Η συγκυβέρνηση Ν.Δ. – ΠΑΣΟΚ (πρώην
Κουβέλη) και πάντα
υποτελής στο Βερολίνο, με τον ΕΝΦΙΑ διέπραξε
φόνο. Σε
εθνική κλίμακα.
Ταυτοχρόνως με αυτόν τον
φόνο η κυβέρνηση
αυτοκτόνησε. Εκανε
χαρακίρι.
Τα αξιοθαύμαστα (με την έννοια του τερατικού και τερατώδους θαυμασμού που νοιώθει κανείς, όταν μένει ενεός μπροστά από μιαν
ενσαρκωμένη Υβριν) σ’ αυτήν την υπόθεση είναι
δύο και το αναμενόμενο,
ένα. Το αναμενόμενο αφορά στην
υπακοή της κυβέρνησης στις
έξωθεν εντολές για τη δήμευση της ιδιοκατοίκησης στην Ελλάδα, σε ποσοστό που θα αποφέρει
θηριώδη κέρδη στους γαιοφάγους – κατά το ωμοφάγους, διότι και η γη τρώγεται. Μάλιστα, επειδή είναι
σταθερή αξία, όταν αποκτάται για ένα
κομμάτι ψωμί, το γλέντι των ωμοφάγων είναι τρικούβερτο.
Τα αξιοθαύμαστα σ’ αυτήν την υπόθεση
κανιβαλισμού ανθρώπων (που ήδη δεν έχουν
πού την κεφαλήν κλίνη) είναι η
ευκολία με την οποία η κυβέρνηση διαπράττει τους φόνους. Και η
έκπληξή της για την αντίδραση που αυτή η
οικοκτονία έχει προκαλέσει.
Συνηθισμένη πλέον η συγκυβέρνηση (της πολιτικής και πολιτειακής ανωμαλίας) στα
«Συμβόλαια Θανάτου» που εκτελεί εναντίον του ελληνικού λαού, ανέλαβε να συνδέσει και τον ΕΝΦΙΑ με την ίδια
ευκολία που ένας
σήριαλ κήλερ προσθέτει έναν ακόμη φόνο στην αλυσίδα των εγκλημάτων του.
Αναγκασμένη απ’ το Μνημόνιο και τον ρόλο του
«συνεργάτη», που η κυβέρνηση των ανδρεικέλων έχει επιλέξει, εκτέλεσε κι αυτήν τη φορά μιαν ακόμα διαταγή της Κομαντατούρ με τον
παχυδερμισμό (αλλά και την άγνοια κινδύνου) ενός
δωσίλογου.
Προς έκπληξίν της (καθ’ ότι εγκιβωτισμένη στον περίκλειστο κόσμο της) διαπίστωσε ότι αυτήν τη φορά
ο φόνος βόγγηξε και βούιξε ο τόπος.
Γιατί;
Η γενοκτονία των οίκων δεν είναι χειρότερη απ’ τη γενοκτονία της
εργασίας. Γιατί λοιπόν αυτήν την φορά, το φάσγανο έγινε μπούμερανγκ;
γιατί ο φόνος έγινε χαρακίρι; Διότι έχει υπάρξει ήδη
αίμα πολύ. Η κυβέρνηση αυτή έχει φάει
μισθούς και
συντάξεις,
ζωές και
ανθρώπους,
δουλειές και
μαγαζιά – ήρθε να φάει και τα σπίτια,
την ύστατη καταφυγή.
Το κεραμίδι του άνεργου, το δωματιάκι του μωρού, την κληρονομιά του
πατέρα και της μάνας, τον ιδρώτα του καθενός που έφτιαξε ένα σπίτι,
καταφυγή και βασίλειο, πρώτη κατοικία, ώστε να φύγει για την
τελευταία με το καπελάκι του στραβά κι ένα τάλιρο για τον βαρκάρη.
Με τη δύναμη της αδράνειας (των φόνων που ατιμώρητη, ως τώρα, η κυβέρνηση έχει διαπράξει), διέπραξε και τον
έσχατο φόνο, διαπιστώνοντας όμως έντρομη, ότι αυτήν τη φορά, ως άλλη
λαίδη Μάκβεθ, δεν μπορεί
να πλύνει το αίμα απ’ τα χέρια της. Και έτσι,
αλλόφρονα τα στελέχη της, τρέχουν πάνω κάτω σαν τις μύγες γύρω απ’ τη σβουνιά, να
«διορθώσουν» τα αδιόρθωτα. Βουλευτές και υπουργοί, παπαγαλάκια και σμπίροι προσπαθούν να
χρυσώσουν το χάπι, να ψιμυθιώσουν τον ΕΝΦΙΑ, κι από
Σκύλλα να τον κάνουν
Χάρυβδη.
Ομως πλέον
όλοι ξέρουν. Ολοι ξέρουν
τι τους έχει συμβεί. Κι όλοι ξέρουν
τι τους περιμένει. Με τα
κόκκινα δάνεια. Το επόμενο βήμα, η επόμενη σκηνή στην ίδια τραγωδία. Οπου, όποιος είναι
«δύστροπος» (!!!) – κατά την κρίση των τραπεζών, όποιος δεν
«συμμορφωθεί προς τας υποδείξεις» «δεοντολογίας» (τι ευφημισμός!) των ίδιων αυτών τραπεζών, θα δει να του
αρπάζουν το
σπίτι ύαινες και γύπες. Εκτός κι αν
«συμμορφωθεί» αποδεχόμενος τον ρόλο του
δουλοπάροικου (με την επιμήκυνση των δανείων κι άλλα κόλπα) που του επιφυλάσσουν οι τράπεζες καθώς του επιφύλαξαν οι εφορίες με τον ΕΝΦΙΑ.
Δουλοπάροικος, το λέει και η λέξη, γίνεσαι δούλος σε ένα άλλο
Οικο – ανέστιος πλέον εσύ, διότι έτσι είναι η
φυσική τάξη των πραγμάτων, όταν γίνεται
φασιστική.
ΥΓ.: Καλώς σας βρίσκω, και καλό υπόλοιπον θέρους, καθώς γλυκά θα χάνεται μέσα στην ηδύτητα του φθινοπώρου-ευχή!
Που δεν θα πιάσει.
Παρά μόνον μέσα μας, στις καρδιές μας. Για να πάρουν ανάκαρο. Καθότι
κρανίου τόπος γύρω μας και ο φόνος πολύς. Χωρίς καιρόν να περισσεύει.
Διότι αυτούς τους σκληρούς μήνες που έρχονται,
ο Ρουβίκωνας θα ζευχθεί. Προς την μια κατεύθυνση ή προς την άλλη…
ΥΓ.2: Η κυβέρνηση αυτή,
βάσκανος κι αιμοσταγής, μας έφερε αντιμέτωπους με τα έσχατα, με το
υπέρ βωμών κι εστιών – τα
ιερά και τα όσια των φτωχών θέλει αναίσχυντα να βουτήξει.
Τη δουλειά, την εργασία, τα
σπίτια μας, το
μέλλον των παιδιών, έχει στήσει ωσάν στον τοίχο της Καισαριανής αυτή η
συγκυβέρνηση-συμμορία και οι κάνες των πολυβόλων καίνε –
με βρώμικο κρασί προσπαθούν να τις δροσίσουν οι φονιάδες. Απ’αυτό που πίνουν για να αντέξουν το έργο τους –
άκρατο αίμα…
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου