Κανόνας – στα σχολεία κυρίως της Νότιας Ευρώπης και των Βαλκανίων σύμφωνα με νέα έρευνα – είναι ο εκφοβισμός παιδιών με ιδιαιτερότητες από τους συμμαθητές τους. Στην Ελλάδα μάλιστα το 90% των παιδιών απαντούν ότι έχουν πέσει θύματα εκφοβισμού και βίας από τους συμμαθητές τους…
Το φαινόμενο ερεύνησε για την Ελλάδα το πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, μέσω ερωτηματολογίων και συνεντεύξεων κατά την περσινή σχολική χρονιά, σε 852 μαθητές (719 γηγενείς και 133 αλλοδαπούς) από 25 σχολεία (δημοτικά και γυμνάσια) της Αθήνας, Θεσσαλονίκης, Πάτρας και Ιωαννίνων.
Όπως προέκυψε από την έρευνα, η συντριπτική πλειονότητα των μαθητών (πάνω από 90%) έχουν υπάρξει θύματα ή θύτες άμεσου και έμμεσου εκφοβισμού σε όλη τη διάρκεια της μαθητείας τους.
Σύμφωνα με τον επιστημονικό υπεύθυνο της έρευνας, καθηγητή Γιώργο Νικολάου, οι μορφές έμμεσου εκφοβισμού (π.χ. διάδοση φημών, εκβιασμών, απειλών, περιθωριοποίησης, ψυχολογική πίεση), καταλαμβάνουν μεγαλύτερο ποσοστό και ένταση στα σχολεία από ότι ο άμεσος (καβγάς, βρισιές, ξυλοδαρμοί, συμπλοκές, όπλα).
Μάλιστα ο έμμεσος εκφοβισμός αποτελεί κυρίως επιλογή συμπεριφοράς από τα κορίτσια, και κρίνεται εξίσου ή και περισσότερο επικίνδυνος, από τον άμεσο εκφοβισμό.
«Ο έμμεσος εκφοβισμός μπορεί να είναι διαρκής, εάν το θύμα δεν αλλάξει σχολικό περιβάλλον, και να οδηγήσει σε κατάθλιψη, ακόμη και σε απόπειρες αυτοκτονίας, προκειμένου να απαλλαγεί από την ψυχολογική πίεση», ανέφερε.
Ο διαδικτυακός εκφοβισμός (cyber-bullying: χρήση απειλητικών – εκβιαστικών μηνυμάτων) “κερδίζει έδαφος” στην μαθητική κοινότητα, ως μορφή έμμεσου εκφοβισμού, τον οποίο χρησιμοποιούν τα κορίτσια σε ποσοστό άνω του 60%, σε αντίθεση με τα αγόρια που καταφεύγουν στον άμεσο εκφοβισμό σε ποσοστό 80% (στα κορίτσια αυτό το ποσοστό είναι στο 10%).
Σε ό,τι αφορά τους αλλοδαπούς μαθητές – παιδιά μεταναστών, διαπιστώνεται ότι θυματοποιούνται όταν αποτελούν τη μειοψηφία της τάξης ή του σχολείου – μέσω του στιγματισμού, της απομόνωσης και του λεκτικού εκφοβισμού – ωστόσο, όταν το ποσοστό τους φτάνει το 50-70% ομαδοποιούνται και στρέφονται κατά της κυρίαρχης γηγενούς ομάδας μαθητών.
Η έρευνα αλλάζει παλαιότερα δεδομένα για το προφίλ των θυτών, ότι δηλαδή είναι παιδιά που έχουν βιώσει την βία μέσα στην οικογένειά τους, γεγονός που εξακολουθεί να ισχύει, ωστόσο ως τμήμα μόνο της συνολικής εικόνας.
«Πολλοί από τους θύτες φαίνονται να προέρχονται από εύπορες και μορφωμένες οικογένειες, ωστόσο, έχουν μία υπερφίαλη εικόνα για τον εαυτό τους, τον οποίο διαχωρίζουν από τους «κατώτερους» συμμαθητές τους», επισημαίνει ο κ. Νικολάου.
Από την άλλη πλευρά τα θύματα του εκφοβισμού παρουσιάζουν μειωμένη αυτοεκτίμηση, είναι συνήθως ντροπαλά, έχουν δυσκολίες στην επικοινωνία και στις συναναστροφές τους, και πολλές φορές η ετερότητά τους βρίσκεται σε κάποια σωματική ανωμαλία, ανήκουν σε μειονοτική ομάδα κ.α.
Οι μαθητές θύματα αποφεύγουν να συζητούν τα περιστατικά σχολικού εκφοβισμού στο σπίτι, για αυτό οι γονείς θα πρέπει να είναι προσεχτικοί και παρατηρητικοί σε διάφορα σημεία και ενδείξεις όπως μώλωπες, τραυματισμούς, προφάσεις ασθένειας για να λείψουν από το σχολείο, έλλειψη σχέσεων με συμμαθητές τους, εσωστρέφεια, επανεμφάνιση βραδινής ενούρησης κ.α. Πηγή: nooz.gr
Το φαινόμενο ερεύνησε για την Ελλάδα το πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, μέσω ερωτηματολογίων και συνεντεύξεων κατά την περσινή σχολική χρονιά, σε 852 μαθητές (719 γηγενείς και 133 αλλοδαπούς) από 25 σχολεία (δημοτικά και γυμνάσια) της Αθήνας, Θεσσαλονίκης, Πάτρας και Ιωαννίνων.
Όπως προέκυψε από την έρευνα, η συντριπτική πλειονότητα των μαθητών (πάνω από 90%) έχουν υπάρξει θύματα ή θύτες άμεσου και έμμεσου εκφοβισμού σε όλη τη διάρκεια της μαθητείας τους.
Σύμφωνα με τον επιστημονικό υπεύθυνο της έρευνας, καθηγητή Γιώργο Νικολάου, οι μορφές έμμεσου εκφοβισμού (π.χ. διάδοση φημών, εκβιασμών, απειλών, περιθωριοποίησης, ψυχολογική πίεση), καταλαμβάνουν μεγαλύτερο ποσοστό και ένταση στα σχολεία από ότι ο άμεσος (καβγάς, βρισιές, ξυλοδαρμοί, συμπλοκές, όπλα).
Μάλιστα ο έμμεσος εκφοβισμός αποτελεί κυρίως επιλογή συμπεριφοράς από τα κορίτσια, και κρίνεται εξίσου ή και περισσότερο επικίνδυνος, από τον άμεσο εκφοβισμό.
«Ο έμμεσος εκφοβισμός μπορεί να είναι διαρκής, εάν το θύμα δεν αλλάξει σχολικό περιβάλλον, και να οδηγήσει σε κατάθλιψη, ακόμη και σε απόπειρες αυτοκτονίας, προκειμένου να απαλλαγεί από την ψυχολογική πίεση», ανέφερε.
Ο διαδικτυακός εκφοβισμός (cyber-bullying: χρήση απειλητικών – εκβιαστικών μηνυμάτων) “κερδίζει έδαφος” στην μαθητική κοινότητα, ως μορφή έμμεσου εκφοβισμού, τον οποίο χρησιμοποιούν τα κορίτσια σε ποσοστό άνω του 60%, σε αντίθεση με τα αγόρια που καταφεύγουν στον άμεσο εκφοβισμό σε ποσοστό 80% (στα κορίτσια αυτό το ποσοστό είναι στο 10%).
Σε ό,τι αφορά τους αλλοδαπούς μαθητές – παιδιά μεταναστών, διαπιστώνεται ότι θυματοποιούνται όταν αποτελούν τη μειοψηφία της τάξης ή του σχολείου – μέσω του στιγματισμού, της απομόνωσης και του λεκτικού εκφοβισμού – ωστόσο, όταν το ποσοστό τους φτάνει το 50-70% ομαδοποιούνται και στρέφονται κατά της κυρίαρχης γηγενούς ομάδας μαθητών.
Η έρευνα αλλάζει παλαιότερα δεδομένα για το προφίλ των θυτών, ότι δηλαδή είναι παιδιά που έχουν βιώσει την βία μέσα στην οικογένειά τους, γεγονός που εξακολουθεί να ισχύει, ωστόσο ως τμήμα μόνο της συνολικής εικόνας.
«Πολλοί από τους θύτες φαίνονται να προέρχονται από εύπορες και μορφωμένες οικογένειες, ωστόσο, έχουν μία υπερφίαλη εικόνα για τον εαυτό τους, τον οποίο διαχωρίζουν από τους «κατώτερους» συμμαθητές τους», επισημαίνει ο κ. Νικολάου.
Από την άλλη πλευρά τα θύματα του εκφοβισμού παρουσιάζουν μειωμένη αυτοεκτίμηση, είναι συνήθως ντροπαλά, έχουν δυσκολίες στην επικοινωνία και στις συναναστροφές τους, και πολλές φορές η ετερότητά τους βρίσκεται σε κάποια σωματική ανωμαλία, ανήκουν σε μειονοτική ομάδα κ.α.
Οι μαθητές θύματα αποφεύγουν να συζητούν τα περιστατικά σχολικού εκφοβισμού στο σπίτι, για αυτό οι γονείς θα πρέπει να είναι προσεχτικοί και παρατηρητικοί σε διάφορα σημεία και ενδείξεις όπως μώλωπες, τραυματισμούς, προφάσεις ασθένειας για να λείψουν από το σχολείο, έλλειψη σχέσεων με συμμαθητές τους, εσωστρέφεια, επανεμφάνιση βραδινής ενούρησης κ.α. Πηγή: nooz.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου