Πιθανότατα το πείραμα της Ολλανδίας
δεν θα μείνει στην ιστορία, όπως συνέβη λ.χ. με το πείραμα της
Φιλαδέλφειας. Θυμίζω, για τους μη ειδικευμένους στην αστικομυθολογία, τι
υποτίθεται πως έγινε στη Φιλαδέλφεια τον Οκτώβριο του 1943. Με την
επιστασία του Αλμπερτ Αϊνστάιν, που ήθελε λέει να επικυρώσει πειραματικά
τη θεωρία του περί ενοποιημένου πεδίου, το αμερικανικό αντιτορπιλικό
«US Eldrige» εξαφανίστηκε από τη ναυτική βάση της Φιλαδέλφειας χάρη στη
χρήση ηλεκτρομαγνητικών πεδίων, και εμφανίστηκε σχεδόν ακαριαία στη βάση
του Νόρφολκ στη Βιρτζίνια, 350 χιλιόμετρα μακριά. Αοράτως. Και,
αστραπιαία και πάλι, επανήλθε στη Φιλαδέλφεια, για να δοθεί περί το 1951
στο ελληνικό πολεμικό ναυτικό, οπότε ονομάστηκε «Λέων». Αλλά το
ελληνικό όφελος δεν ήταν μόνο αυτό. Οι λάτρεις των παλαιών εκπομπών του
κ. Κώστα Χαρδαβέλλα θα θυμούνται ότι, χάρη στο ίδιο πείραμα, ένας
πάνοπλος Αμερικανός ράμπο εμφανίστηκε στο πεδίο της μάχης του Μαραθώνα
και θέρισε τους Πέρσες. Γι’ αυτό και οι Αμερικανοί ήθελαν καλά και σώνει
εκεί τη βάση τους.Και στο πείραμα της Ολλανδίας, πάντως, πραγματικό αυτό, προχθεσινό, εξαφάνιση έχουμε. Απώλεια. Την απώλεια της γνώσης των Γραφών, αν φυσικά δεχτούμε ότι κάποτε υπήρχε. Αν δεχτούμε δηλαδή πως οι χριστιανοί, όποιου δόγματος, γνωρίζουν κάτι παραπάνω για τα ιερά τους κείμενα απ’ όσα ακούνε στην εκκλησία, εάν πηγαίνουν. Και, επιπλέον, ότι διατηρούν κάποια επαφή τόσο με την Παλαιά Διαθήκη όσο και με την Καινή, που σε πολλά, και παρά τους κατασκευασμένους διαύλους των προφητειών, συμφωνούν όσο η μέρα με τη νύχτα. Ακόμα πιο δύσκολη, πάντως, είναι η παραδοχή πως όσοι διαβάζουν, τσιτάρουν ή κηρύσσουν από άμβωνος τα ευαγγέλια γίνονται οπωσδήποτε καλύτεροι άνθρωποι, απροσωπόληπτα και ανεξίθρησκα φιλάλληλοι. Δύο χιλιάδων χρόνων πείρα υποχρεώνει και τους πιστότερους χριστιανούς να συνομολογήσουν ότι το γράμμα και το πράγμα, η διακήρυξη πίστης (με τα παρακολουθήματά της, τις βαθιές γονυκλισίες και τα σταυροκοπήματα) και η πράξη χωρίζονται από αναρίθμητους παρασάγγες.
Θυμούνται άλλωστε πόσο συχνά αλλά και βίαια ήταν τα ρήματα του Ιησού κατά των υποκριτών.
Συνοπτικά, και για όσους δεν έτυχε να διαβάσουν ή ν’ ακούσουν τίποτε σχετικό: Δύο Ολλανδοί κωμικοί, που ορισμένοι ίσως και να τους χαρακτήριζαν δαιμόνιους, σατανικούς ή διαβολικούς, για να αποδείξουν διά της σατιρικής τους εκπομπής «Dit is Normaal» πόσο βαθιά, σχεδόν γονιδιακά προκατειλημμένοι είναι οι Ολλανδοί απέναντι στο Ισλάμ, έκαναν κάτι απλό: Εντυσαν μια Βίβλο με το εξώφυλλο του Κορανίου, βγήκαν στους δρόμους και σταματώντας τυχαίους περαστικούς, τους διάβαζαν χωρία από την Καινή Διαθήκη (από την προς Τιμόθεον επιστολή του Παύλου συγκεκριμένα) και από την Παλαιά (από το Δευτερονόμιον και το Λευιτικόν). Τρόμαζαν οι περισσότεροι ακούγοντάς τα και αυτόματα, αλλά και με σιγουριά, έλεγαν ότι τίποτε καλύτερο δεν μπορεί να περιμένει κανείς από το Κοράνι. Γιατί ήταν απολύτως βέβαιοι ότι τα χωρία
(«Δεν θα επιτρέψω σε μια γυναίκα να διδάξει», λ.χ., ή «Αν δύο άντρες κοιμούνται μεταξύ τους θα πρέπει να θανατωθούν») προέρχονταν από το βιβλίο που λατρεύουν σαν θεόπνευστο οι μουσουλμάνοι.
Και όταν οι κωμικοί, που κάθε άλλο παρά πλάκα έκαναν καθώς φαίνεται, ενημέρωναν τους διαβάτες πως όσα τους διάβασαν δεν ήταν κομμάτια τού «αυτονόητα» και «αυταπόδεικτα» επιθετικού και πολεμόχαρου Κορανίου αλλά της «αυτονόητα» και «αυταπόδεικτα» ειρηνικής και φιλάνθρωπης Βίβλου, έπεφταν από τα σύννεφα, δεδομένου ότι το φαινόμενο της απ’ ουρανόθεν πτώσεως εξ εκπλήξεως (το «απ’ ουρανόθεν» το δανείζομαι από τον Ομηρο) δεν παρατηρείται μονάχα στα δικά μας μέρη. Γενεές γενεών έχουν διδαχτεί με χίλιους μύριους τρόπους, στα σχολεία, στα κατηχητικά, στον στρατό, στην καθημερινότητά τους (από τον κινηματογράφο, την τηλεόραση, τις εφημερίδες, και πλέον από το Διαδίκτυο), ότι η δική τους (κάθε δική τους) θρησκεία είναι η καλύτερη, η ανώτερη, η πνευματικότερη, η οικουμενικότερη, η μειλιχιότερη, δοθέντος άλλωστε ότι ο δικός τους Θεός είναι ο ένας και μοναδικός.
Στην πατρίδα μας, που ως προς αυτό μοιράζεται τον υπερέχοντα βεβαίως βεβαίως ευρωπαϊκό πολιτισμό, υπάρχουν κάμποσοι διανοούμενοι, εντός ή εκτός εισαγωγικών (ας τα προσθέσει ή ας τα διαγράψει ο καθένας μπροστά στον καθρέφτη του, όταν βρίσκεται μόνος με τον θείο εαυτό του και με τον Θεό του), που για να αποδείξουν την κατωτερότητα του Ισλάμ επικαλούνται ένα βαρυσήμαντο απόφθεγμα του Μάρκο Πόλο, με το οποίο ωστόσο υπάρχει κάποιο εγγενές πρόβλημα: δεν ειπώθηκε ποτέ. Βάζουν λοιπόν στο στόμα του φαντάσματος του Βενετού εξερευνητή τον αφορισμό: «Φανατικός μουσουλμάνος είναι αυτός που σου κόβει το κεφάλι, και μετριοπαθής είναι αυτός που σε κρατάει για να σου κόψουν το κεφάλι», ώστε να ενισχύσουν τη βαριά τους προκατάληψη με το κύρος ενός σπουδαίου αυτόπτη. Και μολονότι γράφεται και ξαναγράφεται ότι ουδέποτε ειπώθηκε κάτι τέτοιο, η αυθεντία τους αδιαφορεί και συνεχίζει να το χρησιμοποιεί σαν μέγα τεκμήριο στο δικαστήριο της Ιστορίας.
Αν θέλαμε να μεταφέρουμε το πείραμα της Ολλανδίας στην ελληνική επικράτεια, θα έπρεπε να μη διαβάσουμε την Αγία Γραφή στην ελληνιστική γλώσσα, γιατί θα προδιδόταν αμέσως η ταυτότητά της. Την ίδια στιγμή, βέβαια, δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι διά της γλώσσας αυτής μεταδίδεται πλήρως και σε όλους το εκάστοτε νόημα, παρά τους αντίθετους ισχυρισμούς των γονιδιογλωσσολόγων. Ιδού μία από τις πολλές λαϊκές παρερμηνείες, διά χειρός του αφορεσμένου Ανδρέα Λασκαράτου, στο έργο του «Τέχνη του δημηγορείν και συγγράφειν»: «Συνελάβομεν και το εξής μεγαλοβδομαδιάτικο, γράφει η ευφυής “Παλίρροια” της Χαλκίδος. Ο ιερεύς αναγινώσκων το ευαγγέλιον έλεγεν:... και εξέβαλον τα ιμάτια αυτού. Οτε φωνή γραίας ανέκραξε: Χριστέ μου! Και τα μάτια ακόμη σου βγάλανε!».
Δεν θα διαβάζαμε λοιπόν στους περαστικούς την προς Τιμόθεον επιστολή στο πρωτότυπο («Γυνή εν ησυχία μανθανέτω εν πάση υποταγή· γυναικί δε διδάσκειν ουκ επιτρέπω, ουδέ αυθεντείν ανδρός, αλλ’ είναι εν ησυχία»), αλλά στην επίσημη μετάφρασή της: «Η γυναίκα στη σύναξη πρέπει να ακούει και να μαθαίνει σιωπηλή και σε υποταγή. Δεν επιτρέπω σε γυναίκα να διδάσκει στην εκκλησία ούτε να κάνει τον αφέντη στον άντρα, αλλά να μένει σιωπηλή». Αλήθεια όμως, πόσοι Ελληνες χριστιανοί ορθόδοξοι θα ξαφνιάζονταν ή θα διαφωνούσαν με μια αντίληψη κοινή στα ιερά κείμενα; Αλλά αυτά την άλλη Κυριακή, μέρες που έρχονται.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου