Συντάκτης: Κώστας Βαξεβάνης
Δεν
ξέρω αν βιώνουμε την περίοδο της αγωνίας ή της περιέργειας. Την αγωνία
για το τι θα συμβεί στις εκλογές και την Ελλάδα, πώς θα είναι δηλαδή το
βραχύ μέλλον έστω, ή την περιέργεια για το πώς μπορεί να μετασχηματιστεί
αυτή πρωτόγνωρη κατάσταση. Τι σημαίνει να βγει πρώτος ο Σαμαράς,
δεύτερος ο Βενιζέλος ή να μπει στη Βουλή η Χρυσή Αυγή απέναντι από τα
έδρανα ενός ενισχυμένου ΣΥΡΙΖΑ;
Οι νωχελικές παρέες, μετά από χρόνια πολιτικολογούν ξανά και ο θυμός προσπαθεί να μετασχηματιστεί σε κάτι που να υπόσχεται μια κάποια λύση. Τα μικρά κόμματα έχουν την τιμητική τους και συχνά ένα άγνωστο μέχρι χτες όνομα πολιτικού σχηματισμού, πετιέται στο τραπέζι ως πραγματική απειλή για όσους δεν έκαναν αυτά που έπρεπε να κάνουν.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως πρόκειται για τις πιο σημαντικές εκλογές από το 1974 και μετά. Αυτό δεν χρειάζεται καμιά ιδιαίτερη ανάλυση. Πάρτε για παράδειγμα το ενδεχόμενο το ΠΑΣΟΚ να βγει δεύτερο κόμμα με μόλις 50 βουλευτές. Αυτό σημαίνει πως πάνω από 100 βουλευτές, με επάγγελμα ΠΑΣΟΚ, θα πρέπει να επιστρέψουν αδύναμοι πολιτικά και προσωπικά στην ελληνική κοινωνία ως απλοί και μη αρεστοί πολίτες. Είναι μια μικρή πλευρά των «αλλαγών» αλλά έχει μεγαλύτερη σημασία από όσο φαίνεται.
Δεν αποκλείω ο δικομματισμός να συγκεντρώσει μεγαλύτερα ποσοστά από όσα φαίνονται στις δημοσκοπήσεις, αφού είναι πολύ πιθανό όσοι απαντούν στα γκάλοπ πως δεν θα τον ψηφίσουν, να ντρέπονται ακόμη και την έκθεσή τους στον δημοσκόπο. Όποιο και αν είναι το ποσοστό όμως, ο δικομματισμός θα έχει νικηθεί. Έχει νικηθεί από την ημέρα που δήλωσε πως δεν μπορεί να συντηρήσει το παιχνίδι της εναλλαγής και προσχώρησε σε αυτό της συνεργασίας για την «εθνική σωτηρία»
Αυτή η συναίνεση δημιούργησε όμως και την ώσμωση για την ανακατασκευή των χώρων και πολύ περισσότερο για τη δημιουργία νέων. Ποιά θα είναι η νέα κατάσταση; Όπως αποκαλύπτουμε στο δεύτερο τεύχος του HOT DOC (κυκλοφορεί την Πέμπτη 10 Μαΐου), μια πολιτική και οικονομική διακομματική ελιτ, προτίθεται να αναλάβει την υλοποίηση των μέτρων που έχουν προβλεφθεί για την Ελλάδα από την τρόικα. Αντίπαλοι σε αυτό δεν θα είναι μόνο κάποιες δυνάμεις των νέων κομμάτων τις Βουλής, αλλά οι προσωπικές φιλοδοξίες των πολιτικών στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ. Ακόμη και του ίδιου του Σαμαρά.
Στο νέο κοινοβουλευτικό θέατρο (μερικές φορές θα είναι κυριολεκτικά θέατρο αν μπει η Χρυσή Αυγή), τα κόμματα της Αριστεράς θα κληθούν να επανακαθορίσουν την στάση τους και να απαντήσουν σε μια από τις προκλήσεις στις οποίες συνεχώς χάνουν. Την μελλοντικής σχέση με την ενότητά της και την εξουσία.
Θα πρόκειται σίγουρα για μια περίοδο πολιτικής εκπαίδευσης για όλους. Οι κομματικές προεκλογικές συσπειρώσεις θα χρησιμοποιηθούν για να διαμορφωθεί γρήγορα και με «ασφάλεια» το μετεκλογικό σκηνικό. Ακυβερνησία, εθνικοί κίνδυνοι, φόβοι, ανάγκη εθνικής σωτηρίας, θα χρησιμοποιηθούν ως επιχειρήματα παραδοσιακής χειραγώγησης.
Μέχρι να απαντηθούν τα μετεκλογικά ερωτήματα, πρέπει να απαντηθούν το εκλογικά. Τι να ψηφίσει κάποιος; Χρειάζεται άραγε μια ισχυρή κυβέρνηση για να σωθεί για μια ακόμη φορά η χώρα; Αν δεν κάνω λάθος, όσες κυβερνήσεις μας έφεραν στην κατάσταση που είμαστε, ήταν ισχυρές. Και έγιναν με την ψήφο μας.
Δεν
ξέρω αν βιώνουμε την περίοδο της αγωνίας ή της περιέργειας. Την αγωνία
για το τι θα συμβεί στις εκλογές και την Ελλάδα, πώς θα είναι δηλαδή το
βραχύ μέλλον έστω, ή την περιέργεια για το πώς μπορεί να μετασχηματιστεί
αυτή πρωτόγνωρη κατάσταση. Τι σημαίνει να βγει πρώτος ο Σαμαράς,
δεύτερος ο Βενιζέλος ή να μπει στη Βουλή η Χρυσή Αυγή απέναντι από τα
έδρανα ενός ενισχυμένου ΣΥΡΙΖΑ;Οι νωχελικές παρέες, μετά από χρόνια πολιτικολογούν ξανά και ο θυμός προσπαθεί να μετασχηματιστεί σε κάτι που να υπόσχεται μια κάποια λύση. Τα μικρά κόμματα έχουν την τιμητική τους και συχνά ένα άγνωστο μέχρι χτες όνομα πολιτικού σχηματισμού, πετιέται στο τραπέζι ως πραγματική απειλή για όσους δεν έκαναν αυτά που έπρεπε να κάνουν.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως πρόκειται για τις πιο σημαντικές εκλογές από το 1974 και μετά. Αυτό δεν χρειάζεται καμιά ιδιαίτερη ανάλυση. Πάρτε για παράδειγμα το ενδεχόμενο το ΠΑΣΟΚ να βγει δεύτερο κόμμα με μόλις 50 βουλευτές. Αυτό σημαίνει πως πάνω από 100 βουλευτές, με επάγγελμα ΠΑΣΟΚ, θα πρέπει να επιστρέψουν αδύναμοι πολιτικά και προσωπικά στην ελληνική κοινωνία ως απλοί και μη αρεστοί πολίτες. Είναι μια μικρή πλευρά των «αλλαγών» αλλά έχει μεγαλύτερη σημασία από όσο φαίνεται.
Δεν αποκλείω ο δικομματισμός να συγκεντρώσει μεγαλύτερα ποσοστά από όσα φαίνονται στις δημοσκοπήσεις, αφού είναι πολύ πιθανό όσοι απαντούν στα γκάλοπ πως δεν θα τον ψηφίσουν, να ντρέπονται ακόμη και την έκθεσή τους στον δημοσκόπο. Όποιο και αν είναι το ποσοστό όμως, ο δικομματισμός θα έχει νικηθεί. Έχει νικηθεί από την ημέρα που δήλωσε πως δεν μπορεί να συντηρήσει το παιχνίδι της εναλλαγής και προσχώρησε σε αυτό της συνεργασίας για την «εθνική σωτηρία»
Αυτή η συναίνεση δημιούργησε όμως και την ώσμωση για την ανακατασκευή των χώρων και πολύ περισσότερο για τη δημιουργία νέων. Ποιά θα είναι η νέα κατάσταση; Όπως αποκαλύπτουμε στο δεύτερο τεύχος του HOT DOC (κυκλοφορεί την Πέμπτη 10 Μαΐου), μια πολιτική και οικονομική διακομματική ελιτ, προτίθεται να αναλάβει την υλοποίηση των μέτρων που έχουν προβλεφθεί για την Ελλάδα από την τρόικα. Αντίπαλοι σε αυτό δεν θα είναι μόνο κάποιες δυνάμεις των νέων κομμάτων τις Βουλής, αλλά οι προσωπικές φιλοδοξίες των πολιτικών στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ. Ακόμη και του ίδιου του Σαμαρά.
Στο νέο κοινοβουλευτικό θέατρο (μερικές φορές θα είναι κυριολεκτικά θέατρο αν μπει η Χρυσή Αυγή), τα κόμματα της Αριστεράς θα κληθούν να επανακαθορίσουν την στάση τους και να απαντήσουν σε μια από τις προκλήσεις στις οποίες συνεχώς χάνουν. Την μελλοντικής σχέση με την ενότητά της και την εξουσία.
Θα πρόκειται σίγουρα για μια περίοδο πολιτικής εκπαίδευσης για όλους. Οι κομματικές προεκλογικές συσπειρώσεις θα χρησιμοποιηθούν για να διαμορφωθεί γρήγορα και με «ασφάλεια» το μετεκλογικό σκηνικό. Ακυβερνησία, εθνικοί κίνδυνοι, φόβοι, ανάγκη εθνικής σωτηρίας, θα χρησιμοποιηθούν ως επιχειρήματα παραδοσιακής χειραγώγησης.
Μέχρι να απαντηθούν τα μετεκλογικά ερωτήματα, πρέπει να απαντηθούν το εκλογικά. Τι να ψηφίσει κάποιος; Χρειάζεται άραγε μια ισχυρή κυβέρνηση για να σωθεί για μια ακόμη φορά η χώρα; Αν δεν κάνω λάθος, όσες κυβερνήσεις μας έφεραν στην κατάσταση που είμαστε, ήταν ισχυρές. Και έγιναν με την ψήφο μας.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου