Ειπε μια κουβέντα παγκαλικής ποιότητας η
κ. Ελένη Κούρκουλα, υφυπουργός Παιδείας επί Σημίτη, και πέσαμε να τη
φάμε. Είπε λοιπόν σε συνέντευξή της στην Εφη Μαρίνου στην «Εφημερίδα των
Συντακτών»: «Μη σας φανεί ακραίο, αλλά μήπως ο κάθε Ελληνας δεν ήταν
ένας μικρός μικρός μικρός “Τσοχατζόπουλος”; Δήλωσε κανείς την πραγματική
αξία του σπιτιού που αγόρασε;» Ρητορική η ερώτηση. Η κ. Κούρκουλα, που
φρονεί φαίνεται ότι ο κ. Τσοχατζόπουλος ήταν απλώς φοροφυγάς, είναι
βέβαιη ότι δεν λέει τίποτε «ακραίο». Αλλωστε, μειώνει την ακρότητα των
λεγομένων της με την τριπλή επανάληψη του «μικρός».
Πόθεν η βεβαιότητα της κ. Κούρκουλα, το ξέρει η ίδια. Οπως θα ξέρει, σαν υφυπουργός «και Θρησκευμάτων» αλλά και σαν γεννημένη σε θρησκειόφιλο περιβάλλον («ο παππούς μου ήταν παπάς, ο πατέρας μου θεολόγος»), ότι ο μοναδικός που γνωρίζει τι σκέφτεται «ο κάθε Ελληνας» είναι «ο ετάζων καρδίας και νεφρούς». Δηλαδή, στην επίσημη μετάφραση των Ψαλμών, «αυτός που ξέρει σε όλο τους το βάθος σκέψεις κι επιθυμίες».
Εφόσον ο Θεός δεν μοιράζεται με κανέναν θνητό την παντογνωσία του, πορίσματα του τύπου «ο κάθε Ελληνας…» δεν είναι απλώς «ακραία», όπως αυτοχαρακτηρίζονται για να περισώσουν λίγη αξιοπιστία. Είναι κάτι χειρότερο και από εσφαλμένα. Είναι βαρύτατα προσβλητικά. Για κάθε Ελληνα. Ή μάλλον για όσους Ελληνες δεν υπήρξαν ποτέ «μικροί μικροί μικροί Τσοχατζόπουλοι» και σήμερα ντρέπονται που άφησαν τη μοίρα τους στους Τσοχατζόπουλους και τους συντρόφους τους, που μόλις τώρα αντελήφθησαν τίς ο Ακης. Εκτός πια και η κ. Κούρκουλα ήθελε να πει χιουμοριστικά ότι ο καθένας μας είναι ένας «μικρός³ Ακης», αφού όλα τα ονόματα «υποκορίζονται» στο χαϊδευτικό Ακης: Αντων-άκης, Κωστ-άκης, Σταυρ-άκης κ.ο.κ. Αλλά σε τέτοια πράγματα δεν χωράει χιούμορ.
Αφού λοιπόν μόνο ο Θεός ετάζει καρδίας, o θνητός που αφήνει να εννοηθεί ότι τρυπώνει στην ψυχή όλων και μαθαίνει τα μυστικά τους, υποπίπτει στο αμάρτημα της αντιποίησης (θεϊκής) αρχής. Αυτά όμως είναι της θρησκείας. Εδώ ενδιαφέρει η πολιτική. Και η επιπόλαιη, ψιλοσνόμπ «κοινωνιολογία» που καταδικάζει (με τον ασήμαντο αντίλογο ενός «μήπως;») έναν λαό ολόκληρο, χρεώνοντάς του τσοχατζοπουλοποίηση, για να μιλήσουμε την πασοκικήν.
Αφοριστικότατα, η πρώην υφυπουργός –με αρμοδιότητα, ενόψει των Ολυμπιακών, την «Ολυμπιακή παιδεία», τους καρπούς της οποίας τους απολαμβάνουμε άφθονους στα γήπεδά μας– κολλάει την ετικέτα «μικρός³ Τσοχατζόπουλος» στο μέτωπο κάθε Ελληνα. Θα υποψιάζεται ωστόσο η ουδόλως αυτοκριτική κ. Κούρκουλα ότι, αν όντως «ο κάθε Ελληνας ήταν ένας μικρός κτλ.», δεν θα υπήρχε πια Ελλάδα. Αν δεν υπήρχαν οι πάμπολλοι άγνωστοι που κράτησαν το φρόνημά τους, αντιστάθηκαν στον εκμαυλισμό τους από την πράσινη και τη γαλάζια εξουσία και εναντιώθηκαν σε ό,τι βιώσαμε σαν «καθεστώς ΠΑΣΟΚ», δεν θα είχαν διασωθεί αυτά έστω «τα τελευταία κουρέλια από τα γιορτινά μας φορέματα».
Πόθεν η βεβαιότητα της κ. Κούρκουλα, το ξέρει η ίδια. Οπως θα ξέρει, σαν υφυπουργός «και Θρησκευμάτων» αλλά και σαν γεννημένη σε θρησκειόφιλο περιβάλλον («ο παππούς μου ήταν παπάς, ο πατέρας μου θεολόγος»), ότι ο μοναδικός που γνωρίζει τι σκέφτεται «ο κάθε Ελληνας» είναι «ο ετάζων καρδίας και νεφρούς». Δηλαδή, στην επίσημη μετάφραση των Ψαλμών, «αυτός που ξέρει σε όλο τους το βάθος σκέψεις κι επιθυμίες».
Εφόσον ο Θεός δεν μοιράζεται με κανέναν θνητό την παντογνωσία του, πορίσματα του τύπου «ο κάθε Ελληνας…» δεν είναι απλώς «ακραία», όπως αυτοχαρακτηρίζονται για να περισώσουν λίγη αξιοπιστία. Είναι κάτι χειρότερο και από εσφαλμένα. Είναι βαρύτατα προσβλητικά. Για κάθε Ελληνα. Ή μάλλον για όσους Ελληνες δεν υπήρξαν ποτέ «μικροί μικροί μικροί Τσοχατζόπουλοι» και σήμερα ντρέπονται που άφησαν τη μοίρα τους στους Τσοχατζόπουλους και τους συντρόφους τους, που μόλις τώρα αντελήφθησαν τίς ο Ακης. Εκτός πια και η κ. Κούρκουλα ήθελε να πει χιουμοριστικά ότι ο καθένας μας είναι ένας «μικρός³ Ακης», αφού όλα τα ονόματα «υποκορίζονται» στο χαϊδευτικό Ακης: Αντων-άκης, Κωστ-άκης, Σταυρ-άκης κ.ο.κ. Αλλά σε τέτοια πράγματα δεν χωράει χιούμορ.
Αφού λοιπόν μόνο ο Θεός ετάζει καρδίας, o θνητός που αφήνει να εννοηθεί ότι τρυπώνει στην ψυχή όλων και μαθαίνει τα μυστικά τους, υποπίπτει στο αμάρτημα της αντιποίησης (θεϊκής) αρχής. Αυτά όμως είναι της θρησκείας. Εδώ ενδιαφέρει η πολιτική. Και η επιπόλαιη, ψιλοσνόμπ «κοινωνιολογία» που καταδικάζει (με τον ασήμαντο αντίλογο ενός «μήπως;») έναν λαό ολόκληρο, χρεώνοντάς του τσοχατζοπουλοποίηση, για να μιλήσουμε την πασοκικήν.
Αφοριστικότατα, η πρώην υφυπουργός –με αρμοδιότητα, ενόψει των Ολυμπιακών, την «Ολυμπιακή παιδεία», τους καρπούς της οποίας τους απολαμβάνουμε άφθονους στα γήπεδά μας– κολλάει την ετικέτα «μικρός³ Τσοχατζόπουλος» στο μέτωπο κάθε Ελληνα. Θα υποψιάζεται ωστόσο η ουδόλως αυτοκριτική κ. Κούρκουλα ότι, αν όντως «ο κάθε Ελληνας ήταν ένας μικρός κτλ.», δεν θα υπήρχε πια Ελλάδα. Αν δεν υπήρχαν οι πάμπολλοι άγνωστοι που κράτησαν το φρόνημά τους, αντιστάθηκαν στον εκμαυλισμό τους από την πράσινη και τη γαλάζια εξουσία και εναντιώθηκαν σε ό,τι βιώσαμε σαν «καθεστώς ΠΑΣΟΚ», δεν θα είχαν διασωθεί αυτά έστω «τα τελευταία κουρέλια από τα γιορτινά μας φορέματα».
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου