Του Κ. Παπουλή
Οι δηλώσεις Σαμαρά από την Θεσσαλονίκη, δείχνουν ή έναν α-νόητο
πρωθυπουργό, ή έναν άνθρωπο που δεν ξέρει τι να πει για να δικαιολογήσει
το αδιέξοδο που έχει περιέλθει η χώρα. Μάλλον, ισχύει το δεύτερο. Εντός
του ευρώ και της συνθήκης του Μάαστριχτ, οι οικονομικές επιλογές είναι
περιορισμένες, ή καλύτερα ανύπαρκτες. Το
ζήτημα λοιπόν δεν είναι, αν η Ελλάδα θα ξεπεράσει την κρίση, αλλά πόσο
πιο άσκημη θα είναι η συνέχεια. Δυστυχώς όσο παραμένουμε στο ευρώ, το
πόσο πιο άσκημα, δεν εξαρτάται καν από εμάς, αλλά από τις αποφάσεις του
ευρωπαϊκού κέντρου, και κύρια της γερμανικής κυβέρνησης. Είμαστε στο
«έλεος» των γερμανών, που γενικά δεν δείχνουν, αλλά ως κλασικοί
ιμπεριαλιστές, προωθούν τα συμφέροντα τους. Είναι βέβαιο, ότι τις
α-νόητες δηλώσεις Σαμαρά, θα ακολουθήσουν ανάλογες δηλώσεις την άλλη
εβδομάδα, του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, για «ελεημοσύνες»
του Βερολίνου, ή για δημόσιες επενδύσεις με πόρους του ευρωπαϊκού
κέντρου. Άλλωστε, τα έχει ξεκαθαρίσει πρόσφατα ο Δραγασάκης. Ο Σύριζα
λέει…. θα ζητήσει -από τα αφεντικά της χώρας- στην έννοια του
πρωτογενούς πλεονάσματος να μην συμπεριλλαμβάνονται οι δημόσιες
επενδύσεις, οι οποίες θα χρηματοδοτούν φυσικά οι γαλαντόμοι γερμανοί,
(μέσω της κυβέρνησης ης κ. Μέρκελ;). Έτσι, τόσο η κυβέρνηση όσο και η
αξιωματική αντιπολίτευση, που έχουν κοινό σχέδιο, το αδιέξοδο σχέδιο Α,
το σχέδιο παραμονής της χώρας στο ευρώ, εμφανίζουν με παραλλαγές, την
βοήθεια και την ελεημοσύνη του ξένου παράγοντα και των δανειστών, ως
λύση για τη κρίση της χώρας, και βυθίζουν στην απελπισία τον ελληνικό
λαό.Ο πρωθυπουργός δήλωσε -για να δημιουργήσει εντυπώσεις-, ότι το 70% του πρωτογενούς πλεονάσματος θα δοθεί για ελαφρύνσεις. Ξέχασε όμως, να τονίσει, του φετινού και πιθανά λογιστικού και αν βέβαια δημιουργηθεί. Επίσης ξέχασε να τονίσει, ότι δεν μπορεί να προβεί σε μόνιμες ελαφρύνσεις, γιατί αν το πρωτογενές πλεόνασμα ανακυκλώνεται δεν είναι πρωτογενές πλεόνασμα. Ξέχασε επίσης τελείως, ότι ο στόχος του πρωτογενούς πλεονάσματος είναι η άμεση πληρωμή τόκων του τεράστιου εξωτερικού δημόσιου χρέους της χώρας και τίποτα άλλο.
Άρα το πραγματικό ζήτημα για τον πρωθυπουργό είναι πώς; θα δημιουργήσει εκείνα τα πλεονάσματα που απαιτούνται για να πληρώνει η χώρα τόκους κλπ, σύμφωνα με τις δανειακές συμβάσεις. Σήμερα έχει τεθεί ως στόχος το 4,5% πρωτογενές πλεόνασμα για το 2016. Όμως για να ισοσκελιστεί ένα πρωτογενές έλλειμμα της πραγματικής τάξης κάτω από 8%, μέσα σε τρία χρόνια, χρειάστηκε μια ύφεση -που θα ξεπεράσει το -25%, η επίσημη ανεργία έφτασε στο 28% -στην πραγματικότητα πάνω από 30%, αφου η ΕΛΣΤΑΤ δεν καταγράφει επιστήμονες, μηχανικούς κλπ-, ενώ το βιοτικό επίπεδο και τα εισοδήματα πάνω από 40%. Για να ισοσκελιστεί δηλαδή το πρωτογενές έλλειμμα, η Ελλάδα σπάει όλα τα ρεκόρ για ύφεση ανεπτυγμένης χώρας, στην παγκόσμια οικονομική ιστορία. Γιατί λοιπόν η δημιουργία μεγαλύτερων πλεονασμάτων κατά τα χρόνια 2014-2015-2016, δεν θα ακολουθήσει αυτήν την πορεία;
Πρέπει επίσης να σημειώσουμε, ότι η μείωση της ζήτησης που οφείλεται σε μια μείωση των αυτόνομων δαπανών (εδώ είτε μέσω μείωσης της δημόσιας δαπάνης, είτε μέσω της αύξησης των φόρων) γίνεται σε διαδοχικούς γύρους που κρατάνε συνήθως πολύ περισσότερο χρόνο από αυτό του έτους, έτσι προκύπτει και η έννοια του πολλαπλασιαστή. Ακόμη δηλαδή και σήμερα, να σταματούσαν τα μέτρα -που δεν σταματούν, αφού οι απολύσεις στο δημόσιο τώρα ξεκινούν-, η υφεσιακή δυναμική θα είχε ακόμη αρκετό βάθος.
Η μόνη περίπτωση για να υπήρχε πλεόνασμα π.χ. 1% για ένα έτος -αφου υποθέσουμε ότι το πρωτογενές έλλειμμα έχει μηδενιστεί-, χωρίς νέα μέτρα, θα ήταν να είχαμε ανάπτυξη τουλάχιστον 3%. Άρα για να πιάσει η Ελλάδα σημαντικό πλεόνασμα, π.χ. 3% στο τέλος του 2016, θα πρέπει να τρέξει με ρυθμούς ανάπτυξης αρκετά πάνω από 3%, και τα τρία χρόνια 2014-1016, διατηρώντας παράλληλα όλες τις δημόσιες δαπάνες σταθερές αλλά και τους φορολογικούς συντελεστές ( δηλαδή, όχι ελαφρύνσεις και «παροχές») . Επίσης όταν το πρωτογενές πλεόνασμα διοχετεύεται για πληρωμή τόκων στο εξωτερικό, συνιστά έντονη αιμορραγία της οικονομίας και «στενεύει» επικίνδυνα τα πράγματα, η μάλλον κάνει τον συνδυασμό πλεόνασμα, πληρωμή τόκων στο εξωτερικό, σημαντικοί ρυθμοί ανάπτυξης, κάτι σαν τον τετραγωνισμό του κύκλου.
Υπάρχει περίπτωση να υπάρξει ανάπτυξη 3% και πλέον τα επόμενα χρόνια στην (εντός ευρώ) ελληνική οικονομία; Καμία μα καμία, γιατί δεν μπορεί να γίνει ούτε υποτίμηση, ούτε δημόσιες επενδύσεις (δηλαδή να υπάρξει σημαντικό πρωτογενές έλλειμμα), ούτε να αυξηθεί σημαντικά η ρευστότητα. Δεν υπάρχει τίποτα που να δείχνει ότι θα υπάρξει (ή μπορεί να υπάρξει) ένα μεγάλο σπρώξιμο της ελληνικής οικονομίας. Πόσο να αυξηθεί η παγκόσμια οικονομία, η του ευρώ και της Ε.Ε., για να παίξει σημαντικό ρόλο στην Ελλάδα; Χρειάστηκε ένας εμφύλιος στην Αίγυπτο, ταραχές στην Κωνσταντινούπολη και απειλή πολέμου στην Μέση Ανατολή, για να ενισχυθεί ο ελληνικός τουρισμός. Κάτι που πιθανότατα του χρόνου δεν θα ισχύει, άρα και σε αυτόν τον παράγοντα (της εξωτερικής επίδρασης και της αύξησης των άλλων οικονομιών) θα πρέπει του χρόνου να βάλουμε μείον.
Που ποντάρει λοιπόν ο πρωθυπουργός για να κοροϊδεύει τον ελληνικό λαό, ίσως και τον εαυτό του; Όπως είπαμε, στην ελεημοσύνη του Βερολίνου. Ελπίζει ότι το Βερολίνο θα μειώσει τις απαιτήσεις του για πρωτογενή πλεονάσματα και έτσι η συνέχεια θα είναι απλά, «λιγότερο» κακή.
Είναι αλήθεια ότι όταν «σταθεροποιηθεί» η δημοσιονομική κατάσταση, μετά από ένα διάστημα η ύφεση θα τελειώσει. Άλλωστε όλες οι υφέσεις στην ιστορία, κάποτε τελειώνουν. Αλλά ακόμη και αν η γερμανική πλευρά, δεχόταν μια πολιτική μηδενισμού των τόκων για κάποια χρόνια και δεν απαιτούταν πρωτογενή πλεονάσματα- κάτι εξαιρετικά απίθανο- ακόμη και τότε θα ακολουθούσε αναιμική ανάπτυξη και στασιμότητα, γιατί δεν υπάρχει καμία δυνατότητα παρέμβασης- εκκίνησης της (εντός ευρώ) ελληνικής οικονομίας και όπως όλα δείχνουν, το πρόγραμμα εσωτερικής υποτίμησης, αποτυγχάνει παταγωδώς.
Οπότε το βασικό ερώτημα γίνεται: Πότε και πόσο θα μειωθεί η ανεργία κ. πρωθυπουργέ; Πότε θα σταματήσει η νέα μετανάστευση; Πότε θα υπάρξουν συντάξεις και μισθοί για μια αξιοπρεπή ζωή;
Η καλύτερα, πότε ο ελληνικός λαός θα αποφασίσει να αποχωρήσει από την ζώνη του ευρώ και την συνθήκη του Μάαστριχτ;
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου