Ο Μπάμπης Παπαδόπουλος, μετά από την πορεία του με τις «Τρύπες», το συγκρότημα που σημάδεψε την ιστορία του ελληνικού ροκ, ακολούθησε σόλο πορεία που τον έφερε σε διαφορετικά και ενδιαφέροντα μουσικά μονοπάτια. Το album «Απ’ τη σπηλιά του Δράκου» με τις ορχηστρικές διασκευές μερικών από τα πιο γνωστά ρεμπέτικα της δεκαετίας του ’30 κυκλοφόρησε από την Puzzlemusik και συγκαταλέγεται ανάμεσα στα καλύτερα της περασμένης χρονιάς. Ο Έλληνας μουσικός, λίγο πριν ανέβει στη σκηνή του Bios την Πέμπτη 27 Ιανουαρίου, μίλησε στο click@Life για την τελευταία δουλειά του, καθώς και για τις απόψεις του για τη σημερινή κατάσταση στη μουσική και τη δισκογραφία.
Κατ’ αρχάς πείτε μας για τη «Σπηλιά του Δράκου», γιατί επιλέξατε τα ρεμπέτικα τραγούδια της δεκαετίας του ’30 και γιατί προτιμήσατε να τα διασκευάσετε με την απουσία στίχων; Πιστεύετε ότι ένα είδος όπως η ορχηστρική μουσική έχει απήχηση στη σημερινή εποχή;
Πιστεύω ότι τα τραγούδια αυτά έχουν μια δύναμη από μόνα τους, που πάντα έμενε ανεκμετάλλευτη. Επίσης, έχουν χιλιοτραγουδηθεί, οπότε ήθελα να κάνω κάτι διαφορετικό. Δεν φτιάχνω τη συγκεκριμένη μουσική με σκοπό την απήχηση στον κόσμο ούτε κοιτάω την εμπορικότητα.
Προέρχεστε από τον χώρο του ελληνικού ροκ. Πιστεύετε ότι το ρεμπέτικό έχει σχέση με το ροκ;
Όλα τα είδη έχουν σχέση μεταξύ τους. Αυτό που διαφέρει είναι οι συνθήκες. Αλλά όλες οι μουσικές είναι ίδιες στο ξεκίνημα τους. Και το ροκ ξεκίνησε από τα blues, την jazz, μουσικές που στην αρχή ήταν λίγο «περιθωριακές», δεν παίζονταν στα καλύτερα μέρη και το κοινό ήταν διαφορετικό από αυτό που είναι τώρα, όπως άλλωστε ξεκίνησε και το ρεμπέτικο.
 |
Μου αρέσει η διαδικασία του studio γιατί είναι η στιγμή της δημιουργίας, αλλά ο απώτερος στόχος είναι οι ζωντανές εμφανίσεις. Εκεί υπάρχει άμεση σχέση και αλληλεπίδραση με το κοινό και οι μουσικοί αισθάνονται διαφορετικά.
Τα τελευταία χρόνια το ελληνικό ροκ παρουσιάζει κάμψη και τη θέση του έχει πάρει το αγγλόφωνο που γνωρίζει άνθηση. Τι πιστεύετε ότι οδήγησε σε αυτή την κατεύθυνση;
Είναι πιστεύω θέμα ανάγκης του καθενός. Στην εποχή τη δική μου υπήρχε η ανάγκη να γράφουμε στα ελληνικά. Το αγγλόφωνο όμως κυριαρχούσε πάντα. Είναι μια γλώσσα εύκολη στον χειρισμό. Για να γράψεις ένα ροκ τραγούδι με ελληνικό στίχο χρειάζεται ένα χάρισμα. Ο Γιάννης (Αγγελάκας), ο Παύλος ο Παυλίδης με τα Ξύλινα Σπαθιά, το είχαν αυτό το χάρισμα.
Έχετε ξεχωρίσει κάποιο αγγλόφωνο σχήμα της εγχώριας σκηνής;
Δεν έχω ακούσει κάτι συγκεκριμένο που να έχω ξεχωρίσει. Τελευταία ακούω άλλα πράγματα, οπότε δεν έχω ακούσει κάτι που να μου κάνει «μπαμ». Τα νέα παιδιά είναι πιο προχωρημένα από εμάς και θέλουν να το παλεύουν. Και αυτό είναι το σημαντικό για να προχωρήσουν τα πράγματα.
Έχετε ζήσει την ελληνική ροκ σκηνή για πολλές δεκαετίες. Πώς βλέπετε την κατάσταση σήμερα στη μουσική και στη δισκογραφία; Πιστεύετε ότι υπάρχει μέλλον για το ελληνικό ροκ;
Κρίση υπήρχε πάντα στη δισκογραφία και στις πωλήσεις. Το θέμα είναι ότι τώρα η κρίση είναι πιο βαθιά, έχει επηρεάσει τον κόσμο, που σκέφτεται τι θα αγοράσει και τι όχι. Οι εταιρείες κυκλοφορούσαν σε τεράστιες ποσότητες τα πάντα. Είχαμε πήξει λίγο στη βλακεία. Φυσικά, το download έχει ένα μερίδιο στην κρίση, αλλά το θέμα δεν είναι κάποιος να γεμίζει τον σκληρό του δίσκο και να μην ακούει πραγματικά τη μουσική που κατεβάζει. Το ίδιο θα ήταν με το να αγόραζε cd από τα δισκοπωλεία αλλά να μη τα άκουγε ποτέ. Το θέμα δεν είναι να διακινηθεί η μουσική σαν «εμπόρευμα» αλλά ο ακροατής πραγματικά να ακούει αυτό που αγοράζει ή κατεβάζει.
Έχετε άλλες δραστηριότητες παράλληλα με τη μουσική; Τα μελλοντικά σας σχέδια ποια είναι;
Παράλληλα, είμαι στο ΤΕΙ Λαϊκής και Παραδοσιακής Μουσικής στην Άρτα όπου κάνω μαθήματα. Αυτή τη στιγμή είμαι στη διαδικασία που τελειώνουμε τις πρόβες για αυτό που θα παρουσιάσουμε στο Bios. Θέλω πολύ να παίξουμε ζωντανά.
Η τελευταία δουλεία του Μπαμπή με ένα δικό μας παιδί στο μπουζούκι
A song from Algiers
babis papadopoulos | Myspace Video
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου