Ως αθηροσκλήρυνση ονομάζουμε την ανάπτυξη πλακών στον εσωτερικό χιτώνα του τοιχώματος των αγγείων μας προκαλώντας στένωση του αυλού τους και υποαιμάτωση των οργάνων που τροφοδοτούνται από αυτά τα αγγεία. Οι αθηρωματικές πλάκες αποτελούνται κυρίως από λιποπρωτείνες αλλά και από διάφορα κύτταρα (λευκά αιμοσφαίρια και μακροφάγα) και ασβέστιο και συνήθως εντοπίζονται στις:-στεφανιαίες αρτηρίες της καρδιάς, προκαλώντας στηθάγχη και εμφράγματα.
-στις αρτηρίες του εγκεφάλου, προκαλώντας αγγειακά εγκεφαλικά επεισόδια.
-στις περιφερικές αρτηρίες των άκρων, προκαλώντας διαλείπουσα χωλότητα ή γάγγραινα.
-στις αρτηρίες των σπλάχνων, όπως των νεφρών προκαλώντας αρτηριακή υπέρταση.
Οι διαταραχές των λιποπρωτεινών αποτελούν τον πιο αναγνωρισμένο και κατανοητό παράγοντα κινδύνου για την ανάπτυξη αθηροσκλήρυνσης. Να σημειωθεί ότι η πιο επικίνδυνη για τα αγγεία μας είναι η κακή χοληστερόλη (LDL) γι αυτό και η τιμή της αποτελεί το κριτήριο για το αν θα λάβουμε θεραπεία ή όχι , εκτός απο τις περιπτώσες σημαντικής αύξησης των τριγλυκεριδίων οπότε αυτά τότε θα αποτελέσουν πρώτο στόχο για θεραπεία.
Πότε τη μετράμε για πρώτη φορά ως ενήλικες και ποιές είναι οι φυσιολογικές τιμές
Για πρώτη φορά σε ενήλικα πρέπει να τη μετράμε στην ηλικία των 20 ετών και, αν είναι φυσιολογική, έκτοτε ανά 5 χρόνια.
Η τιμή της χοληστερόλης που είναι φυσιολογική για τον καθένα μας καθορίζεται από πόσους παράγοντες κινδύνου έχουμε για αθηρο-σκλήρυνση. Οι παράγοντες αυτοί είναι:
1. Κάπνισμα
2. Αρτηριακή υπέρταση
3. Σακχαρώδης διαβήτης
4. Χαμηλή καλή χοληστερόλη (HDL), μικρότερη του 40 mg/dl
5. Οικογενειακό ιστορικό στεφανιαίας νόσου
α)για τις γυναίκες, συγγενής α’ βαθμού σε ηλικία <55 ετών και
β)για τους άνδρες, συγγενής α' βαθμού σε ηλικία<65 ετών.
Ηλικία: άνδρες μεγαλύτεροι ή ίσοι με την ηλικία των 45 ετών και οι γυναίκες των 55 ετών αντίστοιχα.
Έτσι,
-η παρουσία 0 έως 1 από τους ανώτερους παράγοντες κινδύνου θέτει ως στόχο την LDL<160 mg/dl.
-η παρουσία 2 ή περισσοτέρων από τους ανώτερους παράγοντες κινδύνου θέτει ως στόχο την LDL20% (υψηλός- (ισοδύναμος εναλλακτικά με την παρουσία σακχαρώδη διαβήτη ή στεφανιαίας νόσου) τότε ο στόχος είναι η LDL<100mg/dl.
Επόμενους στόχους μετά την LDL αποτελούν η non-HDL=ολική χοληστερόλη-LDL (ανώτατο όριο 30mg/dl πάνω από τις προαναφερθείσες τιμές της LDL αντίστοιχα), η HDL>40mg/dl, τα τριγλυκερίδια<150mg/dl και η ολική χοληστερόλη <200mg/dl.
Πώς θα βελτιώσουμε τη χοληστερόλη μας;
-Απαιτείται τροποποίηση του τρόπου ζωής και κυρίως της διατροφής ώστε να μην αισθανόμαστε ότι πιεζόμαστε να κάνουμε δίαιτα (την οποία δεν θα κρατήσουμε για πολύ) αλλά ότι τρώμε πιο υγιεινά και αυτό θα αποτελεί πλέον καθημερινή συνήθεια.
Το διαιτολογιό μας καλό θα είναι να περιλαμβάνει 1,5-2 λίτρα τουλάχιστον υγρά την ημέρα, μικρά-συχνά γεύματα (πρωινό, δεκατιανό, μεσημεριανό, απογευματινό σνακ και βραδυνό), περιορισμό των λιπαρών τροφών (βούτυρο, πλήρες γάλα και κίτρινα τυριά/φέτα, παγωτά/γλυκά, αλλαντικά και κρέας) και του αλκοόλ καθώς και αύξηση της κατανάλωσης φρούτων και λαχανικών. Προσοχή: ό,τι και να φάμε σηκωνόμαστε από το τραπέζι ελαφρά πεινασμένοι και όχι χορτάτοι. Αυτό είναι το πιο εύκολο μέσο να υποκαταστήσουμε το θερμιδομετρητή.
-Άσκηση.
-Ψυχολογική υποστήριξη, κυρίως στην ψυχαναγκαστική υπερφαγία.
Αν μετά από τα παραπάνω η κακή χοληστερόλη μας LDL είναι 30mg/dl πάνω από τα καθορισμένα για εμάς όρια, τότε ο γιατρός μας θα μας συμβουλεύσει να λάβουμε την κατάλληλη για εμάς φαρμακευτική υπολιπιδαιμική αγωγή την οποία και θα λαμβάνουμε έκτοτε εφ' όρου ζωής.
Της Αγγελικής Κασκαρά, Ειδικής Παθολόγου και επιστημονικού συνεργάτη του www.iator.gr .
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου