Αυγερινός Χατζηχρυσός
“…Δεν είναι τα υλικά αγαθά που χάνουμε από την κρίση,είναι ο πολιτισμός, η ανθρωπιά μας…”
Ένα χρόνο μετά τη μεθυστική αποχαύνωση των Ολυμπιακών
Αγώνων του 2004, όταν ακόμη οι περισσότεροι ζούσαν στους ρυθμούς του
ευρωπαϊκού εκσυγχρονισμού μας και η διαπλοκή κατέτρωγε και τα τελευταία
κονδύλια, ο σκηνοθέτης Κώστας Γαβράς παρουσίασε μια «προφητική» -όπως αποδείχθηκε- ταινία, «Το Τσεκούρι». Το πολιτικό αυτό θρίλερ, με δόση μαύρου χιούμορ, παρουσίαζε αυτά που σήμερα ζει η ελληνική κοινωνία, τον κοινωνικό εμφύλιο και κανιβαλισμό.
Ο ήρωας της ταινίας, ο Μπρουνό, -υψηλόβαθμο στέλεχος εταιρείας- απολύεται ύστερα από 15 χρόνια άψογης υπηρεσίας. Αρχικά, συνεχίζει να ψάχνει για δουλειά, ύστερα
όμως από τρία χρόνια ανεργίας, οδηγείται σιγά σιγά στην αποξένωση, όχι
μόνο από την κοινωνία, αλλά και από την ίδια του την ανθρωπιά, την
ορμέμφυτη ανάγκη του ανθρώπου να κοινωνεί το διπλανό του και που μας
διαχωρίζει από το ζωικό βασίλειο. Μπροστά στο αδιέξοδο και για να
μπορέσει να συντηρήσει την οικογένειά του, εντοπίζει τους υποψήφιους
ανταγωνιστές του -για τη νέα θέση εργασίας που διεκδικεί- και αρχίζει,
έναν έναν, να τους εξοντώνει!
Σήμερα, εσύ κανιβαλίζεις τους άλλους, μέχρι να έρθει ο επόμενος -ο πιο ανταγωνιστικός- να κανιβαλίσει εσένα. Καμία κοινωνία, κανένας κανόνας, ούτε ακόμη αυτός της ζούγκλας, όπου η φύση έχει προβλέψει τα αρπακτικά να είναι λιγότερα αριθμητικά ώστε να υπάρχει ισορροπία. Χτες ήταν οι συμβασιούχοι STAGE, οι ναυτεργάτες, οι οδηγοί λεωφορείων, φορτηγών, ταξί, οι φαρμακοποιοί, οι ελεύθεροι επαγγελματίες, οι γιατροί. Σήμερα είναι οι εργαζόμενοι στην ΕΡΤ και οι καθηγητές. Με πρόσχημα τα όποια πραγματικά προβλήματα του κάθε κλάδου, ωσάν στον υπόλοιπο κόσμο ζουν σε ουτοπία, πετάνε το κόκαλο από το τραπέζι και αφήνουν τον κοινωνικό αυτοματισμό να αλληλοσπαράζει την ελληνική κοινωνία για μια θέση στον ήλιο.
Το ίδιο συμβαίνει και στην Παιδεία. Την ώρα που η Γερμανία βασίζει την ανάπτυξή της στο ειδικευμένο και υψηλού επιπέδου εργατικό δυναμικό και το γερμανικό εμπορικό επιμελητήριο αναζητεί 10.000 επιστήμονες το μήνα για να διατηρήσει την ανταγωνιστικότητά της η οικονομία, στην Ελλάδα κλείνουν σχολεία με πρόφαση τα «οικονομικά» της χώρας!
Το δρόμο της διαθεσιμότητας χωρίς κριτήρια παίρνουν 12.500 εκπαιδευτικοί και υπάλληλοι δήμων και δημοτικών επιχειρήσεων με δυο τροπολογίες που αναμένεται να ενταχθούν στο πρώτο σχέδιο νόμου που βρίσκεται για επεξεργασία και ψήφιση στη Βουλή!
Με διάφορες μεθοδεύσεις -κλείσιμο σχολείων, ανακατανομή μαθητών, το «αθώο» δίωρο που πρόσθεσαν- κόβουν και ράβουν ανθρώπους. Αυτή τη στιγμή στα σχολειά, οι άνθρωποι που «χτίζουν» το μέλλον της χώρας, θα πρέπει να «ανταγωνιστούν» τον, μέχρι εχθές, συνάδελφό τους ή να βρεθούν σε διαθεσιμότητα. Μάλιστα, ένα ποσοστό εξ αυτών, πιθανότατα, δεν θα επιστρέψει στο δημόσιο και θα πεταχτεί στο δρόμο μαζί με άλλα 2 εκατ. ανέργους από τον ιδιωτικό τομέα, χωρίς μάλιστα να μπορούν να αντιδράσουν, αφού είναι ακόμη επίστρατοι για μια απεργία που δεν έκαναν ΠΟΤΕ!
Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΟΥ Η ΖΩΗ ΜΟΥ!
Στην αρχή της κρίσης, κάποιοι αφελείς νόμιζαν ότι, με το λουκέτο του διπλανού τους, θα έχουν την ευκαιρία να ωφεληθούν ή να επιβιώσουν (ένας ανταγωνιστής λιγότερος). Όμως, η νεοφιλελεύθερη «ανταγωνιστικότητα» δεν υπακούει σε κανόνες ή, μάλλον, υπάρχει ένας κανόνας, αυτός του κανιβαλισμού. Επιβιώνει Ο «ανταγωνιστικότερος».Σήμερα, εσύ κανιβαλίζεις τους άλλους, μέχρι να έρθει ο επόμενος -ο πιο ανταγωνιστικός- να κανιβαλίσει εσένα. Καμία κοινωνία, κανένας κανόνας, ούτε ακόμη αυτός της ζούγκλας, όπου η φύση έχει προβλέψει τα αρπακτικά να είναι λιγότερα αριθμητικά ώστε να υπάρχει ισορροπία. Χτες ήταν οι συμβασιούχοι STAGE, οι ναυτεργάτες, οι οδηγοί λεωφορείων, φορτηγών, ταξί, οι φαρμακοποιοί, οι ελεύθεροι επαγγελματίες, οι γιατροί. Σήμερα είναι οι εργαζόμενοι στην ΕΡΤ και οι καθηγητές. Με πρόσχημα τα όποια πραγματικά προβλήματα του κάθε κλάδου, ωσάν στον υπόλοιπο κόσμο ζουν σε ουτοπία, πετάνε το κόκαλο από το τραπέζι και αφήνουν τον κοινωνικό αυτοματισμό να αλληλοσπαράζει την ελληνική κοινωνία για μια θέση στον ήλιο.
ΟΤΑΝ ΣΠΕΡΝΕΙΣ ΤΣΕΚΟΥΡΙΑ ΘΑ ΘΕΡΙΖΕΙΣ ΝΕΟΝΑΖΙ
Στο διάγγελμά του, ο Αντώνης Σαμαράς είπε ότι δέχτηκε να επαναπροσληφθούν, «μετά από πίεση Βενιζέλου», 2.000 απολυμένοι της ΕΡΤ. Μα, στην ΕΡΤ -πριν από το κλείσιμο- υπήρχαν 2.656 εργαζόμενοι αορίστου χρόνου. Τι άλλαξε στη διαφορά; Έμμεσα, απειλεί με απόλυση όσους απεργούν. Άμεσα, οδηγεί τους μέχρι χθες συναδέλφους -ίσως φίλους και αδέλφια- να αλληλοσκοτωθούν, ώστε να στριμωχτούν στη μικρότερη ΝΕΡΙΤ. Φυσικά και για όσους επιλεγούν με τα διάτρητα «αξιοκρατικά» κριτήρια -ο Σίμος Κεδίκογλου είπε αυτολεξεί με «κριτήρια ΑΣΕΠ» κι όχι «ΑΣΕΠ»- τους περιμένει η απειλή να υπογράψουν με χαμηλότερες αποδοχές.Το ίδιο συμβαίνει και στην Παιδεία. Την ώρα που η Γερμανία βασίζει την ανάπτυξή της στο ειδικευμένο και υψηλού επιπέδου εργατικό δυναμικό και το γερμανικό εμπορικό επιμελητήριο αναζητεί 10.000 επιστήμονες το μήνα για να διατηρήσει την ανταγωνιστικότητά της η οικονομία, στην Ελλάδα κλείνουν σχολεία με πρόφαση τα «οικονομικά» της χώρας!
Το δρόμο της διαθεσιμότητας χωρίς κριτήρια παίρνουν 12.500 εκπαιδευτικοί και υπάλληλοι δήμων και δημοτικών επιχειρήσεων με δυο τροπολογίες που αναμένεται να ενταχθούν στο πρώτο σχέδιο νόμου που βρίσκεται για επεξεργασία και ψήφιση στη Βουλή!
Με διάφορες μεθοδεύσεις -κλείσιμο σχολείων, ανακατανομή μαθητών, το «αθώο» δίωρο που πρόσθεσαν- κόβουν και ράβουν ανθρώπους. Αυτή τη στιγμή στα σχολειά, οι άνθρωποι που «χτίζουν» το μέλλον της χώρας, θα πρέπει να «ανταγωνιστούν» τον, μέχρι εχθές, συνάδελφό τους ή να βρεθούν σε διαθεσιμότητα. Μάλιστα, ένα ποσοστό εξ αυτών, πιθανότατα, δεν θα επιστρέψει στο δημόσιο και θα πεταχτεί στο δρόμο μαζί με άλλα 2 εκατ. ανέργους από τον ιδιωτικό τομέα, χωρίς μάλιστα να μπορούν να αντιδράσουν, αφού είναι ακόμη επίστρατοι για μια απεργία που δεν έκαναν ΠΟΤΕ!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου