Του Γιώργου Καισάριου http://www.capital.gr/
Έχω μπερδευτεί αγαπητέ αναγνώστη. Όλοι ξαφνικά μιλούν για την μείωση του “μη μισθολογικού κόστους”. Τι ακριβώς εννοούν δεν έχω καταλάβει.
Να ξεκαθαρίσουμε ένα πράγμα. Το μισθολογικό κόστος είναι το συνολικό κόστος από την πλευρά του εργοδότη. Με λίγα λόγια, αυτά που βλέπει (εισπράττει καθαρά) ο εργαζόμενος, καθώς και αυτό που δεν εισπράττει και ούτε βλέπει. Άσχετα του πως καταλογίζονται οι κρατήσεις, ο εργοδότης είναι αυτός που πληρώνει το σύνολο των κρατήσεων του εργαζόμενου.
Ένας άλλος τρόπος να το δούμε αυτό είναι ως εξής. Ο μισθός του μέσου εργαζόμενου δεν είναι αυτό που παίρνει καθαρά στο χέρι, αλλά το συνολικό ποσό που κοστίζει στον εργοδότη του.
Ή με άλλα λόγια, ο μισθολογικό κόστος είναι το συνολικό κόστος που πληρώνει ένας εργοδότης.
Τόσο στην Ελλάδα όσο και σε άλλες χώρες, οι πολιτικοί έχουν μπερδέψει τους εργαζόμενους, λέγοντας τους ότι ο εργαζόμενος θα πληρώσει ένα ποσοστό για τις συνταξιοδοτικές του εισφορές και ο εργοδότης πληρώνει ένα άλλο ποσοστό.
Αυτό όμως είναι άπατη. Άσχετα του πως καταλογίζονται οι κρατήσεις λογιστικά, αυτό που έχει σημασία είναι ότι το σύνολο του κόστους θα πρέπει να το πληρώσει ο εργοδότης.
Στην πραγματικότητα δηλαδή, ένας εργαζόμενος που παίρνει καθαρά 1.000 ευρώ τον μήνα, δεν παίρνει πραγματικά 1.000 ευρώ. Δεν παίρνει καν το λεγόμενο μεικτό. Στην πραγματικότητα παίρνει σχεδόν 2.000 ή και παραπάνω.
Αντί δηλαδή κάποιος να λέει παίρνω 1.000 ευρώ τον μήνα, θα έπρεπε να λέει παίρνω 2.000 ευρώ, αλλά μετά από τις κρατήσεις μου μένουν 1.000. Και επειδή αυτά τα 2.000 ευρώ είναι αυτά που κοστίζει αυτός ο εργαζόμενος στον εργοδότη του, αυτό είναι και το μισθολογικό κόστος.
Πριν μερικά χρόνια ζήτησα από έναν φίλο μου, να ζητήσει τον λογιστή του να μου αναλύσει ακριβώς πόσο είναι το κόστος του κάθε εργαζόμενου που είχε στην εταιρεία.
Παρακαλώ διαβάστε "Πόσος είναι ο πραγματικός μισθός του μέσου εργαζόμενου". Σημειώστε παρακαλώ ότι τα στοιχεία δεν συμπεριλαμβάνουν τον 13ο και 14ο μισθό.
Το αποτέλεσμα της έρευνας (μπορεί σήμερα να είναι διαφορετικά τα νούμερα) είναι ότι για να πάρει ένας εργαζόμενος 1.078 ευρώ καθαρά, το πραγματικό κόστος από την πλευρά του εργοδότη (σε μηνιαία βάση χωρίς extra) ήταν 1.991 ευρώ.
Που θέλω να καταλήξω;
Αν θέλουμε να μειώσουμε τον κόστος από την πλευρά του εργοδότη, τότε θα πρέπει να σταματήσουμε να λέμε ψέματα στους εαυτούς μας. Αυτά που πρέπει να μειωθούν είναι οι κρατήσεις και κυρίως οι εισφορές, που είναι ίσως οι μεγαλύτερες στον δυτικό κόσμο.
Μειώνοντας τις εισφορές, μπορεί να μειωθεί το μισθολογικό κόστος από την πλευρά του εργοδότη, χωρίς να μειωθούν οι καθαρές αποδοχές του μέσου εργαζόμενου.
Ή μπορεί να γίνει και το εξής. Κρατώντας το συνολικό κόστος από την πλευρά του εργοδότη σταθερό, αλλά μειώνοντας τις εισφορές, οι εργαζόμενοι σε αυτή τη χώρα μπορούν να πάρουν μια γενναιόδωρη αύξηση, χωρίς ουσιαστικά να αυξηθεί το κόστος για κανέναν.
Βέβαια θα πρέπει να μειωθούν οι εισφορές, αλλά αυτό είναι μια άλλη συζήτηση για μια διαφορετική μέρα. Και επειδή δεν με πληρώνει κανένας να γίνω κακός με κανέναν, θα περιοριστώ να πω ότι κάποτε σε αυτή τη χώρα θα πρέπει να γίνει μια σοβαρή συζήτηση για το ασφαλιστικό, και κατά πόσο ορισμένοι δικαιούνται να παίρνουν τις παχουλές συντάξεις που παίρνουν, ενώ ορισμένοι άλλοι να ζουν με 500 ευρώ τον μήνα.
Η κατάληξη είναι ότι το μισθολογικό κόστος είναι το συνολικό κόστος από την πλευρά του εργοδότη. Δεν υπάρχει “μη μισθολογικό κόστος” που μπορεί να μειωθεί. Αυτό το λεγόμενο “μη μισθολογικό κόστος” δεν είναι άλλο από τις εισφορές.
Και ναι μεν σωστά ακούγεται αυτές τις μέρες ότι θα πρέπει να μειωθεί το συνολικό εργοδοτικό κόστος, αλλά ας τα πούμε τα πράγματα με το όνομα τους. Αυτό που όλοι εννοούν όλοι φοβούνται να ξεστομίσουν, είναι ότι θα πρέπει να μειωθούν οι εισφορές.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου