Εξηγούμαστε: Η αναγωγή του καθεστώτος Ερντογάν σε «δημοκρατία» – που προφανώς για τα δημοκρατικά δικαιώματα δεν είναι περισσότερο «δημοκρατία» από εκείνη που επιχείρησαν οι πραξικοπηματίες – αξιοποιήθηκε εντόνως τις πρώτες ώρες του πραξικοπήματος από τις ανά τον κόσμο «δυτικές δημοκρατίες».
Μονότονα, διεθνείς και εγχώριοι πολιτικοί ταγοί, εγχώρια και διεθνή ΜΜΕ, μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα στην Τουρκία, η φράση που επαναλάμβαναν σχολιάζοντας τα γεγονότα και τοποθετούμενοι απέναντι στον Ερντογάν – πριν εξαπολύσει το πογκρόμ του – ήταν εκείνο το παθιασμένο: «Στηρίζουμε τη δημοκρατία και τη συνταγματική νομιμότητα».
Θαυμάσια τοποθέτηση. Και απολύτως δημοκρατική. Όμως το παγκόσμιο χωριό έχει γίνει πολύ μικρό. Με συνέπεια όλοι λίγο – πολύ να γνωριζόμαστε μεταξύ μας. Από την μια, συνεπώς, πρέπει να λάβουμε υπόψη το «ποιόν» αυτών που κόπτονται για την συνταγματική νομιμότητα, διεθνώς. Από την άλλη να θυμηθούμε το είδος της δημοκρατίας που ευδοκιμεί στην Τουρκία, ειδικώς.
Αλλά – θα το επαναλάβουμε – αν συνέβαινε αυτό, αν η Τουρκία του αυταρχισμού, της κατεχόμενης Κύπρου, του δεσποτισμού, της κουρδικής γενοκτονίας, του σκοταδισμού, των ανύπαρκτων πολιτικών ελευθεριών, των Γκρίζων Λύκων, του μιλιταρισμού, των εθνοτικών εκκαθαρίσεων, των δολοφονιών και του εγκλεισμού δημοσιογράφων, είναι όντως… δημοκρατία, όπως την ανακήρυξαν τα διεθνή μεγάφωνα,
τότε μήπως να βολευτούμε κι εμείς οι υπόλοιποι στις δικές μας «δημοκρατίες» που είναι και «καλύτερες» – ειδικά αν τις συγκρίνουμε με την τούρκικη δημοκρατία;
Αν όντως η τουρκική είναι «δημοκρατία», τότε:
«Μια χαρά δημοκρατία» δεν είναι και να εκτελούνται αφροαμερικανοί στις ΗΠΑ, να υπάρχουν 300 εκατομμύρια όπλα στα αμερικανικά σπίτια και το ζήτημα του ρατσισμού να «λύνεται» με όρους αυτοδικίας, όπως σε Ντάλλας και Λουιζιάνια;…
«Μια χαρά δημοκρατία» δεν είναι και τα προεδρικά πραξικοπήματα του Ολάντ στη Γαλλία, η απαγόρευση διαδηλώσεων, η επιβολή εργασιακού μεσαίωνα με συνοπτικές διαδικασίες, οι επεμβάσεις από Συρία μέχρι Λιβύη και Μάλι;…
«Μια χαρά δημοκρατία» δεν είναι και τα διαρκή ευρωενωσιακά πραξικοπήματα, το να επιβάλλει ή να μεθοδεύει η ΕΕ ανατροπές δημοψηφισμάτων, όπως αυτό στη Βρετανία, να τροφοδοτεί οικονομικά τις φασιστικές οργανώσεις ανά την Ευρώπη, να στηρίζει ή ακόμα και να ενορχηστρώνει τα πραξικοπήματα των Ναζί στην Ουκρανία;…
«Μια χαρά δημοκρατία» δεν είναι και το ότι στην πατρίδα της Cosco, στην Κίνα, ζουν 1 δισεκατομμύριο άνθρωποι με έως 3 δολάρια την ημέρα;…
«Μια χαρά δημοκρατία» δεν είναι να εξάγει το ΝΑΤΟ την δική του («καλύτερη») «δημοκρατία» με «προληπτικούς πολέμους», Γκουαντανάμο και βόμβες απεμπλουτισμένου ουρανίου;…
«Μια χαρά δημοκρατία» δεν είναι να κυβερνάνε τον κόσμο πολυεθνικές και τράπεζες μέσω υπαλλήλων που μόλις λήγει η θητεία τους στην πολιτική αναλαμβάνουν πόστα στις Γκόλντμαν Σακς και στις Γκάζπρομ;…
«Μια χαρά δημοκρατία» δεν είναι ό,τι και να ψηφίζεις, από ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ μέχρι ΝΔ, από Ποτάμ και ΑΝΕΛ μέχρι Λεβέντη, να σου βγαίνει Μνημόνιο, ΕΝΦΙΑ, ξεπούλημα, ανεργία και φτώχεια;…
«Μια χαρά δημοκρατία» δεν είναι ότι είκοσι χρόνια μετά το σκάνδαλο η υπόθεση Ζήμενς οδηγείται στις ελληνικές καλένδες και τρία χρόνια μετά τη δολοφονία Φύσσα το ναζιστικό έγκλημα να παριστάνει το «νόμιμο πολιτικό κόμμα»;…
«Μια χαρά δημοκρατία» δεν είναι και το καθεστώς της γενιάς των 100 ευρώ (!), το καθεστώς των βιλών στο Μαϊάμι για τον Μαρινόπουλου και της πτώχευσης για τους εργαζόμενους;…
«Μια χαρά δημοκρατία» δεν είναι να πουλιέται ο ΟΣΕ 45 εκατομμύρια, πέντε λιγότερα από όσο ακούμε ότι πούλησε η κυρία Αγγελοπούλου τη θαλαμηγό της…
«Μια χαρά δημοκρατία» (άμα τε και «συνταγματική νομιμότητα») δεν είναι η επιτήρηση, η κηδεμονία, ο κόφτης, τα ΔΝΤ και τα «βγάζουμε το καπέλο στον Τσίπρα» των Αμερικάνων;
Για ποια «δημοκρατία», μιλούν, λοιπόν;
Ποια «δημοκρατία» θέλουν να μας εκπαιδεύσουν να αποδεχόμαστε και να ανεχόμαστε; Μα τη δική «μας», δηλαδή τη δική τους! Διότι – συγκρινόμενη με την τούρκικη (που κι αυτή «δημοκρατία» είναι…) – , ε, η δική «μας» είναι και «καλύτερη»!
Καθίστε στα αυγά σας και απολαύστε την, λοιπόν! Κάτι θα ξέρουν οι παγκόσμιοι ηγέτες που την ασπάζονται. Και οι οποίοι την εννοούν τόσο πολύ ώστε πρώτα περίμεναν να δουν που θα καθόταν η μπίλια του πραξικοπήματος στην Τουρκία, και μετά να πάρουν θέση, υπέρ του ενός ή του άλλου. Και υπέρ της «δημοκρατίας», φυσικά…
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου