Οι Δυτικοί λαθρομετανάστες που ρημάζουν τον πλανήτη
Καθημερινά ακούμε ότι χιλιάδες Αφρικανοί και Ασιάτες μετακινούνται και προκαλούν τις μεγάλες “προσφυγικές κρίσεις” σε όλη την Ευρώπη! Οι κυβερνήσεις και τα μέσα ενημέρωσης σκορπούν τον πανικό, σηκώνονται ξανά σύνορα και οι ένοπλες δυνάμεις κινητοποιούνται παντού. Αλλά ο αριθμός των αλλοδαπών που εισέρχονται παράνομα στην Ευρώπη είναι ασύγκριτα μικρότερος από τον αριθμό των Δυτικών μεταναστών που κατακλύζουν, συχνά παράνομα, σχεδόν όλες τις γωνιές του κόσμου.
Δεκάδες εκατομμύρια μετανάστες από την Ευρώπη και την Βόρεια Αμερική, νόμιμοι και παράνομοι, έχουν πλημμυρίσει τις πόλεις και την ύπαιθρο στην Ασία, τη Λατινική Αμερική, ακόμα και την Αφρική. Πρόκειται για ένα φαινόμενο τεράστιας έκτασης που, όμως, δεν παίρνει σκοπίμως την ανάλογη δημοσιότητα.
Κάθε χρόνο, εκατομμύρια άνθρωποι εγκαταλείπουν την Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική κατά ορδές. Κατά βάθος δεν μπορούν να αντέξουν άλλο τον δυτικό τρόπο ζωής, τις κοινωνίες τους, αλλά ποτέ δεν θα τους ακούσετε να το ομολογούν. Είναι πάρα πολύ υπερήφανοι και πολύ αλαζόνες! Όμως, όταν θεωρήσουν κάποια από τις αμέτρητες περιοχές του κόσμου κατάλληλη για τις προσωπικές τους ανάγκες – ασφαλή, ελκυστική και φθηνή – απλά τα μαζεύουν και πάνε να ζήσουν εκεί! Οι Δυτικoί μετανάστες ορμάνε σαν τους ταύρους και το έδαφος τρέμει κάτω από τα πόδια τους.
Έρχονται, απαιτούν και παίρνουν ό,τι μπορούν – συχνά με τη βία. Αν τους αφήσεις, παίρνουν τα πάντα. Μετά, όταν δεν υπάρχει σχεδόν τίποτα να λεηλατήσουν, απλά προχωρούν στον επόμενο τόπο. Μετά το διάβα τους, “ούτε χόρτο δεν μπορεί να φυτρώσει”, τα πάντα είναι καμμένα, ερειπωμένα και κατεστραμμένα. Αυτό έχει συμβεί στο Μπαλί, το Πουκέτ, την νότια Σρι Λάνκα, σε μεγάλα τμήματα της Καραϊβικής, στο Μεξικό και στην ανατολική ακτή της Αφρικής, για να αναφέρουμε μερικά μόνο σημεία.
Κατ’ αρχάς, οι Δυτικοί μετανάστες δεν χρειάζονται καν βίζα για να εισέλθουν στις περισσότερες χώρες. Δεκαετίες πριν, η Αυτοκρατορία άνοιξε με τη βία όλα σχεδόν τα “αναπτυσσόμενα κράτη”. Οι Δυτικοί αντιμετωπίζονται προνομιακά, και γενικά θεωρούνται ως «πηγή εισοδήματος» από τα τοπικά καθεστώτα.
Η καταλήστευση των φτωχών χωρών
Κανένας «μυστικός παράδεισος» δεν μπορεί να μείνει κρυφός πια και καμία χώρα δεν μπορεί να διατηρήσει μια λογική πολιτική στις τιμές της. Οι μετανάστες από την Ευρώπη, την Βόρεια Αμερική και την Αυστραλία είναι αποφασισμένοι να πλουτίσουν με οποιοδήποτε μέσο, σε βάρος των ντόπιων πληθυσμών. Συνεχώς ψάχνουν για ευκαιρίες: παρακολουθούν παντού τις τιμές, έτοιμοι να επωφεληθούν, εφ’ όσον ο τόπος προσφέρει μεγάλες ευκαιρίες, έχει χαλαρή νομοθεσία για τη μετανάστευση και ανίσχυρο νομικό πλαίσιο.
Κάθε κομμάτι γης καθαρό και ανεκμετάλλευτο διαφθείρεται. Με ταχύτητα αστραπής, οι Δυτικοί μετανάστες αρπάζουν ακίνητα και γη που προσφέρονται σε λογικές τιμές. Στη συνέχεια, επιβάλλουν τον ξένο τρόπο ζωής τους σε όλα εκείνα τα «πρόσφατα κατακτημένα εδάφη». Το αποτέλεσμα είναι ολόκληροι πολιτισμοί να καταρρέουν ή να γίνονται αγνώριστοι.
Συνολικά, οι Δυτικοί μετανάστες είναι αλαζονικοί και χοντροκέφαλοι. Δεν αισθάνονται κανέναν οίκτο για τις χώρες που κατακλύζουν. Χρησιμοποιούν το νέο περιβάλλον τους ως πολύχρωμο φόντο για τον πολύτιμο εαυτούλη τους. Δεν μπορούν και δεν θέλουν να “υιοθετήσουν” τα τοπικά έθιμα, επειδή είναι εθισμένοι στην αντίληψη ότι η δική τους είναι η «κυρίαρχη κουλτούρα» – ο πολιτισμός που ελέγχει τον κόσμο.
Παρ’ όλα αυτά, Δυτικοί συνταξιούχοι εγκαταλείπουν κατλα χιλιάδες κέθε χρόνο τον θλιβερό τρόπο ζωής τους για να επιβάλλουν εγωϊστικά την μόνιμη παρουσία τους στις ευάλωτες, οικονομικά ασθενέστερες, χώρες.
Οι δυτικές πολυεθνικές είναι αυτές που μοιράζονται τα λάφυρα από την Ασία, την Αφρική και τις χώρες της Μέσης Ανατολής. Ένα μέρος της λείας καταλήγει πάντα στις τσέπες αυτών των απλών πολιτών της Ευρώπης και της Βόρειας Αμερικής, κυρίως με τη μορφή συνταξιοδοτικών πλάνων ή άλλων κοινωνικών παροχών. Μετά, κάθε χρόνο, δεκάδες εκατομμύρια Δυτικοί, οπλισμένοι με τα κεφάλαια που έχουν κλαπεί από τον «αναπτυσσόμενο κόσμο» ξαμολιούνται στον δρόμο, προσπαθώντας να αυξήσουν τα χρήματά τους στις χώρες απ’ όπου αυτά προήλθαν!
Δεν είναι μυστικό ότι οι Δυτικοί μετανάστες εκμεταλλεύονται τη φτώχεια, τις χαμηλές τιμές, και διαφθείρουν τα νομικά συστήματα. Η άφιξή τους αυξάνει τις τιμές της στέγασης και της γης. Αφήνει τα εκατομμύρια των κατοίκων της περιοχής κυριολεκτικά άστεγους, και αυξάνει τις τιμές των τροφίμων και των βασικών υπηρεσιών για τον ντόπιο πληθυσμό.
Κατά κάποιο τρόπο, οι άνθρωποι σε πολλές φτωχές χώρες ληστεύονται δύο φορές: από τις δυτικές επιχειρήσεις, και στη συνέχεια και πάλι, από τους Δυτικούς μετανάστες.
Ενώ η δυτική προπαγάνδα συνεχίζει να μιλά για τους παράνομους μετανάστες που μπαίνουν στις ΗΠΑ από το Μεξικό, πολύ λίγη συζήτηση γίνεται γι’ αυτά τα δεκάδες εκατομμύρια ανθρώπων που συνεχώς μεταναστεύουν σε χώρες της Λατινικής Αμερικής από όλη την Ευρώπη και εγκαθίστανται στην Παραγουάη, την Βραζιλία, την Αργεντινή, την Χιλή, την Βενεζουέλα και αλλού. Πριν το τελευταίο κύμα των επαναστάσεων της Λατινικής Αμερικής εγγυηθεί τελικά την ισότητα και τον σεβασμό για τους αυτόχθονες λαούς της ηπείρου, οι Ευρωπαίοι μετανάστες είχαν καταφέρει να επιβάλουν τον βαθύ φυλετικό και κοινωνικό διαχωρισμό. Σε ορισμένα μέρη όπως το Περού και η Βολιβία, η κατάσταση έμοιαζε πολύ με αυτή της Νότιας Αφρικής επί απαρτχάιντ. Μέχρι πρόσφατα, οι Ευρωπαίοι μετανάστες ωθούσαν τον γηγενή πληθυσμό σε ακραία περιθωριοποίηση, κλέβοντας την γη τους και εξαφανίζοντας τον πολιτισμό τους. Αυτό έγινε σε όλη τη Λατινική Αμερική και εξακολουθεί να γίνεται σε πολλά άλλα μέρη του κόσμου.
Η κατάληψη των ακτών και η παιδοφιλία
Ολόκληρα νησιά έχουν “καταβροχθιστεί” από τους Δυτικούς μετανάστες. Σχεδόν δεν έμειναν παράκτιες περιοχές για τους ντόπιους στα νησιά της Ινδονησίας και του Μπαλί. Οι σκανδιναβικές μαφίες, οι μαφίες της Κεντρικής Ευρώπης, οι μαφίες της Αυστραλίας… Η λεηλασία έχει λάβει ασύλληπτες διαστάσεις. Ακόμα και όταν είναι παράνομη η αγορά γης, οι Ευρωπαίοι και οι Βορειοαμερικανοί συνασπίζονται με τις τοπικές συμμορίες, ή κάνουν ψεύτικους γάμους με ντόπιες γυναίκες. Οι Δυτικοί μετανάστες είναι τρομερά επινοητικοί! Υπάρχει πάντα κάποιος τρόπος για να παρακάμψουν τον νόμο και να εξαπατήσουν τους φτωχούς ανθρώπους στις πιο εξαθλιωμένες χώρες του πλανήτη.
Η ιταλική “κατάληψη” των ακτών της Κένυας και η παιδική πορνεία που ανθεί εκεί είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα.
Τα νησιά της Ταϊλάνδης έχουν όλα ξεπουληθεί. Δεν έχει μείνει τίποτα από την κουλτούρα τους, σχεδόν κανένα σπίτι που να ανήκει σε ντόπιους … σχεδόν καμία παραλία δεν έχει μείνει ανέγγιχτη. Υπάρχουν μόνο μερικές κοινότοπες, φρικτές τουριστικές υποδομές, και τα εκατομμύρια των δυτικών μεταναστών ψήνονται στον ήλιο, όλο το χρόνο, με τις χοντρές κοιλιές τους σε πλήρη έκθεση, φορώντας σαγιονάρες, ρουφώντας μπύρες, δίπλα-δίπλα με πολιτιστικά ξεριζωμένους Ταϊλανδούς για συντροφιά. Τι έφεραν οι άνθρωποι αυτοί στην Ταϊλάνδη; Ελευθερία; Ευημερία; Υψηλή κουλτούρα; Μάλλον ηθική διαφθορά και ολοκληρωτική πολιτιστική καταστροφή.
Ζουν κυριολεκτικά -ίσως και δεκάδες- εκατομμύρια Δυτικοί (κυρίως Ευρωπαίοι) μετανάστες σε όλη τη Νοτιοανατολική Ασία. Ακριβείς αριθμοί δεν υπάρχουν, ούτε γίνονται αξιόπιστες μελέτες με στατιστικά στοιχεία. Πολλοί Δυτικοί μετανάστες στη Νοτιοανατολική Ασία είναι πραγματικά «παράνομοι». Μερικοί είναι «ημι-νόμιμοι», με τις συνεχείς «ανανεώσεις της βίζας τους», τους ψεύτικους γάμους και τις σκοτεινές επενδύσεις τους.
Η Καμπότζη είναι ένα από τα μέρη που έχουν προσελκύσει τους πιο διεφθαρμένους μετανάστες από τη Δύση. Τα σεξουαλικά ξεφαντώματά τους και τα παζάρια του αγοραίου έρωτα περιγράφονται λεπτομερώς σε διάφορες γαργαλιστικές εκδόσεις.
Ένα από τα πιο διαβόητα κέντρα παιδικής πορνείας στη γη είναι το αποκαλούμενο “Χιλιόμετρο 11”, που βρίσκεται ακριβώς έξω από την πρωτεύουσα της Πνομ Πενχ. Εκεί, χιλιάδες απαχθέντα κορίτσια, πολλά από αυτά ανήλικα, εξαναγκάζοντο να “εξυπηρετούν” την ευρωπαϊκή πελατεία. Κάποια από αυτά τα κορίτσια είχαν απαχθεί και βιασθεί ομαδικά από τους διακινητές, συρμένα εδώ από όλη την Καμπότζη και το γειτονικό Βιετνάμ. Τα κορίτσια ζούσαν σε αιχμαλωσία και φρουρούντο από γκάνγκστερ κακοποιούς. Και όλος αυτός ο χώρος ήταν γεμάτος από χαρωπούς μεσήλικες Δυτικοευρωπαίους κοιλαράδες, που είχαν μόλις μετακομίσει εδώ, οι οποίοι κάγχαζαν ότι “το σεξ με ανήλικη είναι πολύ φθηνότερο από ένα κουτί φθηνής μπύρας”.
Ένας τοπικός ανταποκριτής του Reuters και εγώ καταφέραμε να πάρουμε συνέντευξη από αρκετά 14χρονα κορίτσια, κάποια από αυτά είχαν προσβληθεί από AIDS. Αργότερα, όταν φωτογραφίζαμε το σκηνικό από το αυτοκίνητο, άρχισε να καταφθάνει ένα πλήθος ανδρών, με μπουκάλια μπύρας στα χέρια τους, με κρεμασμένα σορτς, και όρεξη για σεξ. Σπουδαίο κέρδος για την χώρα της Καμπότζης, αυτοί οι Ευρωπαίοι μετανάστες!
Πάλεψα με όλες τις δυνάμεις μου αυτούς τους φαρμακερούς Γερμανούς μετανάστες στην Colonia Dignidad στη νότια Χιλή. Εκεί, πολλοί φανατικοί Ευρωπαίοι προτεστάντες είχαν δημιουργήσει το δικό τους κράτος στο εσωτερικό της Χιλής και συνεργαζόντουσαν στενά με τη υποστηριζόμενη από τις ΗΠΑ δικτατορία του Πινοσέτ. Σε κάποια περίοδο, ήταν εκεί και ο Μπόρμαν, καθώς και άλλοι εξέχοντες Ναζί. Μόλις έστησαν την «νέα πατρίδα» τους, οι Γερμανοί μετανάστες άρχισαν δραστήρια το «έργο» τους, βιάζοντας παιδιά, εκτελώντας ιατρικά πειράματα με τα ντόπια ορφανά, και βασανίζοντας ανελέητα τους αντιπάλους της φασιστικής δικτατορίας. Φυσικά, δεν μετανάστευσαν μόνο στην Χιλή. Υπήρχαν εκατομμύρια Ευρωπαίων φασιστών εμιγκρέδων σε όλες τις γωνιές της Νότιας Αμερικής. Οι πιο σημαντικοί από αυτούς στάλθηκαν εκεί με έξοδα των αμερικανικών και βρετανικών μυστικών υπηρεσιών.
Μια ασταμάτητη απειλή
Κοιτάξτε αριστερά και δεξιά: ολόκληρος ο πλανήτης είναι γεμάτος Δυτικούς μετανάστες. Έχουν τον έλεγχο των ορυχείων διαμαντιών στη Νότια Αφρική, καθώς και “περιοχές περιβαλλοντικής προστασίας” στην Κένυα. Έχουν στην κατοχή τους τεράστιες εκτάσεις γης στην Ασία, και σχεδόν ολόκληρη την κερδοφόρα εμπορική γη και την βιομηχανία στην Λατινική Αμερική.
Και όλο έρχονται κι άλλοι! Είναι ασταμάτητοι. Οι περισσότεροι από αυτούς έχουν σιχαθεί την μονότονη γκρίζα ζωή τους στην Ευρώπη και την Βόρεια Αμερική. Είναι γεμάτοι συμπλέγματα ανωτερότητας, αλλά στην πραγματικότητα, θα έκαναν ο,τιδήποτε για να ξεφύγουν από την μοναξιά, την κατάθλιψη και την κενότητα στην πατρίδα τους.
Για να μπορούν να μείνουν “νόμιμα” στη Νοτιοανατολική Ασία, τα εκατομμύρια των Δυτικών ανδρών μεταναστών παντρεύονται υπηρέτριες, χορεύτριες σε καμπαρέ, ακόμη και ιερόδουλες. Αλλά στη συνέχεια τις κακομεταχειρίζονται (καθώς πολλοί από αυτούς δεν ξέρουν να φερθούν διαφορετικά σε ανθρώπους άλλων πολιτισμών). Υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες πρώην Αμερικανοί στρατιώτες, που ζουν στα χωριά της Βόρειας Ταϊλάνδη, στην Καμπότζη, το Λάος και το Βιετνάμ. Αφού βομβάρδισαν τη Νοτιοανατολική Ασία και την γύρισαν στην λίθινη εποχή, δεν μπόρεσαν να προσαρμοσθούν επιστρέφοντας στην πατρίδα τους. Και έτσι μετανάστευσαν, επέστρεψαν στην γη που είχαν ήδη συστηματικά καταστρέψει, δηλητηριάσει και βιάσει.
Σχεδόν όλοι τους αισθάνονταν απέχθεια για τους κατοίκους της περιοχής, αλλά δεν μπορούσαν να επιστρέψουν στην πατρίδα τους, επειδή είχαν χάσει όλες τις επαφές και τις δεξιότητες που θα τους επέτρεπαν να ζήσουν εκεί. Κάποιοι παρέμεναν και μετά την λήξη της βίζας τους, λόγω των τεράστιων χρηματικών ποσών που χρωστούσαν σε πρόστιμα προς τις τοπικές αρχές.
Στο βιβλίο της “Carma Cola”, η Ινδή συγγραφέας Gita Mehta περιγράφει, ένα τέταρτο του αιώνα πριν, αυτά τα εκατομμύρια των Δυτικών που πλημμυρίζουν την ινδική υποήπειρο ήπειρο σε αναζήτηση «επιφώτησης», εναλλακτικών τρόπων ζωής και άλλων μαζικής παραγωγής, δυτικοποιημένων πολιτιστικών και θρησκευτικών τάσεων. Πολλοί κατέληξαν παράνομοι μετανάστες, να σέπονται σε ασράμ και παράξενες κοινότητες, με μερικούς να πωλούν ακόμη και τα διαβατήριά τους για να επιβιώσουν.
Ο κόσμος υπήρξε υπομονετικός – θα έλεγα πάρα πολύ υπομονετικός – με τους Δυτικούς μετανάστες!
Όμως, ο κόσμος δεν χρωστάει τίποτα στη Δύση, το αντίθετο!
Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν πολλοί περισσότεροι νόμιμοι και παράνομοι Δυτικοί μετανάστες που ζουν στην Ινδονησία, την Χιλή, ή την Ταϊλάνδη, από ό,τι το αντίστροφο.
Μετά από φρικτούς αιώνες, κατά τη διάρκεια των οποίων η Δυτική αποικιοκρατία και ο ιμπεριαλισμός κατάφεραν να καταστρέψουν δισεκατομμύρια ανθρώπινες ζωές σε όλες τις γωνιές του κόσμου, με τις εκστρατείες αποσταθεροποίησης, την οικονομική τρομοκρατία και την λεηλασία του πλανήτη, η Δύση εξακολουθεί να αποδεικνύει πόσο χαμηλού επιπέδου και πόσο βάναυσος είναι πραγματικά ο πολιτισμός της. Οι «προσφυγικές κρίσεις» είναι απλώς το τελευταίο κεφάλαιο του διαρκούς νεο-αποικιοκρατικού “Θεάτρου του Τρόμου”.
Δεν υπάρχει δικαιοσύνη
Οι άνθρωποι από τις κατεστραμμένες χώρες συχνά δεν έχουν επιλογή: πολλοί έρχονται στους βασανιστές τους, αναγκασμένοι από τις περιστάσεις να δεχθούν τις εντελώς παράλογες συνθήκες, την ταπείνωση και την περιθωριοποίηση. Υποχρεώνονται να δουλέψουν πολύ σκληρά. Να αποδεχθούν θέσεις εργασίας που οι Δυτικοί δεν καταδέχονται και, μάλιστα, απαιτούν από αυτούς να «προσαρμοστούν» πολιτισμικά. Δέχονται φρικτές προβολές και “ανακρίσεις”, και σχεδόν όλοι τους πρέπει να υποβαθμίσουν τον εαυτό τους μόνο και μόνο για να επιβιώσουν και να θρέψουν τα παιδιά τους.
Φυσικά, αυτό είναι μέρος ενός βρώμικου κόλπου: η Δύση χρειάζεται απεγνωσμένα ξένους. Δεν μπορεί να επιβιώσει χωρίς μετανάστες, χωρίς το φθηνό εργατικό δυναμικό τους. Αλλά ποτέ δεν θα το παραδεχτεί ανοιχτά. Πρέπει να εξευτελίσει κι άλλο αυτούς των οποίων τα έθνη έχει ήδη καταληστεύσει ή και διαλύσει από τους πολέμους που έχει προκαλέσει με την ιμπεριαλιστική εξωτερική πολιτική της και τους “συνεταίρους” της τζιχαντιστές.
Οι μετανάστες από την Δύση έχουν εντελώς διαφορετική μεταχείριση στις περισσότερες από τις χώρες που κατακλύζουν.
Ένας κυβερνητικός αξιωματούχος του Ισημερινού, μου διηγήθηκε μια ιστορία:
“Τον τελευταίο καιρό, πολλοί Ευρωπαίοι έρχονται στον Ισημερινό και σε άλλες χώρες της Λατινικής Αμερικής, αναζητώντας θέσεις εργασίας, προσπαθώντας να μεταναστεύσουν. Οι οικονομίες τους καταρρέουν, αλλά δεν έχουν καμμία ταπεινότητα όταν έρχονται εδώ, μόνο αλαζονεία. Μια μέρα, ήρθε σε μένα ένας Ισπανός, για να υποβάλλει αίτηση για μια θέση εργασίας. Τον ρώτησα για το βιογραφικό του. Με κοίταξε οργισμένος: «Μα είμαι Ισπανός» μου φώναξε. «Και λοιπόν;», του απάντησα. «Η εποχή αυτή τελείωσε, σύντροφε, όταν έφθανε να είσαι Λευκός και Ευρωπαίος για να εξασφαλίσεις οποιαδήποτε δουλειά στην Λατινική Αμερική!”.
Ο μη-δυτικός κόσμος δεν έχει την πολυτέλεια να δέχεται ετησίως όλα αυτά τα εκατομμύρια των Δυτικών μεταναστών! Πρώτα του επιτίθενται οι Δυτικοί, μετά τον ληστεύουν και, στο τέλος, έχουν την απαίτηση να ανεχθεί τις τεράστιες ορδές των αδίστακτων, εγωκεντρικών μεταναστών, που ορμούν σε ό,τι έχει απομείνει από την λεηλασία των δυτικών εταιρειών και των κυβερνήσεων.
Το νομικό πλαίσιο σε κάθε χώρα θα πρέπει να ενισχυθεί για την πρόληψη της διαφθοράς και της κερδοσκοπίας στην αγορά της γης και των ακινήτων. Οι πιθανοί Δυτικοί μετανάστες θα πρέπει να υποχρεωθούν να αποδείξουν ότι η παρουσία τους θα ωφελήσει τη χώρα όπου θέλουν να εγκατασταθούν, ότι οι δεξιότητές τους χρειάζονται πραγματικά, ακριβώς όπως όλοι οι μετανάστες από χώρες της Αφρικής και της Ασίας είναι υποχρεωμένοι να το αποδείξουν όταν θέλουν να εγκατασταθούν στην Ευρώπη, την Βόρεια Αμερική ή την Αυστραλία.
Και για άλλη μια φορά, ας μην ξεχνάμε ότι υπάρχουν πολλοί περισσότεροι Δυτικοί μετανάστες που προσπαθούν να εγκατασταθούν στο εξωτερικό, από ό,τι άνθρωποι από φτωχές χώρες που ζητούν να εγκατασταθούν στη Δύση.
Μεταναστευτική κρίση; Ναι, φυσικά! Αλλά δεν είναι μόνο «κρίση» για τη Δύση!
Όσοι δεν το αντιλαμβάνονται πρέπει να ελέγξουν τους αριθμούς!
Βέβαια, καταλαβαίνουμε πόσο καταθλιμμένοι είναι στην πραγματικότητα πολλοί Δυτικοί. Πόσο δυσάρεστη, γκρίζα και μπερδεμένη είναι η ζωή τους στην Ευρώπη και στη Βόρεια Αμερική. Πρέπει να κατανοήσουμε πόσο πολύ θέλουν να μεταναστεύσουν σε ένα θερμότερο (τόσο από πλευράς καιρού όσο και από πλευράς ανθρώπινων σχέσεων) μέρος του κόσμου. Αν παραδεχθούν με ταπεινότητα αυτό που αισθάνονται, αντί να επιδεικνύουν αλαζονεία και ανωτερότητα … τότε είμαι σίγουρος ότι τουλάχιστον κάποιοι θα ήταν πρόθυμοι να δείξουν την αλληλεγγύη τους και να δεχθούν μερικούς από τους πιο απελπισμένους Δυτικούς πολίτες.
Όμως, δεν μπορεί να υπάρξει καμμία συμπάθεια, αν δεν υπάρχει δικαιοσύνη.
[Πηγή: του Andre Vltchek, Information Clearing House, 10-11/02/2017, http://www.informationclearinghouse.info/46429.htm. Ο Andre Vltchek είναι φιλόσοφος, συγγραφέας, κινηματογραφιστής και δημοσιογράφος. Έχει καλύψει πολέμους και συγκρούσεις σε δεκάδες χώρες. Τρία από τα τελευταία βιβλία του είναι το «Aurora», το «Exposing Lies of the Empire» και το «Fighting Against Western Imperialism». Έχει ζήσει στην Λατινική Αμερική, την Αφρική και την Ωκεανία. Σήμερα ζει στην Ανατολική Ασία και τη Μέση Ανατολή, και συνεχίζει να εργάζεται σε όλο τον κόσμο.]
πυλη των φιλων
Καθημερινά ακούμε ότι χιλιάδες Αφρικανοί και Ασιάτες μετακινούνται και προκαλούν τις μεγάλες “προσφυγικές κρίσεις” σε όλη την Ευρώπη! Οι κυβερνήσεις και τα μέσα ενημέρωσης σκορπούν τον πανικό, σηκώνονται ξανά σύνορα και οι ένοπλες δυνάμεις κινητοποιούνται παντού. Αλλά ο αριθμός των αλλοδαπών που εισέρχονται παράνομα στην Ευρώπη είναι ασύγκριτα μικρότερος από τον αριθμό των Δυτικών μεταναστών που κατακλύζουν, συχνά παράνομα, σχεδόν όλες τις γωνιές του κόσμου.
Δεκάδες εκατομμύρια μετανάστες από την Ευρώπη και την Βόρεια Αμερική, νόμιμοι και παράνομοι, έχουν πλημμυρίσει τις πόλεις και την ύπαιθρο στην Ασία, τη Λατινική Αμερική, ακόμα και την Αφρική. Πρόκειται για ένα φαινόμενο τεράστιας έκτασης που, όμως, δεν παίρνει σκοπίμως την ανάλογη δημοσιότητα.
Κάθε χρόνο, εκατομμύρια άνθρωποι εγκαταλείπουν την Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική κατά ορδές. Κατά βάθος δεν μπορούν να αντέξουν άλλο τον δυτικό τρόπο ζωής, τις κοινωνίες τους, αλλά ποτέ δεν θα τους ακούσετε να το ομολογούν. Είναι πάρα πολύ υπερήφανοι και πολύ αλαζόνες! Όμως, όταν θεωρήσουν κάποια από τις αμέτρητες περιοχές του κόσμου κατάλληλη για τις προσωπικές τους ανάγκες – ασφαλή, ελκυστική και φθηνή – απλά τα μαζεύουν και πάνε να ζήσουν εκεί! Οι Δυτικoί μετανάστες ορμάνε σαν τους ταύρους και το έδαφος τρέμει κάτω από τα πόδια τους.
Έρχονται, απαιτούν και παίρνουν ό,τι μπορούν – συχνά με τη βία. Αν τους αφήσεις, παίρνουν τα πάντα. Μετά, όταν δεν υπάρχει σχεδόν τίποτα να λεηλατήσουν, απλά προχωρούν στον επόμενο τόπο. Μετά το διάβα τους, “ούτε χόρτο δεν μπορεί να φυτρώσει”, τα πάντα είναι καμμένα, ερειπωμένα και κατεστραμμένα. Αυτό έχει συμβεί στο Μπαλί, το Πουκέτ, την νότια Σρι Λάνκα, σε μεγάλα τμήματα της Καραϊβικής, στο Μεξικό και στην ανατολική ακτή της Αφρικής, για να αναφέρουμε μερικά μόνο σημεία.
Κατ’ αρχάς, οι Δυτικοί μετανάστες δεν χρειάζονται καν βίζα για να εισέλθουν στις περισσότερες χώρες. Δεκαετίες πριν, η Αυτοκρατορία άνοιξε με τη βία όλα σχεδόν τα “αναπτυσσόμενα κράτη”. Οι Δυτικοί αντιμετωπίζονται προνομιακά, και γενικά θεωρούνται ως «πηγή εισοδήματος» από τα τοπικά καθεστώτα.
Η καταλήστευση των φτωχών χωρών
Κανένας «μυστικός παράδεισος» δεν μπορεί να μείνει κρυφός πια και καμία χώρα δεν μπορεί να διατηρήσει μια λογική πολιτική στις τιμές της. Οι μετανάστες από την Ευρώπη, την Βόρεια Αμερική και την Αυστραλία είναι αποφασισμένοι να πλουτίσουν με οποιοδήποτε μέσο, σε βάρος των ντόπιων πληθυσμών. Συνεχώς ψάχνουν για ευκαιρίες: παρακολουθούν παντού τις τιμές, έτοιμοι να επωφεληθούν, εφ’ όσον ο τόπος προσφέρει μεγάλες ευκαιρίες, έχει χαλαρή νομοθεσία για τη μετανάστευση και ανίσχυρο νομικό πλαίσιο.
Κάθε κομμάτι γης καθαρό και ανεκμετάλλευτο διαφθείρεται. Με ταχύτητα αστραπής, οι Δυτικοί μετανάστες αρπάζουν ακίνητα και γη που προσφέρονται σε λογικές τιμές. Στη συνέχεια, επιβάλλουν τον ξένο τρόπο ζωής τους σε όλα εκείνα τα «πρόσφατα κατακτημένα εδάφη». Το αποτέλεσμα είναι ολόκληροι πολιτισμοί να καταρρέουν ή να γίνονται αγνώριστοι.
Συνολικά, οι Δυτικοί μετανάστες είναι αλαζονικοί και χοντροκέφαλοι. Δεν αισθάνονται κανέναν οίκτο για τις χώρες που κατακλύζουν. Χρησιμοποιούν το νέο περιβάλλον τους ως πολύχρωμο φόντο για τον πολύτιμο εαυτούλη τους. Δεν μπορούν και δεν θέλουν να “υιοθετήσουν” τα τοπικά έθιμα, επειδή είναι εθισμένοι στην αντίληψη ότι η δική τους είναι η «κυρίαρχη κουλτούρα» – ο πολιτισμός που ελέγχει τον κόσμο.
Παρ’ όλα αυτά, Δυτικοί συνταξιούχοι εγκαταλείπουν κατλα χιλιάδες κέθε χρόνο τον θλιβερό τρόπο ζωής τους για να επιβάλλουν εγωϊστικά την μόνιμη παρουσία τους στις ευάλωτες, οικονομικά ασθενέστερες, χώρες.
Οι δυτικές πολυεθνικές είναι αυτές που μοιράζονται τα λάφυρα από την Ασία, την Αφρική και τις χώρες της Μέσης Ανατολής. Ένα μέρος της λείας καταλήγει πάντα στις τσέπες αυτών των απλών πολιτών της Ευρώπης και της Βόρειας Αμερικής, κυρίως με τη μορφή συνταξιοδοτικών πλάνων ή άλλων κοινωνικών παροχών. Μετά, κάθε χρόνο, δεκάδες εκατομμύρια Δυτικοί, οπλισμένοι με τα κεφάλαια που έχουν κλαπεί από τον «αναπτυσσόμενο κόσμο» ξαμολιούνται στον δρόμο, προσπαθώντας να αυξήσουν τα χρήματά τους στις χώρες απ’ όπου αυτά προήλθαν!
Δεν είναι μυστικό ότι οι Δυτικοί μετανάστες εκμεταλλεύονται τη φτώχεια, τις χαμηλές τιμές, και διαφθείρουν τα νομικά συστήματα. Η άφιξή τους αυξάνει τις τιμές της στέγασης και της γης. Αφήνει τα εκατομμύρια των κατοίκων της περιοχής κυριολεκτικά άστεγους, και αυξάνει τις τιμές των τροφίμων και των βασικών υπηρεσιών για τον ντόπιο πληθυσμό.
Κατά κάποιο τρόπο, οι άνθρωποι σε πολλές φτωχές χώρες ληστεύονται δύο φορές: από τις δυτικές επιχειρήσεις, και στη συνέχεια και πάλι, από τους Δυτικούς μετανάστες.
Ενώ η δυτική προπαγάνδα συνεχίζει να μιλά για τους παράνομους μετανάστες που μπαίνουν στις ΗΠΑ από το Μεξικό, πολύ λίγη συζήτηση γίνεται γι’ αυτά τα δεκάδες εκατομμύρια ανθρώπων που συνεχώς μεταναστεύουν σε χώρες της Λατινικής Αμερικής από όλη την Ευρώπη και εγκαθίστανται στην Παραγουάη, την Βραζιλία, την Αργεντινή, την Χιλή, την Βενεζουέλα και αλλού. Πριν το τελευταίο κύμα των επαναστάσεων της Λατινικής Αμερικής εγγυηθεί τελικά την ισότητα και τον σεβασμό για τους αυτόχθονες λαούς της ηπείρου, οι Ευρωπαίοι μετανάστες είχαν καταφέρει να επιβάλουν τον βαθύ φυλετικό και κοινωνικό διαχωρισμό. Σε ορισμένα μέρη όπως το Περού και η Βολιβία, η κατάσταση έμοιαζε πολύ με αυτή της Νότιας Αφρικής επί απαρτχάιντ. Μέχρι πρόσφατα, οι Ευρωπαίοι μετανάστες ωθούσαν τον γηγενή πληθυσμό σε ακραία περιθωριοποίηση, κλέβοντας την γη τους και εξαφανίζοντας τον πολιτισμό τους. Αυτό έγινε σε όλη τη Λατινική Αμερική και εξακολουθεί να γίνεται σε πολλά άλλα μέρη του κόσμου.
Η κατάληψη των ακτών και η παιδοφιλία
Ολόκληρα νησιά έχουν “καταβροχθιστεί” από τους Δυτικούς μετανάστες. Σχεδόν δεν έμειναν παράκτιες περιοχές για τους ντόπιους στα νησιά της Ινδονησίας και του Μπαλί. Οι σκανδιναβικές μαφίες, οι μαφίες της Κεντρικής Ευρώπης, οι μαφίες της Αυστραλίας… Η λεηλασία έχει λάβει ασύλληπτες διαστάσεις. Ακόμα και όταν είναι παράνομη η αγορά γης, οι Ευρωπαίοι και οι Βορειοαμερικανοί συνασπίζονται με τις τοπικές συμμορίες, ή κάνουν ψεύτικους γάμους με ντόπιες γυναίκες. Οι Δυτικοί μετανάστες είναι τρομερά επινοητικοί! Υπάρχει πάντα κάποιος τρόπος για να παρακάμψουν τον νόμο και να εξαπατήσουν τους φτωχούς ανθρώπους στις πιο εξαθλιωμένες χώρες του πλανήτη.
Η ιταλική “κατάληψη” των ακτών της Κένυας και η παιδική πορνεία που ανθεί εκεί είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα.
Τα νησιά της Ταϊλάνδης έχουν όλα ξεπουληθεί. Δεν έχει μείνει τίποτα από την κουλτούρα τους, σχεδόν κανένα σπίτι που να ανήκει σε ντόπιους … σχεδόν καμία παραλία δεν έχει μείνει ανέγγιχτη. Υπάρχουν μόνο μερικές κοινότοπες, φρικτές τουριστικές υποδομές, και τα εκατομμύρια των δυτικών μεταναστών ψήνονται στον ήλιο, όλο το χρόνο, με τις χοντρές κοιλιές τους σε πλήρη έκθεση, φορώντας σαγιονάρες, ρουφώντας μπύρες, δίπλα-δίπλα με πολιτιστικά ξεριζωμένους Ταϊλανδούς για συντροφιά. Τι έφεραν οι άνθρωποι αυτοί στην Ταϊλάνδη; Ελευθερία; Ευημερία; Υψηλή κουλτούρα; Μάλλον ηθική διαφθορά και ολοκληρωτική πολιτιστική καταστροφή.
Ζουν κυριολεκτικά -ίσως και δεκάδες- εκατομμύρια Δυτικοί (κυρίως Ευρωπαίοι) μετανάστες σε όλη τη Νοτιοανατολική Ασία. Ακριβείς αριθμοί δεν υπάρχουν, ούτε γίνονται αξιόπιστες μελέτες με στατιστικά στοιχεία. Πολλοί Δυτικοί μετανάστες στη Νοτιοανατολική Ασία είναι πραγματικά «παράνομοι». Μερικοί είναι «ημι-νόμιμοι», με τις συνεχείς «ανανεώσεις της βίζας τους», τους ψεύτικους γάμους και τις σκοτεινές επενδύσεις τους.
Η Καμπότζη είναι ένα από τα μέρη που έχουν προσελκύσει τους πιο διεφθαρμένους μετανάστες από τη Δύση. Τα σεξουαλικά ξεφαντώματά τους και τα παζάρια του αγοραίου έρωτα περιγράφονται λεπτομερώς σε διάφορες γαργαλιστικές εκδόσεις.
Ένα από τα πιο διαβόητα κέντρα παιδικής πορνείας στη γη είναι το αποκαλούμενο “Χιλιόμετρο 11”, που βρίσκεται ακριβώς έξω από την πρωτεύουσα της Πνομ Πενχ. Εκεί, χιλιάδες απαχθέντα κορίτσια, πολλά από αυτά ανήλικα, εξαναγκάζοντο να “εξυπηρετούν” την ευρωπαϊκή πελατεία. Κάποια από αυτά τα κορίτσια είχαν απαχθεί και βιασθεί ομαδικά από τους διακινητές, συρμένα εδώ από όλη την Καμπότζη και το γειτονικό Βιετνάμ. Τα κορίτσια ζούσαν σε αιχμαλωσία και φρουρούντο από γκάνγκστερ κακοποιούς. Και όλος αυτός ο χώρος ήταν γεμάτος από χαρωπούς μεσήλικες Δυτικοευρωπαίους κοιλαράδες, που είχαν μόλις μετακομίσει εδώ, οι οποίοι κάγχαζαν ότι “το σεξ με ανήλικη είναι πολύ φθηνότερο από ένα κουτί φθηνής μπύρας”.
Ένας τοπικός ανταποκριτής του Reuters και εγώ καταφέραμε να πάρουμε συνέντευξη από αρκετά 14χρονα κορίτσια, κάποια από αυτά είχαν προσβληθεί από AIDS. Αργότερα, όταν φωτογραφίζαμε το σκηνικό από το αυτοκίνητο, άρχισε να καταφθάνει ένα πλήθος ανδρών, με μπουκάλια μπύρας στα χέρια τους, με κρεμασμένα σορτς, και όρεξη για σεξ. Σπουδαίο κέρδος για την χώρα της Καμπότζης, αυτοί οι Ευρωπαίοι μετανάστες!
Πάλεψα με όλες τις δυνάμεις μου αυτούς τους φαρμακερούς Γερμανούς μετανάστες στην Colonia Dignidad στη νότια Χιλή. Εκεί, πολλοί φανατικοί Ευρωπαίοι προτεστάντες είχαν δημιουργήσει το δικό τους κράτος στο εσωτερικό της Χιλής και συνεργαζόντουσαν στενά με τη υποστηριζόμενη από τις ΗΠΑ δικτατορία του Πινοσέτ. Σε κάποια περίοδο, ήταν εκεί και ο Μπόρμαν, καθώς και άλλοι εξέχοντες Ναζί. Μόλις έστησαν την «νέα πατρίδα» τους, οι Γερμανοί μετανάστες άρχισαν δραστήρια το «έργο» τους, βιάζοντας παιδιά, εκτελώντας ιατρικά πειράματα με τα ντόπια ορφανά, και βασανίζοντας ανελέητα τους αντιπάλους της φασιστικής δικτατορίας. Φυσικά, δεν μετανάστευσαν μόνο στην Χιλή. Υπήρχαν εκατομμύρια Ευρωπαίων φασιστών εμιγκρέδων σε όλες τις γωνιές της Νότιας Αμερικής. Οι πιο σημαντικοί από αυτούς στάλθηκαν εκεί με έξοδα των αμερικανικών και βρετανικών μυστικών υπηρεσιών.
Μια ασταμάτητη απειλή
Κοιτάξτε αριστερά και δεξιά: ολόκληρος ο πλανήτης είναι γεμάτος Δυτικούς μετανάστες. Έχουν τον έλεγχο των ορυχείων διαμαντιών στη Νότια Αφρική, καθώς και “περιοχές περιβαλλοντικής προστασίας” στην Κένυα. Έχουν στην κατοχή τους τεράστιες εκτάσεις γης στην Ασία, και σχεδόν ολόκληρη την κερδοφόρα εμπορική γη και την βιομηχανία στην Λατινική Αμερική.
Και όλο έρχονται κι άλλοι! Είναι ασταμάτητοι. Οι περισσότεροι από αυτούς έχουν σιχαθεί την μονότονη γκρίζα ζωή τους στην Ευρώπη και την Βόρεια Αμερική. Είναι γεμάτοι συμπλέγματα ανωτερότητας, αλλά στην πραγματικότητα, θα έκαναν ο,τιδήποτε για να ξεφύγουν από την μοναξιά, την κατάθλιψη και την κενότητα στην πατρίδα τους.
Για να μπορούν να μείνουν “νόμιμα” στη Νοτιοανατολική Ασία, τα εκατομμύρια των Δυτικών ανδρών μεταναστών παντρεύονται υπηρέτριες, χορεύτριες σε καμπαρέ, ακόμη και ιερόδουλες. Αλλά στη συνέχεια τις κακομεταχειρίζονται (καθώς πολλοί από αυτούς δεν ξέρουν να φερθούν διαφορετικά σε ανθρώπους άλλων πολιτισμών). Υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες πρώην Αμερικανοί στρατιώτες, που ζουν στα χωριά της Βόρειας Ταϊλάνδη, στην Καμπότζη, το Λάος και το Βιετνάμ. Αφού βομβάρδισαν τη Νοτιοανατολική Ασία και την γύρισαν στην λίθινη εποχή, δεν μπόρεσαν να προσαρμοσθούν επιστρέφοντας στην πατρίδα τους. Και έτσι μετανάστευσαν, επέστρεψαν στην γη που είχαν ήδη συστηματικά καταστρέψει, δηλητηριάσει και βιάσει.
Σχεδόν όλοι τους αισθάνονταν απέχθεια για τους κατοίκους της περιοχής, αλλά δεν μπορούσαν να επιστρέψουν στην πατρίδα τους, επειδή είχαν χάσει όλες τις επαφές και τις δεξιότητες που θα τους επέτρεπαν να ζήσουν εκεί. Κάποιοι παρέμεναν και μετά την λήξη της βίζας τους, λόγω των τεράστιων χρηματικών ποσών που χρωστούσαν σε πρόστιμα προς τις τοπικές αρχές.
Στο βιβλίο της “Carma Cola”, η Ινδή συγγραφέας Gita Mehta περιγράφει, ένα τέταρτο του αιώνα πριν, αυτά τα εκατομμύρια των Δυτικών που πλημμυρίζουν την ινδική υποήπειρο ήπειρο σε αναζήτηση «επιφώτησης», εναλλακτικών τρόπων ζωής και άλλων μαζικής παραγωγής, δυτικοποιημένων πολιτιστικών και θρησκευτικών τάσεων. Πολλοί κατέληξαν παράνομοι μετανάστες, να σέπονται σε ασράμ και παράξενες κοινότητες, με μερικούς να πωλούν ακόμη και τα διαβατήριά τους για να επιβιώσουν.
Ο κόσμος υπήρξε υπομονετικός – θα έλεγα πάρα πολύ υπομονετικός – με τους Δυτικούς μετανάστες!
Όμως, ο κόσμος δεν χρωστάει τίποτα στη Δύση, το αντίθετο!
Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν πολλοί περισσότεροι νόμιμοι και παράνομοι Δυτικοί μετανάστες που ζουν στην Ινδονησία, την Χιλή, ή την Ταϊλάνδη, από ό,τι το αντίστροφο.
Μετά από φρικτούς αιώνες, κατά τη διάρκεια των οποίων η Δυτική αποικιοκρατία και ο ιμπεριαλισμός κατάφεραν να καταστρέψουν δισεκατομμύρια ανθρώπινες ζωές σε όλες τις γωνιές του κόσμου, με τις εκστρατείες αποσταθεροποίησης, την οικονομική τρομοκρατία και την λεηλασία του πλανήτη, η Δύση εξακολουθεί να αποδεικνύει πόσο χαμηλού επιπέδου και πόσο βάναυσος είναι πραγματικά ο πολιτισμός της. Οι «προσφυγικές κρίσεις» είναι απλώς το τελευταίο κεφάλαιο του διαρκούς νεο-αποικιοκρατικού “Θεάτρου του Τρόμου”.
Δεν υπάρχει δικαιοσύνη
Οι άνθρωποι από τις κατεστραμμένες χώρες συχνά δεν έχουν επιλογή: πολλοί έρχονται στους βασανιστές τους, αναγκασμένοι από τις περιστάσεις να δεχθούν τις εντελώς παράλογες συνθήκες, την ταπείνωση και την περιθωριοποίηση. Υποχρεώνονται να δουλέψουν πολύ σκληρά. Να αποδεχθούν θέσεις εργασίας που οι Δυτικοί δεν καταδέχονται και, μάλιστα, απαιτούν από αυτούς να «προσαρμοστούν» πολιτισμικά. Δέχονται φρικτές προβολές και “ανακρίσεις”, και σχεδόν όλοι τους πρέπει να υποβαθμίσουν τον εαυτό τους μόνο και μόνο για να επιβιώσουν και να θρέψουν τα παιδιά τους.
Φυσικά, αυτό είναι μέρος ενός βρώμικου κόλπου: η Δύση χρειάζεται απεγνωσμένα ξένους. Δεν μπορεί να επιβιώσει χωρίς μετανάστες, χωρίς το φθηνό εργατικό δυναμικό τους. Αλλά ποτέ δεν θα το παραδεχτεί ανοιχτά. Πρέπει να εξευτελίσει κι άλλο αυτούς των οποίων τα έθνη έχει ήδη καταληστεύσει ή και διαλύσει από τους πολέμους που έχει προκαλέσει με την ιμπεριαλιστική εξωτερική πολιτική της και τους “συνεταίρους” της τζιχαντιστές.
Οι μετανάστες από την Δύση έχουν εντελώς διαφορετική μεταχείριση στις περισσότερες από τις χώρες που κατακλύζουν.
Ένας κυβερνητικός αξιωματούχος του Ισημερινού, μου διηγήθηκε μια ιστορία:
“Τον τελευταίο καιρό, πολλοί Ευρωπαίοι έρχονται στον Ισημερινό και σε άλλες χώρες της Λατινικής Αμερικής, αναζητώντας θέσεις εργασίας, προσπαθώντας να μεταναστεύσουν. Οι οικονομίες τους καταρρέουν, αλλά δεν έχουν καμμία ταπεινότητα όταν έρχονται εδώ, μόνο αλαζονεία. Μια μέρα, ήρθε σε μένα ένας Ισπανός, για να υποβάλλει αίτηση για μια θέση εργασίας. Τον ρώτησα για το βιογραφικό του. Με κοίταξε οργισμένος: «Μα είμαι Ισπανός» μου φώναξε. «Και λοιπόν;», του απάντησα. «Η εποχή αυτή τελείωσε, σύντροφε, όταν έφθανε να είσαι Λευκός και Ευρωπαίος για να εξασφαλίσεις οποιαδήποτε δουλειά στην Λατινική Αμερική!”.
Ο μη-δυτικός κόσμος δεν έχει την πολυτέλεια να δέχεται ετησίως όλα αυτά τα εκατομμύρια των Δυτικών μεταναστών! Πρώτα του επιτίθενται οι Δυτικοί, μετά τον ληστεύουν και, στο τέλος, έχουν την απαίτηση να ανεχθεί τις τεράστιες ορδές των αδίστακτων, εγωκεντρικών μεταναστών, που ορμούν σε ό,τι έχει απομείνει από την λεηλασία των δυτικών εταιρειών και των κυβερνήσεων.
Το νομικό πλαίσιο σε κάθε χώρα θα πρέπει να ενισχυθεί για την πρόληψη της διαφθοράς και της κερδοσκοπίας στην αγορά της γης και των ακινήτων. Οι πιθανοί Δυτικοί μετανάστες θα πρέπει να υποχρεωθούν να αποδείξουν ότι η παρουσία τους θα ωφελήσει τη χώρα όπου θέλουν να εγκατασταθούν, ότι οι δεξιότητές τους χρειάζονται πραγματικά, ακριβώς όπως όλοι οι μετανάστες από χώρες της Αφρικής και της Ασίας είναι υποχρεωμένοι να το αποδείξουν όταν θέλουν να εγκατασταθούν στην Ευρώπη, την Βόρεια Αμερική ή την Αυστραλία.
Και για άλλη μια φορά, ας μην ξεχνάμε ότι υπάρχουν πολλοί περισσότεροι Δυτικοί μετανάστες που προσπαθούν να εγκατασταθούν στο εξωτερικό, από ό,τι άνθρωποι από φτωχές χώρες που ζητούν να εγκατασταθούν στη Δύση.
Μεταναστευτική κρίση; Ναι, φυσικά! Αλλά δεν είναι μόνο «κρίση» για τη Δύση!
Όσοι δεν το αντιλαμβάνονται πρέπει να ελέγξουν τους αριθμούς!
Βέβαια, καταλαβαίνουμε πόσο καταθλιμμένοι είναι στην πραγματικότητα πολλοί Δυτικοί. Πόσο δυσάρεστη, γκρίζα και μπερδεμένη είναι η ζωή τους στην Ευρώπη και στη Βόρεια Αμερική. Πρέπει να κατανοήσουμε πόσο πολύ θέλουν να μεταναστεύσουν σε ένα θερμότερο (τόσο από πλευράς καιρού όσο και από πλευράς ανθρώπινων σχέσεων) μέρος του κόσμου. Αν παραδεχθούν με ταπεινότητα αυτό που αισθάνονται, αντί να επιδεικνύουν αλαζονεία και ανωτερότητα … τότε είμαι σίγουρος ότι τουλάχιστον κάποιοι θα ήταν πρόθυμοι να δείξουν την αλληλεγγύη τους και να δεχθούν μερικούς από τους πιο απελπισμένους Δυτικούς πολίτες.
Όμως, δεν μπορεί να υπάρξει καμμία συμπάθεια, αν δεν υπάρχει δικαιοσύνη.
[Πηγή: του Andre Vltchek, Information Clearing House, 10-11/02/2017, http://www.informationclearinghouse.info/46429.htm. Ο Andre Vltchek είναι φιλόσοφος, συγγραφέας, κινηματογραφιστής και δημοσιογράφος. Έχει καλύψει πολέμους και συγκρούσεις σε δεκάδες χώρες. Τρία από τα τελευταία βιβλία του είναι το «Aurora», το «Exposing Lies of the Empire» και το «Fighting Against Western Imperialism». Έχει ζήσει στην Λατινική Αμερική, την Αφρική και την Ωκεανία. Σήμερα ζει στην Ανατολική Ασία και τη Μέση Ανατολή, και συνεχίζει να εργάζεται σε όλο τον κόσμο.]
πυλη των φιλων
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου