4 Νοεμβρίου 1921. Ιδρύονται από τον Χίτλερ τα Τάγματα Εφόδου (SA), παραστρατιωτική οργάνωση του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος, που βοήθησε τους Ναζί να πάρουν την εξουσία στη Γερμανία. Φορούσαν καφέ πουκάμισα για να ξεχωρίζουν από τα SS, που φορούσαν μαύρα.
Αρχικά ανέλαβαν την περιφρούρηση στις συγκεντρώσεις του Αδόλφου, αλλά γρήγορα διείσδυσαν στη γερμανική κοινωνία στρατολογώντας ανέργους, εξοντώνοντας Εβραίους και διαδίδοντας την ιδεολογία του μίσους.
Ουσιαστικά σε όλη την περίοδο 1921 – 1935 προετοίμασαν το έδαφος για την επικράτηση του ναζισμού. Η Sturmabteilung (συντομογραφία: SA, Τάγματα Εφόδου) ήταν παραστρατιωτική οργάνωση προσκείμενη αρχικά στο Γερμανικό Εργατικό Κόμμα (DAP) και στη συνέχεια στη μετεξέλιξή του, στο Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα του Χίτλερ.
Η σκοτεινή ιστορία
Μετά την ίδρυση του Γερμανικού Εργατικού Κόμματος, του οποίου ο πολιτικός προσανατολισμός ήταν εθνικιστικός – αντισημιτικός, κρίθηκε ότι οι συναντήσεις των μελών του μικρού κόμματος, που πραγματοποιούνταν κυρίως σε μπιραρίες του Μονάχου είχαν ανάγκη περιφρούρησης. Δημιουργήθηκε, έτσι, το 1920 ένα σώμα περιφρούρησης, το οποίο Rollkommando. Σε αυτό στρατολογήθηκαν, αρχικά, κυρίως μέλη της παράνομης, ακροδεξιάς παραστρατιωτικής οργάνωσης Freikorps, η οποία είχε δημιουργηθεί για να πολεμήσει τους κομμουνιστές και να «προστατεύσει τα Γερμανικά σύνορα».
Τον Φεβρουάριο του 1920 το Rollkommando μετονομάζεται σε Zeitfreiwilligen και οργανώνεται περισσότερο. Τον Μάρτιο του ίδιου έτους η οργάνωση αποφασίζει να φορά γκρίζες στολές, όμοιες με τις στρατιωτικές στολές της Ράιχσβερ (Γερμανικός Στρατός) εκείνης της εποχής. Λίγο αργότερα μετονομάζεται σε Ordnertruppen και αποφασίζεται τα μέλη του να φορούν στολή σε φαιό-μελανό χρώμα. Χάρη στο χρώμα της στολής αυτής, τα μέλη του γίνονται γνωστά ως «μελανοχίτωνες».

Ύστερα από μάχη που δόθηκε στην μπιραρία Hofbräuhaus του Μονάχου - επακόλουθης μιας ομιλίας του Χίτλερ - με αντιφρονούντες, τον Νοέμβριο του 1921 η οργάνωση μετονομάζεται σε Sturmabteilung (συντομογραφικά SA) και καλείται ο πρώην λοχαγός του Στρατού Ερνστ Ρεμ να αναλάβει την καλύτερη οργάνωση και την προμήθειά τους με όπλα… Ο Ερνστ Ρεμ, αν και δεν ηγείται τυπικά της οργάνωσης, είναι ο κινητήριος μοχλός της. Οι διασυνδέσεις του τόσο με στελέχη της Ράιχσβερ (Γερμανικός Στρατός) όσο και με τοπικούς αξιωματούχους της Αστυνομίας και των πολιτικών αρχών, του εξασφαλίζουν απρόσκοπτη δράση στρατολόγησης, εκπαίδευσης και εξοπλισμού της SA. Ωστόσο, δεν αργεί να συγκρουστεί με τον Χίτλερ (τέλη 1921), καθώς ο Ερνστ Ρεμ προσδοκά την μετεξέλιξη της SA σε κανονικό στρατό, ενώ ο Χίτλερ την χρειάζεται μόνον ως όργανο προπαγάνδας και εκμηδενισμού πολιτικών αντιπάλων με τη βία. Ο Ερνστ Ρεμ, παρακούοντας τον τότε ηγέτη της Οργάνωσης είχε ήδη ξεκινήσει την εκπαίδευση στελεχών της SA σε αμιγώς στρατιωτικά θέματα.

Το 1931 η SA αριθμεί πλέον περίπου 1.000.000 μέλη και συνεχίζει τις οδομαχίες κατά των κομμουνιστών και των Εβραίων. Τρομοκρατεί, επίσης, όλους τους αντιτιθέμενους στο Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα, κυρίως τους εκδότες, τους καθηγητές, τους πολιτικούς, τους αντιφρονούντες επιχειρηματίες, τους εργαζόμενους, αλλά και τους τοπικούς αξιωματούχους που «δεν είναι συνεργάσιμοι». Ο Ερνστ Ρεμ, όμως, δεν έχει ξεχάσει τον αρχικό προσανατολισμό που έχει θέσει για την SA, να την καταστήσει, δηλαδή, αντικαταστάτη του Εθνικού Στρατού. Οι προθέσεις του δεν περνούν απαρατήρητες από τον Χίτλερ αλλά ούτε από τον Καγκελάριο Χάινριχ Μπρύνινγκ (Heinrich Brüning), ο οποίος δίνει εντολή διάλυσης και της SA και της SS. Η Αστυνομία καταλαμβάνει τα γραφεία και των δύο οργανώσεων και κατάσχει όλα τους τα υπάρχοντα (15 Απριλίου 1932).
Ωστόσο, ο Heinrich Brüning αντικαθίσταται σύντομα από τον Franz von Papen, τον οποίο ο Χίτλερ καταφέρνει να πείσει να άρει την απαγόρευση λειτουργίας των δύο οργανώσεων, πράγμα που επιτυγχάνει στις 4 Ιουνίου. Ωστόσο, ο ηγέτης της, Ερνστ Ρεμ, αποτελεί εν δυνάμει αντίπαλο του Χίτλερ μέσα στο κόμμα, ηγούμενος μιας πανίσχυρης οργάνωσης. Γι' αυτό ο Χίτλερ αποφασίζει να εξουδετερώσει, τόσο αυτόν όσο και την SA. Κρίνει ότι η SA έχει εκπληρώσει την αποστολή της, που ήταν να στηρίξει την κατάληψη της εξουσίας. Ο Χίτλερ και το κόμμα δεν την χρειάζονται πλέον. Η προπαγάνδα εναντίον του Ράιμ εντείνεται.
Στις 30 Ιουνίου 1934 κατά το αιματηρό ενδοναζιστικό ξεκαθάρισμα λογαριασμών, γνωστό και ως «Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών», άνδρες των SS συνέλαβαν 100 μέλη των Ταγμάτων Εφόδου με την κατηγορία της ομοφυλοφιλίας. Μεταξύ αυτών και τον Ερνστ Ρεμ, αρχηγό των Ταγμάτων και ομοφυλόφιλο που δεν έκρυβε τις σεξουαλικές του προτιμήσεις. Οι συλληφθέντες εκτελέστηκαν με συνοπτικές διαδικασίες. Αν και τα κίνητρα της σύλληψης και εκτέλεσης ήταν πολιτικά, ο Χίτλερ βρήκε μια θαυμάσια ευκαιρία να επικαλεστεί το κοινό αίσθημα ηθικής το οποίο απαιτούσε την εκκαθάριση του κόμματος από τους ομοφυλόφιλους και τους διεφθαρμένους.

Ένα μήνα αργότερα, τα Τάγματα Εφόδου αναδιοργανώθηκαν, υπό τη διοίκηση του απόστρατου αξιωματικού Βίκτωρ Λούτσε (1890-1943) και διαχωρίστηκαν από τα Ες-Ες, των οποίων τη διοίκηση ανέλαβε ο Χάινριχ Χίμλερ (1900-1945). Από τότε διαδραμάτισαν δευτερεύοντα ρόλο, καθώς την πρωτοκαθεδρία ανέλαβαν τα Ες-Ες. Τα περισσότερα από τα μέλη των Ταγμάτων Εφόδου ενσωματώθηκαν το 1939 στις γερμανικές ένοπλες δυνάμεις (Βέρμαχτ).
Τα Τάγματα Εφόδου διαλύθηκαν με τη συνθηκολόγηση της Γερμανίας στις 8 Μαΐου 1945.
Το μοντέλο Χίτλερ και τα τάγματα εφόδου της Χρυσής Αυγής
H X.A. ιδρύθηκε στο τέλος του 1980. Το πρότυπο που μιμείται σε μικρογραφία είναι οι ομάδες κρούσης, τα τάγματα εφόδου του Χίτλερ πριν ανέλθει στην εξουσία. Η Χρυσή Αυγή έχει κάθετη στρατιωτική δομή και τα μέλη της περιπολούν και κατόπιν εφορμούν με κράνη και στειλιάρια.
Υπό τις ονομασίες «Φάλαγγα», «Πρωτεσίλαος», «Χρυσοί αετοί», «Τάγματα εφόδου» ή «Ομάδες ασφαλείας», αλλά με την ίδια παραστρατιωτική δομή και συντονισμένη δράση, επιλεγμένα μέλη της Χρυσής Αυγής επιτίθενται σε αντιπάλους τους εδώ και δύο δεκαετίες, σύμφωνα με το υπόμνημα που κατέθεσαν στο Εφετείο, δικηγόροι της Πολιτικής Αγωγής στη δίκη για την υπόθεση της Χρυσής Αυγής. Ως χρόνο συγκρότησης θέτουν το έτος 1987. Οπως γράφουν, από τότε «και πιο εμφανώς από το 1992, εμφανίζονται οι πρώτοι πυρήνες της με βίαιες επιθέσεις κατά αντιφρονούντων».
Στο υπόμνημα γίνεται αναφορά σε 90 επιμέρους δικογραφίες και δικαστικές αποφάσεις για την εγκληματική δράση των ταγμάτων εφόδου της Χρυσής Αυγής. Σε αυτές περιλαμβάνονται ληστείες, ξυλοδαρμοί και οι δολοφονίες του Παύλου Φύσσα και του Σαχζάτ Λουκμάν το 2013, αλλά και του Αλίμ Αμπντούλ Μάναν κατά το ρατσιστικό πογκρόμ του 2011 μετά τη δολοφονία του Μανώλη Καντάρη στο κέντρο της Αθήνας. Παράλληλα, γίνεται αναφορά σε μέλη της οργάνωσης που πουλούσαν προστασία σε νυχτερινά μαγαζιά.
Διαβάστε επίσης: H συγγνώμη ενός Χρυσαυγίτη: Όλα ήταν εντολές της ηγεσίας, αλλά εγώ δεν ήμουν δολοφόνος
Ο γνωστός συνταγματολόγος Νίκος Αλιβιζάτος, ο οποίος κατέθεσε ως μάρτυρας στη δίκη, καθώς ο ίδιος υπήρξε αυτόπτης μάρτυρας της βίαιης διακοπής από την ΧΑ εκδήλωσης το 2010, στο κτίριο της Παλαιάς Βουλής, υπέρ του νομοσχεδίου για την απόκτηση της ιθαγένειας παιδιών νόμιμων μεταναστών, έδωσε τα στοιχεία εκείνα που την χαρακτηρίζουν: «Η δομή, η οργάνωση, η διάρκεια. (…) Αισθάνομαι ότι υπάρχει ένα κοινό καθοδηγητικό κέντρο και η κρίσιμη λέξη είναι τα τάγματα εφόδου. Τα τάγματα εφόδου του Χίτλερ και του Μουσολίνι».

Ο ομότιμος καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου μίλησε για την βία ως «εγγενές συστατικό της ΧΑ» που υλοποιείται από τα τάγματα εφόδου: «Το βασικό χαρακτηριστικό της συστάσεως της οργάνωσης “Χρυσή Αυγή” είναι τα τάγματα εφόδου. Δεν έχω ξαναδεί πουθενά τάγματα εφόδου», είπε χαρακτηριστικά και συνέχισε: «Εγγενές στοιχείο της υπόστασης της Χρυσής Αυγής είναι η βία. Το χτύπημα στον Φύσσα δεν ήταν χτύπημα ενός, ήταν το χτύπημα της ίδιας της οργάνωσης». Ο ίδιος συνέχισε λέγοντας πως όποιος συμμετέχει στην οργάνωση διαπαιδαγωγείται έτσι, ώστε να θεωρεί αυτονόητο αυτή την βία. «Αν μπορούσαν να έχουν όλοι ένα όπλο θα το είχαν κάνει...είμαστε όμως ακόμα στην περίοδο των μαχαιριών και των ροπάλων, καθώς φαίνεται» πρόσθεσε χαρακτηριστικά. Μάλιστα ο ίδιος έτυχε όπως είπε να δει προσωπικά την προετοιμασία ταγμάτων εφόδου, με ασκήσεις στο ποτάμι Νέδα καθώς διατηρεί κοντά στον ποταμό εξοχική κατοικία. Απαντώντας σε ερώτηση συνηγόρου πολιτικής αγωγής που του ανάγνωσε τις «δραστηριότητες» της κατασκήνωσης δήλωσε εντυπωσιασμένος: «Μα είναι ολοφάνερο στον στρατό τα συναντάς αυτά, η αναγγελία του προγράμματος για την άσκηση την επόμενη μέρα! Έχω εντυπωσιαστεί...πρόκειται για στρατιωτική δομή».
Όσον αφορά τις «προτιμήσεις» της ΧΑ, εκείνες δηλαδή τις συγκεκριμένες ομάδες που στοχοποιεί η ναζιστική οργάνωση συνδέοντας ευθέως την οργάνωση με την κυρίαρχη ιδεολογία της: «Νομίζω ότι είναι επιλεκτικά διαλεγμένοι οι στόχοι για να συνδέονται με την ιδεολογία. Δηλαδή μετανάστες, αδύναμοι, υπάρχει μια προτίμηση στον αντιεξουσιαστικό χώρο και στην Αριστερά. Αν είναι και το χρώμα κάπως μαυριδερό ακόμα καλύτερα. Αυτό συνδυάζεται με την ιδεολογία τους. Ναζιστική ιδεολογία. Ευθέως. Αυτό το φαινόμενο είναι σπάνιο και για τα ευρωπαϊκά δεδομένα. Νεοναζιστικά κόμματα; Είναι πέραν πάσης φαντασίας. Και στην Γερμανία έγινε αυτό, αλλά δημιουργήθηκε ένα μικρό περιφερειακό κόμμα. Εδώ έγιναν άλλα πράγματα» τόνισε ενώ ζήτησε από το δικαστήριο να του επιτρέψει να διαβάσει ένα κείμενο που βρήκε σε κάποιο από τα έντυπά τους.
Το κείμενο είχε ως εξής: «Θα μπούμε στη Βουλή για να εφοδιαστούμε από το εργοστάσιο της Δημοκρατίας, τα όπλα της. Αν είναι τόσο ηλίθια ώστε να μας δώσει και βουλευτική αποζημίωση είναι δικό της θέμα η ηλιθιότητα της. Θα μπούμε και βουλευτές θα γίνουμε και το Σύνταγμα για να το καταλύσουμε...» Αυτό το έχω ακούσει με τα αυτιά μου σε δήλωση του Κασιδιάρη σε συγκέντρωση. Αυτό είναι άρθρο του Γκαίμπελς. Η ομοιότητα είναι ανατριχιαστική. Μπορεί να μην ανέφερε τον όρο «ηλιθιότητα της δημοκρατίας» ακριβώς, αλλά ανέφερε το περιεχόμενο».

Όσον αφορά την μόνιμη δομή και την ενδυμασία που φέρουν  ο συνταγματολόγος ήταν ξεκάθαρος: «Ο συνειρμός είναι κατευθείαν. Τάγματα εφόδου. Είναι η επανάληψη του μοντέλου του Χίτλερ».
Στα Τάγματα Εφόδου των ναζί ανέτρεξαν οι χρυσαυγίτες για να αντλήσουν έμπνευση για τον δικό τους «θούριο». Όπως αποκαλύπτει η Πολιτική Αγωγή στη δίκη της Χρυσής Αυγής, σε πρόσφατη συγκέντρωση στην Τοπική Οργάνωση Ασπροπύργου της νεοναζιστικής συμμορίας «ο Καρακώστας (γνωστός επί το ναζιστικότερο ως “Πολιτικός Στρατιώτης”), απαγγέλλει το απαγορευμένο στη Γερμανία τραγούδι του Horst Wessel».

Ευρήματα από το σπίτι του Χρήστου Παππά
«Το τραγούδι του Horst Wessel χρησίμεψε ως ύμνος των SA, των ταγμάτων εφοδου του Ναζιστικού Κόμματος της Γερμανίας, πριν αυτό ανέβει στην εξουσία, ενώ μετά το 1933 επισημοποιήθηκε ως παράλληλος “εθνικός ύμνος”», καταγγέλλεται στο jailgoldendawn.com, ενώ παρατίθεται βίντεο στο οποίο φαίνεται ότι πηγή έμπνευσης για τον χρυσαυγίτικο «θούριο» αποτέλεσε ο ύμνος των SA.