Του Ν.ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ*
Το μεταμνημονιακό (;) πλαίσιο που έχει τεθεί από τους κατά τα άλλαεταίρους και φίλους είναι κάτι παραπάνω από ασφυκτικό. Με απόλυτη ευθύνη, φυσικά, του εγχώριου πολιτικού-οικονομικού συστήματος, καθώς αυτές τις συμμαχίες και αυτό το πλαίσιο πορείας της χώρας έχει επιλέξει διαχρονικά. Επομένως και σε κάθε περίπτωση, είτε εκλεγεί Πρόεδρος (πράγμα δύσκολο), είτε δεν βρεθούν 180 ψήφοι και πάμε σε εθνικές εκλογές (το πιθανότερο), το περιοριστικό και ασφυκτικό πλαίσιο παραμένει.
Δεν είναι μια διαπίστωση που αφορά μόνο την παρούσα κυβέρνηση. Αφορά εξίσου και την αξιωματική αντιπολίτευση. Και μάλιστα, από τη στιγμή που έχει λεχθεί εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ ότι ούτε η παραμονή της Ελλάδας σε Ε.Ε. και ΝΑΤΟ αμφισβητείται, ούτε η στάση του κόμματος απέναντι στις λεγάμενες αγορές θα είναι μονομερής. Αν, όμως, δεν αμφισβητείται το πλαίσιο, τότε πώς θα αμφισβητηθεί η δυνατότητα των επίδοξων εκβιαστών να συνεχίζουν να ασκούν την ασφυκτική παρέμβασή τους;
Σε αυτές τις συνθήκες -σε μια χώρα και σε έναν λαό που δεν έχει μονοσήμαντα ανάγκη από μια ακόμα αλλαγή κυβέρνησης, αλλά από επείγουσα αλλαγή πολιτικής- οι εκλογές ίσως είναι ευκαιρία για έναν ακόμα λόγο: Για να σκεφτεί και να τοποθετηθεί ο λαός στο φλέγον ζήτημα. Και το φλέγον δεν είναι «απλώς» το «ποια κυβέρνηση» θα διαχειρίζεται την ασφυξία, αλλά -και πρωτίστως-το «ποια πολιτική» είναι εκείνη που ανοίγει δρόμους αποδέσμευσης από το ασφυκτικό πλαίσιο.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου