Φαντάζομαι ότι σχεδόν όλη η Ελλάδα πια θα έχει μάθει ή θα έχει δει τη στιγμή που ο Δημήτρης Πουλικάκος στην εκπομπή ΑΝΑΤΡΟΠΗ του Γιάννη Πρετεντέρη ξεσπάθωσε κυριολεκτικά εναντίον του κ. Πρετεντέρη και του καλεσμένου του κ. Βορίδη, όταν και οι δύο παρίσταναν τους έκπληκτους με τις αποκαλύψεις για τη Χρυσή Αυγή, και είπε αλήθειες που καιρός πια ήταν να ειπωθούν ανοικτά και στον αέρα. Σε συνέντευξή του κάποιες μέρες μετά από αυτό το γεγονός στην Πόλυ Κρημνιώτη και σε ερώτηση της σχετικά με τη στάση των διανοούμενων στις κρίσιμες στιγμές που περνάει η χώρα εκείνος απάντησε «Οι ‘διανοούμενοι’- πλην ελαχίστων εξαιρέσεων - τηρούν σιγή ιχθύος. Ντροπή τους!!!». Η Μαρία Τριαντοπούλου γράφει την σκέψη της ημέρας...
Δεν υπάρχει στο μυαλό μου καμία αμφιβολία ότι ο κ. Πουλικάκος θα είχε απόλυτο δίκιο ΑΝ συνέβαινε αυτό. Και η αλήθεια είναι ότι και γω για πολλά χρόνια το ίδιο σκεφτόμουν και μόνιμα αναρωτιόμουν που στο καλό κρύβονται οι πνευματικοί μας άνθρωποι, οι διανοούμενοι; Γιατί δεν βγαίνουν να μιλήσουν, να ηγηθούν, να βοηθήσουν τη χώρα να σηκωθεί από το τέλμα στο οποίο βυθίζεται καθημερινά, και εναπόθετα ομολογουμένως αρκετές ελπίδες πάνω στους πολυμαθείς ώμους τους.
Ανήκω σε εκείνη τη γενιά, φαντάζομαι, που οι πνευματικοί άνθρωποι, όπως τους αποκαλούσαμε τότε που ήταν μια σχετικά αναγνωρίσιμη κοινωνική ομάδα, έχαιραν μεγάλης εκτίμησης. Όμως πολύ φοβάμαι ότι, όπως και γω τότε, έτσι και ο κ. Πουλικάκος σήμερα κάνει ένα μεγάλο λάθος. Οι διανοούμενοι δεν κρύβονται. Απλά δεν υπάρχουν. Πάνε, χάθηκαν, εξαφανίστηκαν.
Οι εξαιρέσεις, όπως αποκαλεί ο κ. Πουλικάκος τους λίγους εκείνους που έχουν ακόμα το σθένος και την διάθεση να ομιλούν και να αγωνίζονται έστω και αν η κοινωνία και το κράτος κωφεύουν, πολύ φοβάμαι ότι είναι οι μοναδικοί που μας απέμειναν. Τους άλλους τους έφαγε το Brave New World των reality, του lifestyle και της πλαστής ευδαιμονίας που τόσα χρόνια προωθούν τα media διεθνώς.
Ο πνευματικός άνθρωπος, ο διανοούμενος, δεν υφίσταται με την κλασική έννοια του όρου γιατί τον πέταξε έξω το σύστημα κι αυτός αργά ή γρήγορα ή προσχώρησε σε αυτό και έγινε ένας μη αναγνωρίσιμος ψευδεπίγραφος διανοούμενος που φόρεσε με ευκολία τον μανδύα της επίφασης και του ατομικισμού ή έμεινε στο περιθώριο ως γραφικός και ασήμαντος.
Η εποχή μας, η εποχή της γρήγορης επικοινωνίας και της άμεσης διάδoσης της είδησης ή της εικόνας σε ολόκληρο τον πλανήτη, η εποχή του διαδικτύου και της παγκοσμιοποίησης αλλά και των ραγδαίων διεθνών οικονομικών, κοινωνικών και πολιτικών ανατροπών και εξελίξεων ίσως να χρειάζεται και ίσως να γεννάει ήδη ένα νέο είδος «διανοούμενου» που εμείς δεν αντιλαμβανόμαστε.
Όπως και να έχει πάντως μου φαίνεται ότι άδικα ο κ. Πουλικάκος - κι εμείς μαζί του - περιμένουμε να εμφανιστούν ως από μηχανής Θεοί οι «διανοούμενοι» και να μπουν μπροστάρηδες στους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες γιατί όπως πολύ σοφά έλεγε ο Ρασούλης:
«Οι μάγκες δεν υπάρχουν πια
Τους πάτησε το τρένο
Με μάγκικο σαλπάρανε
Με ναργιλέ σβησμένο».
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου