμένη από αμμόλοφους (erg) και πετρώδη έρημο (reg).

Εδώ και πολλές γενεές, η φυτεία των φοινίκων τρέφει τους Homo situs (1), τους ανθρώπους που ζουν ενσωματωμένοι στον βιότοπο που αποτελεί η περιοχή (2). Η παραγωγή λαχανικών και φρούτων (μαρούλια, γογγύλια, καρότα, μπανάνες και χουρμάδες) εγγυάται μια ισορροπημένη διατροφή στους μόνιμους κάτοικους της όασης. Το γεωργικό μοντέλο είναι επικεντρωμένο στην ορθολογική χρήση του νερού και επιτρέπει την παραγωγή σημαντικών ποσοτήτων τροφίμων. Από τον 14ο αιώνα, το αρδευτικό σύστημα που δημιούργησαν οι Άραβες επιτρέπει τη μέτρηση του νερού, η οποία γίνεται από το «γκαντούς», την υδραυλική κλεψύδρα. Ο καθένας έχει δωρεάν πρόσβαση στο νερό, που κυκλοφορεί σε κάθε μέρος, χάρη σε αυτό το έξυπνα σχεδιασμένο δίκτυο. Οι διαφωνίες που προκύπτουν για το πότισμα των χωραφιών επιλύονται από ένα λαϊκό δικαστήριο που έχει όλες τις σχετικές αρμοδιότητες και εξασφαλίζει την κοινωνική ισορροπία ενός πληθυσμού που έχει εξασφαλίσει αυτάρκεια όσον αφορά τη διατροφή του. Μέσα σ’ αυτό το σύστημα, που επιτρέπει την αναπαραγωγή της ομάδας, καθένας βρίσκει τη θέση του.

Ωστόσο, αυτό το εύθραυστο κοινωνικό και οικονομικό γίγνεσθαι θα αμφισβητηθεί ιδιαίτερα στις αρχές της δεκαετίας του ’90, την περίοδο που η κυβέρνηση δίνει προτεραιότητα στον διεθνή τουρισμό. Για να αποσυμφορήσει τις παραλιακές περιοχές, όπου παρατηρείται υπερπληθυσμός, η κυβέρνηση χρηματοδοτεί την κατασκευή ενός διεθνούς αεροδρομίου και δώδεκα πολυτελέστατων ξενοδοχείων που προσελκύουν τουρίστες από ολόκληρο τον κόσμο. Στα μεγάλα γραφεία προσφέρεται ολοκληρωμένο τουριστικό πακέτο, από τη βραδινή γιορτή των Βερβέρων με τους φολκλορικούς μουσικούς της έως το σαφάρι με καμήλες στην έρημο.

Οι επισκέπτες, αποκομμένοι από κάθε επαφή με τον τοπικό πληθυσμό, συμμετέχουν σ’ αυτό το σχιζοφρενικό τουριστικό απαρτχάιντ, στο οποίο οι ελάχιστες επαφές πραγματοποιούνται για εμπορικούς λόγους. Ο αυστηρός διαχωρισμός απαγορεύει στους δύο κόσμους να κατανοήσουν ο ένας τον άλλον ή να μοιραστούν τις ίδιες ανησυχίες και έγνοιες.  Οι επισκέπτες, περιορισμένοι σε ένα περιβάλλον που ευνοεί τον καταναλωτισμό, ξοδεύουν το νερό ασυλλόγιστα. Για το πότισμα των κήπων και του γκαζόν πραγματοποιούνται γεωτρήσεις, ενώ για την παροχή πόσιμου νερού στις μονάδες που φιλοξενούν τους τουρίστες εγκαθίσταται δίκτυο σωληνώσεων. «Όποιος ταξιδεύει· χωρίς να συναντά τον άλλον, δεν ταξιδεύει, απλά μετακινείται» (3). Κουβαλάει μαζί του την εικόνα που έχει για τον κόσμο και φεύγει με τις ίδιες ιδέες, ενισχυμένες από την εμπειρία που είχε, καθώς δεν μπόρεσε να την πλουτίσει μέσα από την επαφή του με τον πολιτισμό του αυτόχθονος λαού.

Αυτή η εξέλιξη, σε συνδυασμό με τη μείωση των βροχών και την αύξηση της μέσης θερμοκρασίας, έκανε τη θέση των αγροτών εξαιρετικά επισφαλή. Το νερό παλιότερα ήταν ένα αγαθό του οποίου η διαχείριση γινόταν με ιδιαίτερα προσεκτικό τρόπο, ξαφνικά έγινε ένα συνηθισμένο εμπόρευμα. «Αυτός που μπορεί να πληρώσει παίρνει το προϊόν». Η εμπορευματοποίηση προκάλεσε την έλλειψη ενός αγαθού που μέχρι τότε υπήρχε σε επάρκεια. Στο εξής, για να ποτίζει κανείς ένα στρέμμα με φοίνικες μία φορά την εβδομάδα, πρέπει να πληρώνει 15 ευρώ τον χρόνο. Με τόσο υψηλό τίμημα, λίγοι αγρότες μπορούν να επιβιώσουν. Σταδιακά, οι εργαζόμενοι της όασης εγκαταλείπουν τα χωράφια και στρέφονται στα τουριστικά επαγγέλματα. Εγκαταλείπουν γρήγορα τη λογική του Homo situs και υιοθετούν εκείνη του Homo economicus, γυρίζοντας την πλάτη σε αιώνες επιβίωσης σ’ αυτό το ιδιαίτερο περιβάλλον.

Ο μύθος της ερήμου
Είναι εύλογες οι επιπτώσεις για τους νέους, τα πιο ευάλωτα άτομα της κοινότητας. Ορισμένοι βρίσκουν σταθερή δουλειά στα ξενοδοχεία και στα μεγάλα ταξιδιωτικά γραφεία. Ωστόσο, η πλειονότητά τους αποτελεί ένα ελαστικοποιημένο εργατικό δυναμικό (εργάζονται με συμβάσεις χρόνου ή ως ωρομίσθιοι), την εφεδρεία που προσαρμόζεται στην τουριστική ζήτηση. Μετά τα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου του 2001, αυτός ο τομέας της οικονομίας έχει βυθιστεί στην κρίση. Καθώς η ανεργία φτάνει το 40%, ολόκληρη η ζώνη εξαρτάται πλέον από την εξωτερική προσφορά.
Κατ’ αρχάς στο διατροφικό επίπεδο: Τα λαχανικά φτάνουν στην όαση κάθε Κυριακή, παράγονται σε περιοχές με υψηλή γεωργική παραγωγικότητα, στις οποίες έχει διαταραχθεί η οικολογική και η κοινωνική ισορροπία. Ωστόσο, κοστίζουν φτηνότερα από εκείνα που παράγονται στην όαση. Η λογική του χαμηλότερου κόστους υπερίσχυσε της αυτοοργάνωσης και της αυτάρκειας του λαού της όασης (4). Ο υποβόσκων οικονομισμός αποσταθεροποίησε την ευαίσθητη ισορροπία που είχε δημιουργηθεί σ’ αυτόν τον ιδιαίτερο χώρο.

Στη συνέχεια, στο οικονομικό επίπεδο: Απέναντι στην έλλειψη ρευστού, η τουριστική οικονομία παραμένει η μοναδική πηγή εισοδήματος σε χρήμα. Ωστόσο, αυτή η δραστηριότητα εξαρτάται από τη διεθνή συγκυρία. Βέβαια, ο μύθος της ερήμου, ο οποίος καλλιεργείται από τα μέσα ενημέρωσης, γνωρίζει αρκετή επιτυχία. Αλλά ακόμα και οι ελκυστικές τιμές που καθιερώθηκαν πρόσφατα δεν κατορθώνουν να αντισταθμίσουν τον φόβο που γεννά η τρομοκρατία.

Τέλος στον πολιτιστικό επίπεδο. Το δυτικό μοντέλο μετατρέπεται σε σημείο αναφοράς. Η έλξη που δημιουργεί ο μαζικός τουρισμός δημιουργεί ανάγκες τις οποίες η τοπική παραγωγή αδυνατεί να καλύψει. Οι νέοι είναι έτοιμοι να πουλήσουν και την ψυχή τους για να αποκτήσουν λίγα χρήματα, ένα αντικείμενο, ακόμα και μια… διεύθυνση που είναι και το πρώτο στοιχείο να συντηρεί την ψευδαίσθηση της μετανάστευσης η οποία αποτελεί τη μοναδική διέξοδο στο αίσθημα στέρησης που νιώθουν (5). Αυτές οι φευγαλέες σχέσεις κρύβουν την ποιότητα της παραδοσιακής φιλοξενίας.

Ο Αχμέντ, ο ηλικιωμένος δημόσιος γραφέας της πόλης, διηγείται: «Πριν από μερικά χρόνια ακόμα, οι νέοι ήταν πρόθυμοι να κάνουν προσπάθειες για να τηρήσουν την παράδοση… Ωστόσο, σήμερα, αυτή η νεολαία είναι απελπιστική. Δεν θέλουν πια να δουλεύουν τη γη των προγόνων μας, προτιμάνε να διαφθείρονται από την επαφή τους με τα γκρουπ των τουριστών. Κυνηγάνε το χρήμα και δεν ενδιαφέρονται για τη φιλία. Αυτά είναι τελείως διαφορετικά πράγματα. Ο μουσουλμάνος οφείλει να υποδέχεται τον ξένο και να μοιράζεται μαζί του ό,τι καλύτερο διαθέτει». -Καλά, εσείς δεν προσπαθείτε να τους δείξετε τις αξίες του τυνησιακού λαού; «Φυσικά, αλλά είναι μαγεμένοι από τον δυτικό κόσμο…»
Μια μειοψηφία εύπορων και το τουριστικό κεφάλαιο των χωρών του Βορρά μονοπώλησαν γρήγορα αυτήν την πηγή πλούτου, εις βάρος του ντόπιου πληθυσμού. Ακόμα χειρότερα, ο τουρισμός θεωρείται η μοναδική λύση για την υποτιθέμενη ανάπτυξη της περιοχής. Ο κυριότερος φορέας αυτού του αποικισμού του φαντασιακού των ανθρώπων εξακολουθεί να είναι ο μύθος της ανάπτυξης και της Δύσης.
«Άλλοτε, δούλευα μαζί με τον πατέρα μου στη φυτεία με τους φοίνικες» διηγείται ο εικοσάχρονος Μπεσίρ, καθισμένος σ’ έναν πάγκο, περιμένοντας τους τουρίστες. «Όμως, η δουλειά ήταν σκληρή. Και, συχνά, παρά τις προσπάθειες μας, δεν καταφέρναμε να φέρουμε σπίτι τα λεφτά που χρειαζόταν η οικογένεια. Με τον τουρισμό, η γεωργία δεν έχει θέση στην Τοζέρ. Δεν έχουμε καμία όρεξη να κάνουμε τη δουλειά που έκαναν οι παλιοί. Προτιμάμε να δουλεύουμε με τους τουρίστες». Κι αν δεν έρθουν οι τουρίστες; «Ε, λοιπόν, θα περιμένουμε μέχρι να ‘ρθουν… Πού θα πάει; Η κατάσταση θα βελτιωθεί!».
Η ρύπανση, τόσο του περιβάλλοντος όσο και του πνεύματος, συμβολίζεται από την υποχώρηση του φοινικοδάσους και το έδαφος που κερδίζει η έρημος. Σήμερα, καλλιεργείται μονάχα το 25% της γης. Πολλοί φοίνικες ξεραίνονται, καθώς μένουν απότιστοι και απεριποίητοι. Το φοινικόδασος μετατρέπεται σε σκουπιδότοπο γεμάτο πλαστικά μπουκάλια νερού, το πιο χτυπητό και γελοίο δείγμα της αλλοτρίωσης που προκαλεί ο τουρισμός.

Επιπλέον, από πέρυσι, ένα φαραωνικό εργοτάξιο παραμορφώνει τα περίχωρα του φοινικοδάσους: επιχειρείται η κατασκευή ενός γηπέδου γκολφ στη μέση της ερήμου, στις παρυφές της όασης. Πώς είναι δυνατόν να φυτρώσει το γκαζόν όταν τους μισούς μήνες του χρόνου η θερμοκρασία φτάνει τους 50οC υπό σκιάν; Κι όμως, οι επιχειρηματίες που προωθούν αυτό το έργο πήραν το ρίσκο. Φυσικά, θα αντλούν σημαντικές ποσότητες από τον υδροφόρο ορίζοντα για να συντηρήσουν όλο αυτό το πράσινο καταμεσής στην έρημο. Απ’ ό,τι φαίνεται, η Τοζέρ δεν έχει δει ακόμα τα χειρότερα…
Να πώς μια περιοχή η οποία ήταν κάποτε αυτάρκης όσον αφορά τα τρόφιμα και υπερήφανη για τον πολιτισμό της και την ταυτότητά της, άφησε σε μια μειοψηφία τη φροντίδα να οργανώσει το παρόν της και το μέλλον της. Τα αναπτυξιακά προγράμματα γυρίζουν την πλάτη στην παράδοση για να επιβάλουν μια ξενοδοχειακή και τουριστική βιομηχανία, η οποία εξυπηρετεί τα συμφέροντα των Δυτικών και μιας εύπορης μειοψηφίας. Όλοι αυτοί θα έχουν τη δυνατότητα να παίζουν γκολφ κάτω από τα φοινικόδεντρα (6)… Θα πρόκειται για μια αισχρή και γελοία ευχαρίστηση, η οποία θα θέτει σε κίνδυνο το εύθραυστο περιβάλλον, καθώς και τις κοινωνικές ισορροπίες ανάμεσα στον ντόπιο πληθυσμό.

Περιμένοντας τους τουρίστες και παρά τις θεμελιώδεις προσταγές του Ισλάμ, ένα μέρος αυτού του πληθυσμού που έχει χάσει την κοινωνική συνοχή του το ρίχνει στο ποτό, για να ξεχάσει ότι έχει πουλήσει την ψυχή του και το φοινικόδασός του. Μάλιστα, οι πότες καταφεύγουν στα φοινικόδεντρα, μακριά από τα βλέμματα, αναζητώντας λίγη δροσιά κάτω από τα δέντρα. Ίσως μάλιστα πρόκειται και για έναν συμβολικό τρόπο να τιμήσουν αυτό που κάποτε αποτελούσε το καμάρι των λαών της περιοχής και σήμερα αποκρυσταλλώνει την απογοήτευσή τους (7).

1. Όπως προτείνει η θεωρία των τοποθεσιών (sites), ο Homo situs είναι ένα άτομο το οποίο ερμηνεύει και προσαρμόζεται, με τα μέσα που διαθέτει η ομάδα του, στις καταστάσεις με τις οποίες βρίσκεται αντιμέτωπος. Αποτελεί ένα στοιχείο του βιότοπου όπου ζει, δεν προσπαθεί καθόλου να κυριαρχήσει σ’ αυτόν αλλά απλά να επιβιώσει. Πρόκειται επίσης για κοινωνικό άνθρωπο, ο οποίος σκέφτεται και ενεργεί. Βλέπε Hassan Zaoual, «Territories et dynamiques economiques», L’Harmattan, Παρίσι, 1998.
2. Ο χώρος (territoire) με την έννοια που δίνει ο Roger Brunet στο έργο του «Le Territoire dans les urbulences»: «Ο χώρος (…) είναι ο ιδιαίτερος αλλά και κατάλληλος τόπος για μια δραστηριότητα».
3. Φράση της Alexandra David-Neel, μεγάλης γαλλίδας ταξιδιώτισσας του 20ού αιώνα.
4. Βλέπε τον απολογισμό των περιφερειακών συναντήσεων «Autoproduction et développement social», οι οποίες πραγματοποιήθηκαν στη Μασσαλία στις 5 Οκτωβρίου του 2000 και ιδιαίτερα την παρέμβαση του Guy Roustang, «Να αναγνωρίσουμε τη σημασία της αυτοπαραγωγής».
5. Βλέπε Piere Vermeren, «Les Marocains rêvent d’Europe», «Le Monde diplomatique», Ιούνιος
6. Ο Σαμίρ Αμίν μιλάει για μεταπρατική αστική τάξη στο «Au dela du capitalisme senile», PUF, Παρίσι, 2002. Και, για να δείξει ότι αυτή η κυριαρχία δεν είναι απόλυτη, καταδεικνύει το πόσο ευάλωτη είναι η θέση των κατεχόντων: «Οι συνολικές αντιθέσεις Βορρά; Νότου θα οξυνθούν. Απέναντι σ’ αυτήν την κατάσταση, το γεγονός ότι αυτές οι μεταπρατικές εξουσίες είναι ευάλωτες κι εύθραυστες (…), υπάρχει το ενδεχόμενο στις χώρες του Νότου (…) να γίνει ασταθής η κυριαρχία τους».
7. Με την έννοια που δίνει ο Μαξ Βέμπερ στο έργο του «Η προτεσταντική ηθική και το πνεύμα του καπιταλισμού», GUTENBERG, Αθήνα, 2006

Διαβάστε περισσότερα

Σχολείo Δεύτερης Ευκαιρίας Μεσολογγίου - Δεύτερη ευκαιρία στη μάθηση!

Δεύτερη ευκαιρία στη μάθηση- Νέες ευκαιρίες στη ζωή

Ενημερώνουμε τους πολίτες ότι τα Σχολεία Δεύτερης Ευκαιρίας υπάγονται στο Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων και ότι σύμφωνα με τον νόμο 2525/97 (ΦΕΚ 188/Α/23-9-1997) απονέμουν απολυτήριο τίτλο ισότιμο με του τυπικού Γυμνασίου.

Στόχος των Σ.Δ.Ε. είναι η επανασύνδεση των εκπαιδευομένων με τα συστήματα εκπαίδευσης και κατάρτισης, η διαμόρφωση θετικής στάσης προς τη μάθηση, η απόκτηση βασικών γνώσεων και δεξιοτήτων, η ενίσχυση της προσωπικότητας, η πρόσβαση στην αγορά εργασίας και η καταπολέμηση του κοινωνικού αποκλεισμού.

Η συνολική διάρκεια του προγράμματος σπουδών είναι δύο (2) εκπαιδευτικά έτη. Το εβδομαδιαίο πρόγραμμα είναι 25ωρo και τα μαθήματα γίνονται απογευματινές ώρες, από Δευτέρα έως Παρασκευή. Τα μαθήματα που διδάσκονται είναι:

• Ελληνική Γλώσσα
• Μαθηματικά
• Αγγλική Γλώσσα
• Πληροφορική
• Κοινωνική Εκπαίδευση
• Περιβαλλοντική Εκπαίδευση
• Φυσικές Επιστήμες
• Πολιτισμική – Αισθητική αγωγή

Οι πολίτες στο ΣΔΕ αποκτούν απολυτήριο Γυμνασίου μέσα σε δύο μόλις χρόνια, εντελώς δωρεάν, χωρίς βιβλία και εξετάσεις, με μαθήματα προσαρμοσμένα στις ανάγκες των εκπαιδευομένων.

Οι εγγραφές πραγματοποιούνται απογευματινές ώρες, καθημερινά όλο τον Σεπτέμβριο.

Η Διευθύντρια

Αγγελική Α. Γριβοπούλου

Σχολικό συγκρότημα ΕΠΑΛ-ΕΚ-ΔΙΕΚ Μεσολογγίου

Τέρμα Σπ. Τρικούπη, 302 00 Μεσολόγγι,

Τηλέφωνο: 2631028176

email: sdemesol@sch.gr

Ιστοσελίδα: sde-mesol.ait.sch.gr

Facebook: sdemesol

Διαβάστε περισσότερα

Με ευρωπαϊκή «σφραγίδα» η σφαγή στην Υεμένη

 

Ελένη Μπέλλου

Ο ΟΗΕ έχει παραδεχτεί ότι η ανθρωπιστική κρίση στην Υεμένη είναι η χειρότερη στον κόσμο. Ήταν πάντα μια από τις φτωχότερες χώρες του αραβικού κόσμου, τα τελευταία χρόνια όμως οι καταστροφικές συνέπειες του πολέμου ανάμεσα στη διεθνώς αναγνωρισμένη κυβέρνηση του Προέδρου Αμπντ Ραμπ Μανσούρ Χαντί και όσων έχουν συμμαχήσει τους αντάρτες, την έχουν γονατίσει. Οι ένοχοι του πολέμου στην Υεμένη είναι σε μεγάλο βαθμό η Σαουδική Αραβία και το Ιράν. Συνένοχή τους είναι η Ευρώπη...

Η τρέχουσα φάση του πολέμου ξεκίνησε το 2014, όταν οι αντάρτες Χούθι εισήλθαν στην πρωτεύουσα, Σαναά. Το σιιτικό κίνημα υποστηρίζεται από το Ιράν ξεκίνησε τη δράση του το 2004 και μάχεται κατά της κυβέρνησης της Υεμένης και εναντίον του διεθνούς συνασπισμού στον οποίο μετέχουν πολλές αραβικές χώρες με επικεφαλής τη Σαουδική Αραβία. Τον Φεβρουάριο του 2015, το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ σε ψήφισμά του εξέφρασε τη «λύπη» του για τις μονομερείς ενέργειες που έγιναν από τους Χούθι και ζήτησε τον τερματισμό των εχθροπραξιών. Επανέλαβε την καταδίκη αυτή αρκετές φορές, ακόμα και μετά τις 26 Μαρτίου του 2015, όταν ξεκίνησε η πρώτη στρατιωτική επιχείρηση του διεθνούς συνασπισμού στον οποίο πέραν της Σαουδικής Αραβίας, συμμετέχουν τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, η Αίγυπτος, το Σουδάν και το Μαρόκο.

Ο ΟΗΕ ανησυχεί επίσης για τον αυξανόμενο αριθμό των πολιτών της Υεμένης που χρειάζονται βοήθεια και αυτοί αριθμούν σε 24,1 εκατ. σε έναν συνολικό πληθυσμό 28,5 εκατ. ανθρώπων. Μέχρι το τέλος του 2018 οι μάχες είχαν εκτοπίσει 4,8 εκατομμύρια ανθρώπους, είχαν αφήσει πίσω τους σχεδόν 10.000 νεκρούς και 60.000 τραυματίες, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία. Ορισμένες ΜΚΟ, μεταξύ των οποίων η ACLED, υποστηρίζουν ότι περισσότεροι από 90.000 άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους, 11.700 από τους οποίους ήταν άμαχοι.

Πολλές ΜΚΟ πιστεύουν ότι ο συνασπισμός υπό την ηγεσία της Σαουδικής Αραβίας δίνει ελάχιστη σημασία στη ζωή των πολιτών. Ο συνασπισμός δεν δίστασε να βομβαρδίσει μια κηδεία τον Οκτώβριο του 2016, σκοτώνοντας 140 ανθρώπους, έναν γάμο τον Απρίλιο του 2018 σκοτώνοντας 30 και ένα λεωφορείο τον Αύγουστο του 2018 σκοτώνοντας 51 ανθρώπους, εκ των οποίων μάλιστα οι 40 ήταν παιδιά. Η Σαουδική Αραβία χαρακτήρισε τα περιστατικά αυτά «ατυχή». Την ίδια στιγμή όμως επέβαλε έναν ναυτικό αποκλεισμό στη χώρα «για την πρόληψη διακίνησης όπλων» που όμως μοιραία μπλόκαρε και τις μεταφορές τροφίμων οδηγώντας τους ανθρώπους της Υεμένης στο λιμό και αφήνοντας ελάχιστες αμφιβολίες ως προς τις αληθινές προθέσεις της Σαουδικής Αραβίας.

Ευρωπαϊκές οργανώσεις που ασχολούνται με τον έλεγχο των εξοπλισμών και των βασανιστηρίων - όπως η Διεθνής Αμνηστία, η ASER, η ACAT, η CAAT και η Human Rights Watch - έχουν επισημάνει ότι οι ΗΠΑ και η Ευρώπη προμηθεύουν με όπλα τον πόλεμο της Υεμένης. Η Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα προΐστανται στις αγορές όπλων από τη Γαλλία, το Ηνωμένο Βασίλειο, τη Γερμανία, την Ισπανία, την Ιταλία, τη Βουλγαρία και τη Σουηδία. Πολλές ΜΚΟ έχουν κινήσει μονομερώς νομικές διαδικασίες ενώπιον των εθνικών δικαστηρίων και του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου, ελπίζοντας να αποδείξουν την ποινική ευθύνη των χωρών εξαγωγής όπλων, αλλά ο νόμος παραμένει δύσκολο να ερμηνευθεί.

Ένας λάθος νόμος

Στη Γαλλία, η προσφυγή της ASER απορρίφθηκε από το διοικητικό δικαστήριο τον περασμένο Ιούλιο. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, το Εφετείο του Λονδίνου συμφώνησε με την CAAT τον Ιούνιο, αναφέροντας ότι η κυβερνητική χορήγηση αδειών εξαγωγής για πωλήσεις όπλων στη Σαουδική Αραβία ήταν «λάθος από νομικής άποψης». Η απόφαση αυτή δεν είναι δεσμευτική και ο τότε υφυπουργός Διεθνούς Εμπορίου Liam Fox ζήτησε την άδεια να ασκήσει έφεση εναντίον της. Ήταν όμως μια πρώτη νίκη.

Η Συνθήκη για το Εμπόριο Όπλων που τέθηκε σε ισχύ τον Δεκέμβριο του 2014 και η Κοινή Θέση της ΕΕ για τους ελέγχους εξαγωγών όπλων του 2008 απαιτούν από τις χώρες παραγωγής όπλων να μην εξάγουν όπλα όταν υπάρχει σαφής κίνδυνος να χρησιμοποιηθούν παραβιάζοντας το διεθνές ανθρωπιστικό δίκαιο. Ωστόσο, οι ΜΚΟ και οι κυβερνήσεις ερμηνεύουν σαφώς διαφορετικά τους κινδύνους. Οι μη κυβερνητικές οργανώσεις λαμβάνουν ως απόδειξη κάθε θάνατο πολιτών, ενώ οι κυβερνήσεις χαρακτηρίζουν τις απώλειες ως παράπλευρες, τις οποίες μεν τις επικρίνουν, αλλά δεν καταδικάζουν ολόκληρη τη στρατιωτική επιχείρηση. Μέχρι στιγμής, οι ΜΚΟ δεν κατάφεραν να πείσουν κανένα δικαστήριο εγκλημάτων πολέμου για τη συμπαιγνία των κατασκευαστών όπλων πάντως.

Οι περισσότερες κυβερνήσεις είχαν επικρίνει τη σφαγή στην Υεμένη, αλλά ήταν η δολοφονία του Σαουδάραβα δημοσιογράφου Τζαμάλ Κασόγκι στο προξενείο του Ριάντ στην Κωνσταντινούπολη τον Οκτώβριο του 2018 που προκάλεσε μια πρώτη σοβαρή πολιτική δράση για το θέμα. Η Αυστρία, η Δανία, η Νορβηγία, η Ολλανδία και η Φινλανδία επέβαλαν εξοπλιστικό εμπάργκο, με τις δύο τελευταίες χώρες να σπάνε και σημαντικά επικερδείς συμφωνίες που είχαν υπογράψει. Δεν υπήρξε, ωστόσο, συντονισμένη δράση μεταξύ των ηγετών της εξοπλιστικής αγοράς.

Δεν υπάρχουν δικαιολογίες

Στη Γαλλία, η δημοσίευση διαβαθμισμένων εγγράφων από τη συλλογικότητα ερευνητικής δημοσιογραφίας Disclose τον περασμένο Απρίλιο, αποκάλυψε την πολιτική ευθύνη της Γαλλίας για το τι συμβαίνει στην Υεμένη. Το βασικό έγγραφο που διέρρευσε ήταν ένα εμπιστευτικό υπόμνημα από τη Διεύθυνση Στρατιωτικών Πληροφοριών (DRM) προς τον Πρόεδρο Emanuel Macron, τον πρωθυπουργό Edouard Philippe, τον υπουργό των ενόπλων δυνάμεων Florence Parly και τον υπουργό Εξωτερικών Jean-Yves Le Drian. Σε αυτό καταγραφόταν οι γαλλικοί στρατιωτικοί εξοπλισμοί που χρησιμοποιούν τόσο η Σαουδική Αραβία όσο και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα στην Υεμένη. Οι δημοσιογράφοι που έφεραν στο φως το διαφωτιστικό έγγραφο κλήθηκαν να παρουσιαστούν προς απολογία ενώπιον της Γενικής Διεύθυνσης Εσωτερικής Ασφάλειας (DGSI) με την κατηγορία της παραβίασης του εθνικού αμυντικού απορρήτου.

Σύμφωνα με τις μυστικές υπηρεσίες του στρατού της Γαλλίας 48 πυροβόλα Caesar τα οποία έχει παράξει η γαλλική εταιρεία Nexter και έχουν αναπτυχθεί κατά μήκος των συνόρων μεταξύ Σαουδικής Αραβίας και Υεμένης «στηρίζουν τις φιλοκυβερνητικές δυνάμεις, που έχουν τη βοήθεια των σαουδαραβικών ενόπλων δυνάμεων, στην προέλασή τους στην Υεμένη». Τα όπλα αυτά έχουν εύρος βολής σε μία τεράστια περιοχή όπου ζουν 436.370 πολίτες της Υεμένης και μέχρι τότε 35 άνθρωποι φέρονται να είχαν σκοτωθεί εξαιτίας τους. Μάλιστα η παράδοση των συγκεκριμένων όπλων ξεκίνησε μετά το 2010, επομένως κανείς δεν μπορεί να πει ότι δεν ήξερε...

Το στρατιωτικό υπόμνημα έκανε επίσης λόγο για ιταλικά, βρετανικά, γερμανικά και σουηδικά όπλα και πλοία ή οχήματα που χρησιμοποιούνται από το Άμπου – Ντάμπι στον πόλεμο της Υεμένης.

Οι επίσημες εκθέσεις δεν κρατούν μυστικό το ότι οι πωλήσεις όπλων συνεχίστηκαν καθ'όλη τη διάρκεια του πολέμου. Το 2017, οι χώρες της ΕΕ χορήγησαν άδειες για εξαγωγές προς τη Σαουδική Αραβία αξίας 17 δισ. ευρώ και για τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα αξίας 5 δισ. ευρώ. Από τις εξαγωγές το Ηνωμένο Βασίλειο κέρδισε 1,572 δισ., η Γερμανία 477 εκατ. και το Βέλγιο 152 εκατ. ευρώ. Οι αποστολές όπλων όπλων απέφεραν στη Βουλγαρία κέρδος 484 εκατ. και στην Ισπανία 174 εκατ. ευρώ. Σε έκθεση της 4ης Ιουνίου του 2019, η Γαλλία δήλωσε ότι είχε παραδώσει όπλα αξίας 1,398 δισ. ευρώ προς τους Σαουδάραβες και 237 εκατ. προς τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, μέσα στο 2018. Κι ενώ μεγάλοι πάιχτες των εξοπλιστικών στη Γαλλία, τη Γερμανία και το Ηνωμένο Βασίλειο προμηθεύουν τη Σαουδική Αραβία τα Εμιράτα ψάχνουν τώρα στην Ανατολική Ευρώπη για λιγότερο περίπλοκα όπλα.

Λένε όμως δικαιολογίες...

Πώς δικαιολογούνται αυτές οι πωλήσεις; Το υπουργείο Ενόπλων Δυνάμεων της Γαλλίας δεν έχει σχολιάσει επισήμως το θέμα, αλλά η υπουργός Άμυνας Florence Parly δήλωσε στους βουλευτές της Εθνικής Επιτροπής Άμυνας τον περασμένο Μάιο το εξής: «Είναι ζωτικής σημασίας για την κυριαρχία μας ... Πρέπει να διατηρήσουμε τη βιωσιμότητα και την ανεξαρτησία της αμυντικής βιομηχανίας μας , για να έχουμε πρόσβαση σε στρατιωτικό εξοπλισμό που μας επιτρέπει να παρέμβουμε για να διασφαλίσουμε τη θεμελιώδη μας αποστολή να προστατεύουμε την επικράτειά μας και τους πολίτες μας, καθώς και να αποτρέψουμε τον πυρηνικό εξοπλισμό».

Η θέση της ακροβατεί μεταξύ δυσπιστίας και ψέματος. Η ίδια είχε αρνηθεί πως γνωρίζε ότι στον πόλεμο της Υεμένης χρησιμοποιούνται γαλλικά όπλα. Ωστόσο μετά τις αποκαλύψεις αναγκάστηκε να ανασκευάσει, δηλώνοντας πως δεν ισχυρίστηκε ποτέ ότι δεν χρησιμοποιούνται γαλλικά όπλα στον πόλεμο της Υεμένης, αλλά ότι δεν χρησιμοποιούνται κατά αμάχων.

Ο αντιπρόεδρος του κόμματος του Macron και νομικός σύμβουλος του γαλλικού υπουργείου Άμυνας, Fabien Gouttefarde, έδωσε μια πιο ευφάνταστη εξήγηση. «Υπάρχει στρατηγική συνεργασία με τη Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Δεν πρέπει να ξεχάσουμε το Charlie Hebdo. Η Αλ Κάιντα στην Αραβική Χερσόνησο (AQAP) ήταν αυτή που πραγματοποίησε τις θανάσιμες τρομοκρατικές επιθέσεις, έχοντας βάσεις στήριξης στην Υεμένη. Υπήρξε μια πραγματική τρομοκρατική απειλή, στην εξάλειψη της οποίας συμβάλλει ο εν λόγω συνασπισμός υπό τη Σαουδική Αραβία», είπε. Πολλά δημοσιεύματα όμως έχουν καταδείξει ότι ο συνασπισμός διεξάγει κοινές επιχειρήσεις με την Αλ Κάιντα στην Αραβική Χερσόνησο κατά των Χούθι...

Ο ρόλος της δολοφονίας Κασόγκι

Παρά τη μεγάλη συζήτηση για το θέμα, κανένα σημαντικό κράτος – εξαγωγέας οπλικών συστημάτων δεν τήρησε μια σταθερή στάση μέχρι τον Οκτώβριο του 2018, όταν μετά τη δολοφονία του Τζαμάλ Κασόγκι, η Γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ δήλωσε: «Εφόσον δεν έχει ξεκαθαριστεί η υπόθεση, δεν θα υπάρξουν εξαγωγές όπλων στη Σαουδική Αραβία. Σας διαβεβαιώνω».

Αυτό ήταν ένα μεγάλο σοκ για την ευρωπαϊκή βιομηχανία όπλων, ιδίως στη Γαλλία και στο Ηνωμένο Βασίλειο. Καθώς οι γερμανικές εταιρείες προμηθεύουν εξαρτήματα για μια σειρά αμυντικών συστημάτων, οι μεγαλύτεροι κατασκευαστές όπλων είχαν ουσιαστικά αποκλειστεί από την εκπλήρωση των συμβάσεων που είχαν συνάψει.

Πωλήσεις από το παράθυρο...

Πολλοί προσπάθησαν να πιέσουν τους Γερμανούς παρασκηνιακά, αλλά δεν τα κατάφεραν,σημειώνει η Le Monde Diplomatique. Ο Thomas Enders, εκτελεστικός πρόεδρος της Airbus (που θέλει να παραδώσει 48 αεροσκάφη Eurofighter στους Σαουδάραβες), δήλωσε δημοσίως στις 16 Φεβρουαρίου, «μας οδηγεί στην τρελά εδώ και χρόνια το γεγονός ότι όταν μια κατασκευή ενέχει έστω κι ένα μικρό γερμανικό εξάρτημα, μπορεί να μπλοκάρει η πώλησή της. Έτσι για παράδειγμα η Γερμανία μπορεί να εμποδίσει την πώληση ενός γαλλικού ελικοπτέρου».

Μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, η γερμανική βιομηχανία όπλων ήταν πολύ περιορισμένη. Έτσι για δεκαετίες ειδικεύτηκε στην ανάπτυξη εξαρτημάτων που διοχετεύονται σε άλλες χώρες. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο τα βρίσκει κανείς σήμερα σε Eurofighters που προορίζονται για τη Σαουδική Αραβία, ακόμη και αν το Ηνωμένο Βασίλειο είναι ο εξαγωγέας. Από το 1972, οι εταίροι της Γερμανίας κατάφεραν να παρακάμψουν μια αυτή την παρεμπόδιση βάσει της συμφωνίας Debré-Schmidt, η οποία επιτρέπει στις εταιρείες να απευθύνονται σε υπεργολάβους εάν η αρχική δεν είναι σε θέση να εκπληρώσει τη σύμβασή της. Αλλά ενώ αυτό λειτουργεί θεωρητικά, στην πράξη είναι συχνά δύσκολο να βρεθούν γρήγορα εναλλακτικοί προμηθευτές.

Οι Γερμανοί κατασκευαστές βρήκαν όμως ήδη τρόπους για να σπάσουν το εμπάργκο της Μέρκελ. Η Rheinmetall συνέχισε τις αποστολές πυρομαχικών μέσω θυγατρικών της στην Ιταλία και τη Νότια Αφρική. Οι γίγαντες της βιομηχανίας δημιουργούν τοπικές εγκαταστάσεις στη Σαουδική Αραβία και στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Και οι δύο χώρες (υπό την αιγίδα της Σαουδικής Αραβικής Στρατιωτικής Βιομηχανίας (SAMI) και της Emirates Defense Industries Company (EDIC) έχουν ανακοινώσει τους τελευταίους μήνες νέες κοινοπραξίες και εργοστάσια σε συνεργασία με ευρωπαϊκούς ομίλους, συμπεριλαμβανομένων των Thales, Naval Group, Leonardo, CMI, Navantia , Airbus και MBDA. Στόχος τους είναι να καταστεί δυνατή η κατασκευή και η συντήρηση του εξοπλισμού σε τοπικό επίπεδο, πράγμα που σημαίνει ότι οι κυβερνήσεις και τα κοινοβούλια στις χώρες εταίρους δεν θα μπορούν να έχουν λόγο.

Υπενθυμίζεται πως η Σαουδική Αραβία είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος εισαγωγέας όπλων στον κόσμο.

Πώς λοιπόν να της αρνηθούν αυτό που ζητάει;

Διαβάστε περισσότερα

«Πνίγουν» το Ιόνιο οι υδρογονάνθρακες

Tου Τάσου Σαράντη

Σύμφωνα με το WWF τα νησιά είναι περικυκλωμένα από έξι «οικόπεδα» συνολικής έκτασης σχεδόν 17.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων, που έχουν παραχωρηθεί για εργασίες έρευνας και εξόρυξης υδρογονανθράκων. 43 προστατευόμενες περιοχές γειτνιάζουν με αυτά τα «οικόπεδα».

Ενημερωτική εκστρατεία για τις εξορύξεις πετρελαίου και φυσικού αερίου πραγματοποιεί το ιστιοπλοϊκό σκάφος του WWF «Blue Panda», που βρέθηκε στις αρχές της εβδομάδας στη Ζάκυνθο.

Το νησί επιλέχθηκε να συμπεριληφθεί στην ευρύτερη περιοδεία του «Blue Panda» στη Μεσόγειο αφενός γιατί οι αμμώδεις παραλίες του αποτελούν έναν από τους μεγαλύτερους και σημαντικότερους σε όλη τη Μεσόγειο οικότοπους φωλεοποίησης και, ως εκ τούτου, διαιώνισης ενός ιδιαίτερα ευάλωτου είδους, της θαλάσσιας χελώνας Caretta caretta, και αφετέρου, επειδή η Ζάκυνθος είναι ένα από τα δεκάδες ελληνικά νησιά των οποίων το φυσικό περιβάλλον, η οικονομία και η τοπική κοινωνία απειλούνται άμεσα από τις εργασίες έρευνας και εξόρυξης υδρογονανθράκων που σχεδιάζονται να γίνουν στην περιοχή της Ελληνικής Τάφρου, η οποία διαπερνά το Ιόνιο.

Οικολογική βόμβα

Τα νησιά του Ιονίου είναι περικυκλωμένα από έξι οικόπεδα έκτασης σχεδόν 17.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων που έχουν παραχωρηθεί σε πετρελαϊκές εταιρείες για να διενεργήσουν εργασίες έρευνας και εξόρυξης υδρογονανθράκων και να αποκτήσουν έλεγχο στην περιοχή για τα επόμενα τουλάχιστον 25 χρόνια.

Συνολικά, 43 περιοχές στο Ιούνιο που έχουν θεσπιστεί επίσημα ως «προστατευόμενες περιοχές» γειτνιάζουν με αυτά τα οικόπεδα.

Ενδεικτικά αναφέρονται το Εθνικό Θαλάσσιο Πάρκο Ζακύνθου, οι Στροφάδες Νήσοι, το Στενό Κεφαλονιάς – Ιθάκης και η θαλάσσια ζώνη από το Αργοστόλι έως τον όρμο της Μούντας. Πρόκειται για περιοχές μοναδικής ομορφιάς και οικολογικής σημασίας που θα κληθούν να αντιμετωπίσουν μη αναστρέψιμες απώλειες, από το πρώτο στάδιο των σεισμικών ερευνών, πολλώ δε μάλλον σε περίπτωση τακτικής ρύπανσης ή πετρελαιοκηλίδας.

Τα μεγάλα βάθη του Ιονίου σε συνδυασμό με τη σεισμικότητα της περιοχής καθιστούν τις εξορύξεις ιδιαίτερα επικίνδυνες, με μεγάλο ρίσκο αστοχιών και ατυχημάτων. Αυτό, σε συνδυασμό με το ότι οι κλάδοι του τουρισμού και της αλιείας παρέχουν κάθε χρόνο σχεδόν τα τρία τέταρτα του εισοδήματος της Περιφέρειας Ιονίου, εντείνει ακόμα περισσότερο τις συνέπειες ενός ατυχήματος.

Είναι ενδεικτικό ότι μόνο το 2017 ο τουρισμός συνεισέφερε 2,2 δισ. ευρώ στην οικονομία του Ιονίου. Σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη του WWF Ελλάς, μια πετρελαιοκηλίδα στο Ιόνιο θα κόστιζε 1,4 δισ. ευρώ από την απώλεια εισοδημάτων, ενώ παράλληλα θα οδηγούσε και στην απώλεια σχεδόν 25.000 θέσεων εργασίας που εξαρτώνται άμεσα ή έμμεσα από τον τουρισμό.

Επιπλέον, λόγω των μοναδικών φυσικών χαρακτηριστικών του, το Ιόνιο αποτελεί το σπίτι για δεκάδες παγκοσμίως απειλούμενα θαλάσσια είδη (π.χ. θαλάσσια χελώνα, μεσογειακή φώκια, δελφίνια, ζιφιός, φυσητήρας, πτεροφάλαινα), τα οποία είναι ιδιαίτερα ευάλωτα στην οποιαδήποτε μεταβολή του φυσικού τους περιβάλλοντος.

Ο εκκωφαντικός θόρυβος από τις σεισμικές έρευνες, η αύξηση των διελεύσεων πλοίων κατά τη διαδικασία της εξόρυξης, καθώς και η ρύπανση, δημιουργούν ένα επικίνδυνο περιβάλλον για την επιβίωση των σπάνιων αυτών ειδών.

Η τεράστια οικολογική σημασία της ευρύτερης περιοχής του Ιονίου αναδεικνύεται, μεταξύ άλλων, και από την έντονη παρουσία της θαλάσσιας χελώνας Caretta caretta – μόνο στον κόλπο του Λαγανά και στον Κυπαρισσιακό καταγράφεται το 70% έως 80% των παραλιών ωοτοκίας της Caretta caretta σε εθνικό επίπεδο.

Οι δύο αυτές περιοχές βρίσκονται σε απόσταση μόλις λίγων χιλιομέτρων από τρία οικόπεδα που έχουν παραχωρηθεί για έρευνα και εξόρυξη υδρογονανθράκων.

Μόνο στη Ζάκυνθο, από τις αρχές Μαΐου που ξεκίνησε η περίοδος ωοτοκίας, έχουν κάνει ήδη την εμφάνισή τους οι πρώτες 1.000 φωλιές (στοιχεία 21ης Ιουλίου) στις έξι παραλίες του κόλπου Λαγανά, οι οποίες καταμετρήθηκαν από τον Σύλλογο για την Προστασία της Θαλάσσιας Χελώνας ΑΡΧΕΛΩΝ και το Εθνικό Θαλάσσιο Πάρκο Ζακύνθου (ΕΘΠΖ).

Η περσινή περίοδος ωοτοκίας (Μάιος – Οκτώβριος 2018) αναδείχθηκε χρονιά-ρεκόρ για τις φωλιές του συγκεκριμένου είδους που φιλοξενήθηκαν στις παραλίες της Ζακύνθου.

Συγκεκριμένα, καταμετρήθηκαν συνολικά 1.464 φωλιές, εκ των οποίων οι 783 (παραπάνω από τις μισές) εντοπίστηκαν στην παραλία των Σεκανίων, γεγονός που επιβεβαιώνει τον χαρακτηρισμό της συγκεκριμένης παραλίας ως του σημαντικότερου «μαιευτηρίου» της Caretta caretta σε ολόκληρη τη Μεσόγειο, καθώς και ως της παραλίας όπου καταγράφεται μία από τις ψηλότερες πυκνότητες φωλεοποίησης για το είδος σε ολόκληρο τον κόσμο.

Δυστυχώς, μόνο ένα στα 1.000 χελωνάκια που γεννιούνται καταφέρνει να επιβιώσει και να ενηλικιωθεί, καθώς οι απειλές που αντιμετωπίζει το είδος παραμένουν πολλές.

Πρόκειται τόσο για φυσικές απειλές, όπως οι επιθέσεις από αρπακτικά, όσο και για ανθρωπογενείς απειλές, όπως η υποβάθμιση των παραλιών ωοτοκίας από την τουριστική ανάπτυξη, τις παράκτιες υποδομές, τις αλλαγές χρήσης γης, τη φωτορύπανση και τη ρύπανση από τα πλαστικά. Σε αυτές τις απειλές έρχονται να προστεθούν οι σεισμικές έρευνες και οι εργασίες εξόρυξης υδρογονανθράκων.

Το «Blue Panda» θα βρίσκεται στα λιμάνια της Ιθάκης σήμερα και αύριο και της Κεφαλονιάς από την Κυριακή μέχρι την Τρίτη και θα είναι ανοιχτό για τους κατοίκους και τους επισκέπτες των νησιών αυτών κάθε απόγευμα (18.00-22.00).

efsyn.gr

Διαβάστε περισσότερα

Ξεπούλημα του 30% του αεροδρομίου «Ελ. Βενιζέλος»

Πωλείται το 30% του αεροδρομίου «Ελ. Βενιζέλος» που κατέχει το ΤΑΙΠΕΔ, σύμφωνα με απόφαση του Κυβερνητικού Συμβουλίου Οικονομικής Πολιτικής (ΚΥΣΟΙΠ) που συνεδρίασε στο υπουργείο Οικονομικών, παρουσία του πρωθυπουργού, Κυριάκου Μητσοτάκη.
Η διαδικασία για την πρόσκληση εκδήλωσης ενδιαφέροντος, η οποία έχει ξεκινήσει στις 28 Ιουνίου φέτος, λήγει στις 30 Σεπτεμβρίου, αλλά ενδέχεται να δοθεί παράταση. Με την υπογραφή «Σύμβασης Παραίτησης», το Δημόσιο θα κατέχει δύο θέσεις στο νέο διοικητικό συμβούλιο, εκ των οποίων ο ένας θα είναι ο πρόεδρος.
Ο υπουργός Οικονομικών Χρήστος Σταϊκούρας υποστήριξε ότι «αυτή είναι η πρώτη διαδικασία αποκρατικοποίησης της σημερινής κυβέρνησης. Σημειώνεται ότι δέσμευση για την εν λόγω αποκρατικοποίηση είχε αναλάβει η προηγούμενη κυβέρνηση, η οποία φυσικά ουδέποτε υλοποιήθηκε».
Ανεξαρτήτως, πάντως, του ανταγωνισμού για το ποιος είναι καλύτερος πωλητής (και) αεροδρομίων η ουσία είναι πως το (ξε)πούλημα δεν έχει τέλος.

Διαβάστε περισσότερα

Αλιέντε: «Αυτά είναι τα τελευταία λόγια μου»

• facebook.com/mpogiopoulos
• mpog@imerodromos.gr

«Νίξον, Φρέι και Πινοτσέτ/ ως τώρα, ως τούτο τον πικρό/ μήνα Σεπτέμβρη του 1973,/ με τον Μπορνταμπέρι, τον Γκαρατσάτσου και τον Μπαντζέρ,/ ύαινες αχόρταγες, τρωκτικά,/ σιγοτρώνε τα λάβαρα,/ τα καταχτημένα με τόσο αίμα, με τόση φωτιά,/ στα τσιφλίκια ποδοπατημένα,/ διαβολικοί δραγουμιστές,/ σατράπες, μύριες φορές πουλημένοι,/ ξεπουλητάδες βαλτοί/ από τους λύκους της Νέας Υόρκης…/ πεινασμένες για δολάρια μηχανές,/ σημαδεμένοι από τα θύματα/ των λαών που θυσιάσατε,/ εκπορνευμένοι μικροπωλητές/ ψωμιού και αέρα αμερικάνικου,/ εγκληματικοί βούρκοι, συμμορίες/ από μαστρωπούς μπόσηδες/ δίχως άλλο νόμο απ’ τα βασανιστήρια/ και την πείνα που μαστιγώνει τους λαούς…»

(Πάμπλο Νερούδα – «Σατράπες»)

   Σήμερα συμπληρώνονται 46 χρόνια από την εκδήλωση ενός από τα πιο αιμοσταγή φασιστικά πραξικοπήματα στην Ιστορία. Το πραξικόπημα στη Χιλή στις 11 Σεπτέμβρη 1973. Ήταν η απαρχή της πολύχρονης υπαγωγής της χώρας σε ένα από τα στυγνότερα φασιστικά καθεστώτα που επέβαλαν μέσα στον 20ό αιώνα το κεφάλαιο και οι πολυεθνικές για τη διατήρηση της εξουσίας τους. 
   Στις 11 Σεπτέμβρη 1973, με τη δολοφονία του εκλεγμένου Προέδρου Αλιέντε και την ανατροπή της κυβέρνησης Λαϊκής Ενότητας, οι Αμερικανοί εγκατέστησαν τοποτηρητή τους στη Χιλή το κτηνώδες ανδρείκελό τους, τον δικτάτορα Πινοσέτ.
   Από την ημέρα εκείνη και με την επικράτηση των χουντικών, ξεκινά ένα τρομακτικό πογκρόμ. Χιλιάδες κομμουνιστές, αριστεροί και δημοκράτες οδηγούνται στο Εθνικό Στάδιο του Σαντιάγκο, εκατοντάδες δολοφονούνται ύστερα από φρικτά βασανιστήρια.
   Για περίπου ένα μήνα, οι εργάτες καθαριότητας ανακαλύπτουν στους δρόμους του Σαντιάγκο πτώματα δολοφονημένων με ρυθμό 250 – 300 την ημέρα…

 Το πραξικόπημα στη Χιλή ήταν η αναγκαία προϋπόθεση για τη μετατροπή της χώρας σε ένα πεδίο εφαρμογής του πιο στυγνού νεοφιλελευθερισμού. Η χώρα χρησιμοποιήθηκε σε «πεδίο μελέτης» για τις «συνταγές» του Μίλτος Φρίντμαν και σε πειραματόζωο των «φαρμάκων» του ΔΝΤ.
   Προ χούντας, το 1973, η ανεργία στη Χιλή ήταν 4,3%. Πέφτοντας – υπό τα τανκς της χούντας – στην αγκαλιά του ΔΝΤ, τα αποτελέσματα (περιγράφονται αναλυτικά από τον Γιώργη Μέρμηγκα, «Ελευθεροτυπία», 21/5/2001) ήταν τα εξής:  

• Το 1983, έπειτα από 10 χρόνια «εκσυγχρονισμού» και αναδιοργάνωσης του χρέους, η ανεργία είχε φτάσει στο 22%, οι μισθοί είχαν μειωθεί 40%, το 40% των κατοίκων της χώρας ζούσε κάτω από το όριο της φτώχειας!
• Καταργήθηκαν οι ελάχιστοι μισθοί.
• Ιδιωτικοποιήθηκε ολόκληρο το σύστημα συνταξιοδότησης.
• Καταργήθηκαν όλοι οι φόροι περιουσίας καθώς και οι φόροι επί των κερδών.
• Μειώθηκε δραστικά, με απολύσεις, η απασχόληση στο Δημόσιο.
• Ιδιωτικοποιήθηκαν 219 κρατικές βιομηχανίες και 66 κρατικές τράπεζες που τις «άρπαξαν» αμέσως σε τιμές 40% χαμηλότερες της πραγματικής τους αξίας τα κερδοσκοπικά κυκλώματα των διεθνών Οίκων που είχαν στήσει ένα ξέφρενο πανηγύρι με το καθεστώς Πινοσέτ.
• Στη διετία 1982-83 το ΑΕΠ στη Χιλή μειώθηκε κατά 19%, οι βιομηχανίες έκλεισαν, οι συντάξεις δεν είχαν πια αξία και το νόμισμα κατρακύλησε.

Το 2005, ένα χρόνο πριν το θάνατό του, το Ανώτατο Δικαστήριο της Χιλής αθώωσε τον Πινοσέτ για τις μαζικές δολοφονίες και τα βασανιστήρια κατά τη 17χρονη χούντα του…

   Μετά την πτώση της χούντας, ήρθαν και δημόσια στο φως μέσα από επίσημα στοιχεία και έγγραφα όλα τα στοιχεία για την – υπό την καθοδήγηση του Κίσινγκερ – πρωταγωνιστική εμπλοκή των ΗΠΑ στο έγκλημα. Στα στοιχεία αυτά στηρίχτηκε το Ανώτατο Δικαστήριο της Χιλής, για να ζητήσει πριν από μερικά χρόνια την προσαγωγή του Κίσινγκερ ως κυρίως υπευθύνου για το πραξικόπημα. Η προσαγωγή δεν έγινε ποτέ…
   Mε αφορμή την 40^η επέτειο του πραξικοπήματος, στο Σαντιάγκο χιλιάδες άνθρωποι ξεχύθηκαν στους δρόμους κρατώντας φωτογραφίες των θυμάτων του καθεστώτος του Πινοσέτ. Οι διαδηλωτές χτυπήθηκαν από τις δυνάμεις της αστυνομίας… Ανάμεσα στα άλλα ζητούσαν την τιμωρία των ενόχων αφού από το 1990, μετά την πτώση της χούντας, περίπου 1.300 υποθέσεις αγνοουμένων παραμένουν ανοιχτές, με τις αρχές να μη δίνουν κανένα στοιχείο…
   Ελάχιστος είναι ο αριθμός των εγκληματιών του φασιστικού καθεστώτος που τιμωρήθηκαν για τα εγκλήματά τους. Σύμφωνα με έρευνα του Πανεπιστημίου Ντιέγο Πορτάλες, συνολικά μόλις 76 στελέχη της δικτατορίας καταδικάσθηκαν για παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και 67 εξ αυτών οδηγήθηκαν στη φυλακή. Ακόμα και σήμερα περίπου 350 μηνύσεις που αφορούν 700 στελέχη της δικτατορίας δεν έχουν λάβει καν το δρόμο προς την «ανεξάρτητη» Δικαιοσύνη…
   Ο επίσημος αριθμός νεκρών και εξαφανισθέντων ανέρχεται σε 3.065. Τα θύματα της 17χρονης δικτατορίας του Πινοσέτ στη Χιλή, οι φυλακισθέντες και οι βασανισθέντες, ξεπερνούν συνολικά τις 40.000, σύμφωνα με την εξεταστική επιτροπή που φτιάχτηκε γι’ αυτόν ειδικά το λόγο στο Σαντιάγκο. Το 2005, ένα χρόνο πριν το θάνατό του, το Ανώτατο Δικαστήριο της Χιλής αθώωσε τον Πινοσέτ για τις μαζικές δολοφονίες και βασανιστήρια των πολιτικών του αντιπάλων…

   Η 11η Σεπτέμβρη του 1973 στη Χιλή, ο τιμημένος και ηρωικός αγώνας του λαού της, η θυσία, η αυτοθυσία, ο σφαγιασμός των υπερασπιστών της δημοκρατίας και της κοινωνικής απελευθέρωσης από τον ιμπεριαλισμό και τις μαριονέτες του, αποτελεί διαρκή υπόμνηση ενός βασικού συμπεράσματος που όσες φορές «ξεχάστηκε», οι λαοί το πλήρωσαν ακριβά:
   Αν η επιλογή σου είναι να διαχειριστείς και όχι να ανατρέψεις, αν η επιλογή σου είναι να διατηρήσεις τις υπάρχουσες κρατικές δομές και όχι να τις διαλύσεις, να τις «τσακίσεις» κατά την ορολογία του Λένιν στο «Κράτος κι Επανάσταση», αν η επιλογή σου είναι η συνδιαλλαγή μαζί τους και όχι ο εκ βάθρων μετασχηματισμός τους, τότε – όσες καλές προθέσεις κι αν έχεις – αυτές οι κρατικές δομές, που φτιάχτηκαν για να εκμεταλλεύονται και όχι για να υπηρετούν το λαό, δεν θα μείνουν άπραγες. Θα στραφούν εναντίον των συμφερόντων του λαού. Και την εξουσία που συνεχίζουν να διατηρούν θα την στρέψουν με τον πιο βάρβαρο τρόπο πάνω στην κοινωνία.
   «(…) ιδίως η Κομμούνα – έγραφαν οι Μαρξ και Ένγκελς ήδη από το 1872 στον πρόλογο του «Μανιφέστου του Κομμουνιστικού Κόμματος» – απέδειξε ότι δεν μπορεί «η εργατική τάξη να πάρει στα χέρια της την έτοιμη κρατική μηχανή και να τη βάλει σε κίνηση για τους δικούς της σκοπούς»». Η Χιλή,ο λαός της και ο ίδιος ο ηρωικός Πρόεδρος Αλιέντε, που είδαν το στρατό του καπιταλιστικού κράτους υπό το ανδρείκελο των ΗΠΑ, τον Πινοσέτ, να ρημάζει τη δημοκρατία και να επιβάλλει τον τρόμο και το έγκλημα, πλήρωσαν με το αίμα τους την «αμέλεια» αυτής της βασικής διαπίστωσης.
   Παγκόσμιο και διαχρονικό σύμβολο λεβεντιάς, αυτοθυσίας και αξιοπρέπειας είναι τόσο οι εικόνες του θρυλικού Προέδρου Αλιέντε να υπερασπίζεται με το όπλο στο χέρι το προεδρικό μέγαρο της Χιλής από τους πραξικοπηματίες λίγο πριν τον τραγικό του θάνατο όσο και ο τελευταίος του λόγος προς το λαό της Χιλής που εκφωνήθηκε εν μέσω των βομβαρδισμών του γραφείου του. 

O τελευταίος λόγος του Αλιέντε

   «Σίγουρα αυτή θα είναι η τελευταία ευκαιρία για μένα να απευθυνθώ σε εσάς. Η Πολεμική Αεροπορία έχει βομβαρδίσει τις κεραίες των Radio Portales και Radio Corporación. Οι λέξεις μου δεν έχουν πικρία αλλά απογοήτευση. Είθε να έρθει μια ηθική τιμωρία για εκείνους που έχουν προδώσει τον όρκο τους: Στρατιώτες της Χιλής, οι δικαιούχοι αρχιστράτηγοι, ο Ναύαρχος Μερίνο, ο οποίος έχει αυτοανακηρυχθεί ο ίδιος διοικητής του ναυτικού, και ο κ. Μεντόζα, ο οποίος επαίσχυντα μόλις χθες ορκίσθηκε πίστη και αφοσίωση στην κυβέρνηση, και ο οποίος έχει επίσης αυτοανακηρυχθεί αρχηγός της Carabineros [παραστρατιωτικής αστυνομίας].
    Λαμβάνοντας υπόψη αυτά τα δεδομένα, το μόνο πράγμα που απομένει για μένα είναι να πω στους εργάτες: δεν πρόκειται να παραιτηθώ! Ευρισκόμενος σε μια ιστορική μετάβαση, θα πληρώσω την πίστη του λαού με τη ζωή μου. Και τους λέω ότι είμαι βέβαιος ότι οι σπόροι που έχουμε φυτέψει στην καλή συνείδηση των χιλιάδων και χιλιάδων Χιλιανών δεν θα μείνουν συρρικνωμένοι για πάντα.
   Έχουν δύναμη και θα είναι σε θέση να μας εξουσιάζουν, αλλά οι κοινωνικές διεργασίες δεν μπορεί να εμποδιστούν ούτε από το έγκλημα, ούτε από τη δύναμη.Η ιστορία είναι δική μας, και οι άνθρωποι κάνουν την ιστορία.
   Εργάτες της χώρας μου: Θέλω να σας ευχαριστήσω για την αφοσίωση που είχατε πάντα, την εμπιστοσύνη που εναποθέσατε σε έναν άνθρωπο που ήταν μόνο ένας διερμηνέας της μεγάλης λαχτάρας για τη δικαιοσύνη, ο οποίος έδωσε το λόγο του ότι θα σεβαστεί το Σύνταγμα και το νόμο και έκανε ακριβώς αυτό.
   Σε αυτή την καθοριστική στιγμή, την τελευταία στιγμή που μπορώ ακόμα να απευθύνομαι σε εσάς, σας εύχομαι να επωφεληθείτε από το μάθημα: το ξένο κεφάλαιο, ο ιμπεριαλισμός, σε συνδυασμό με την αντίδραση, δημιούργησαν το κλίμα στο οποίο οι Ένοπλες Δυνάμεις έσπασαν την παράδοσή τους, την παράδοση που διδάχθηκαν από το στρατηγό Schneider και επιβεβαίωσαν με τον διοικητή Araya, θύματα του ίδιου κοινωνικού τομέα που σήμερα ελπίζει, με την ξένη βοήθεια, να κατακτήσει εκ νέου τη δύναμη να συνεχίσουν να υπερασπίζονται τα κέρδη τους και τα προνόμιά τους.
   Απευθύνομαι σε εσάς, πάνω απ ‘όλα, τη σεμνή γυναίκα του τόπου μας, την Campesina που πίστεψε σε εμάς, τη μητέρα που γνώριζε την ανησυχία μας για τα παιδιά. Απευθύνομαι στους επαγγελματίες της Χιλής, τους πατριώτες επαγγελματίες που συνέχισαν να δουλεύουν εναντίον της στάσης που υποστηρίζεται από επαγγελματικά σωματεία, σωματεία ταξικά που υπερασπίζονται επίσης τα προνόμια της καπιταλιστικής κοινωνίας.
   Απευθύνομαι στη νεολαία, αυτή που τραγουδούσε και μας έδωσε τη χαρά της και το αγωνιστικό της πνεύμα. Απευθύνομαι στον άντρα της Χιλής, τον εργάτη, τον αγρότη, το διανοούμενο, εκείνον που πρόκειται να διωχθεί, γιατί στη χώρα μας ο φασισμός είναι ήδη παρών εδώ και πολλές ώρες – σε τρομοκρατικές επιθέσεις, σε ανατινάξεις γεφυρών, σε διακοπές σιδηροδρομικών γραμμών, σε καταστροφές αγωγών πετρελαίου και φυσικού αερίου, ενόψει της σιωπής όσων είχαν την υποχρέωση να δράσουν. Ήταν υποχρεωμένοι. Η ιστορία θα τους κρίνει.
   Σίγουρα το Radio Magallanes θα σιγήσει, η ηρεμία και μεταλλικό όργανο της φωνής μου δεν θα σας φτάσει. Δεν πειράζει. Θα συνεχίσετε να την ακούτε. Θα είμαι πάντα δίπλα σας. Τουλάχιστον η μνήμη μου θα είναι αυτή ενός άνδρα αξιοπρεπή που στάθηκε πιστός στη χώρα του.
   Οι άνθρωποι πρέπει να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους, αλλά δεν πρέπει να θυσιαστούν. Οι άνθρωποι δεν πρέπει να αφεθούν να καταστραφούν ή να διατρηθούν από σφαίρες, αλλά ούτε και να ταπεινωθούν.
   Εργάτες της χώρας μου, έχω πίστη στη Χιλή και το πεπρωμένο της. Άλλοι άνδρες θα ξεπεράσουν αυτή τη σκοτεινή και πικρή στιγμή προδοσίας που προσπαθεί να επικρατήσει. Να πηγαίνετε προς τα εμπρός γνωρίζοντας ότι, αργά ή γρήγορα, οι μεγάλες λεωφόροι θα ανοίξουν και πάλι και οι ελεύθεροι άνθρωποι θα περπατούν μέσα από αυτές για να χτίσουν μια καλύτερη κοινωνία.
   Ζήτω η Χιλή! Ζήτω ο λαός! Ζήτω οι εργαζόμενοι!
   Αυτά είναι τα τελευταία λόγια μου, και είμαι βέβαιος ότι η θυσία μου δεν θα είναι μάταια, είμαι βέβαιος ότι, τουλάχιστον, θα είναι ένα μάθημα ηθικής που θα τιμωρήσει το κακούργημα, τη δειλία και την προδοσία.

   Σαντιάγο της Χιλής, 11 Σεπτεμβρίου 1973»

Διαβάστε περισσότερα

ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ: Διεκ­δι­κεί την πα­τρό­τη­τα της αντι­λαϊ­κής πο­λι­τι­κής που υλο­ποιεί η ΝΔ

Να υπε­ρα­σπι­στεί την κυ­βερ­νη­τι­κή του θη­τεία και τα όσα έπρα­ξε στη διάρ­κειά της έσπευ­σε ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, σχο­λιά­ζο­ντας τη συ­νέ­ντευ­ξη Μη­τσο­τά­κη στο πλαί­σιο της ΔΕΘ. Διεκ­δι­κώ­ντας μά­λι­στα την «πα­τρό­τη­τα» της κυ­βερ­νη­τι­κής πο­λι­τι­κής, στε­λέ­χη του, όπως ο Π. Σκουρ­λέ­της, ση­μεί­ω­ναν ότι η ΝΔ «κάνει τον μάγκα με τις πλά­τες του Τσί­πρα». Αντί­στοι­χο άλ­λω­στε ήταν και το σχό­λιο του Αλ. Τσί­πρα σε συ­νέ­ντευ­ξή του στην «ΕΦ.ΣΥΝ.», λέ­γο­ντας ότι η ΝΔ «τρώει από τα έτοι­μα», πα­ρα­δε­χό­με­νος ου­σια­στι­κά ότι η νέα κυ­βέρ­νη­ση συ­νε­χί­ζει στον ίδιο δρόμο της προη­γού­με­νης.

✔️  Ο πρώην πρω­θυ­πουρ­γός κα­τη­γό­ρη­σε ακόμα τη ΝΔ ότι «υλο­ποιεί πάγια αι­τή­μα­τα του ΣΕΒ και του ΔΝΤ», με τον ίδιο τον ΣΕΒ βέ­βαια να έχει το­νί­σει μέσω του προ­έ­δρου του ότι το 60% των «αι­τη­μά­των» αυτών είχε ήδη υλο­ποι­η­θεί από την κυ­βέρ­νη­ση του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ.

Ενώ, ανα­φε­ρό­με­νος στον ξένο για το λαό «καβγά» γύρω από τα πλε­ο­νά­σμα­τα, που επί­δι­κο έχει να βρε­θεί πε­ρισ­σό­τε­ρος δη­μο­σιο­νο­μι­κός χώρος για τη στή­ρι­ξη του κε­φα­λαί­ου, ο Αλ. Τσί­πρας κα­τη­γο­ρεί τη ΝΔ για «κραυ­γα­λέα υπο­χώ­ρη­ση» και «πα­ροι­μιώ­δη υπο­κρι­σία». Ανέ­φε­ρε επί­σης ότι η κυ­βέρ­νη­ση συν­δέ­ει τη μεί­ω­ση του στό­χου με σκλη­ρές αντι­λαϊ­κές με­ταρ­ρυθ­μί­σεις, ισχυ­ρι­ζό­με­νος ότι τάχα ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ είχε απο­φύ­γει αυτήν τη «φάκα» και προ­σπερ­νώ­ντας ότι η δική του κυ­βέρ­νη­ση κα­τέ­στη­σε «κα­νο­νι­κό­τη­τα» όχι απλά την υλο­ποί­η­ση των μα­τω­μέ­νων πλε­ο­να­σμά­των, αλλά την «υπε­ρα­πό­δο­σή» τους, τσα­κί­ζο­ντας τους ερ­γα­ζό­με­νους για να πα­ρα­δώ­σει τη σκυ­τά­λη στη ση­με­ρι­νή κυ­βέρ­νη­ση. Για το ίδιο θέμα άλ­λω­στε το γρα­φείο Τύπου του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ανα­φέ­ρει ότι η μεί­ω­ση των πλε­ο­να­σμά­των που είχε «δρο­μο­λο­γή­σει η κυ­βέρ­νη­ση του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ», ήταν «ρε­α­λι­στι­κή προ­ο­πτι­κή», αφού τα «χρή­μα­τα των εταί­ρων ήταν δια­σφα­λι­σμέ­να».

✔️  Για την κρι­τι­κή που ασκεί ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ στην κυ­βέρ­νη­ση είναι χα­ρα­κτη­ρι­στι­κή η ευ­κο­λία με την οποία αντι­γρά­φει και την «αντι­πο­λί­τευ­ση» που του ασκού­σε η ΝΔ. Κά­λε­σε για πα­ρά­δειγ­μα τον Κυρ. Μη­τσο­τά­κη να κο­στο­λο­γή­σει τα μέτρα που εξήγ­γει­λε, αφού «δεν συ­νά­δει με την κα­τα­σκευα­σμέ­νη ει­κό­να του “τε­χνο­κρά­τη” πο­λι­τι­κού η πα­ρα­πο­μπή της κο­στο­λό­γη­σης στο μέλ­λον».

Κατά τ’ άλλα, ο Αλ. Τσί­πρας πρό­βλε­ψε ότι σύ­ντο­μα ο Κυρ. Μη­τσο­τά­κης θα βρε­θεί σε αδιέ­ξο­δο και θα ζη­τή­σει πρό­ω­ρες εκλο­γές, ενώ δεν ανοί­γει τα χαρ­τιά του για τον Πρό­ε­δρο της Δη­μο­κρα­τί­ας, αν και υπε­ρα­σπί­ζε­ται τον Πρ. Παυ­λό­που­λο, χα­ρα­κτη­ρί­ζο­ντάς τον «καλό πρό­ε­δρο».

Στο Κόμο για ανα­νέ­ω­ση του «χρί­σμα­τος»

Σε άλλη συ­νέ­ντευ­ξή του στο CNBC, ο Αλ. Τσί­πρας επα­να­λαμ­βά­νει την προ­τρο­πή προς τον Κυρ. Μη­τσο­τά­κη «να αξιο­ποι­ή­σει όλα όσα κά­να­με τα τε­λευ­ταία τεσ­σε­ρι­σή­μι­σι χρό­νια. Κα­τα­φέ­ρα­με να επι­στρέ­ψου­με στην ανά­πτυ­ξη, να βά­λου­με πάλι την οι­κο­νο­μία σε ράγες».

Η συ­νέ­ντευ­ξη στο αμε­ρι­κα­νι­κό δί­κτυο δό­θη­κε στο πε­ρι­θώ­ριο των ερ­γα­σιών του Φό­ρουμ «Αμπρο­σέ­τι» στη λίμνη Κόμο της Ιτα­λί­ας, όπου μί­λη­σε ως κα­λε­σμέ­νος ο Αλ. Τσί­πρας, συμ­με­τέ­χο­ντας σε πάνελ μαζί με τρεις πρώην πρω­θυ­πουρ­γούς της Ιτα­λί­ας (Πρό­ντι, Λέτα, Μόντι), τον υπουρ­γό Οι­κο­νο­μι­κών της Γαλ­λί­ας, Λε Μερ, και τον αρ­χη­γό του ακρο­δε­ξιού κόμ­μα­τος της Ολ­λαν­δί­ας, Β. Wilders. Μά­λι­στα, στη συ­νέ­ντευ­ξή του υπεν­θυ­μί­ζει ότι πριν πέντε χρό­νια, όταν είχε ξα­να­βρε­θεί στο συ­γκε­κρι­μέ­νο φό­ρουμ, τον αντι­με­τώ­πι­ζαν ως απει­λή για την ΕΕ, ενώ σή­με­ρα έχει απο­δεί­ξει ότι κάθε άλλο παρά τέ­τοια εν­σαρ­κώ­νουν ο ίδιος και το κόμμα του.

✔️  Στο πε­ρι­θώ­ριο του φό­ρουμ ο Αλ. Τσί­πρας είχε συ­νά­ντη­ση με την πρώην υπουρ­γό Εξω­τε­ρι­κών των ΗΠΑ, Χί­λα­ρι Κλί­ντον. Κατά τη διάρ­κεια της συ­νά­ντη­σής τους, συ­ζή­τη­σαν για τις εξε­λί­ξεις στις ευ­ρω­α­με­ρι­κα­νι­κές σχέ­σεις και ει­σέ­πρα­ξε τα εύ­ση­μά της «για την έξοδο της Ελ­λά­δας από την κρίση, την ενί­σχυ­ση των ελ­λη­νο­α­με­ρι­κα­νι­κών σχέ­σε­ων και τη συ­νο­λι­κή ανα­βάθ­μι­ση της γε­ω­πο­λι­τι­κής θέσης της Ελ­λά­δας».

Διαβάστε περισσότερα

Δεύτερη ευκαιρία στη μάθηση- Νέες ευκαιρίες στη ζωή - Σχολεία Δεύτερης Ευκαιρίας

Ενημερώνουμε τους πολίτες ότι τα Σχολεία Δεύτερης Ευκαιρίας υπάγονται στο Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων και ότι σύμφωνα με τον νόμο 2525/97 (ΦΕΚ 188/Α/23-9-1997) απονέμουν απολυτήριο τίτλο ισότιμο με του τυπικού Γυμνασίου.

Στόχος των Σ.Δ.Ε. είναι η επανασύνδεση των εκπαιδευομένων με τα συστήματα εκπαίδευσης και κατάρτισης, η διαμόρφωση θετικής στάσης προς τη μάθηση, η απόκτηση βασικών γνώσεων και δεξιοτήτων, η ενίσχυση της προσωπικότητας, η πρόσβαση στην αγορά εργασίας και η καταπολέμηση του κοινωνικού αποκλεισμού.

Η συνολική διάρκεια του προγράμματος σπουδών είναι δύο (2) εκπαιδευτικά έτη. Το εβδομαδιαίο πρόγραμμα είναι 25ωρo και τα μαθήματα γίνονται απογευματινές ώρες, από Δευτέρα έως Παρασκευή. Τα μαθήματα που διδάσκονται είναι:

• Ελληνική Γλώσσα
• Μαθηματικά
• Αγγλική Γλώσσα
• Πληροφορική
• Κοινωνική Εκπαίδευση
• Περιβαλλοντική Εκπαίδευση
• Φυσικές Επιστήμες
• Πολιτισμική – Αισθητική αγωγή

Οι πολίτες στο ΣΔΕ αποκτούν απολυτήριο μέσα σε δύο μόλις χρόνια, εντελώς δωρεάν, χωρίς βιβλία και εξετάσεις, με μαθήματα προσαρμοσμένα στις ανάγκες των εκπαιδευομένων.

Οι εγγραφές πραγματοποιούνται απογευματινές ώρες, καθημερινά όλο τον Σεπτέμβριο.

Η Διευθύντρια

Αγγελική Α. Γριβοπούλου

Σχολικό συγκρότημα ΕΠΑΛ-ΕΚ-ΔΙΕΚ Μεσολογγίου

Τέρμα Σπ. Τρικούπη, 302 00 Μεσολόγγι,

Τηλέφωνο: 2631028176

email: sdemesol@sch.gr

Ιστοσελίδα: sde-mesol.ait.sch.gr

Facebook: sdemesol

Διαβάστε περισσότερα

Έναρξη Κοινωνικού Φροντιστηρίου από το Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Ι.Π. Μεσολογγίου.

Η Διοίκηση του Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου Ι.Π. Μεσολογγίου ενόψει της νέας σχολικής χρονιάς ανακοινώνει την έναρξη του 5^ου Κοινωνικού Φροντιστηρίου.

           

Στα πλαίσια αυτά καλούμε όσους εκπαιδευτικούς Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, ενεργούς και μη, επιθυμούν να προσφέρουν το εθελοντικό τους έργο, να υποβάλλουν την αίτησή τους στη γραμματεία του Εργατικού Κέντρου καθημερινά από  9 Σεπτεμβρίου 2019 μέχρι 18 Σεπτεμβρίου 2019, κατά τις ώρες 9:00 μέχρι 13:00.

Τ

ηλέφωνο επικοινωνίας: 2631022281.                           

Καλή Σχολική Χρονιά σε όλους!

ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ <ergatiko.kentro.mes@gmail.com>

       

Διαβάστε περισσότερα