γράφει η Ισμήνη Δασκαρόλη
Με αυτήν την ερώτηση εισερχόμαστε στο Limbo, τον μυστήριο νέο κόσμο της μικρού μήκους ταινίας της ανερχόμενης σκηνοθέτιδος Κωνσταντίνας Κοτζαμάνη που για άλλη μία φορά ξεχωρίζει τόσο με το θέμα, όσο και την αισθητική του.
"Η λεοπάρδαλη θα ξαπλώσει δίπλα στο κατσίκι, οι λύκοι θα ζήσουν με τα αρνιά. Και το μικρό αγόρι θα τα οδηγήσει. 12 +1 παιδιά και το κουφάρι μίας φάλαινας ξεβρασμένο στην ακτή."
Η Κωνσταντίνα Κοτζαμάνη μας έχει συνηθίσει στις σκοτεινές και ιδιαίτερες αφηγήσεις, αλλά και στην διεθνώς αναγνωρισμένη πορεία των έργων της. Μόλις πριν λίγους μήνες, η μικρού μήκους ταινία της Washingtonia, που την έφερε στο διεθνές προσκήνιο υποσχόμενων νέων δημιουργών, ήταν υποψήφια για το Βραβείο Καλύτερης Μικρού Μήκους Ταινίας της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου, αφότου ήδη είχε βραβευθεί και προβληθεί σε πλήθος διεθνών φεστιβάλ. Λίγο νωρίτερα το επόμενο μικρού μήκους της έργο Yellow Fieber έκανε την πρεμιέρα του στο Φεστιβάλ του Λοκάρνο το περασμένο καλοκαίρι. Η Κοτζαμάνη συνέχισε δυναμικά στο 2016 με το νέο της έργο Limbo, το οποίο κέρδισε μία θέση στην Semaine de la Critique (Εβδομάδα των Κριτικών) του πρόσφατου Φεστιβάλ των Καννών, ταξιδεύοντας την σκηνοθέτιδα σε ένα από τα κορυφαία κινηματογραφικά δρώμενα του κόσμου.
Από την πρώτη ματιά καταλαβαίνει κανείς για το Limbo πως πρόκειται για ένα μυστικιστικό παραμύθι, γυρισμένο στον απόκοσμο χώρο του Μεσολογγίου. Η Κοτζαμάνη χρησιμοποιεί το μουντό τοπίο και την ανθρώπινη φιγούρα των νεαρών πρωταγωνιστών της για να συνθέσει το πολυεπίπεδο, ποιητικό της κάδρο με αλληγορικό χαρακτήρα και εξαίσια φωτογραφία. Όπως μας έχει συνηθίσει από προηγούμενη δουλειά της, η σύνοψη του έργου είναι λιτή και ποιητική, ίσα για να φανερώσει την αίσθηση του έργου αλλά ελάχιστα περιγραφική ως προς την πλοκή του. Η χρήση συμβόλων και φαινομενικά ασύνδετων στοιχείων παραμένει εμφανής στην δουλειά της για να πλέξει ένα ακόμη ασυνήθιστο αλλά γοητευτικό σύνολο.
Κατά την διαμονή της στις Κάννες, ο Εξώστης Θ τη συνάντησε για να μάθει περισσότερα τόσο για το νέο της εγχείρημα, όσο και για τα μελλοντικά της σχέδια.
" 12+1 αγόρια και το κουφάρι μιας φάλαινας ξεβρασμένο στην ακτή." Ξέρουμε πολύ λίγα για το νέο σου έργο, παρόλα αυτά οι εικόνες φανερώνουν ένα ονειρικό τοπίο με νεαρούς πρωταγωνιστές. Πες μας για την βασική σύλληψη του έργου, πως προέκυψε και τι σε ώθησε να ασχοληθείς με την συγκεκριμένη ιδέα.
Η ταινία είναι ένα σκοτεινό παραμύθι. 12 αγόρια σε έναν τόπο που μοιάζει με ξεχασμένη θάλασσα. Τα αγόρια φαίνεται να έχουν τους δικούς τους εσωτερικούς κανόνες. Στην κοινωνία αυτή ξαφνικά έρχεται ένα αγόρι άγνωστο, διαφορετικό από τους υπόλοιπους. Μαζί με το άγνωστο αγόρι εισβάλλει και ο φόβος. Ο φόβος για το ξένο. Όλα αυτά με το κουφάρι μιας φάλαινας ξεβρασμένο στην ακτή που δεν γνωρίζει κανείς αν ζει ή αν πέθανε. Είναι μια ιδέα που ξεκίνησε σχεδόν 4 χρόνια πριν. Νομίζω δεν υπάρχει κάποια εκλογικευμένη ανάγκη να κάνω αυτό το πρότζεκτ. Μόνο εμμονή και ένστικτο.
Η κινηματογραφική σου πορεία συνεχίζεται με σταθερή άνοδο τα τελευταία τρία χρόνια. Πως αντιλαμβάνεσαι αυτήν την διαδρομή; Θα αποτελέσει η τελευταία σου επιτυχία το σκαλοπάτι για να περάσεις στην πρώτη σου μεγάλου μήκους;
Είναι μεγάλη αναμέτρηση να συναντιέσαι με το μεγάλο πολυεθνικό κοινό των Φεστιβάλ. Νιώθεις γυμνός και ταυτόχρονα άγνωστος απέναντι μπροστά σε αυτό το κοινό. Είναι πολύ απελευθερωτικό συναίσθημα. Αυτό το συναίσθημα μου δίνει μεγάλο κίνητρο για να συνεχίζω και να επαναπροσδιορίζομαι ως προς αυτό που κάνω. Αλλά οι ταινίες είναι τόσο δύσκολες για να δημιουργηθούν. Πάντα αισθάνομαι ότι ξεκινάω από την αρχή. Ότι πρέπει να αιτιολογήσω πάλι από την αρχή ποια είμαι και τι κάνω.
Ναι, τώρα υπάρχουν σκέψεις για μεγάλου μήκους ταινία που ξεκίνησε ως μικρού αλλά θέλω να την αναπτύξω σε μεγάλη διάρκεια
http://limboshortfilm.com/
http://www.exostispress.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου