Το δικό μας «όχι»!

ΔΑΝΗΣ ΠΑΠΑΒ

Την Κυριακή θέλουμε να ψηφίσουμε:

• ΟΧΙ στην πρόταση των «θεσμών».
  
• ΟΧΙ στην 47σέλιδη πρόταση- μνημόνιο της κυβέρνησης.
  
• ΟΧΙ στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
  

Δυστυχώς, δεν μπορούμε να διαμορφώσουμε εμείς τα ερωτήματα του δημοψηφίσματος. Θα μπορούσαμε, αν ήταν άλλοι οι συσχετισμοί, με ένα μαζικό κίνημα, το οποίο θα προωθούσε και θα στήριζε αυτό το τριπλό «Όχι».
Είμαστε λοιπόν υποχρεωμένοι να απαντήσουμε στο ερώτημα που διαμορφώνει η κυβερνητική πλειοψηφία: «Ναι, ή όχι, στην πρόταση των θεσμών;».
Γνωρίζουμε την πρόθεση της κυβέρνησης, η οποία επιχειρεί να υφαρπάξει ένα «όχι», που θα το μεταφράσει σε «ναι» για τη δική της πρόταση- μνημόνιο.
Υπάρχει βεβαίως η λύση της αποχής, ή του άκυρου ψηφοδελτίου. Η λύση της καταγγελίας ενός δημοψηφίσματος που επιχειρεί την αλλοίωση της ψήφου ενός σημαντικού τμήματος του εκλογικού σώματος.
Η λύση αυτή μπορεί να εξασφαλίζει την καθαρή και αμόλυντη θέση μας, έχει όμως τις εξής συνέπειες:

• Δίνει στο ΣΥΡΙΖΑ το δικαίωμα της «ιδιοκτησίας» και αποκλειστικής ερμηνείας του «όχι».
  
• Επιτρέπει στην κυβέρνηση να ερμηνεύει το ποσοστό του «όχι» ως εντολή για συνέχιση των «διαπραγματεύσεων», με βάση την 47σέλιδη πρόταση- μνημόνιο.
  
• Νομιμοποιεί την πολιτική της κυβέρνησης για αναζήτηση λύσης «εντός των τειχών» της Ε.Ε.
  

Το «όχι», λοιπόν, στο δημοψήφισμα της Κυριακής, είναι μια «ανάπηρη» απάντηση, αφού δεν αποτυπώνει σε ποσοστά την καταδίκη της κυβερνητικής πολιτικής και την απαίτηση για την έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Είναι όμως, δεδομένων των συνθηκών, η μόνη απάντηση που:

• Αφαιρεί από το ΣΥΡΙΖΑ τη δυνατότητα να φέρει το αποτέλεσμα στα δικά του μέτρα, αφού δεν θα του ανήκει.
  
• Αδυνατίζει την επιχείρηση νομιμοποίησης της κυβερνητικής πρότασης- μνημονίου.
  
• Διατηρεί ανοιχτό το δρόμο για την πάλη κατά της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που ως βασικός παράγων του προβλήματος, δεν μπορεί να είναι και παράγων της λύσης του.
  

Αφού δεν μπορούμε να πούμε το «όχι» έτσι όπως θα θέλαμε να το πούμε, ας μην το αφήσουμε στα χέρια εκείνων που είναι έτοιμοι από καιρό να το μεταφράσουν σε «ναι» για τις νεομνημονιακές πολιτικές τους. Ας του δώσουμε το μέγεθος και το «χρώμα» που ταιριάζει στα συμφέροντα και τους αγώνες της εργατικής τάξης, για να κρατήσουμε ανοιχτούς τους ορίζοντες των αγώνων που έρχονται.

Posted in: πολιτική