H Ιskra αναδημοσιεύει το άρθρο του ανταποκριτή της Telegraph Ambrose Evans-Pritchard σχετικά με την εντυπωσιακή άνοδο του κόμματος της Μαρί - Λεπέν στη Γαλλία.
Το κόμμα της Μαρί - Λεπέν όσο κι αν προσπαθεί να "καλωπισθεί", παραμένει ένα βαθύτατα αντιδραστικό , ακροδεξιό, εθνικιστικό και ξενοφοβικό έκτρωμα για τη Γαλλική πολιτική σκηνή.
Γιατί, όμως, η Γαλλική ακροδεξιά της Μαρί Λεπέν έχει μια ιδιαίτερη ανοδική δυναμική, ενώ η Γαλλική Αριστερά (και δεν αναφερόμαστε στο βαθύτατα μεταλλαγμένο σοσιαλιστικό κόμμα του Ολάντ) παραμένει καθηλωμένη σε μικρά σχετικά ποσοστά;
Η απάντηση στο ερώτημα,φυσικά, δεν είναι ούτε απλή ούτε εύκολη. Κύκλοι της Γαλλικής Αριστεράς απαντώντας στο σχετικό ερώτημα της Iskra , μας έλεγαν ότι οι αιτίες της μικρής σχετικά εμβέλειας της Αριστεράς και της αδυναμίας της να επωφεληθεί ισχυρά από την κρίση και τη φθορά της Προεδρίας του σοσιαλιστή Ολάντ , πρέπει να αναζητηθούν στην πολιτική και τα φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά των Γαλλικών αριστερών δυνάμεων.
Οι ίδιοι κύκλοι τόνιζαν ότι η Γαλλική Αριστερά φαντάζει στα μάτια του Γαλλικού λαού πολύ νωχελική, αρκετά άνευρη, όχι τόσο ριζοσπαστική αν όχι και συμβιβασμένη, όσον αφορά τουλάχιστον ορισμένες πτέρυγές της,ενώ την ίδια ώρα μαστίζεται και από έντονη πολυδιάσπαση.
Οι ίδιοι κύκλοι της Αριστεράς επεσήμαναν ως "αχίλλειο πτέρνα" όλων, σχεδόν, των πτερυγών της Γαλλικής Αριστεράς την έλλειψη ισχυρής αμφισβήτησης της ίδιας , αυτής καθ'εαυτής, της ΕΕ, η οποία έχει μετατραπεί σε αντιδραστικό τερατούργημα εξόντωσης των εργαζόμενων και λαϊκών τάξεων στην Ευρώπη και κυρίως την έλλειψη αμφισβήτησης στο ευρώ, το οποίο αντιπροσωπεύει μια ιδιόμορφη νομισματική "φυλακή" λαών και οικονομιών με δεσμοφύλακα το μεγάλο πολυεθνικό , πρώτα απ'όλα χρηματιστικό , κεφάλαιο της ΕΕ, με επικεφαλής το αντίστοιχο Γερμανικό κεφάλαιο.
Στελέχη της Αριστεράς έλεγαν ότι αν η Αριστερά στη Γαλλία δεν κάνει βήματα συμπόρευσης και αν δεν προχωρήσει σε μια πιο ριζοσπαστική πολιτική, προβάλλοντας ένα εναλλακτικό πρόγραμμα στο πλαίσιο του οποίου να αμφισβητεί, μέχρι αποχωρήσεως, το ευρώ αλλά και την ΕΕ, δεν βλέπουν πως η Γαλλική Αριστερά μπορεί να αποκτήσει μια ταχεία ανοδική πορεία και να ανακόψει την ακροδεξιά επέλαση.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΟΡΙΚΟΣ
Η Ιskra παραθέτει στη συνέχεια αυτούσιο το άρθρο του "Η άνοδος της Μαρί Λεπέν και το...FREXIT" από την Telegraph.
H AΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΜΑΡΙ ΛΕΠΕΝ ΚΑΙ ΤΟ...FREXIT
Του AMBROSE EVANS-PRITCHARD
Το Εθνικό Μέτωπο της Μαρί Λεπέν με δηλωμένο πρόγραμμα εξόδου της Γαλλίας από το ευρώ κέρδισε μεγάλη νίκη σε περιφερειακές εκλογές και προηγείται στις δημοσκοπήσεις. Η οικονομική ατζέντα του κόμματος που... τρομάζει.
Οι εκλογές στο γαλλικό Καντόνι της Μπρινιόλ προκάλεσαν έναν μικρό σεισμό στη Γαλλία, γράφει ο Ambrose Evans-Pritchard, ανταποκριτής της Telegraph στις Βρυξέλλες και ειδικός σε θέματα ευρωπαϊκής και διεθνούς οικονομικής πολιτικής. Ένα κόμμα του οποίου οι διακηρύξεις μιλούν για έξοδο της χώρας από το ευρώ και για διάλυση της νομισματικής ένωσης μόλις νίκησε. Η όλη εξέλιξη προϊδεάζει για πιθανή έξοδο της Γαλλίας από το ευρώ, γεγονός που διαφοροποιεί και το πολιτικό νόημα του βρετανικού δημοψηφίσματος.
Στις συγκεκριμένες εκλογές ο κομματικός σχηματισμός της Μαρί Λεπέν κέρδισε το 54%.Ήταν μια άσχημη ήττα για τους Γκωλιστές- ένα κόμμα που οδεύει προς την διάλυση, εκτός αν καταφέρει να βρει σύντομα τον ηγέτη που του λείπει.
Οι σοσιαλιστές το Προέδρου Ολάντ έχασαν τη μάχη από τον πρώτο γύρο, λόγω μαζικής μετακίνησης ψηφοφόρων τους από τις τάξεις των εργαζομένων, προς το Εθνικό Μέτωπο. Οι σοσιαλιστές πίστευαν ότι η άνοδος του Εθνικού Μετώπου τους ωφελούσε, καθώς αφαιρούσε δύναμη από τη δεξιά. Τουλάχιστον ξύπνησαν και κατάλαβαν τον τεράστιο πολιτικό κίνδυνο.
ΤοΕθνικό Μέτωπο είναι τώρα το πιο δημοφιλές κόμμα στη Γαλλία, συγκεντρώνοντας ποσοστό 24% στις δημοσκοπήσεις. Για πρώτη φορά οι δύο βασικές πολιτικές δυνάμεις της χώρας έχουν χαμηλότερα ποσοστά. Οι Γκωλιστές του UMP είναι στο 22% και οι Σοσιαλιστές στο 21%.
«Παρακολουθώ τις εξελίξεις με περιέργεια», λέει ο Ambrose Evans-Pritchard , «καθώς η Μαρί Λεπέν μου είπε τον Ιούνιο ότι η πρώτη της δουλειά μόλις πατήσει στο Μέγαρο του Σανς Ελυζέ, εφόσον εκλεγεί, θα είναι να προχωρήσει σε δημοψήφισμα για τη συμμετοχή ή όχι της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Όταν τη ρώτησα αν πρόκειται να βγάλει τη Γαλλία από το ευρώ άμεσα, δίστασε ένα με δύο δευτερόλεπτα και μετά απάντησε καταφατικά. 'Ναι, γιατί το ευρώ μπλοκάρει όλες τις οικονομικές αποφάσεις. Η Γαλλία δεν είναι μια χώρα που μπορεί να ανεχτεί κηδεμονία από τις Βρυξέλλες'».
Θα ανατεθεί σε επισήμους να καταρτίσουν σχέδια για την επαναφορά του φράγκου και οι ηγέτες της Ευρωζώνης θα βρεθούν μπροστά σε μια δύσκολη επιλογή: είτε να συνεργαστούν με τη Γαλλία για μια συντονισμένη αποχώρηση ή να περιμένουν την μοίρα τους και την άτακτη κατάρρευση.
«Το ευρώ παύει να υπάρχει τη στιγμή που η Γαλλία θα το εγκαταλείψει. Αυτή είναι η απίστευτη δύναμή μας. Τι θα κάνουν; Θα στείλουν τα τανκς;», είπε η κ. Λεπέν.
Τα τέσσερα σημεία της αναφορικά με την ΕΕ είναι: Απόσυρση από την ενιαία ισοτιμία, ανασύσταση του συνοριακού ελέγχου, αποκατάσταση πρωτοκαθεδρίας του γαλλικού δικαίου και αυτό που η ίδια αποκαλεί «οικονομικό πατριωτισμό»- την ικανότητα δηλαδή της Γαλλίας να επιδιώκει τον ευφυή προστατευτισμό και να εξασφαλίζει το κοινωνικό της μοντέλο. «Μου είναι αδύνατον να διανοηθώ να διευθύνω την οικονομική πολιτική της χώρας χωρίς να έχω πλήρη έλεγχο των χρημάτων μας», τόνισε.
Όπως έγραψα τον Ιούνιο, το Εθνικό Μέτωπο φαίνεται να τα πηγαίνει πολύ καλά στα καντόνια- φρούρια των σοσιαλιστών, κάτι που αποτελεί ξεκάθαρη ένδειξη για το ότι σπάει τα δεξιά δεσμά του και γίνεται μαζικό κίνημα της λευκής εργαζόμενης τάξης. Εξ ου και το νέο προσωνύμιο που του απέδωσε ο γαλλικός τύπος «Αριστερός Λεπεν-ισμός». Η επικεφαλής του επιτίθεται στους σοσιαλιστές εξ αριστερών με επιχειρήματα κατά των τραπεζών και του διασυνοριακού καπιταλισμού. Το κόμμα της μάλιστα πρόσφατα συμπεριέλαβε στις τάξεις του και την Anna Rosso-Roig, μια υποψήφια με τους κομμουνιστές στις εκλογές του 2012.
Το σχέδιο της κ. Λεπέν για έξοδο της Γαλλίας από το ευρώ, βασίζεται σε μια μελέτη που εκπόνησαν οικονομολόγοι της École des Hautes Études στο Παρίσι έχοντας επικεφαλής τον καθηγητή Jacques Sapir. Συμπέρασμα της μελέτης αυτής είναι ότι η Γαλλία, η Ιταλία και η Ισπανία θα ωφεληθούν από την τυχόν έξοδό τους από το ευρώ.
«Δεν με ενδιαφέρει μια συζήτηση για τις πολιτικές πεποιθήσεις του Εθνικού Μετώπου, όπως για το εάν έχει καθαρθεί από τον αντισημιτισμό του ή για το εάν οι θέσεις του για τη μετανάστευση και την ξένη κουλτούρα πρέπει αναπόφευκτα να οδηγήσουν σε μια δραστική σύγκρουση με τα 5 και πλέον εκατομμύρια μουσουλμάνων της Γαλλίας», ξεκαθαρίζει ο Ambrose Evans-Pritchard. «Αυτό εδώ είναι ένα οικονομικό blog», προσθέτει.
Σήμερα, μόνο ένα μικρό κλάσμα της κοινής γνώμης πιστεύει ότι το Εθνικό Μέτωπο αποτελεί «απειλή για τη δημοκρατία». Η κ. Λεπέν κερδίζει συνεχώς περισσότερες γυναίκες της εργατικής τάξης και το κόμμα της δεν είναι πλέον το κόμμα «θυμωμένων λευκών αρσενικών».
Ενώ ο πατέρας της αποκάλεσε το Ολοκαύτωμα «ιστορική λεπτομέρεια», αυτή το αποκαλεί «το απόγειο της ανθρώπινης βαρβαρότητας». Μπορώ να κατανοήσω γιατί αρκετοί θεωρούν αυτή την τοποθέτηση απλώς ως ένα κυνικό επαναλανσάρισμα. Τα κόμματα δεν αλλάζουν χαρακτήρα τόσο γρήγορα. Αλλά όπως οι σοσιαλιστές σύμβουλοι του κ. Ολάντ τον έχουν συμβουλεύσει, το παιχνίδι έχει αλλάξει. Δεν αρκεί πλέον να κατηγορεί κανείς το Εθνικό Μέτωπο για το ότι είναι εκτός ορίων. Υπάρχουν νέα δεδομένα.
Η άνοδος του Εθνικού Μετώπου είναι ένα ακόμη δείγμα ότι η βραδυφλεγής κρίση στην Ευρώπη δεν έχει ακόμη φτάσει στο απόγειό της. Η μαζική ανεργία και τα εξουθενωτικά αποτελέσματα που έχει ο αποπληθωρισμός στο χρέος (debt deflation) κατατρώγουν τα θεμέλια του οικοδομήματος. Όπως συνέβη στις αρχές του 1930, υπό τον κανόνα του Χρυσού, έτσι και τώρα υπό το ενιαίο νόμισμα.
Μπορούμε να συζητήσουμε το εάν η πολιτική της ΕΕ που οδήγησε τη Γαλλία στο να καταπιέσει βάναυσα την δημοσιονομική της πολιτική τα τελευταία δύο χρόνια ήταν τελικά αντιπαραγωγική ή όχι σε οικονομικούς όρους. Αυτό που είναι ξεκάθαρό είναι ότι άνοιξε την πόρτα στο Εθνικό Μέτωπο. Είναι τώρα πολύ πιθανό ότι το Εθνικό Μέτωπο θα σαρώσει στις ευρωεκλογές τον ερχόμενο Μάιο. Δεν θα είναι μόνο του. Οι ευρωσκεπτικιστές φαίνονται έτοιμοι να κατακλύσουν το Ευρωκοινοβούλιο.
Οι χειρότεροι φόβοι των ελίτ της Ε.Ε. αρχίζουν να βγαίνουν αληθινοί. Και είναι αποκλειστικά δικό τους το λάθος, καταλήγει ο αρθρογράφος.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου