Η παιδεία και η εκπαίδευση είναι ένα φαινόμενο περίπλοκο και πολυεπίπεδο, με σημαντική θέση και ρόλο στην διάρθρωση της κοινωνικής ολότητας. Παιδεία , αγωγή, πολιτισμική καλλιέργεια με την ευρύτερη και βαθύτερη έννοια του όρου είναι η διαδικασία διαμόρφωσης και ανάπτυξης της προσωπικότητας του ανθρώπου, των ανθρώπων ως προσωπικοτήτων.Το αίτημα για βελτίωση της παιδείας ηταν μαλλον η πρώτη καθολική απαίτηση του λαού μας που ανάγκασε την πολιτική να έρθει αντιμέτωπη με ένα πρόβλημα ποιότητας της ζωής. Προτού αρθρώσει λόγο για την παιδεία οποιαδήποτε πολιτική παράταξη ή κυβέρνηση έχει να απαντήσει σε ένα καίριο ερώτημα: Τί ήταν ο Ελληνισμός πριν να συγκροτηθεί σε εθνικό κράτος ;(Χ.Γιανναράς).
Για τρεισήμισι χιλιάδες χρόνια που εντοπιζόταν η ιστορική υπόσταση του Ελληνισμού, ποιά ηταν η εθνική του ταυτότητα ; 'Αν αύριο το πρωί οι Τούρκοι καταλάβουν κάποια νησιά του Αιγαίου ή τη Θράκη, τί θα αλλάξει ουσιαστικά στη ζωή των κατοίκων αυτών των περιοχών ;
Απλώς θα πληγωθεί ο συλλογικός τους εγωισμός , ή θα απειληθεί κάποια πολύτιμη και αναντικατάστατη ποιότητα της ζωής τους ;
Και αν αυτή η ξεχωριστή ποιότητα συνιστά την ιδιαιτερότητα του πολιτισμού των Ελλήνων, ποιά παιδεία στην Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες φώτισε και καλλιέργησε μια τέτοια ελληνικότητα ;
Παρατίθεται στη συνέχεια ενα μικρό απόσπασμα γραφής του ''Μάνου Χατζιδάκι'' απο το έργο του:''Η σημασία μιας παράδοσης στον καιρό μας, 1979'' η οποία έκδηλα σκιαγραφεί την ασχήμια των καιρών μας.
~ Η Χώρα μας ήταν κατεστραμμένη απο τον πόλεμο, την κατοχή και τους Γερμανούς.Και το επίσημο ελληνικό κράτος εκείνου του καιρού χτυπούσε κάθε τόσο ενα τεράστιο γκόνγκ απο το ραδιόφωνο για να μας θυμίζει , με βροντερή φωνή, πως είμασταν τριών χιλιάδων χρόνων γέροι, λές και ήταν φάρμακο η συνταγή για ανοικοδόμηση. Έτσι λοιπόν γεννήθηκε η ανάγκη για ό,τι μικρό, αληθινό και ταπεινό: αντίδραση υγιής, των φωτισμένων, στον φανφαρονισμό και στον επίσημο και προγονόπληκτο σκοταδισμό.
Το γραφικό υπήρξε απαραίτητο. Με μόνη διαφορά πως δεν επρόφθασε να γίνει ουσία και να ξεπεραστεί μεσ' από διεργασίες πνευματικές.Άρχισε ο τουρισμός, η καλοπέραση και το εμπόριο.Υποχρεωθήκαμε να φορέσουμε τις εθνικές στολές και να χορέψουμε τον Καλαματιανό για Γάλλους, Άγγλους, και Γερμανούς. Να φωτογραφηθούμε με σπασμένες κολώνες και να μιλήσουμε αρχαία σε αγγλική μετάφραση.Έτσι σήμερα ζούμε την τόσο συγκεχυμένη σχέση μας με την παράδοση. Όλα τα θεωρούμε απαραίτητα, για να μπορέσουμε στο μέλλον να συμπληρώσουμε πιστοποιητικά καταγωγής. Κι ακούγεται παντού το κάπως φαρισα'ι'κό μας αίτημα: Η Ταυτότητα.
Να μην χάσουμε την εθνική μας ταυτότητα. Αλλά κανείς δεν επιχειρεί να διευκρινίσει ποιά στοιχεία ακριβώς συνθέτουν την ταυτότητά μας, για να φροντίσουμε να τα μαζέψουμε και να τα προφυλάξουμε επιμελώς μέσα σε πλαστική ή δερμάτινη θήκη.~
Θα μπορούσαν να υπωθούν αρκετά ακόμη για τις αλληλοεξαρτώμενες έννοιες της
παιδείας-εκπαίδευσης-παράδοσης, δυστυχώς όμως όχι τόσο εύκολα απο τη σημερινή γενιά..
Έχουμε να κάνουμε με την καλύτερα εκπαιδευμένη γενιά στην ιστορία. Αλλά το μυαλό τους έχει βάλει τα καλά του, χωρίς να έχει να πάει ΠΟΥΘΕΝΑ...
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου