Του τρένου το ανάγνωσμα…. Η περίφημη γραμμή Μεσολόγγι-Αγρίνιο!

Όχι άλλο κάρβουνο θα μπορούσαμε να πούμε καθώς μιλάμε για το περίφημο τρένο που έχει κοστίσει 13 εκατομμύρια στον ελληνικό λαό. Ένα τρένο που κόστισε τόσα πολλά και δεν το είδαμε ποτέ, εκτός βέβαια από τους γνωστούς άγνωστους βολεμένους που κυκλοφορούν στην μικρή μας πόλη σα να μην συμβαίνει τίποτα. Επανερχόμαστε στο θέμα μιας και άρχισε να γίνεται πάλι η συζήτηση στην περιφέρεια για την περιβόητη γραμμή του τρένου Μεσολόγγι-Αγρίνιο. 

Πιο κάτω θα σας θυμίσουμε την εκπομπή του Κώστα Βαξεβάνη για τα σκάνδαλα στον ΟΣΕ, για τρένα και γραμμές φαντάσματα, για γραφεία του ΟΣΕ με υπαλλήλους φαντάσματα και για τις εποχές που μας κυβερνούσαν φαντάσματα. Εποχές που μοιάζουν σαν εφιάλτης να ξαναέρχονται με πολιτικούς της ίδιας φιλοσοφίας παντελώς ανίδεους για τα θέματα που καλούνται να διαχειριστούν.

Ας μιλήσουμε λοιπόν για την γραμμή Πάτρα-Αγρίνιο και ας δανειστούμε μερικά στοιχεία από την μελέτη του κ. Βαξεβάνη για να αντιληφθούμε με απλά λόγια το κόστος και την αφέλεια των υποστηρικτών του εγχειρήματος. 

1. Ο συρμός δεν έμπαινε στο Αγρίνιο, γιατί δεν υπήρχε σταθμός (η κατεδάφιση του '80) και θα έπρεπε να κατασκευαστεί νέο κτιριακό συγκρότημα,
 

2. Υπήρχε ένα μείζον πρόβλημα με μια ισόπεδη διάβαση στο Αγρίνιο και με την Ιονία Οδό,
 

3. Η γέφυρα Ρίου - Αντιρρίου δεν έχει κατασκευαστεί με πρόβλεψη για σιδηρόδρομο, οπότε προκύπτει η ανάγκη μιας νέας υποθαλάσσιας διάβασης ή νέας παράλληλης γέφυρας.
 

4. Η γραμμή ανασκευάστηκε χρησιμοποιώντας  πλάτος διαφορετικό από το υπόλοιπο σιδηροδρομικό δίκτυο (1 μέτρο έναντι 1.44, που είναι ευρωπαϊκών προδιαγραφών), πλάτος ικανό να φιλοξενήσει μόνο αμαξοστοιχίες RailBus, του προαστιακού. Αυτό σημαίνει ότι για να επαναλειτουργήσει πλήρως η γραμμή πρέπει αφ'ενός να ξηλωθεί και να ανασκευαστεί από την αρχή στο σωστό πλάτος, ώστε να υπάρξει η δυνατότητα μελλοντικής σύνδεσης με το υπόλοιπο δίκτυο.

Με άλλα λόγια, η γραμμή αυτή θα ήταν αποκλεισμένη από όλες τις κατευθύνσεις.

(ΟΣΕ Μεσολογγίου: 13 εκατ. ευρώ για ένα τραίνο που δε σφύριξε ποτέ)

Από τα παραπάνω καταλαβαίνουμε ότι μια τέτοια γραμμή δεν είναι εφικτό να δουλέψει και να είναι βιώσιμη. Αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα να κατασπαταληθεί όπως και έγινε το δημόσιο χρήμα, να γίνουν προσλήψεις που λόγω της μη βιωσιμότητας του έργου θα μετατραπούν σε απολύσεις με φωνές και διαμαρτυρίες ανθρώπων που για άλλη μια φορά η κακή διοίκηση και ο κακός προγραμματισμός θα τους αφήσει στον δρόμο. 

Περά λοιπόν από τις όμορφες αναμνήσεις των μεγαλυτέρων μιας όμορφης εποχής με  το τρένο αυτή η επένδυση έτσι όπως έχει σχεδιαστεί δεν μπορεί να λειτουργήσει. Θα ήταν λογικό να λειτουργήσει μια γραμμή σύγχρονη γρήγορη και ασφαλής που θα μπορούσε να διασχίσει την Ιονία οδό και την Εγνατία με μικρό κόστος για τον ταξιδιώτη. Έργο που φυσικά δεν έγινε για να επανέλθουμε μετά από χρόνια να κάνουμε νέες μελέτες και νέα έργα με νέες εργολαβίες! 

Τι πιο λογικό σε νέους δρόμους όπως της Ολυμπίας οδού της Ιονίας και της Εγνατίας να υπάρχει η προβλέψει για την κατασκευή και λειτουργία υπερσύγχρονου τρένου υψηλών προδιαγραφών για την γρήγορη μετακίνηση πολιτών και εμπορευμάτων. Είναι μονόδρομος ο σωστός προγραμματισμός οι σωστές μελέτες για την βιωσιμότητα των κρατικών επενδύσεων αλλιώς θα συνεχίσουμε στο χειρότερο τάζοντας φύκια για μεταξωτές κορδέλες. 

Το νοσοκομείο θέλει χρήματα για να λειτουργήσει σωστά, το ΤΕΙ επίσης και πολλά άλλα θέματα που είναι ζωτικής και στρατηγικής σημασίας για την περιοχή. Ας μην συνηγορήσουμε σε συμφεροντολογικές πολιτικές κατασπαταλώντας για άλλη μια φορά το δημόσιο χρήμα!

Δ-ΟΣΕ και μένα μπάρμπα (Α' μέρος) - Το Κουτί της Πανδώρας

 
 

 

  

Αναμνήσεις

 

 Aναχώρηση εμπορικού συρμού από τον σταθμό Αγρινίου (Μάιος 1962).
Μπροστά από τις καπναποθήκες «Αφοί Παπαπέτρου», δίπλα από τον σταθμό.
Διακρίνεται και η πινακίδα της ατμάμαξας με το όνομα "ΕΛΛΗΝΙΣ" (κατασκευής Εργοστασίου Βασιλειάδη, Πειραιά).
Η φορτάμαξα γράφει ακόμα ΣΒΔΕ, μολονότι από το 1953 το δίκτυο ανήκε πλέον στους ΣΠΑΠ.
Φωτό: Charles Firminger, παραχώρηση: Γιώργος Νάθενας

Μηχανοστάσιο Μεσολογγίου. Διακρίνονται η αυτοκινητάμαξα BREDA
στα αρχικά καφέ (ιταλικά) χρώματά της και δυο ατμάμαξες.
Φωτό: Charles Firminger 1962, παραχώρηση: Γιώργος Νάθενας

Σταθμός Κατοχής με το τοπικό τραίνο που εκτελούσε το δρομολόγιο
Μεσολόγγι (Πλατεία Μπότσαρη) Αιτωλικό κατοχή.
Φωτό: από προσωπικό αρχείο, παραχώρηση: Κασσάνδρα Φλάκα, Γιώργος Νάθενας

Ατμήλατο εμπορικό με την ατμάμαξα «ΕΛΛΗΝΙΣ».
Με οπισθοπορεία καταφθάνει στο Μεσολόγγι από το Αγρίνιο.
Φωτό: Charles Firminger 1962, παραχώρηση: Γιώργος Νάθενας

_______________________________________________________________________________________________________________

Οι φωτογραφίες που ακολουθούν ανήκουν στο λεύκωμα «Το Αγρίνιο Κάποτε»
του Αριστείδη Μπαρχαμπά
Εκδόσεις ERGO Αθήνα 2003

Πανοραμική άποψη του Σταθμού του Αγρινίου.
Δεξιά του σταθμού διακρίνονται τα μηχανοστάσια και ο υδατόπυργος. Αρχείο Χρήστου Μάντζαρη

Κατάμεστα τα βαγόνια των ΣΒΔΕ στο σταθμό του Αγρινίου.

Η αναχώρηση με επισημότητα του διευθυντού της Εθνικής
τράπεζας κ. Δημόπουλου από τον σταθμό του Αγρινίου.

Το Γυμνάσιο θηλέων πάει εκδρομή.

Ο μικρός κουλουράς στην αποβάθρα του σταθμού του Αγρινίου.

Κρυονέρι. Η αρχή και το τέλος της γραμμής των ΣΒΔΕ.
Εκεί περίμενε η «Καλυδών» το καραβάκι που οι Αγρινιώτες λέγανε σκυλοπνίχτη,
για να περάσουν τον Πατραϊκό και να μετεπιβιβαστούν στους ΣΠΑΠ
Σύμφωνα με διήγηση του Kαθηγητή Bυζαντινής Aρχαιολογίας κ. Αθανάσιου Παλιούρα
στη συγκεκριμένη φωτογραφία «ποζάρουν» άντρες μοντέλα της εποχής για να διαφημίσουν ρούχα. 
Αρχείο περιοδικού «Ρίζα» των εν Αθήναις Αγρινιωτών.

Το τραίνο με μία μικρή παράκαμψη έφτανε και φόρτωνε
στην είσοδο των καπναποθηκών «Αφοί Παπαπέτρου»

Όταν το τραίνο σφύριξε για πρώτη φορά στο Αγρίνιο.
Από την τοπική εφημερίδα «Ο Πολίτης» 23 Απριλίου 1890.

Ανακοίνωση στον τοπικό τύπο.

___________________________________________________________________________________

Από την Πάτρα στο Μεσολόγγι

Απόσπασμα: Κ. Ουράνης. «Ταξίδια στην Ελλάδα»

Στο ανοιξιάτικο πρωινό ο κόλπος των Πατρών μοιάζει με μεγάλη γαλήνια λίμνη. Η επιφάνεια των νερών, που έχουν ένα απαλά γαλάζιο χρώμα, γυαλίζει σαν κρύσταλλο. Όπου πέφτει ο πρωινός ήλιος, παιχνιδίζουν αναρίθμητοι χρυσοί λαμπυρισμοί. Κατά τις ακτές της Στερεάς, που είναι ακόμα τυλιγμένες σε μια γαλαζόφτερη άχνα, οι σκιές κάνουν πράσινους αντικατοπτρισμούς πάνω στα νερά. Μερικά άσπρα πανιά ακινητούν στον υδάτινο ορίζοντα. Η δροσιά, που κατεβαίνει στον κόλπο από τις μακρινές κορφές τον χιονισμένων ακόμα βουνών κάνει να νιώθεις την αναπνοή σαν απόλαυση. Αντίκρυ μου ξεκόβετε στον ουρανό ένας τεράστιος κώνος ραβδωμένος με φως και σκιές που θυμίζει το Γιβραλτάρ. Είναι το τραχύ βουνό της Βαράσοβας. Εκεί είχε βάλει πλώρη το μικρό πλοίο που μας πηγαίνει στο Μεσολόγγι. Μιας ώρας ταξίδι και φτάσαμε από την Πάτρα στο Κρυονέρι την Καλλιρρόη των αρχαίων. Αυτό το όνομα με είχε κάνει vα περιμένω πως θα έβλεπα ένα μέρος κατάφυτο, ειδυλλιακό και πρόσχαρο. Και ήταν εντελώς το αντίθετο: μια γυμνή και πένθιμη ακτή, πνιγμένη από τη γιγάντια πετρώδη και απότομη μάζα της Βαρόσοβας. Οι άνεμοι στο μέρος αυτό είναι συχνοί και δυνατοί, και έτσι η αποβίβαση είναι πολλές φορές επικίνδυνη. Ένα μικρά τρένο κυλάει με τρανταγμούς μέσα σε μια χέρσα έκταση, που έχει για μοναδική βλάστηση κάτι σπάνια χαμόδεντρα και τα σπάρτα των ελών πou ασημίζουν στον ήλιο. Ένα χωρίο το «Ευηνοχώρι» σταματάει μια στιγμή το μάτι μου, με τα καλύβια του που είναι φτιαγμένο ολόκληρα από ψάθα μαυρισμένη στον ήλιο. Έπειτα φαίνεται ο Φείδαρης: (Έυηνος) μια μεγάλη κοίτη από άσπρα χαλίκια όπου έρπουν μερικές λουρίδες γαλαζοπράσινων νερών. Κι ύστερα, τίποτα άλλο από μια απέραντη έκταση από άβαθο νερό, θολό και ακίνητο, που σου γεμίζει την ψυχή με μελαγχολία, μα και με μια παράδοξη μαζί γοητεία. Είναι η λιμνοθάλασσα του Μεσολογγίου.

Posted in: ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ