Κύριε Τσίπρα, το διεθνές δίκαιο δεν είναι «α λα καρτ»

Με αφορμή τη δήλωση Ερντογάν για τη Συνθήκη της Λωζάνης

 ΔΑΝΗΣ ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ 

H δήλωση του προέδρου της Τουρκίας, Ταγίπ Ερντογάν (1), για τη Συνθήκη της Λωζάνης, δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Ο Ερντογάν μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου έχει αναπτύξει μια έντονη ρητορική κατά του «κεμαλικού κράτους». Ακρογωνιαίος λίθος του «κεμαλικού κράτους», που προέκυψε από τη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ήταν η Συνθήκη της Λωζάνης, η οποία υπεγράφη στις 24 Ιουλίου 1923.

Η αμφισβήτηση της Συνθήκης από τον Τούρκο πρόεδρο, προκάλεσε αμηχανία και κάποια νευρικότητα στην ελληνική κυβέρνηση. Μετά την αρχική απάντηση, μέσω κύκλων του υπουργείου Εξωτερικών (2), ακολούθησε δήλωση του πρωθυπουργού, μετά τη συνεδρίαση του ΚΥΣΕΑ (3).

Ο πρωθυπουργός επικαλείται στη δήλωση του το διεθνές δίκαιο, στο οποίο εδράζονται τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας. Σωστά.

Όμως, το διεθνές δίκαιο δεν είναι μια επιλογή «α λα καρτ», δηλαδή να το επικαλούμαστε όταν απειλούνται, ή αμφισβητούνται, τα κυριαρχικά μας δικαιώματα και να το αγνοούμε όταν πρόκειται για τα κυριαρχικά δικαιώματα άλλων.

Δεν μπορείς από τη μία να δηλώνεις πρόθυμος σύμμαχος σε όλες τις παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου (Γιουγκοσλαβία, Αφγανιστάν, Ιράκ, Συρία, κ.ά.) και από την άλλη να ζητάς το σεβασμό του διεθνούς δικαίου όταν αμφισβητούνται τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας.

Δεν μπορείς να τραγουδάς, πιασμένος χέρι- χέρι με τους ΝΑΤΟικούς εταίρους, το «We are the world», να υπόσχεσαι στις ΗΠΑ νέες βάσεις στα ελληνικά νησιά, να συμμετέχεις σε όλες τις επεμβάσεις του ΝΑΤΟ, κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου, και να διαμαρτύρεσαι όταν ένα άλλο κράτος (εταίρος και αυτό της ΝΑΤΟικής συμμορίας) αμφισβητεί το διεθνές δίκαιο, αμφισβητώντας την κυριαρχία στα νησιά του Αιγαίου.

Η μόνη γραμμή υπεράσπισης της εθνικής κυριαρχίας και ακεραιότητας της χώρας, επιτάσσει την συνεπή και χωρίς εξαιρέσεις υπεράσπιση του διεθνούς δικαίου, των διεθνών συνθηκών και των συνόρων που προέκυψαν απ΄ αυτές. Επιτάσσει ακόμη την έξοδο της χώρας από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και τα σχέδια τους, και την ανάπτυξη μιας σταθερής πολιτικής ειρήνης και φιλίας με τους γειτονικούς λαούς.

(1) «Το 1920 μας έδειξαν τη Συνθήκη των Σεβρών για να μας πείσουν το 1923 για τη Συνθήκη της Λωζάνης. Και κάποιοι προσπάθησαν να μας το παρουσιάσουν αυτό ως νίκη.

» Με τη Συνθήκη της Λωζάνης δώσαμε στους Έλληνες τα νησιά, που αν φωνάξεις από τις ακτές του Αιγαίου, θα ακουστείς απέναντι. Είναι αυτό νίκη;

» Όσοι έκατσαν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων στη Λωζάνη, δεν εκμεταλλεύτηκαν τη συνθήκη αυτή. Και επειδή αυτοί δεν την εκμεταλλεύτηκαν, δυσκολευόμαστε σήμερα εμείς».

(2) «Η Συνθήκη της Λωζάνης και όλο το Διεθνές Δίκαιο είναι όντως μία πραγματικότητα στον πολιτισμένο κόσμο την οποία κανείς, ούτε η Άγκυρα, μπορεί να αγνοήσει και όλοι οφείλουν να σέβονται. Όσο οδυνηρό και αν τους φαίνεται αυτό».

(3) «Η αμφισβήτηση της Συνθήκης της Λωζάνης που ρύθμισε ξεκάθαρα και οριστικά τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, το καθεστώς του Αιγαίου και των νησιών του, είναι επικίνδυνη τόσο για τις σχέσεις των δύο χωρών μας όσο και για την ευρύτερη περιοχή.

Ανεξάρτητα από τις πραγματικές αιτίες που προκαλούν παρόμοιες δηλώσεις αμφισβήτησης της διεθνούς νομιμότητας, η Ελλάδα δεν πρόκειται να ακολουθήσει αυτόν τον δρόμο.

Θα συνεχίσουμε να ενισχύουμε με συνέπεια και αποφασιστικότητα τον ρόλο της Ελλάδας, ως πυλώνα ειρήνης και σταθερότητας σε μία εύθραυστη περιοχή.

Ως χώρας που υπερασπίζεται σταθερά τα κυριαρχικά της δικαιώματα επί τη βάσει του διεθνούς δικαίου.»

Posted in: πολιτική