Ο «τρελός σαν τον άνεμο» λόρδος Μπάιρον και οι «Ερωτές του» με άντρες και γυναίκες που δεν μπορούσαν να αντισταθούν στη γοητεία του

«Τρελός σαν τον άνεμο» έγραψε ο ποιητής Σέλεϊ για τον φίλο του λόρδο Μπάιρον. Αν και οι δύο ποιητικές αυθεντίες είχαν έρθει σε ρήξη, λόγω της άστατης ερωτικής ζωής του Μπάιρον, που δημιουργούσε πολλά προβλήματα, αλλά και λόγω ζήλιας.

Ο Μπάιρον ήθελε να είναι ο μεγαλύτερος εν ζωή ποιητής και επομένως να επισκιάσει τον Σέλεϊ. Ο θυμός και η ζήλια του τελευταίου θα ήταν
ακόμα μεγαλύτερα, αν ήξερε πως ο Μπάιρον, σε επιστολή προς τον εκδότη, του είχε βγάλει το παρατσούκλι «Οφις - απαγορευμένης αλήθειας φωνή σειρήνας». Οταν όμως ο Σέλεϊ πέθανε, ο Μπάιρον του προσέφερε «τον ωραιότερο επιτάφιο», χαρακτηρίζοντάς τον ως «καθάρια ζωηρή φλόγα... ένας άνθρωπος για τον οποίο ο κόσμος πλανήθηκε από κακεντρέχεια, αγραμματοσύνη και βαναυσότητα».

Στη σχέση των δύο μεγάλων ρομαντικών ποιητών, η Ιρλανδή συγγραφέας Εντνα Ο’ Μπράιεν αφιερώνει αρκετές σελίδες, κάτω από το πρίσμα όμως των ερωτικών περιπετειών του Μπάιρον, καθώς το αντικείμενο του βιβλίου της είναι οι έρωτες, μάλλον η ερωτική παραζάλη, του κορυφαίου φιλέλληνα. Η γνωριμία του για παράδειγμα με τον Σέλεϊ οφείλεται στην Κλερ Κλέρμοντ, μία από τις δεκάδες γυναίκες της ζωής του, το 1816 στη Γενεύη.
Το ζεύγος Σέλεϊ, αναφέρει η βιογράφος, τρόμαξε, όταν τον ξανασυνάντησε στη Βενετία, «με τις ακολασίες του, τη συναναστροφή του με τα πιο αγράμματα, τα πιο αηδιαστικά, τα πιο μισαλλόδοξα και τα πιο βρωμερά πλάσματα, με τον Μπάιρον να παζαρεύει με μανάδες και πατεράδες για τις κόρες τους...». Από τη σχέση του με την Κλερ γεννήθηκε ένα κοριτσάκι, η Αλέγκρα, που πέθανε στα πέντε της.
Ο Μπάιρον θρήνησε αυτό τον χαμό, γράφοντας μία από τις πιο τρυφερές σκηνές στο έργο του «Δον Ζουάν», αλλά στην περίπτωση αυτού του παιδιού του ήταν ένας κακός πατέρας, αφού έκλεισε το κορίτσι σε μοναστήρι, και ένας χείριστος σύντροφος, καθώς δεν επέτρεπε στην Κλερ, την οποία είχε χωρίσει, να το συναντήσει.
Ο λόρδος Τζορτζ Γκόρντον Μπάιρον είχε μια θυελλώδη ερωτική ζωή με άνδρες και γυναίκες, με πιο κραυγαλέα τη σχέση του με την ετεροθαλή αδελφή του Αυγούστα, ενόσω ήταν παντρεμένος με την Αναμπέλα Μπίλμπανκ.
«Είχε ύψος ένα μέτρο και εβδομήντα τέσσερα εκατοστά, χωλό δεξί πόδι, καστανά μαλλιά, μόνιμη χλομάδα, αλαβάστρινους κροτάφους, δόντια σαν μαργαριτάρια, γκρίζα μάτια στεφανωμένα με σκούρες βλεφαρίδες και απέπνεε γοητεία στην οποία δεν μπορούσε να αντισταθεί κανείς, άνδρας και γυναίκα», αναφέρεται στη βιογραφία, μία από τις δεκάδες που κυκλοφορούν για τον άσωτο ποιητή που στην ελληνική εθνική συνείδηση έχει εγγραφεί, και δικαίως, ως ένας φλογερός φιλέλληνας που έδωσε και τη ζωή του για την ελληνική ανεξαρτησία.
Κατά το πρώτο του ταξίδι στην Ελλάδα γνώρισε τον Αλή πασά και έπειτα από ένα σύντομο πέρασμα από την Κωνσταντινούπολη επέστρεψε στην Αθήνα, όπου φιλοξενήθηκε στο μοναστήρι των Καπουτσίνων. Η γοητεία του κάθε άλλο παρά απαρατήρητη πέρασε από τις Αθηναίες, που ήθελαν να τον παντρευτούν ή να τον παντρέψουν με τις κόρες τους.
Στη φίλη του λαίδη Μπλέσινγκτον είχε εξομολογηθεί πως το όνειρό του ήταν να πεθάνει στην Ελλάδα. Της είχε εμπιστευτεί επίσης το σχέδιό του να έρθει στην Ελλάδα ως απεσταλμένος του Φιλελληνικού Κόμματος Λονδίνου.
Στο πολιορκημένο Μεσολόγγι βρήκε τους Ελληνες οπλαρχηγούς να έχουν εμπλακεί σε έναν φαύλο κύκλο πισώπλατων μαχαιρωμάτων, με μοναδική τους προτεραιότητα την κατεπείγουσα ανάγκη χρημάτων, γράφει η βιογράφος. «Υπολόγισε ότι είχε ήδη δώσει περισσότερα στον ελληνικό αγώνα από εκείνα με τα οποία είχε ξεκινήσει ο Βοναπάρτης την εκστρατεία του στην Ιταλία».
Ωστόσο, ο κληρονόμος της τεράστιας περιουσίας του θείου του ήξερε ότι «οι επαναστάσεις δεν γίνονται με ροδόνερο» και πλήρωνε πάντα τον λογαριασμό. Πολλά πράγματα συνωμότησαν για να τον αποθαρρύνουν, ανάμεσά τους, ανακάλυψε η βιογράφος, και ο ανανταπόδοτος έρωτάς του με έναν δεκαπεντάχρονο, τον Λουκά.
«Μην αφήσετε να πελεκήσουν το πτώμα μου, ούτε να το στείλουν στην Αγγλία», ήταν η παραγγελία του Μπάιρον, που πέθανε από πυρετό τον Απρίλιο του 1824 στο Μεσολόγγι. Η παραγγελία αγνοήθηκε, ο γιγάντιος ποιητής ετάφη στην Αγγλία, αφήνοντας πίσω του έναν μύθο και μια έννοια: βυρωνικός.
«ΛΟΡΔΟΣ ΜΠΑΪΡΟΝ - ΟΙ ΕΡΩΤΕΣ ΤΟΥ»,
ΕΝΤΝΑ Ο’ ΜΠΡΑΪΕΝ
Ειδος. Βιογραφία
Μετάφραση. Σοφία Σκουλικάρη
Εκδόσεις. «Μεταίχμιο»
Σελίδες. 192
Ενδεικτική τιμή. 16­ ευρώ
ΣΕΛΙΔΟΔΕΙΚΤΗΣ

• «Η λέξη βυρωνικός είναι έως και σήμερα συνώνυμη της υπερβολής, των σατανικών πράξεων και μιας επαναστατικότητας. Ο Μπάιρον, περισσότερο από οποιοδήποτε άλλον ποιητή, έφτασε να ενσαρκώνει τον ποιητή ως επανάσταση, δημιουργικό και άνομο, που φτάνει πέρα από φυλή, πίστη ή σύνορο...».
• «Δεν είναι μόνο το γεγονός πως υπήρξε ποιητής του οποίου η ποίηση έσκασε ξαφνικά σαν κεραυνός στον κόσμο ή ότι υπήρξε επιστολογράφος ανεκτίμητου μεγέθους. Μετεμψυχώνεται για κάθε εποχή ως εικόνισμα με θεία ευφυΐα και ανθρώπινα ψεγάδια».
• «Καταφερόταν με δριμύτητα ενάντια στους ποταπούς και άπληστους αρχαιοκάπηλους, που γέμιζαν τα πλοία τους με πολύτιμα και ογκώδη λείψανα, στρέφοντας την οργή και αγανάκτησή του ιδιαίτερα κατά του λόρδου Ελγιν».

Δήμητρα Ρουμπούλα
dirouboula@pegasus.gr

Posted in: ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ