Κανείς δεν ζηλεύει τον Φρανσουά Ολλάντ. Την επομένη των εκλογών, ο
Τύπος τον καλεί να «μην κάνει τον κουφό» και ν’ αντιληφθεί την
«τεράστια οργή» που οι ψηφοφόροι εξέφρασαν δια της κάλπης
Του Μάρκο Πόλο
Ο δεύτερος γύρος είχε ακόμη πιο έντονη τη γεύση του πρώτου. Πανωλεθρία για τους Σοσιαλιστές, θρίαμβος για το ακροδεξιό Εθνικό Μέτωπο και μέσα στην δίνη σημαντικά κερδισμένο και το νεογκωλικό UMP που είδε, ανέλπιστα, τους δήμους που ελέγχει να αυξάνουν. Μπορεί σε επίπεδο ποσοστών η πανωλεθρία του Σοσιαλιστικού κόμματος να μη φαίνεται τόσο πολύ, καθώς συγκέντρωσε σε εθνικό επίπεδο 40,57% των ψήφων, έναντι 45,91% που συγκέντρωσε το UMP και 6,62% το Εθνικό Μέτωπο της Μαρίν Λε Πεν, ενώ η άκρα αριστερά συγκεντρώνει 0,06% και οι ανεξάρτητοι 6,62%. Γίνεται όμως αντιληπτή όταν μιλήσουν οι ξεροί αριθμοί των δήμων: το Σοσιαλιστικό κόμμα έχασε περισσότερους από 150 δήμους μεγαλύτερους των 9.000 κατοίκων, εκ των οποίων πολλοί αποτελούσαν προπύργιό του επί δεκαετίες και ήταν η βάση της αντιπολίτευσης που άσκησε για να επανέλθει στην εξουσία.
Κανείς δεν ζηλεύει τον Φρανσουά Ολλάντ. Ο Γαλλικός Τύπος, την επομένη των εκλογών, τον καλεί από τα πρωτοσέλιδά του να «μην κάνει τον κουφό» και ν’ αντιληφθεί την «τεράστια οργή» που οι ψηφοφόροι εξέφρασαν δια της κάλπης. Η αποχή ξεπέρασε το ποσοστό ρεκόρ του α’ γύρου και καλπάζει προς τα πάνω αγγίζοντας, με βάση τις τελευταίες πληροφορίες του υπουργείου Εσωτερικών, το 38%, ιστορικό υψηλό αποχής για τοπικές εκλογές στη Γαλλία. Τα πρώτα στοιχεία δείχνουν ότι η μεγαλύτερη αποχή καταγράφηκε στα αστικά κέντρα και στους δήμους όπου ήταν προπύργια του Σοσιαλιστικού Κόμματος, γεγονός που ερμηνεύεται ως ένα ξεκάθαρο σαφές μήνυμα προς τον Ολλάντ από ανθρώπους που τον ψήφισαν το 2012 ελπίζοντας σε κάτι διαφορετικό. Και, όπως υπογραμμίζουν οι αναλυτές, όσο μεγαλύτερη η αποχή τόσο πιο μεγάλη και η ενίσχυση του Εθνικού Μετώπου, το οποίο κινητοποίησε χωρίς προβλήματα τους ψηφοφόρους και τους οπαδούς του.
Ο ίδιος ο Ολλάντ απέφυγε τις δηλώσεις αφήνοντας το δύσκολο έργο στα στελέχη του Σοσιαλιστικού Κόμματος. Οιπερισσότεροιδήλωνανμεστόμφοότι «τομήνυμαελήφθη». Ο πρώτος γραμματέας του Σοσιαλιστικού Κόμματος, Χαρλέμ Ντεζίρ, επανέφερε ως ένα βαθμό το πρόβλημα στο πραγματικό του πλαίσιο. «Χρειαζόμαστε μια πολιτική που ταυτόχρονα θα στηρίζει την προσφορά, δηλαδή την ανταγωνιστικότητα, αλλά θα στηρίζει και τη ζήτηση, την κατανάλωση. Για να γίνει αυτό, προϋποθέτει την χαλάρωση του εναγκαλισμού του ευρωπαϊκού πλάνου, προκειμένου να έχουμε ορισμένα περιθώρια κινήσεων», συμπληρώνοντας ότι η κυβέρνηση έχει αρχίσει, ήδη, να το κάνει αυτό διαπραγματευόμενη με τις Βρυξέλλες την συμφωνημένη καθυστέρηση λίγο της επίτευξης των στόχων του δημοσιονομικού ελλείμματος και του χρέους. Ο Ντεζίρ, πρακτικά, επανέφερε στο προσκήνιο ίσως ένα από τα σημαντικότερα προεκλογικά συνθήματα του Ολλάντ περί σχετικής ελευθερίας κινήσεων απέναντι στις Βρυξέλλες και στη Γερμανία, έτσι ώστε να «υιοθετούν μέτρα στήριξης της ανάπτυξης και να μην συρρικνωθεί η οικονομία», κάτι που όχι μόνο δεν έγινε αλλά ούτε καν το έθεσε ο Γάλλος πρόεδρος ενώπιον της Γερμανίδας Καγκελαρίου.
Προς το παρόν το βλέμμα όλων είναι στραμμένο στο Μέγαρο των Ηλυσίων Πεδίων, όπου, σύμφωνα με πληροφορίες, κάποια στιγμή μέσα στην ημέρα θα μεταβεί ο υπουργός Εσωτερικών Μανουέλ Βάλ, πιθανότατα για να συζητηθεί το ενδεχόμενο ν’ αναλάβει την πρωθυπουργία στο πλαίσιο ενός ευρύτερου ανασχηματισμού που ο Ολλάντ φέρεται να εξετάζει ως πρώτο μέτρο αντίδρασης απέναντι στο αποτέλεσμα. Παρά το ότι το ραντεβού, θεωρητικώς, είχε κλειστεί για το πρωί, αναβλήθηκε για άγνωστη ώρα. Αναλυτές εκτιμούσαν ότι εκτός της κοινωνίας ο Ολλάντ θα κληθεί, πολύ σύντομα, εκτός της οργής της κοινωνίας ν’ αντιμετωπίσει και την οργή μέσα στο ίδιο το κόμμα του. Ήδη, έγινε γνωστό ότι βουλευτές του Σοσιαλιστικού Κόμματος που εντάσσονται στην λεγόμενη «αριστερή πτέρυγα» συμφώνησαν να συνεδριάσουν σήμερα προκειμένου να καταλήξουν σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο αιτημάτων που θα παρουσιάσουν στον πρόεδρο ζητώντας «ριζική αλλαγή πολιτικής» και σοβαρή προσπάθεια «να ξανακερδηθεί η λαϊκή εμπιστοσύνη». Αν και, στην παρούσα φάση, δεν φαίνεται πιθανό πέραν της κατάθεσης της πρότασης αυτής και της άσκησης κάποιων πιέσεων, η πρωτοβουλία της «αριστεράς πτέρυγας» να πάρει μεγαλύτερες διαστάσεις, ουδείς μπορεί ν’ αποκλείσει πώς θα λειτουργήσει στο μέλλον όσο επιδεινώνεται η κατάσταση.
Πανηγυρίζει το Εθνικό Μέτωπο αλλά και το UMP
Περιχαρής, και γιατί όχι, η Μαρίν Λε Πεν δήλωνε ότι το Εθνικό Μέτωπο κατάφερε να προκαλέσει σοβαρό πλήγμα στο διπολισμό που κυριαρχεί τα τελευταία χρόνια στη γαλλική πολιτική σκηνή μεταξύ Σοσιαλιστών και UMP. «Από εδώ και στο εξής, θα πρέπει να υπολογίζεται και μία τρίτη πολιτική δύναμη στη χώρα μας» υπογράμμισε συμπληρώνοντας ότι σε πολλές περιπτώσεις το Εθνικό Μέτωπο κατάφερε να κερδίσει ψήφους τόσο από τα δεξιά όσο και από τα αριστερά, θέτοντας πλέον ως στόχο να αποδείξουν οι δήμαρχοι που εξέλεξε ότι «θα βελτιώσουν την καθημερινότητα στην πόλη τους» αποδεικνύοντας έτσι ότι «δεν υπάρχει λόγος να φοβάται κανείς το Εθνικό Μέτωπο». Η Λε Πεν εκτίμησε ότι το κόμμα της έχει πολλές πιθανότητες να είναι το πρώτο κόμμα στις επικείμενες ευρωεκλογές, στόχο που, όπως είπε, θα προσπαθήσει να πετύχει, και προειδοποίησε το δεξιό UMPότι θα απογοητευτεί πολύ όταν συνειδητοποιήσει ότι απλώς εισέπραξε την οργή χωρίς να έχει πείσει κανέναν, κάτι που θα αποτυπωθεί, όπως εκτίμησε, στις ευρωπαϊκές κάλπες.
Ιδιαίτερα ικανοποιημένος, φυσικά, ήταν και ο επικεφαλής του νεογκωλικού κόμματος της μείζονος αντιπολίτευσης, Ζαν Φρανσουά Κοπέ, ο οποίος είδε, υπό την ηγεσία του, το κόμμα να αναδεικνύεται, σε επίπεδο ποσοστών έστω, νικητής στις τοπικές εκλογές καθώς το UMP ελέγχει πλέον περίπου το 62% των δήμων της χώρας. Η εξέλιξη αυτή, εκτιμούν αναλυτές, μπορεί να καλλιεργήσει ένα καλύτερο κλίμα στους κόλπους του UMP και να καταφέρει να του δώσει μια ώθηση εξόδου από το τέλμα στο οποίο έχει περιέλθει, μετά την ήττα στις προεδρικές του 2012, το οποίο έγινε ακόμη χειρότερο από την ανοιχτή διαμάχη, που ουσιαστικά δεν έχει λήξει, για την ηγεσία του κόμματος. Ο Κοπέ εκτίμησε ότι ο ανασχηματισμός της κυβέρνησης είναι ένα πρώτο απαραίτητο βήμα για τον Φρανσουά Ολλάντ, αν και συμπλήρωσε ότι τα ερωτήματα που τίθενται πλέον είναι πολύ πιο θεμελιώδη και χρειάζεται συνολική αλλαγή πολιτικής και όχι ελιγμοί.
Αμείλικτοι αριθμοί
Οι αριθμοί είναι αμείλικτοι για το Σοσιαλιστικό Κόμμα. Συνολικά, σύμφωνα με τα στοιχεία του υπουργείου Εσωτερικών, το Σοσιαλιστικό Κόμμα και οι σύμμαχοί του, (που είθισται να ονομάζονται «αριστερά» στο γαλλικό Τύπο, κατέλαβαν 349 δήμους έναντι 509 που είχαν το 2008 ενώ το UMP και οι σύμμαχοί του (στους οποίους καταμετράται για λόγους υπολογισμού και το Εθνικό Μέτωπο και ονομάζονται «δεξιά» κατέλαβε 572 δήμους έναντι 399. Οι Σοσιαλιστές έχασαν, μεταξύ άλλων, τη δημαρχία σε πολύ σημαντικές από συμβολικής και πολιτικής άποψης πόλεις, όπως οι Ρεμ, Σαιντ Ετιέν, Πω, Ανζέρ, Μπελφόρ, Ναρμπόν, Ρουμπαί, Τουρκουάνγκ, Λα Ρος συρ Υιόν, Μπριβ λα Γκαγιάρντ, Κιμπέρ, και πολλές άλλες. Ίσως οι πιο χαρακτηριστικές ιστορικές περιπτώσεις να είναι αυτές της Λιμόζ και της Τουρ όπου οι δήμοι βρίσκονταν στα χέρια της «ευρύτερης αριστεράς», όπως την ονομάζει ο γαλλικός Τύπος περιλαμβάνοντας σε αυτήν από τους Σοσιαλιστές μέχρι και το Γαλλικό ΚΚ, από το 1912 ! Κάποια παρηγοριά σε αυτήν την λαίλαπα έρχεται από την επάνοδο των Σοσιαλιστών στην πόλη της Αβινιόν, που έγινε με την στήριξη Οικολόγων και Γαλλικού ΚΚ, όπως και η αντίστοιχη περίπτωση του Σαιντ Μαλό ενώ αναμφίβολα «ανάσα» αποτέλεσε η επικράτηση της Αν Χινταλγκό στο Παρίσι. Η Χινταλγό είναι η πρώτη γυναίκα που αναλαμβάνει τα ηνία της πόλης του φωτός. Συνολικά,
Το Εθνικό Μέτωπο της Μαρίν Λε Πεν, από την άλλη, είναι ο μεγάλος νικητής, παρά το ότι πρώτο σε ψήφους εμφανίζεται το UMP. Το Εθνικό Μέτωπο κατέγραψε το καλύτερο αποτέλεσμα του σε δημοτικές από οποιαδήποτε άλλη φορά ξεπερνώντας κατά πολύ ακόμη και τις τοπικές εκλογές του 1997 που είχε προκαλέσει σάλο κερδίζοντας τέσσερις δημαρχίες. Σήμερα έχει κατοχυρώσει 10 και σύμφωνα με πληροφορίες από το υπουργείο Εσωτερικών υπάρχει πιθανότητα να κερδίσει και άλλες πέντε δημαρχίες με περισσότερους από 9.000 κατοίκους. Μεταξύ των δέκα αυτών δήμων, βρίσκονται οι Φρεζούς και Μπεζιέρ, που ήταν εξαρχής βασικός του στόχος, αλλά και οι δήμοι Λε Λυκ, Λε Ποντέ, Μπωκαίρ, Βιλιέ Κοτερέ, Χαγιάνζ, Κογκολίν και φυσικά Ενίν Μπωμόντ το οποίο είχε κερδίσει από τον πρώτο γύρο.
Τα μεγαλύτερα επιτεύγματά του, πάντως, είναι η κατάκτηση του 7ου τομέα της Μασσαλίας, της δεύτερης μεγάλης πόλης μετά το Παρίσι, όπου κατοικούν, επίσης, περισσότεροι από 150.000 κάτοικοι και η απόσπαση ενός μικρού δήμου στην μητροπολιτική ευρύτερη περιοχή του Παρισιού, Ιλ ντε Φρανς, όπου το Εθνικό Μέτωπο καταγράφει πάντα τα χειρότερα ποσοστά του. Δεν κέρδισε, από την άλλη, αν και είχε δώσει πολύ μεγάλη μάχη γι αυτό, το Περπινιάν, όπου υποψήφιος ήταν ο σύντροφος της Λε Πεν, Λουίς Αλιό, και στην Φορμπάχ, όπου υποψήφια ήταν η αντιπρόεδρος του Εθνικού Μέτωπο, Φλοράν Φιλιπό.
Πηγές: france-info, le monde, le point, le Figaro, liberation, l’ humanite
Ο δεύτερος γύρος είχε ακόμη πιο έντονη τη γεύση του πρώτου. Πανωλεθρία για τους Σοσιαλιστές, θρίαμβος για το ακροδεξιό Εθνικό Μέτωπο και μέσα στην δίνη σημαντικά κερδισμένο και το νεογκωλικό UMP που είδε, ανέλπιστα, τους δήμους που ελέγχει να αυξάνουν. Μπορεί σε επίπεδο ποσοστών η πανωλεθρία του Σοσιαλιστικού κόμματος να μη φαίνεται τόσο πολύ, καθώς συγκέντρωσε σε εθνικό επίπεδο 40,57% των ψήφων, έναντι 45,91% που συγκέντρωσε το UMP και 6,62% το Εθνικό Μέτωπο της Μαρίν Λε Πεν, ενώ η άκρα αριστερά συγκεντρώνει 0,06% και οι ανεξάρτητοι 6,62%. Γίνεται όμως αντιληπτή όταν μιλήσουν οι ξεροί αριθμοί των δήμων: το Σοσιαλιστικό κόμμα έχασε περισσότερους από 150 δήμους μεγαλύτερους των 9.000 κατοίκων, εκ των οποίων πολλοί αποτελούσαν προπύργιό του επί δεκαετίες και ήταν η βάση της αντιπολίτευσης που άσκησε για να επανέλθει στην εξουσία.
Κανείς δεν ζηλεύει τον Φρανσουά Ολλάντ. Ο Γαλλικός Τύπος, την επομένη των εκλογών, τον καλεί από τα πρωτοσέλιδά του να «μην κάνει τον κουφό» και ν’ αντιληφθεί την «τεράστια οργή» που οι ψηφοφόροι εξέφρασαν δια της κάλπης. Η αποχή ξεπέρασε το ποσοστό ρεκόρ του α’ γύρου και καλπάζει προς τα πάνω αγγίζοντας, με βάση τις τελευταίες πληροφορίες του υπουργείου Εσωτερικών, το 38%, ιστορικό υψηλό αποχής για τοπικές εκλογές στη Γαλλία. Τα πρώτα στοιχεία δείχνουν ότι η μεγαλύτερη αποχή καταγράφηκε στα αστικά κέντρα και στους δήμους όπου ήταν προπύργια του Σοσιαλιστικού Κόμματος, γεγονός που ερμηνεύεται ως ένα ξεκάθαρο σαφές μήνυμα προς τον Ολλάντ από ανθρώπους που τον ψήφισαν το 2012 ελπίζοντας σε κάτι διαφορετικό. Και, όπως υπογραμμίζουν οι αναλυτές, όσο μεγαλύτερη η αποχή τόσο πιο μεγάλη και η ενίσχυση του Εθνικού Μετώπου, το οποίο κινητοποίησε χωρίς προβλήματα τους ψηφοφόρους και τους οπαδούς του.
Ο ίδιος ο Ολλάντ απέφυγε τις δηλώσεις αφήνοντας το δύσκολο έργο στα στελέχη του Σοσιαλιστικού Κόμματος. Οιπερισσότεροιδήλωνανμεστόμφοότι «τομήνυμαελήφθη». Ο πρώτος γραμματέας του Σοσιαλιστικού Κόμματος, Χαρλέμ Ντεζίρ, επανέφερε ως ένα βαθμό το πρόβλημα στο πραγματικό του πλαίσιο. «Χρειαζόμαστε μια πολιτική που ταυτόχρονα θα στηρίζει την προσφορά, δηλαδή την ανταγωνιστικότητα, αλλά θα στηρίζει και τη ζήτηση, την κατανάλωση. Για να γίνει αυτό, προϋποθέτει την χαλάρωση του εναγκαλισμού του ευρωπαϊκού πλάνου, προκειμένου να έχουμε ορισμένα περιθώρια κινήσεων», συμπληρώνοντας ότι η κυβέρνηση έχει αρχίσει, ήδη, να το κάνει αυτό διαπραγματευόμενη με τις Βρυξέλλες την συμφωνημένη καθυστέρηση λίγο της επίτευξης των στόχων του δημοσιονομικού ελλείμματος και του χρέους. Ο Ντεζίρ, πρακτικά, επανέφερε στο προσκήνιο ίσως ένα από τα σημαντικότερα προεκλογικά συνθήματα του Ολλάντ περί σχετικής ελευθερίας κινήσεων απέναντι στις Βρυξέλλες και στη Γερμανία, έτσι ώστε να «υιοθετούν μέτρα στήριξης της ανάπτυξης και να μην συρρικνωθεί η οικονομία», κάτι που όχι μόνο δεν έγινε αλλά ούτε καν το έθεσε ο Γάλλος πρόεδρος ενώπιον της Γερμανίδας Καγκελαρίου.
Προς το παρόν το βλέμμα όλων είναι στραμμένο στο Μέγαρο των Ηλυσίων Πεδίων, όπου, σύμφωνα με πληροφορίες, κάποια στιγμή μέσα στην ημέρα θα μεταβεί ο υπουργός Εσωτερικών Μανουέλ Βάλ, πιθανότατα για να συζητηθεί το ενδεχόμενο ν’ αναλάβει την πρωθυπουργία στο πλαίσιο ενός ευρύτερου ανασχηματισμού που ο Ολλάντ φέρεται να εξετάζει ως πρώτο μέτρο αντίδρασης απέναντι στο αποτέλεσμα. Παρά το ότι το ραντεβού, θεωρητικώς, είχε κλειστεί για το πρωί, αναβλήθηκε για άγνωστη ώρα. Αναλυτές εκτιμούσαν ότι εκτός της κοινωνίας ο Ολλάντ θα κληθεί, πολύ σύντομα, εκτός της οργής της κοινωνίας ν’ αντιμετωπίσει και την οργή μέσα στο ίδιο το κόμμα του. Ήδη, έγινε γνωστό ότι βουλευτές του Σοσιαλιστικού Κόμματος που εντάσσονται στην λεγόμενη «αριστερή πτέρυγα» συμφώνησαν να συνεδριάσουν σήμερα προκειμένου να καταλήξουν σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο αιτημάτων που θα παρουσιάσουν στον πρόεδρο ζητώντας «ριζική αλλαγή πολιτικής» και σοβαρή προσπάθεια «να ξανακερδηθεί η λαϊκή εμπιστοσύνη». Αν και, στην παρούσα φάση, δεν φαίνεται πιθανό πέραν της κατάθεσης της πρότασης αυτής και της άσκησης κάποιων πιέσεων, η πρωτοβουλία της «αριστεράς πτέρυγας» να πάρει μεγαλύτερες διαστάσεις, ουδείς μπορεί ν’ αποκλείσει πώς θα λειτουργήσει στο μέλλον όσο επιδεινώνεται η κατάσταση.
Πανηγυρίζει το Εθνικό Μέτωπο αλλά και το UMP
Περιχαρής, και γιατί όχι, η Μαρίν Λε Πεν δήλωνε ότι το Εθνικό Μέτωπο κατάφερε να προκαλέσει σοβαρό πλήγμα στο διπολισμό που κυριαρχεί τα τελευταία χρόνια στη γαλλική πολιτική σκηνή μεταξύ Σοσιαλιστών και UMP. «Από εδώ και στο εξής, θα πρέπει να υπολογίζεται και μία τρίτη πολιτική δύναμη στη χώρα μας» υπογράμμισε συμπληρώνοντας ότι σε πολλές περιπτώσεις το Εθνικό Μέτωπο κατάφερε να κερδίσει ψήφους τόσο από τα δεξιά όσο και από τα αριστερά, θέτοντας πλέον ως στόχο να αποδείξουν οι δήμαρχοι που εξέλεξε ότι «θα βελτιώσουν την καθημερινότητα στην πόλη τους» αποδεικνύοντας έτσι ότι «δεν υπάρχει λόγος να φοβάται κανείς το Εθνικό Μέτωπο». Η Λε Πεν εκτίμησε ότι το κόμμα της έχει πολλές πιθανότητες να είναι το πρώτο κόμμα στις επικείμενες ευρωεκλογές, στόχο που, όπως είπε, θα προσπαθήσει να πετύχει, και προειδοποίησε το δεξιό UMPότι θα απογοητευτεί πολύ όταν συνειδητοποιήσει ότι απλώς εισέπραξε την οργή χωρίς να έχει πείσει κανέναν, κάτι που θα αποτυπωθεί, όπως εκτίμησε, στις ευρωπαϊκές κάλπες.
Ιδιαίτερα ικανοποιημένος, φυσικά, ήταν και ο επικεφαλής του νεογκωλικού κόμματος της μείζονος αντιπολίτευσης, Ζαν Φρανσουά Κοπέ, ο οποίος είδε, υπό την ηγεσία του, το κόμμα να αναδεικνύεται, σε επίπεδο ποσοστών έστω, νικητής στις τοπικές εκλογές καθώς το UMP ελέγχει πλέον περίπου το 62% των δήμων της χώρας. Η εξέλιξη αυτή, εκτιμούν αναλυτές, μπορεί να καλλιεργήσει ένα καλύτερο κλίμα στους κόλπους του UMP και να καταφέρει να του δώσει μια ώθηση εξόδου από το τέλμα στο οποίο έχει περιέλθει, μετά την ήττα στις προεδρικές του 2012, το οποίο έγινε ακόμη χειρότερο από την ανοιχτή διαμάχη, που ουσιαστικά δεν έχει λήξει, για την ηγεσία του κόμματος. Ο Κοπέ εκτίμησε ότι ο ανασχηματισμός της κυβέρνησης είναι ένα πρώτο απαραίτητο βήμα για τον Φρανσουά Ολλάντ, αν και συμπλήρωσε ότι τα ερωτήματα που τίθενται πλέον είναι πολύ πιο θεμελιώδη και χρειάζεται συνολική αλλαγή πολιτικής και όχι ελιγμοί.
Αμείλικτοι αριθμοί
Οι αριθμοί είναι αμείλικτοι για το Σοσιαλιστικό Κόμμα. Συνολικά, σύμφωνα με τα στοιχεία του υπουργείου Εσωτερικών, το Σοσιαλιστικό Κόμμα και οι σύμμαχοί του, (που είθισται να ονομάζονται «αριστερά» στο γαλλικό Τύπο, κατέλαβαν 349 δήμους έναντι 509 που είχαν το 2008 ενώ το UMP και οι σύμμαχοί του (στους οποίους καταμετράται για λόγους υπολογισμού και το Εθνικό Μέτωπο και ονομάζονται «δεξιά» κατέλαβε 572 δήμους έναντι 399. Οι Σοσιαλιστές έχασαν, μεταξύ άλλων, τη δημαρχία σε πολύ σημαντικές από συμβολικής και πολιτικής άποψης πόλεις, όπως οι Ρεμ, Σαιντ Ετιέν, Πω, Ανζέρ, Μπελφόρ, Ναρμπόν, Ρουμπαί, Τουρκουάνγκ, Λα Ρος συρ Υιόν, Μπριβ λα Γκαγιάρντ, Κιμπέρ, και πολλές άλλες. Ίσως οι πιο χαρακτηριστικές ιστορικές περιπτώσεις να είναι αυτές της Λιμόζ και της Τουρ όπου οι δήμοι βρίσκονταν στα χέρια της «ευρύτερης αριστεράς», όπως την ονομάζει ο γαλλικός Τύπος περιλαμβάνοντας σε αυτήν από τους Σοσιαλιστές μέχρι και το Γαλλικό ΚΚ, από το 1912 ! Κάποια παρηγοριά σε αυτήν την λαίλαπα έρχεται από την επάνοδο των Σοσιαλιστών στην πόλη της Αβινιόν, που έγινε με την στήριξη Οικολόγων και Γαλλικού ΚΚ, όπως και η αντίστοιχη περίπτωση του Σαιντ Μαλό ενώ αναμφίβολα «ανάσα» αποτέλεσε η επικράτηση της Αν Χινταλγκό στο Παρίσι. Η Χινταλγό είναι η πρώτη γυναίκα που αναλαμβάνει τα ηνία της πόλης του φωτός. Συνολικά,
Το Εθνικό Μέτωπο της Μαρίν Λε Πεν, από την άλλη, είναι ο μεγάλος νικητής, παρά το ότι πρώτο σε ψήφους εμφανίζεται το UMP. Το Εθνικό Μέτωπο κατέγραψε το καλύτερο αποτέλεσμα του σε δημοτικές από οποιαδήποτε άλλη φορά ξεπερνώντας κατά πολύ ακόμη και τις τοπικές εκλογές του 1997 που είχε προκαλέσει σάλο κερδίζοντας τέσσερις δημαρχίες. Σήμερα έχει κατοχυρώσει 10 και σύμφωνα με πληροφορίες από το υπουργείο Εσωτερικών υπάρχει πιθανότητα να κερδίσει και άλλες πέντε δημαρχίες με περισσότερους από 9.000 κατοίκους. Μεταξύ των δέκα αυτών δήμων, βρίσκονται οι Φρεζούς και Μπεζιέρ, που ήταν εξαρχής βασικός του στόχος, αλλά και οι δήμοι Λε Λυκ, Λε Ποντέ, Μπωκαίρ, Βιλιέ Κοτερέ, Χαγιάνζ, Κογκολίν και φυσικά Ενίν Μπωμόντ το οποίο είχε κερδίσει από τον πρώτο γύρο.
Τα μεγαλύτερα επιτεύγματά του, πάντως, είναι η κατάκτηση του 7ου τομέα της Μασσαλίας, της δεύτερης μεγάλης πόλης μετά το Παρίσι, όπου κατοικούν, επίσης, περισσότεροι από 150.000 κάτοικοι και η απόσπαση ενός μικρού δήμου στην μητροπολιτική ευρύτερη περιοχή του Παρισιού, Ιλ ντε Φρανς, όπου το Εθνικό Μέτωπο καταγράφει πάντα τα χειρότερα ποσοστά του. Δεν κέρδισε, από την άλλη, αν και είχε δώσει πολύ μεγάλη μάχη γι αυτό, το Περπινιάν, όπου υποψήφιος ήταν ο σύντροφος της Λε Πεν, Λουίς Αλιό, και στην Φορμπάχ, όπου υποψήφια ήταν η αντιπρόεδρος του Εθνικού Μέτωπο, Φλοράν Φιλιπό.
Πηγές: france-info, le monde, le point, le Figaro, liberation, l’ humanite
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου