Σύμφωνα με μελέτες, η διαδικασία του ψέματος «κοστίζει» περισσότερο στον εγκέφαλο αφού απαιτεί επιπλέον γνωσιακό έλεγχο και χρόνο, με τα εγκεφαλογραφήματα να δείχνουν σημαντικά εντονότερη δραστηριότητα, ιδιαίτερα στον προμετωπιαίο λοβό. Ο Bruno Verschuere και οι συνάδελφοί του από το πανεπιστήμιο του Ghent αποφάσισαν να διερευνήσουν αν μπορεί να αλλάξει η προδιάθεσή μας για αλήθεια.
Στην έρευνά τους, ζήτησαν από τρεις ομάδες φοιτητών να δώσουν γραπτή αναφορά με τις καθημερινές δραστηριότητές τους και στη συνέχεια να απαντήσουν άλλοτε με ειλικρίνεια και άλλοτε όχι σχετικά με αυτές. Στο ερωτηματολόγιο που διαμόρφωσαν, ενσωμάτωσαν και κάποιες συμπληρωματικές ερωτήσεις, στις οποίες η πρώτη ομάδα έπρεπε να λέει πάντα την αλήθεια, η δεύτερη πάντα ψέματα και η τρίτη να απαντά στις μισές με ειλικρίνεια και στις άλλες μισές ψευδώς.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι κατ’ επανάληψη ψεύτες σύντομα έγιναν καλύτεροι από τους υπόλοιπους στην ανειλικρίνεια και η φυσιολογική διαφορά στους χρόνους αντίδρασης μεταξύ αλήθειας και ψέματος εξαφανίστηκε.
«Στους ανθρώπους που λένε συχνά ψέματα στην πραγματική ζωή (όπως οι παθολογικοί ψεύτες), η κυρίαρχη ειλικρινής αντίδραση μπορεί να μην είναι τόσο ισχυρή όσο θεωρούμε», εξηγεί ο Ewout Meijer από το πανεπιστήμιο του Μαάστριχ. Αυτό σημαίνει ότι οι ανιχνευτές ψεύδους ενδέχεται να μην είναι πάντα αποτελεσματικοί. «Τα ευρήματα υποδεικνύουν ότι ο εμπλουτισμός των τεστ ανίχνευσης ψεύδους με απλές ερωτήσεις σχεδιασμένες ώστε να εκμαιεύουν ειλικρινείς απαντήσεις, θα ενδυναμώσει την τάση του εγκεφάλου για αλήθεια, καθιστώντας δυσκολότερο για κάποιον να πει ψέματα. Κάτι τέτοιο θα αυξήσει τον βαθμό ακριβείας αυτών των τεστ», καταλήγει.
Πηγή: New Scientist
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου