Αφόρητες ήταν οι πιέσεις των κοινοτικών για την υπερψήφιση του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου, με το εκβιαστικό δίλημμα είτε το ψηφίζετε ή δεν σας δίνουμε την 5η δόση και δεν προχωρούμε στο σχέδιο του νέου δανείου για την επιμήκυνση της διάρκειας των ομολόγων.
Μεγάλες ήταν και οι αντιδράσεις εναντίον των μέτρων του Μεσοπρόθεσμου, μέσα και έξω από τη Βουλή. Τελικά ψηφίστηκε και οι συντάκτες του Μεσοπρόθεσμου, δηλαδή στελέχη και πολιτική ηγεσία του υπουργείου Οικονομικών και τα στελέχη της τρόικας, θεωρούν (μόνο αυτοί) ότι με το συγκεκριμένο πρόγραμμα η ελληνική οικονομία το 2015 θα έχει βιώσιμο δημόσιο χρέος και βιώσιμη ανάπτυξη.
Τώρα που τέλειωσε η διαδικασία της ψήφισης είναι σκόπιμο να επαναλάβουμε το ερώτημα, αν το Μεσοπρόθεσμο περιέχει έστω και ένα ψήγμα αναπτυξιακής πολιτικής. Οσο καλή πρόθεση και αν έχει κανείς, θα απαντήσει κατηγορηματικά όχι.
Αντίθετα θα βρει πλήθος διατάξεων που στραγγαλίζουν οποιαδήποτε αναπτυξιακή διαδικασία. Πέρα από τη φορολογική επιδρομή δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι κάθε φορά που θα παρεκκλίνει το πρόγραμμα από τους στόχους του θα κόβεται το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων.
Η κυβέρνηση όφειλε, κατά τις διαπραγματεύσεις με την τρόικα, να απαιτήσει και ένα παράλληλο αναπτυξιακό σχέδιο. Είτε το σχέδιο Μπαρόζο, είτε ένα τύπου Μάρσαλ, αλλά να είναι κάτι συγκεκριμένο και χειροπιαστό. Και μπορούσε να το διαπραγματευτεί.
Τόσο η κυβέρνηση όσο και η τρόικα, με την κατάρτιση αναπτυξιακού σχεδίου, θα επιτύγχαναν κάτι απλό. Να περιορίσουν αισθητά τις όποιες αντιδράσεις, δίνοντας μία μικρή ελπίδα στα νοικοκυριά και τους επιχειρηματίες.
Όμως, επελέγη η αντίθετη οδός, που σκόρπισε απογοήτευση στην κοινωνία και προβληματισμό στους ξένους, πλην των στελεχών της Ε.Ε. και του ΔΝΤ Απόλυτα επιτυχημένο είναι το σχετικό σχόλιο των «F.T.»: «Είναι σαφές πως η λιτότητα ήταν απαραίτητη στην αρχή του προγράμματος, αλλά τώρα πρέπει να δοθεί έμφαση στη στροφή προς την ανάπτυξη.
Την πρώτη φορά, έκριναν λάθος τις επιπτώσεις του προγράμματος λιτότητας στην ανάπτυξη. Το κάνουν και τώρα. Θα το κάνουν και στο μέλλον. Και αυτό καταστρέφει τις πιθανότητες επιτυχίας για τους Έλληνες».
Π. Φ. ΚΑΚΟΥΡΗΣ - pkak@naftemporiki.gr
Μεγάλες ήταν και οι αντιδράσεις εναντίον των μέτρων του Μεσοπρόθεσμου, μέσα και έξω από τη Βουλή. Τελικά ψηφίστηκε και οι συντάκτες του Μεσοπρόθεσμου, δηλαδή στελέχη και πολιτική ηγεσία του υπουργείου Οικονομικών και τα στελέχη της τρόικας, θεωρούν (μόνο αυτοί) ότι με το συγκεκριμένο πρόγραμμα η ελληνική οικονομία το 2015 θα έχει βιώσιμο δημόσιο χρέος και βιώσιμη ανάπτυξη.
Τώρα που τέλειωσε η διαδικασία της ψήφισης είναι σκόπιμο να επαναλάβουμε το ερώτημα, αν το Μεσοπρόθεσμο περιέχει έστω και ένα ψήγμα αναπτυξιακής πολιτικής. Οσο καλή πρόθεση και αν έχει κανείς, θα απαντήσει κατηγορηματικά όχι.
Αντίθετα θα βρει πλήθος διατάξεων που στραγγαλίζουν οποιαδήποτε αναπτυξιακή διαδικασία. Πέρα από τη φορολογική επιδρομή δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι κάθε φορά που θα παρεκκλίνει το πρόγραμμα από τους στόχους του θα κόβεται το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων.
Η κυβέρνηση όφειλε, κατά τις διαπραγματεύσεις με την τρόικα, να απαιτήσει και ένα παράλληλο αναπτυξιακό σχέδιο. Είτε το σχέδιο Μπαρόζο, είτε ένα τύπου Μάρσαλ, αλλά να είναι κάτι συγκεκριμένο και χειροπιαστό. Και μπορούσε να το διαπραγματευτεί.
Τόσο η κυβέρνηση όσο και η τρόικα, με την κατάρτιση αναπτυξιακού σχεδίου, θα επιτύγχαναν κάτι απλό. Να περιορίσουν αισθητά τις όποιες αντιδράσεις, δίνοντας μία μικρή ελπίδα στα νοικοκυριά και τους επιχειρηματίες.
Όμως, επελέγη η αντίθετη οδός, που σκόρπισε απογοήτευση στην κοινωνία και προβληματισμό στους ξένους, πλην των στελεχών της Ε.Ε. και του ΔΝΤ Απόλυτα επιτυχημένο είναι το σχετικό σχόλιο των «F.T.»: «Είναι σαφές πως η λιτότητα ήταν απαραίτητη στην αρχή του προγράμματος, αλλά τώρα πρέπει να δοθεί έμφαση στη στροφή προς την ανάπτυξη.
Την πρώτη φορά, έκριναν λάθος τις επιπτώσεις του προγράμματος λιτότητας στην ανάπτυξη. Το κάνουν και τώρα. Θα το κάνουν και στο μέλλον. Και αυτό καταστρέφει τις πιθανότητες επιτυχίας για τους Έλληνες».
Π. Φ. ΚΑΚΟΥΡΗΣ - pkak@naftemporiki.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου