Το ερώτημα, λοιπόν, είναι: για πόσο καιρό ακόμη η Τριτοβάθμια θα είναι Τριτοβάθμια; Και η απάντηση που διαγράφεται, με βάση τα στοιχεία, είναι πως η τριτοβάθμια εκπαίδευση θα καταλήξει ένα... διευρυμένο Λύκειο.
Σημείο αναγνώρισης 1ο: Τον καιρό που η επιστήμη και η τεχνολογία τρέχουν με την ταχύτητα του φωτός, στη χώρα μας (και όχι μόνο) μπαίνει βίαια ένας φραγμός και τα Ανώτατα Τριτοβάθμια Ιδρύματα (Πανεπιστήμια και ΤΕΙ) επιβραδύνουν απότομα τον ρυθμό τους: αντί να παράγουν επιστήμη, ο θεσμικός εκπρόσωπος, σε επίπεδο ειδικού γραμματέα, ζητά «να κάψουν το λίπος». Η... ιστορική πλέον δήλωσή του, και σε αργκό μάλιστα, υποδηλώνει και επιβάλλει την απαίτηση να εξαφανιστούν από προσώπου Γης οι διδάσκοντες με βάση το Π.Δ. 407/80. Δηλαδή, σε απλά και κατανοητά ελληνικά, «καίμε λίπος» σημαίνει εξαφανίζουμε ανθρώπους που έτσι κι αλλιώς δούλευαν με επισφαλείς εργασιακές σχέσεις προκειμένου τα Ανώτατα Τριτοβάθμια Ιδρύματα να διαθέτουν δεξαμενές μαθημάτων για να εμπλουτίζονται με νέα γνωστικά αντικείμενα τα Προγράμματα Σπουδών των Τμημάτων κ.ά. Και όλα αυτά και άλλα πολλά σταματούν βίαια...
Αποτέλεσμα; Σε όσα Τμήματα ανακοινώθηκε το ωρολόγιο πρόγραμμα μαθημάτων του εαρινού εξαμήνου 2010-2011, η φετινή ένδεια επιλογών για τους φοιτητές είναι αυταπόδεικτη. Κατά την άποψή μας, επειδή η κατάσταση δεν προβλέπεται... οικειοθελώς να βελτιωθεί, σύντομα θα τεθεί ζήτημα ισοτιμίας των πτυχίων με το νέο νόμο (αυτόν που θα ψηφιστεί) και με αυτόν που ισχύει μέχρι σήμερα!
Σημείο αναγνώρισης 2ο: Η κατάργηση του Τμήματος υπέρ της Σχολής που προβλέπει ο νέος νόμος-πλαίσιο, προοιωνίζεται την κατάργηση των γνωστικών αντικειμένων. Έτσι, αν και στη Βουλή έτερος θεσμικός εκπρόσωπος δηλώνει ότι η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παιδείας, σέβεται «τη φορολογία, τον κόπο, το αίμα και τον ιδρώτα» των πολιτών, η ίδια πολιτική ηγεσία δεν διστάζει, με το νέο νόμο στη θέση της ακαδημαϊκής βαθμίδας, ουσιαστικά να ιδρύει και να θεσμοθετεί μια «λυκειακή» βαθμίδα χωρίς γνωστικά αντικείμενα, που είναι και το βασικό χαρακτηριστικό στοιχείο αυτής της βαθμίδας για όσους δεν εθελοτυφλούν.
Έτσι θα αρνηθούμε στην πράξη τον επιχειρηματικό χαρακτήρα των Πανεπιστημίων (και των ΤΕΙ) μέσω της επιχειρούμενης απαξίωσης και της υποβάθμισης που προδιαγράφουν τα παραπάνω στοιχεία. Πώς; Με την εξής στρατηγική:
Δεν ζητάμε να διατηρηθεί το καθεστώς της επισφαλούς εργασίας των «407». Άλλωστε, αυτό το καθεστώς αποδείχτηκε «δούρειος ίππος» ώστε, τώρα, οι διάφοροι... Πόντιοι Πιλάτοι να τους (μας) καίνε ουσιαστικά και συμβολικά.
Μάλιστα, η δεινή θέση των «407» χρησιμοποιήθηκε και σαν αφορμή για να εκδηλωθεί η φιλανθρωπία των 20 καθηγητών (μέλη ΔΕΠ Πανεπιστημίων) που παρενέβησαν με το κείμενό τους «Γιατί είπαμε όχι στην απεργία» [Βλ. στην εφημερίδα τα Νέα 25-2-11, σελ. 13 (http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artid=4619769)] για να δηλώσουν, στο πλαίσιο του εφαρμοσμένου κοινωνικού αυτοματισμού, ότι αυτοί (οι 20 που υπέγραψαν) ως μέλη ΔΕΠ «Για λόγους αξιοπρέπειας δεν μπορούμε να απεργήσουμε την ίδια μέρα με αυτούς και με κοινά αιτήματα»!!! [η έμφαση δόθηκε από μας]
Οι «αυτοί» στους οποίους αναφέρονται είναι οι «εργαζόμενοι [στις ΔΕΚΟ που] απεργούν». Και για όσους από εσάς σπεύσετε να διερωτηθείτε ποιοι είναι οι λόγοι αξιοπρέπειας για αυτά τα μέλη ΔΕΠ που υπογράφουν, η απάντηση μέσα στο κείμενό τους είναι η εξής: «Μετά από μακρά περίοδο σπουδών και μετά από δεκαετίες προσφοράς στην Παιδεία και την Έρευνα βλέπουμε ότι οι μισθοί μας είναι λιγότερο από το μισό του “πλαφόν” που ορίστηκε για τις ΔΕΚΟ και για το οποίο οι εκεί εργαζόμενοι απεργούν. Για λόγους αξιοπρέπειας δεν μπορούμε να απεργήσουμε την ίδια μέρα με αυτούς και με κοινά αιτήματα. (...)».
Και αν μέχρι εδώ αναδείξαμε τον εφαρμοσμένο «κοινωνικό αυτοματισμό» από την πλευρά των 20 μελών ΔΕΠ, στη συνέχεια και σε ενίσχυση του κοινωνικού αυτοματισμού λειτούργησαν τα φιλάνθρωπα (μικροαστικής συνήθως προέλευσης) αισθήματά τους και δηλώνουν ότι «Οι υπογράφοντες θα καταθέσουν το αντίτιμο της εργασίας τους για τις 23/2 υπέρ των συναδέλφων με σχέση εργασίας ΠΔ 407 που προσφέρουν διδακτικό έργο χωρίς να αμείβονται, αφού το υπουργείο άλλαξε τους κανόνες στη διάρκεια του έτους». [η έμφαση δόθηκε από μας]
Άξιος ο μισθός τους και η πρακτική που καθιερώνουν(;), δηλαδή στο εξής: οι «407» να απλώνουν το χέρι και να μαζεύουν την ελεημοσύνη των απεργοσπαστών;
Συγχωρήστε μας, αλλά για μας εξαρχής ισχύει η παλιά κλασική διάκριση απεργός / απεργοσπάστης. Τα «γιατί δεν απεργώ» δεν είναι παρά η ξύλινη γλώσσα της νομιμοποίησης των κάθε λογής εξουσιών και των μέτρων που λαμβάνουν σε βάρος μας...
Και για να ενισχύσουμε το επιχείρημά μας, αναφέρουμε ότι για το κείμενο και την πρωτοβουλία των 20 πανεπιστημιακών που το εξέδωσαν μίλησε στην κυριακάτικη (έντυπη έκδοση) της εφημερίδας το Βήμα (27-2-11, σελ. 21Α), μία από τις υπογράφουσες. Βλ. Βάσω Κιντή, συνέντευξη στην Ελένη Βουλτσίδου (2011) «Δεν μπορούμε να απεργούμε για τα κουρέλια του κράτους» (http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=386603). Και η συνέντευξη έτυχε και προβολής στην 1η σελίδα (και στο κέντρο της) της εφημερίδας.
Αντίθετα, το κείμενο του Γιώργου Βέλτσου, του οποίου παραθέτουμε την εισαγωγή: «Ήταν νομίζω προφανής η πρόθεση του Βήματος της Κυριακής να ανακοινώσει στο πρωτοσέλιδο και να δημοσιεύσει ολοσέλιδη συνέντευξη της επίκουρου Καθηγήτριας Φιλοσοφίας κυρίας Βάσως Κιντή που εξηγεί “γιατί δεν έκανε απεργία”. Το θέμα ήταν προκλητικό (κόντρα στο ρεύμα) αλλά και εποικοδομητικό για τους απεργούς, όπως φέρ΄ ειπείν εγώ, που παράκουσα την επιταγή στον τίτλο του δημοσιεύματος: “Δεν μπορούμε να απεργούμε για τα κουρέλια του Κράτους”. (...)», αναρτήθηκε στην ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας Το Βήμα στις 28-2-11 (http://www.tovima.gr/relatedarticles/article/?aid=386940&dt=28/02/2011 ημερ. ανάκτησης 28-2-11, 9.55 μμ) με τίτλο «Αλληλούια!», όπου και υποστήριξε την άλλη άποψη, παρέμεινε αναρτημένο ένα 24ωρο το πολύ(!) αφού όταν το αναζητήσαμε την επoμένη, 1-3-11, στις 3 μ.μ., η «σελίδα δεν ήταν διαθέσιμη»!
Σε απλά ελληνικά, εξαφανίστηκε από την ιστοσελίδα της εφημερίδας, ώστε να μη στραπατσαριστεί η διακήρυξη του καλού απεργοσπάστη;…
Θα επανέλθουμε, όμως, στο επόμενο τεύχος μας, όταν θα καταγράψουμε αναλυτικά (με χρονολογική σειρά) τα όσα εξελίχθηκαν το διάστημα αυτό...
Δεν ζητάμε μόνο να διοριστούν (με τις πιστώσεις των «407»(!), όπως προβλέπει και δηλώνει το υπουργείο Παιδείας!!!) οι εκλεγμένοι λέκτορες που μένουν αδιόριστοι για 3 και πλέον χρόνια, και οι οποίοι ήδη συγκροτούν εν δυνάμει και από τα πράγματα μια επετηρίδα της ντροπής (ντροπή για το υπουργείο Παιδείας, βέβαια), μια αδιαφανή και... φυσικά μη ανακοινώσιμη επετηρίδα με κριτήρια μη ανακοινώσιμα καταπώς εξυπηρετεί ακριβώς την αδιαφάνεια...
Επισημαίνουμε, μάλιστα, ότι σύμφωνα με τον νέο νόμο θα διοριστούν σε βαθμίδα μη εξελίξιμη, ενώ είναι διαπραγματεύσιμο αν για αυτούς θα ισχύσει ο παλαιός νόμος με τον οποίο εκλέχθηκαν. Δηλαδή γίνεται όρος διαπραγμάτευσης το αυτονόητο!!!
Δεν προσδοκάμε να μειωθεί ο αριθμός των μελών ΔΕΠ λόγω συνταξιοδότησης (!) (περίπου 11.000 στα 23 Πανεπιστήμια σήμερα, ενώ προβλέπεται να μειωθεί την επόμενη 5ετία σε 7.000-8.000) για να γίνουν νέες προκηρύξεις... Δηλαδή, δεν επιδιώκουμε την αυτορρύθμιση μέσω της... ευθανασίας.
Σε κάθε περίπτωση, και όπως και να αξιολογήσει κανείς τα στοιχεία που προαναφέραμε (και άλλα στα οποία δεν αναφερθήκαμε), διαγράφεται πλέον μετά βεβαιότητας η προοπτική να παραμείνουν τα Ανώτατα Τριτοβάθμια Ιδρύματα με μειωμένο προσωπικό και μειωμένες επιλογές μαθημάτων – με δυο λόγια, Ιδρύματα μειωμένων επιστημονικών απαιτήσεων.
Και τι απομένει. Θα θέλαμε να συμφωνήσουμε στο ότι τα Ανώτατα Τριτοβάθμια Ιδρύματα είναι αστικό δημιούργημα και ικανοποίησε τις ανάγκες που το διαμόρφωσαν. Τώρα, οι συνθήκες επιβάλλουν να διατηρήσουμε τα όσα καλά τυχόν είχε και να προχωρήσουμε ένα βήμα πιο μπροστά (και όχι πίσω), και να διεκδικήσουμε (και να δρομολογήσουμε) –μέλη ΔΕΠ, φοιτητές και κοινωνία- ένα αυτόνομο, αυτοοργανούμενο (δηλαδή να αυτοοργανώνεται συνέχεια, κάθε φορά που χρειάζεται) και αυτοδιαχειριζόμενο Πανεπιστήμιο και ΤΕΙ. Οι καιροί δεν θα μας περιμένουν…
Η Αγγελική Χ. Χρονοπούλου είναι εκδότρια και υπεύθυνη ύλης του επιστημονικού περιοδικού «Σύγχρονη Εκπαίδευση»
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου