Εχουμε τη δύναμη μπορούμε να τους σταματήσουμε

Η ομιλία του Αλέκου Αρβανιτίδη στη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στην Ομόνοια

«Εργάτες, εργάτριες,Νέοι και νέες,
Γυναίκες, αυτοαπασχολούμενοι, μικροί εμποροβιοτέχνες,
Μικρομεσαίοι αγρότες,
Ανθρωποι της βιοπάλης, του μόχθου και του μεροκάματου,
Ακούστε τη φωνή του ΠΑΜΕ, τη δική σας φωνή!
Το σύνθημα του ΠΑΜΕ να μην περάσουν τα φρικτά μέτρα, αγώνας μέχρι την ανατροπή τους είναι το μόνο σύνθημα που απαντάει στη βάρβαρη επίθεση που δεχόμαστε, το μόνο που διασφαλίζει το λαό από τη χρεοκοπία, το μόνο που μπορεί να εμπνεύσει τη λαϊκή αντεπίθεση.
Η πρωτόγνωρη επιτυχία της απεργίας, η λαϊκή κοσμοσυρροή στις απεργιακές συγκεντρώσεις δείχνει ότι έχουμε τη δύναμη, μπορούμε να τα καταφέρουμε. Τώρα είναι η ώρα της κλιμάκωσης του αγώνα. Τώρα πρέπει να παλέψουμε να παρθούν παντού αποφάσεις για νέα γενική απεργία, 48ωρη, την ημέρα που θα συζητιούνται στη Βουλή τα βάρβαρα μέτρα.
Κάθε τόπος δουλειάς, κάθε κλάδος, κάθε συνοικία να γίνει το κάστρο του αγώνα, κάστρο αγωνιστικής συσπείρωσης και λαϊκής αντεπίθεσης.
Συνεχίζουμε. Δυναμώνουμε την πάλη. Αμεσα και το Σάββατο στις 18 του Ιούνη απαντάμε με νέα πανελλαδικά συλλαλητήρια. Καλούμε σε πανστρατιά, σε συναγερμό, σε παλλαϊκό, πανελλαδικό σεισμό.
Το σύνθημα "Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη" να ακουστεί στεντόρεια, πέρα για πέρα και έξω από τα σύνορα. Να συναντηθεί με αυτό "Λαοί της Ευρώπης και όλου του κόσμου ενάντια στα μονοπώλια ξεσηκωθείτε".

Ο Αλ. Αρβανιτίδης

Ηδη η λαϊκή πάλη κι αγανάκτηση τούς έχει δυσκολέψει. Τώρα χρειάζεται καλύτερα συντονισμένος και πιο στοχευμένος αγώνας. Δεν αρκεί να φύγει το μνημόνιο, πρέπει να ξεμπερδέψουμε με τις πολιτικές που γεννούν τα μνημόνια. Να δεχθούν ισχυρό πλήγμα το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ. Τώρα είναι η ώρα του αγώνα να υψωθεί το αίτημα της αποδέσμευσης από την Ευρωπαϊκή Ενωση.Καμία συναίνεση, καμία συνευθύνη στα σχέδια της πλουτοκρατίας. Αγώνας για την προστασία της ζωής της λαϊκής οικογένειας για να σωθεί ο λαός από την πτώχευση. Τέρμα στους εκβιασμούς και στην παραπλάνηση. Να πτωχεύσει η πλουτοκρατία και ο καπιταλισμός.
Αγώνας μέχρι την ανατροπή αυτής της πολιτικής. Αγώνας για μια πολιτική, για μια ανάπτυξη που να ικανοποιεί τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες. Αγώνας για αλλαγές και ανατροπές που θα φέρουν το λαό στην εξουσία. Κίνημα ταξικό, οργανωμένο, αποφασισμένο να φτάσει ως το τέλος. Αυτή είναι η καλύτερη συνταγή για τη νίκη. Μόνο έτσι μπορούμε να κερδίσουμε τον πόλεμο. Μόνο σε τέτοια κινήματα, με τέτοιο προσανατολισμό, με τέτοια προοπτική μπορούμε να ελπίζουμε.

Ο λαός δεν είπε την τελευταία λέξη

Εχουμε τη δύναμη, μπορούμε να τους σταματήσουμε! Χωρίς εμάς γρανάζι δεν γυρνά. Μπορούμε, αρκεί να πιστέψει ο λαός στη δύναμή του, αρκεί να αποφασίσει να χρησιμοποιήσει τη δύναμή του και να τη χρησιμοποιήσει σωστά!
Εχουμε εμπιστοσύνη στο λαό!
Τούτος ο λαός δεν έχει πει ακόμη την τελευταία του λέξη. Την υπογραφή του για την τελική έκβαση των πραγμάτων δεν την έχει βάλει ακόμη.
Στον πόλεμο αυτό έχουμε ισχυρά, δοκιμασμένα και αποτελεσματικά όπλα στη φαρέτρα μας.
Πρώτα - πρώτα και πριν από όλα έχουμε το ΠΑΜΕ. Το πιο ισχυρό όπλο στα χέρια της εργατικής τάξης. Δύναμη δοκιμασμένη, αποφασισμένη.
Μπορούμε να τους σταματήσουμε, γιατί δίπλα στο ΠΑΜΕ, δίπλα στη δύναμη της εργατικής τάξης, συναθροίζεται κι αυτή των συμμάχων της, της ΠΑΣΕΒΕ, της ΠΑΣΥ, της ΟΓΕ, του ΜΑΣ.

Δεν αναγνωρίζουμε κανένα χρέος

Θα το ξαναπούμε: Τα μέτρα δε βγάζουν το λαό από τη χρεοκοπία. Τον βουλιάζουν ακόμη πιο βαθιά, ο λαός είναι ήδη χρεοκοπημένος.
Δεν αναγνωρίζουμε κανένα χρέος. Το χρέος είναι όλο παράνομο και είναι της πλουτοκρατίας. Δεν δεχόμαστε να πληρώσουμε ούτε τσακιστή δραχμή, ούτε ένα ευρώ. Να πληρώσει η πλουτοκρατία. Αγώνας τώρα για αποδέσμευση από την ΕΕ. Εξω από τη λυκοσυμμαχία των μονοπωλίων. Μέσα στην ΕΕ σε τίποτα δεν μπορεί να ελπίζει ο λαός. Ηρθε η ώρα να πάρει ο λαός την υπόθεση στα χέρια του. Ηρθε η ώρα να δώσουν λογαριασμό όλα τα κόμματα και όλες οι δυνάμεις που κορόιδευαν τους εργαζόμενους με ατελείωτα παραμύθια για τα καλά της ΕΕ και του ευρώ.
Από όλα τα παράθυρα του κόσμου πλέον φαίνεται καθαρά πως ο καπιταλισμός έχει φάει προ πολλού τα ψωμιά του.
Η καπιταλιστική κρίση δεν οφείλεται ούτε στους κλέφτες, ούτε στα κλεμμένα. Ούτε σε ανίκανα κόμματα και πολιτικούς.
H κρίση είναι κρίση υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου και εμπορευμάτων.
Και μόνο το γεγονός ότι μοναχά στις τράπεζες της Ελβετίας Ελληνες καπιταλιστές έχουν 600 δισ. καταθέσεις αποδεικνύει περίτρανα ότι η κρίση είναι κρίση υπερσυσσώρευσης.
Εργάτες, εργάτριες,
Για την εμφάνιση και την εξέλιξη της καπιταλιστικής κρίσης δεν αιφνιδιαστήκαμε. Εγκαιρα προειδοποιήσαμε για τη θύελλα που έρχεται, για το χαρακτήρα και τις αιτίες της κρίσης. Δικαιωθήκαμε γι' αυτές τις προβλέψεις μας.
Πολύ πριν από την κρίση και τα μνημόνια καλέσαμε το λαό σε απειθαρχία, να κατέβει στους δρόμους και τις πλατείες, να πάρει την υπόθεση στα χέρια του.
Δικαιωθήκαμε και σε αυτό.
Από την πρώτη στιγμή κρίναμε ενθαρρυντικό το γεγονός να κατεβαίνει κόσμος στους δρόμους και στις πλατείες, να διαδηλώνει.
Θέλουμε, όμως, και από αυτό το βήμα να προσθέσουμε τη δική μας κριτική προσέγγιση για τις εκδηλώσεις λαϊκής αγανάκτησης, για το αποκαλούμενο κίνημα των αγανακτισμένων.
Δε φτάνει να λες παλεύω για τη "δημοκρατία", αν ταυτόχρονα δε λες δημοκρατία στους τόπους δουλειάς, δημοκρατία για ποιον, για ποια τάξη και προπαντός "Κάτω η δικτατορία των μονοπωλίων".
Τα συνθήματα που προβάλλονται από ορισμένα κέντρα "Εξω τα κόμματα - Εξω τα συνδικάτα", από τις πλατείες, είναι αντιδραστικού περιεχομένου, δημιουργούν συγχύσεις στο λαό, τραβάνε το κίνημα προς τα πίσω.
Το να βάζεις στο ίδιο τσουβάλι το ΠΑΜΕ με τη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ είναι πράξη ταξικά ανιστόρητη και τους μόνους που υπηρετεί είναι τους εκμεταλλευτές των εργαζομένων.

Κίνημα που παλεύει για την ανατροπή

Με κάθε ειλικρίνεια, με αίσθημα ευθύνης και εμπιστοσύνης, απευθυνόμαστε στα λαϊκά στρώματα που σήμερα βγήκαν στους δρόμους και τους τείνουμε χέρι συμπόρευσης, θέλοντας ταυτόχρονα να τους επισημάνουμε ότι ένα κίνημα θολό, χωρίς προοπτική, χωρίς να στοχεύει τους πραγματικούς ενόχους, όσο δικαιολογημένη οργή κι αγανάκτηση κι αν περικλείει μέσα του, δεν μπορεί να φέρει ουσιαστικά αποτελέσματα. Ενα τέτοιο κίνημα μπορεί να ανησυχεί το σύστημα, όμως δεν το φοβίζει.
Από τι κίνημα, λοιπόν, έχουμε ανάγκη;
Από ένα κίνημα ειρηνικό, της σιωπηλής διαμαρτυρίας και της μούντζας ή της ρήξης, της σύγκρουσης και της ανατροπής;
Από ένα κίνημα "ανεξάρτητο - ακηδεμόνευτο" ή ένα κίνημα ταξικό, ανεξάρτητο από κάθε ιδεολογική και πολιτική επιρροή της αστικής τάξης;
Κίνημα με τα μονοπώλια ή ενάντια στα μονοπώλια;
Κίνημα θολό, διαχειριστικό που θα γλιστράει στους ελιγμούς του υπάρχοντος κοινωνικού και πολιτικού συστήματος ή κίνημα που θα δίνει προοπτική στους καθημερινούς αγώνες για μια άλλη κοινωνία που θα υπηρετεί τις ανάγκες του λαού;
Από ένα τέτοιο κίνημα, λοιπόν, καρφί στα μάτια της πλουτοκρατίας έχουμε ανάγκη σήμερα.
Αυτό το κίνημα το πολεμούν με νύχια και με δόντια όλες οι δυνάμεις της αντίδρασης και της οπισθοδρόμησης.
Το πολεμούν:
Κυβέρνηση και πλουτοκρατία
Κράτος και τραπεζίτες
ΣΕΒ και τρόικα
Τα κανάλια των εφοπλιστών και του μεγάλου κεφαλαίου
Δεσποτάδες στα υψηλά κλιμάκια
Συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες και κρατικοδίαιτοι διανοούμενοι.
Συναδέλφισσα, συνάδελφε,
Βγάλε τα συμπεράσματά σου! Εμπιστεύσου το ΠΑΜΕ! Συμπορεύσου με το ΠΑΜΕ, την ΠΑΣΕΒΕ, την ΠΑΣΥ, την ΟΓΕ, το ΜΑΣ! Εμπρός λοιπόν! Πάρε θέση στον αγώνα! Ολοι και όλες για τη νίκη!
Δεν τους φοβόμαστε, τους παλεύουμε, θα τους νικήσουμε!
Ετσι κι αλλιώς θα τους νικήσουμε!».

Posted in: πολιτική