49 χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από την εκτέλεση του Τσε Γκεβάρα,
στις 8 Οκτωβρίου 1967, στη Βολιβία. Σαν σήμερα «έφυγε» ο πιο θαυμαστός,
ο πιο αγαπητός επαναστάτης, πολεμώντας για τις ιδέες του μέχρι την
τελευταία του αναπνοή.
Μία ζωή γεμάτη προκλήσεις, μία
προσωπικότητα που όμοιά της δεν υπάρχει, ένας συνεχής αγώνας για το
δίκιο, την ελευθερία, τον άνθρωπο. Ο καλύτερος τρόπος για να ξεκινήσει
το κείμενο αυτό είναι τα δικά του λόγια:
«Ήρθατε να με σκοτώσετε. Ρίξε, δειλέ, έναν άντρα θα σκοτώσεις», είπε ο Τσε στον εκτελεστή του που δεν είχε καν το θάρρος να τον κοιτάξει στα μάτια. Ναι, σκότωσε έναν άντρα. Ένα άντρα που έμελλε να γίνει το παγκόσμιο σύμβολο της επανάστασης γιατί οι ιδέες του δεν πέθαναν αντίθετα εμπνέουν μέχρι και σήμερα.
Πιο σωστά το είπε ο Φιντέλ Κάστρο στον επικήδειο: «Οι άνθρωποι έχουν μία σχετική αξία στην Ιστορία. Η ιδέα ότι δεν ηττάται η υπόθεση όταν πεθαίνουν οι άνθρωποι, και ότι η ακατάσχετη πορεία της Ιστορίας δεν σταματά ούτε θα σταματήσει με το χαμό των αρχηγών».
Ο ασθματικός γιατρός από την Αργεντινή έγινε σύμβολο της επανάστασης στην Κούβα.
Μπήκε νικητής στην Αβάνα, μαζί με τους συντρόφους του έπειτα από
σκληρές μάχες και δύσκολες δοκιμασίες λόγω της ασθένειάς του. Οι
υψηλόβαθμες θέσεις που κατείχε στην Κούβα και η αγάπη του κόσμου δεν τον
άλλαξαν. Και αυτός είναι άλλος ένας λόγος που ο Τσε αξίζει τον θαυμασμό
μας. Ήταν υπουργός αλλά πήγαινε στο υπουργείο με τα πόδια, όχι με
αυτοκίνητο. Αρνήθηκε κάθε άνεση που του παρείχε η θέση του και μετά την
καθημερινή δουλειά πήγαινε στα χωράφια και μάζευε ζαχαροκάλαμο. Αρνήθηκε
μία στρωμένη και άνετη ζωή και όταν είδε ότι η Κούβα είναι ελεύθερη,
αναζήτησε άλλες περιπέτειες, με στόχο να διαδώσει σε όλη τη γη το μήνυμα
της ελευθερίας και να πολεμήσει κατά της αδικίας.
«Δεν είμαι απελευθερωτής (libertador). Δεν υπάρχουν libertadores. Οι ίδιοι οι άνθρωποι απελευθερώθηκαν μόνοι τους», έλεγε ο Τσε.
Όμως ο ίδιος ήταν πηγή έμπνευσης για πολλούς ανθρώπους. Δεν το έβαλε κάτω, δεν αρκέστηκε σε αυτά που κέρδισε με τους αγώνες του, δεν ηρέμησε. Ήθελε να βοηθήσει όσο περισσότερο μπορούσε. Το άσθμα του δεν τον εμπόδισε να ζήσει πάλι στα βουνά.
Λίγο πριν την εκτέλεσή του είχε στείλει ένα γράμμα στα παιδιά του τα οποία παρέμειναν στην Κούβα:
«Αγαπημένα μου Ιλδίτα, Αλεϊδίτα, Καμίλο, Σέλια και Ερνέστο,
Αν μια μέρα χρειαστεί να διαβάσετε τούτο το γράμμα, θα πει πως πια δεν είμαι ανάμεσά σας. Σχεδόν δεν θα με θυμάστε πια και τα πιο μικρά θα μ' έχουν ξεχάσει.
Ο πατέρας σας ήταν ένας άνθρωπος που έπραττε όπως σκεφτόταν, και που σίγουρα ήταν πιστός στις πεποιθήσεις του.
Να μελετάτε πολύ, για να μπορέσετε να κυριαρχήσετε στην τεχνική, που θα σας επιτρέψει να κυριαρχήσετε στη φύση. Να 'στε κυρίως ικανά να αισθάνεστε, όσο πιο βαθιά μπορείτε, κάθε αδικία που γίνεται απέναντι σ' οποιονδήποτε, σ' οποιαδήποτε χώρα του κόσμου. Πάντα, παιδιά μου, θα ελπίζω να σας ξαναδώ.
Ένα μεγάλο και δυνατό φιλί απ' τον Μπαμπά».
Τι σημασία έχει αν μας βρει ο θάνατος; Σημασία έχει ότι η κραυγή μας θα ακουστεί και ένα άλλο χέρι θα βρεθεί για να πάρει το όπλο μας, και άλλοι άνθρωποι θα ξεσηκωθούν για να πιάσουν το τραγούδι, για να ακουστεί η καινούργια κραυγή του πολέμου και της νίκης.Μάριο Τεράν. Αυτό είναι το όνομα του εκτελεστή του Τσε Γκεβάρα. Αρχικά δίστασε αλλά τελικά τον πυροβόλησε πισώπλατα ρίχνοντάς του δύο σφαίρες στον σβέρκο. Ο Τσε ήταν αιχμάλωτος στο χωριό Λα Ιγκέρα της Βολιβίας.
«Ήρθατε να με σκοτώσετε. Ρίξε, δειλέ, έναν άντρα θα σκοτώσεις», είπε ο Τσε στον εκτελεστή του που δεν είχε καν το θάρρος να τον κοιτάξει στα μάτια. Ναι, σκότωσε έναν άντρα. Ένα άντρα που έμελλε να γίνει το παγκόσμιο σύμβολο της επανάστασης γιατί οι ιδέες του δεν πέθαναν αντίθετα εμπνέουν μέχρι και σήμερα.
Πιο σωστά το είπε ο Φιντέλ Κάστρο στον επικήδειο: «Οι άνθρωποι έχουν μία σχετική αξία στην Ιστορία. Η ιδέα ότι δεν ηττάται η υπόθεση όταν πεθαίνουν οι άνθρωποι, και ότι η ακατάσχετη πορεία της Ιστορίας δεν σταματά ούτε θα σταματήσει με το χαμό των αρχηγών».
«Δεν είμαι απελευθερωτής (libertador). Δεν υπάρχουν libertadores. Οι ίδιοι οι άνθρωποι απελευθερώθηκαν μόνοι τους», έλεγε ο Τσε.
Όμως ο ίδιος ήταν πηγή έμπνευσης για πολλούς ανθρώπους. Δεν το έβαλε κάτω, δεν αρκέστηκε σε αυτά που κέρδισε με τους αγώνες του, δεν ηρέμησε. Ήθελε να βοηθήσει όσο περισσότερο μπορούσε. Το άσθμα του δεν τον εμπόδισε να ζήσει πάλι στα βουνά.
Λίγο πριν την εκτέλεσή του είχε στείλει ένα γράμμα στα παιδιά του τα οποία παρέμειναν στην Κούβα:
«Αγαπημένα μου Ιλδίτα, Αλεϊδίτα, Καμίλο, Σέλια και Ερνέστο,
Αν μια μέρα χρειαστεί να διαβάσετε τούτο το γράμμα, θα πει πως πια δεν είμαι ανάμεσά σας. Σχεδόν δεν θα με θυμάστε πια και τα πιο μικρά θα μ' έχουν ξεχάσει.
Ο πατέρας σας ήταν ένας άνθρωπος που έπραττε όπως σκεφτόταν, και που σίγουρα ήταν πιστός στις πεποιθήσεις του.
Να μελετάτε πολύ, για να μπορέσετε να κυριαρχήσετε στην τεχνική, που θα σας επιτρέψει να κυριαρχήσετε στη φύση. Να 'στε κυρίως ικανά να αισθάνεστε, όσο πιο βαθιά μπορείτε, κάθε αδικία που γίνεται απέναντι σ' οποιονδήποτε, σ' οποιαδήποτε χώρα του κόσμου. Πάντα, παιδιά μου, θα ελπίζω να σας ξαναδώ.
Ένα μεγάλο και δυνατό φιλί απ' τον Μπαμπά».
Τι ήταν αυτό που έκανε τον κομαντάντε Τσε Γκεβάρα σύμβολο; Το
πάθος του; Ο αγώνας του; Η οργή του για την αδικία, την καταπίεση, τον
φασισμό, τον ιμπεριαλισμό; Η αγάπη του για τον συνάνθρωπό του; Η δύναμη
να λέει τα πράγματα με το όνομά τους ακόμα και μπροστά στους
«ισχυρότερους» εχθρούς του; Ή μήπως αυτό το διαπεραστικό και έντονο
βλέμμα που κοιτάζει μακριά και ονειρεύεται ένα καλύτερο μέλλον για
όλους;
Γιατί ο Τσε «συνεχίζει να ζει»; Γιατί τον Τσε δεν τον σκότωσαν. Ο
άνθρωπος πεθαίνει μόνο όταν πεθάνουν οι ιδέες του. Αυτό είναι που κρατά
τον κομαντάντε ακόμα «ζωντανό». Όλα όσα πίστευε, όλα όσα έλεγε
παραμένουν τραγικά επίκαιρα και ζωντανά, 49χρόνια μετά. Και ας
αποτελέσει έμπνευση για όλους ένας άνδρας που δεν φοβόταν, που έκανε
αυτό που σκεφτόταν και παρέμεινε μέχρι το τέλος πιστός στις πεποιθήσεις
του.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου