Θυµώνετε µε το παραµικρό… Περνάτε τα όριά σας, εκρήγνυστε και µετά βυθίζεστε στις ενοχές. Γιατί δεν µπορείτε να ελέγξετε τον εαυτό σας; Ο θυµός είναι ένα πανανθρώπινο, οικουµενικό συναίσθηµα, το οποίο απαντά σε ερεθίσµατα που απειλούν το αίσθηµα «δικαίου» µέσα µας, καθώς και την αυτοαξία µας.
Το να νιώθεις π.χ. προσβεβληµένος, υποτιµηµένος, καταπατηµένος ως προς τα δικαιώµατά σου, µπορεί εύκολα να σε εκνευρίσει στιγµιαία, ακόµη και να σε οδηγήσει σε µία έκρηξη οργής και επιθετικότητας, όπου ο έλεγχος του εαυτού χάνεται πλήρως και το άτοµο εισχωρεί σε µία ψυχολογία (αυτο)καταστροφική. Η ταχύπνοια, η ταχυκαρδία, η αύξηση της πίεσης του αίµατος, της αδρεναλίνης και της νοραδρεναλίνης είναι συνοδευτικές στον θυµό και επιβαρυντικές για τον οργανισµό.
Όταν ο θυµός στρέφεται προς τον άλλον, µπορεί να εκφραστεί µε λεκτική, µη λεκτική ή σωµατική επιθετικότητα, ενώ όταν στρέφεται ενάντια στον εαυτό µας, τότε συνδέεται µε καταχρήσεις, αυτοτραυµατισµούς, ενοχές, ακόµη και κατάθλιψη.
Η χρόνια συσσώρευση του θυµού οδηγεί σε µία κατάσταση χρόνιας και ήπιας «επιθετικής ετοιµότητας», η οποία καθιστά τον άνθρωπο παθητικο-επιθετικό και «ανειλικρινή» ώς προς τις συναισθηµατικές του ανάγκες.
Το ερώτημα είναι πως µπορείτε να διαχειριστείτε τον θυµό σας εποικοδοµητικά. Αν είναι κανείς άτοµο µε χαµηλές ανοχές, η βασική του παγίδα είναι η ετοιµότητά του σε καταστάσεις που το απειλούν (π.χ. σε ανθρώπους που το αγνοούν), η οποία µεταµορφώνει αυτόµατα τον θυµό σε µοναδική συναισθηµατική του έκφραση.
Οµως, όσο πιο πολύ θυµώνει κανείς, τόσο λιγότερο αντικειµενικός γίνεται, µε αποτέλεσµα να πνίγεται σε χρόνια αισθήµατα αδικίας και αδυναµίας, που µε τη σειρά τους χτίζουν τις εύφορες συνθήκες για να ξανανιώσει έτσι µέσα από όλο και πιο ασήµαντα καθηµερινά γεγονότα.
Ο βασικός διαχωρισµός που πρέπει να κάνετε, είναι ανάµεσα στο ερέθισµα που σας προκαλεί τον θυµό και στις ψυχοσυναισθηµατικές σας αντιδράσεις σε αυτό. Συνήθως, υπάρχει µία λογική αναντιστοιχία.
Η καθηµερινή αυτοπαρατήρηση αναφορικά µε τη συχνότητα του θυµού σε µία τυπική µέρα, η καταγραφή των καταστάσεων που τον πυροδοτούν και οι επιπτώσεις του, θα σας φέρουν σε επαφή µε τον τρόπο µε τον οποίο λειτουργείτε και θα σας δώσουν αρχικά µια νοητική αίσθηση αυτοελέγχου.
Σε γενικές γραµµές, είναι υγιέστερο ψυχολογικά να εκφράζει κανείς τα συναισθήµατά του από το να τα καταπιέζει, αρκεί η έκφραση αυτή να µην είναι χωρίς οριοθέτηση. Σε κάθε περίπτωση, αν δυσκολεύεστε να δώσετε λύση σε έναν θυµό που νιώθετε να σας πνίγει, προτείνεται µία σειρά συνεδριών ψυχοθεραπείας σε συνεργασία µε ψυχολόγο.
Μυρσίνη Κωστοπούλου, ψυχολόγος-ψυχοθεραπεύτρια
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου