Χιλιάδες συμβασιούχοι περιμένουν το σκεπτικό των αρεοπαγιτών

Ανοιξε η κερκόπορτα της διεκδίκησης της μονιμοποίησης για χιλιάδες συμβασιούχους με τη χθεσινή απόφαση της ολομέλειας του Αρείου Πάγου, παρά το γεγονός ότι η παρούσα απόφαση αφορά μόνον τις καθαρίστριες του ΟΠΑΠ και στην περίπτωση που νομικά επεκταθεί θα έχει εφαρμογή σε μόλις δύο ή το πολύ τρεις εκατοντάδες συμβασιούχους σε όλον το δημόσιο τομέα.

Η απόφαση παρ' όλα αυτά θεωρείται ιστορική, καθώς υπό προϋποθέσεις μπορεί να οδηγήσει χιλιάδες συμβασιούχους στην πολυπόθητη μονιμοποίηση, αφού ενέχει τη δυναμική να συμπεριλάβει και συμβασιούχους που εργάζονται στο Δημόσιο από το 2001 και μετά με συμβάσεις έργου.
Προς το παρόν το τοπίο είναι θολό, αφού δεν υπάρχει «καθαρογραμμένη» η απόφαση και το πλήρες σκεπτικό των αρεοπαγιτών, όμως είναι σίγουρο ότι τόσο οι συμβασιούχοι και οι ενώσεις που τους εκπροσωπούν όσο και οι συνήγοροί τους είχαν απόλυτο δίκαιο χθες όταν χαρακτήριζαν το γεγονός μεγάλη νίκη. Κι αυτό γιατί έτσι ανοίγει ο δρόμος για προσφυγές συμβασιούχων στα δικαστήρια είτε αυτά τους δικαιώσουν είτε όχι.
Πλειοψηφία
Σε κάθε περίπτωση σε καιρούς Μνημονίου το σενάριο της παραμονής των συμβασιούχων με δικαστικές αποφάσεις στις θέσεις τους φαντάζει «εφιαλτικό» για την κυβέρνηση και το δημόσιο προϋπολογισμό κι ίσως γι' αυτό κύκλοι του υπουργείου Εσωτερικών χθες δεν φαίνονταν επ' ουδενί διατεθειμένοι να δώσουν πολιτική λύση στο πρόβλημα, ώστε να μη μετατραπεί η χώρα σε ένα απέραντο δικαστήριο.
Η χθεσινή απόφαση-έκπληξη της ολομέλειας που ανέτρεψε την εισήγηση του Σώματος και βγήκε με «καθαρή» πλειοψηφία ανοίγει νέες προοπτικές για τους συμβασιούχους υπό προϋποθέσεις.
Ετσι:
* Η δικαίωση των καθαριστριών του ΟΠΑΠ ύστερα από χρόνια (ορισμένες εργάζονται επί 20 χρόνια με σύμβαση μιας μέρας) στηρίζεται στο σημαντικό και καίριο επιχείρημα ότι δεν μπορεί να ισχύσει η συνταγματική απαγόρευση για συμβασιούχους που εργάζονταν στο Δημόσιο πριν από το 2001, οπότε και πραγματοποιήθηκε η συνταγματική αναθεώρηση (άρθρο 103) που απαγόρευε τη μετατροπή των συμβάσεων έργου σε συμβάσεις αορίστου χρόνου. Αρα ανοίγει «παράθυρο» για όλους τους συμβασιούχους που εργάστηκαν μέχρι το 2001, αρκεί να έχουν προσφύγει στη Δικαιοσύνη άμεσα ή τουλάχιστον μέχρι τρεις μήνες μετά τη λήξη της σύμβασής τους.
Πάγιες ανάγκες
* Δεύτερη προϋπόθεση είναι ο συμβασιούχος να καλύπτει πάγιες και διαρκείς ανάγκες, ώστε η σύμβασή του να υποκρύπτει εξαρτημένη εργασία.
* Τρίτη προϋπόθεση να έχει σύμβαση σε ισχύ, να βρίσκεται δηλαδή είτε δυνάμει σύμβασης είτε με δικαστική απόφαση στη θέση την οποία διεκδικεί να καταλάβει με μόνιμη σύμβαση.
* Είναι στη δικαιοδοσία των δικαστών να κρίνουν (απελευθερωμένοι από τη συνταγματική απαγόρευση για τους πριν από το 2001) σύμφωνα με την εργατική νομοθεσία και τους νόμους 1920, 2121, 3239 κ.λπ. αν τελικά συντρέχουν οι προϋποθέσεις για μονιμοποίηση.
Ανατροπή
* Τα πράγματα μπορούν να ανατραπούν μόνον με νέα απόφαση της ολομέλειας του Σώματος. Υπενθυμίζεται ότι έχουν στο παρελθόν υπάρξει αντικρουόμενες αποφάσεις σχετικά με το θέμα των συμβασιούχων στον Αρειο Πάγο.
Ο πρόεδρος του Πανελλαδικού Συντονιστικού των συμβασιούχων Γιάννης Σφυράκης δήλωσε χθες στην «Ε»: «Για εμάς σήμερα είναι ημέρα νίκης και δικαίωσης. Είμαστε περίπου 30.000 συμβασιούχοι που έχουμε προφύγει ήδη στα ελληνικά δικαστήρια. Τα ευρωπαϊκά δικαστήρια μας έχουν δικαιώσει τρεις φορές. Η εκτελεστική εξουσία μάς έδειξε όλα αυτά τα χρόνια το σκληρό της πρόσωπο και χθες η δικαστική εξουσία απέδειξε ότι είναι το καταφύγιο του πολίτη. Ακόμα κι αν αυτή η απόφαση δημιουργήσει δικαστικές εκκρεμότητες, εμείς θα δώσουμε τον αγώνα μας. Οι συμβασιούχοι ζουν εδώ και χρόνια το Μνημόνιο, όχι όπως η υπόλοιπη Ελλάδα τον τελευταίο χρόνο. Εχουμε στις τάξεις μας συμβασιούχους από το υπουργείο Πολιτισμού, Εργασίας, όλους τους ΟΤΑ, το ΚΕΠΥΟ, τον ΟΑΕΔ, τα ΕΛΤΑ, τον ΟΕΚ, το ΙΚΑ, τους Πυροσβέστες κ.ά.». *

Posted in: πολιτική