Παρά τις διαβεβαιώσεις της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας ότι δεν θα γίνουν συγχωνεύσεις τη φετινή χρονιά, με Εγκύκλιό του (10112 /Δ4 – 30/1/2012) με Θέμα «Μεταβολές σχολικών μονάδων Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης σχολικού έτους 2012-2013» προχωρά σε καταργήσεις και συγχωνεύσεις σχολικών μονάδων Α/θμιας και Β/θμιας Εκπαίδευσης για το σχολικό έτος 2012-13.
Η εκπαίδευση λοιπόν είναι και πάλι αντιμέτωπη με την επιλογή του Υπουργείου Παιδείας να κλείσει σχολεία. Για το Υπουργείο Παιδείας του Μνημονίου, η εκπαίδευση αντιμετωπίζεται ως κόστος και οι δαπάνες για την παιδεία ως διαφυγόντα κέρδη για τις τράπεζες.
Παρά τα όσα προπαγανδιστικά αναφέρονται για βελτίωση της εκπαίδευσης, η μόνη «λογική» που υπαγορεύει τις συγχωνεύσεις - καταργήσεις είναι η μείωση των δαπανών για την παιδεία.
Δε διαφεύγει από κανένα ότι ο φετινός προϋπολογισμός προβλέπει ακόμη λιγότερα χρήματα για την παιδεία. Εξάλλου, η νέα δανειακή σύμβαση και το PSI συνοδεύονται με νέο κούρεμα για τις κοινωνικές δαπάνες. Το νέο σύμφωνο σταθερότητας της ΕΕ, που αποδέχτηκε ο πρωθυπουργός στην πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής, προβλέπει ―με την προοπτική μάλιστα να κατοχυρωθεί και συνταγματικά― πως τα έσοδα του κράτους θα καλύπτουν κατά απόλυτη προτεραιότητα το χρέος και ό,τι περισσεύει θα πάει για παιδεία, υγεία, μισθούς, συντάξεις κ.ά.
Λογιστικά και μόνο είναι τα κριτήρια του υπουργείου και όχι παιδαγωγικά. Δεν υπάρχει ούτε μια σελίδα στην επιστημονική βιβλιογραφία που να θεωρεί ότι είναι καλύτερο το σχολείο να μη βρίσκεται στη γειτονιά και το χωριό του μαθητή.
Αυτές τις μέρες στην περιφέρεια χάνονται διδακτικές ώρες γιατί η κακοκαιρία εμποδίζει τη μετακίνηση των μαθητών από χωριό σε χωριό. Χάθηκαν επίσης φέτος ώρες λόγω του εκρηκτικού προβλήματος του κόστους της μεταφοράς των μαθητών. Το πρόβλημα αυτό οξύνεται ακόμα περισσότερο από το γεγονός ότι η ευθύνη της μεταφοράς των μαθητών θα περάσει ολοκληρωτικά στους δήμους χωρίς την αντίστοιχη μεταφορά πόρων, όπως αποφάσισε η κυβέρνηση, ενώ η «λύση» που ύπουλα προωθείται είναι το εισιτήριο που θα επιβαρύνει τελικά τους γονείς. Οι συγχωνεύσεις είναι μια αποτυχημένη πρακτική που οδηγεί σε μαρασμό τα χωριά της ελληνικής υπαίθρου.
Την ίδια στιγμή στις πόλεις οι συγχωνεύσεις δημιουργούν πρόσθετες δυσκολίες στην ομαλή φοίτηση των παιδιών. Είναι χαρακτηριστικό ότι η μετακίνηση στο αστικό περιβάλλον έχει συνέπεια είτε οι μαθητές να κινδυνεύουν από τροχαία είτε οι γονείς να ξοδεύουν σε χρόνο και χρήμα για την ασφαλή μεταφορά τους.
Με τις υπάρχουσες υποδομές όχι μόνο καλούμαστε να ξεχάσουμε τους «25 μαθητές στην τάξη» και τους «10 μαθητές στα εργαστήρια», που επιβάλλονται για παιδαγωγικούς λόγους, αλλά θα γίνει κανόνας σε κάθε τμήμα να στοιβάζονται 30 παιδιά, παιδαγωγικά άγονο και ψυχοφθόρο.
Πρέπει να επισημανθεί ότι η αναφορά του υπουργείου σε προτάσεις για την ίδρυση σχολείων αν οι δήμοι έχουν τους αναγκαίους πόρους και όχι αν το επιβάλλουν οι μορφωτικές ανάγκες των παιδιών, ανοίγει σκοτεινούς δρόμους. Δεν είναι απλά μια προπαγανδιστική προσπάθεια να θολώσουν τα νερά, ώστε να δίνεται η εντύπωση ότι δεν κλείνουν μόνο σχολεία, αλλά ιδρύονται κιόλας. Είναι γνωστό ότι οι πληθυσμοί των δήμων διαφοροποιούνται κοινωνικά. Δήμοι με κατοίκους υψηλότερων εισοδημάτων αύριο θα μπορούν να εξασφαλίζουν με την επιβολή πρόσθετων φόρων σχολεία για τους κατοίκους τους, ενώ οι αντίστοιχοι στις λαϊκές γειτονιές θα πιέζονται να κλείσουν σχολεία διά των συγχωνεύσεων.
Η ηγεσία του υπουργείου έχει δώσει αρκετά χτυπήματα στο δικαίωμα στη δημόσια και δωρεάν παιδεία, με πιο σημαντικό το γεγονός ότι στέρησε φέτος τα βιβλία από τα παιδιά. Η πολιτική κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ έχει δημιουργήσει μια πραγματική κρίση στην εκπαίδευση με την έλλειψη χρημάτων για πετρέλαιο και αναλώσιμα και με τα σοβαρά προβλήματα στη μεταφορά μαθητών. Είναι καιρός να μπει φραγμός. Όχι άλλες συγχωνεύσεις-κλεισίματα.
Τέλος μια ακόμη σημαντική πλευρά των προωθούμενων συγχωνεύσεων – καταργήσεων είναι η απώλεια εκατοντάδων ίσως και χιλιάδων οργανικών θέσεων των εκπαιδευτικών. Είναι ξεκάθαρο πως οι καταργήσεις και συγχωνεύσεις σχολείων, μαζί με το κλείσιμο των υποστηρικτικών δομών εκπαίδευσης (βιβλιοθήκες, συμβουλευτικοί σταθμοί, δομές ΣΕΠ, κέντρα περιβαλλοντικής εκπαίδευσης κ.λπ.) χρησιμοποιούνται από τη μνημονιακή πολιτική των κυβερνήσεων προκειμένου να συρρικνωθεί ακόμη περισσότερο ο δημόσιος τομέας και να προωθηθούν απολύσεις εκπαιδευτικών.
Καλούμε τους συναδέλφους και τις ΕΛΜΕ να καταδικάσουν τις συγχωνεύσεις-καταργήσεις σχολείων, όπως και το σύνολο της πολιτικής κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ. Σε συντονισμό με τους συλλόγους εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, τους συλλόγους γονέων, τα σωματεία, τις λαϊκές συνελεύσεις και τους φορείς των τοπικών κοινωνιών να κινητοποιηθούν για να σταματήσει το ξεθεμέλιωμα της δημόσιας εκπαίδευσης.
Καλούμε τους Διευθυντές Δ.Ε. να μην καταχωρίσουν στο σύστημα καταγραφής του υπουργείου (survey) καμιά πρόταση για συγχώνευση-κλείσιμο σχολείου.
Καλούμε τους δήμους της χώρας να επιστρέψουν ως απαράδεκτη τη σχετική εγκύκλιο που υπονομεύει τα μορφωτικά δικαιώματα και τις ίδιες τις τοπικές κοινωνίες.
Η εκπαίδευση λοιπόν είναι και πάλι αντιμέτωπη με την επιλογή του Υπουργείου Παιδείας να κλείσει σχολεία. Για το Υπουργείο Παιδείας του Μνημονίου, η εκπαίδευση αντιμετωπίζεται ως κόστος και οι δαπάνες για την παιδεία ως διαφυγόντα κέρδη για τις τράπεζες.
Παρά τα όσα προπαγανδιστικά αναφέρονται για βελτίωση της εκπαίδευσης, η μόνη «λογική» που υπαγορεύει τις συγχωνεύσεις - καταργήσεις είναι η μείωση των δαπανών για την παιδεία.
Δε διαφεύγει από κανένα ότι ο φετινός προϋπολογισμός προβλέπει ακόμη λιγότερα χρήματα για την παιδεία. Εξάλλου, η νέα δανειακή σύμβαση και το PSI συνοδεύονται με νέο κούρεμα για τις κοινωνικές δαπάνες. Το νέο σύμφωνο σταθερότητας της ΕΕ, που αποδέχτηκε ο πρωθυπουργός στην πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής, προβλέπει ―με την προοπτική μάλιστα να κατοχυρωθεί και συνταγματικά― πως τα έσοδα του κράτους θα καλύπτουν κατά απόλυτη προτεραιότητα το χρέος και ό,τι περισσεύει θα πάει για παιδεία, υγεία, μισθούς, συντάξεις κ.ά.
Λογιστικά και μόνο είναι τα κριτήρια του υπουργείου και όχι παιδαγωγικά. Δεν υπάρχει ούτε μια σελίδα στην επιστημονική βιβλιογραφία που να θεωρεί ότι είναι καλύτερο το σχολείο να μη βρίσκεται στη γειτονιά και το χωριό του μαθητή.
Αυτές τις μέρες στην περιφέρεια χάνονται διδακτικές ώρες γιατί η κακοκαιρία εμποδίζει τη μετακίνηση των μαθητών από χωριό σε χωριό. Χάθηκαν επίσης φέτος ώρες λόγω του εκρηκτικού προβλήματος του κόστους της μεταφοράς των μαθητών. Το πρόβλημα αυτό οξύνεται ακόμα περισσότερο από το γεγονός ότι η ευθύνη της μεταφοράς των μαθητών θα περάσει ολοκληρωτικά στους δήμους χωρίς την αντίστοιχη μεταφορά πόρων, όπως αποφάσισε η κυβέρνηση, ενώ η «λύση» που ύπουλα προωθείται είναι το εισιτήριο που θα επιβαρύνει τελικά τους γονείς. Οι συγχωνεύσεις είναι μια αποτυχημένη πρακτική που οδηγεί σε μαρασμό τα χωριά της ελληνικής υπαίθρου.
Την ίδια στιγμή στις πόλεις οι συγχωνεύσεις δημιουργούν πρόσθετες δυσκολίες στην ομαλή φοίτηση των παιδιών. Είναι χαρακτηριστικό ότι η μετακίνηση στο αστικό περιβάλλον έχει συνέπεια είτε οι μαθητές να κινδυνεύουν από τροχαία είτε οι γονείς να ξοδεύουν σε χρόνο και χρήμα για την ασφαλή μεταφορά τους.
Με τις υπάρχουσες υποδομές όχι μόνο καλούμαστε να ξεχάσουμε τους «25 μαθητές στην τάξη» και τους «10 μαθητές στα εργαστήρια», που επιβάλλονται για παιδαγωγικούς λόγους, αλλά θα γίνει κανόνας σε κάθε τμήμα να στοιβάζονται 30 παιδιά, παιδαγωγικά άγονο και ψυχοφθόρο.
Πρέπει να επισημανθεί ότι η αναφορά του υπουργείου σε προτάσεις για την ίδρυση σχολείων αν οι δήμοι έχουν τους αναγκαίους πόρους και όχι αν το επιβάλλουν οι μορφωτικές ανάγκες των παιδιών, ανοίγει σκοτεινούς δρόμους. Δεν είναι απλά μια προπαγανδιστική προσπάθεια να θολώσουν τα νερά, ώστε να δίνεται η εντύπωση ότι δεν κλείνουν μόνο σχολεία, αλλά ιδρύονται κιόλας. Είναι γνωστό ότι οι πληθυσμοί των δήμων διαφοροποιούνται κοινωνικά. Δήμοι με κατοίκους υψηλότερων εισοδημάτων αύριο θα μπορούν να εξασφαλίζουν με την επιβολή πρόσθετων φόρων σχολεία για τους κατοίκους τους, ενώ οι αντίστοιχοι στις λαϊκές γειτονιές θα πιέζονται να κλείσουν σχολεία διά των συγχωνεύσεων.
Η ηγεσία του υπουργείου έχει δώσει αρκετά χτυπήματα στο δικαίωμα στη δημόσια και δωρεάν παιδεία, με πιο σημαντικό το γεγονός ότι στέρησε φέτος τα βιβλία από τα παιδιά. Η πολιτική κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ έχει δημιουργήσει μια πραγματική κρίση στην εκπαίδευση με την έλλειψη χρημάτων για πετρέλαιο και αναλώσιμα και με τα σοβαρά προβλήματα στη μεταφορά μαθητών. Είναι καιρός να μπει φραγμός. Όχι άλλες συγχωνεύσεις-κλεισίματα.
Τέλος μια ακόμη σημαντική πλευρά των προωθούμενων συγχωνεύσεων – καταργήσεων είναι η απώλεια εκατοντάδων ίσως και χιλιάδων οργανικών θέσεων των εκπαιδευτικών. Είναι ξεκάθαρο πως οι καταργήσεις και συγχωνεύσεις σχολείων, μαζί με το κλείσιμο των υποστηρικτικών δομών εκπαίδευσης (βιβλιοθήκες, συμβουλευτικοί σταθμοί, δομές ΣΕΠ, κέντρα περιβαλλοντικής εκπαίδευσης κ.λπ.) χρησιμοποιούνται από τη μνημονιακή πολιτική των κυβερνήσεων προκειμένου να συρρικνωθεί ακόμη περισσότερο ο δημόσιος τομέας και να προωθηθούν απολύσεις εκπαιδευτικών.
Καλούμε τους συναδέλφους και τις ΕΛΜΕ να καταδικάσουν τις συγχωνεύσεις-καταργήσεις σχολείων, όπως και το σύνολο της πολιτικής κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ. Σε συντονισμό με τους συλλόγους εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, τους συλλόγους γονέων, τα σωματεία, τις λαϊκές συνελεύσεις και τους φορείς των τοπικών κοινωνιών να κινητοποιηθούν για να σταματήσει το ξεθεμέλιωμα της δημόσιας εκπαίδευσης.
Καλούμε τους Διευθυντές Δ.Ε. να μην καταχωρίσουν στο σύστημα καταγραφής του υπουργείου (survey) καμιά πρόταση για συγχώνευση-κλείσιμο σχολείου.
Καλούμε τους δήμους της χώρας να επιστρέψουν ως απαράδεκτη τη σχετική εγκύκλιο που υπονομεύει τα μορφωτικά δικαιώματα και τις ίδιες τις τοπικές κοινωνίες.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου