Ω, θεϊκή ξεφτίλα!

Εγώ εθνικοσοσιαλιστής; τι λέτε, κύριε ανακριτά μου; εγώ πίτσες πάω τα βράδια στους Πακιστανούς! σοκολατάκια στους μαυρούκους! Ποιος Αδόλφος Χίτλερ, κύριε ‘νωματάρχα μου; Ο μόνος Αδόλφος που γνωρίζω εγώ, έχει βουλκανιζατέρ στην Αγουλινίτσα – μάλλον Ολλανδός κομουνιστής είναι! το ξέρατε ότι έχει κομουνιστές στην Ολλανδία; πολύ καλά παιδιά, να τα γνωρίσετε! Γεια σου, ρε Μιχαλολιάκο! Λεβέντη της Ρούμελης, αστέρι της Μάνης!
Ενας τοσοδούλης που απαρνήθηκε την ιδεολογία του, το κόμμα του, το καταστατικό του και κλαψουρίζει δημοκρατικά, ότι η Χρυσή Αυγή είναι ένα...δημοκρατικά οργανωμένο κόμμα
που βρίζει τη δημοκρατία κατά λάθος! Τι ‘ν’ τούτου δω, ωρέ; Παπάς, Κασιδιάρης κι άλλοι – ιδέαν δεν έχουν από βέσπα! ποιος Θανάσης; με τη δύναμη της σκέψης μου τον βάρηξα!
Ωρέ τι λεβέντες είναι τούτοι; Στρίγκλες που έγιναν αρνάκια! κότες! – έτσι, μωρέ θα πάρουμε την Πόλη; Να φωνάζει η κόρη του Μιχαλολιάκου «χέστηκα» και να το εννοεί; Να του φέρνει η Ζαρούλια σφαίρα (μία) του φυρεράκου μέσα στη φυλακή και να εκλαμβάνεται η έρμη ως υπόθετο; Να βλέπουνε κοτζάμ φασίστες τον αγκυλωτό σταυρό και να τον φτύνουν; Τέτοια ξεφτίλα! Σφάξε με, αγά μου ν’ αγιάσω; ανάκρινέ με κυρ δικαστή μου, να γλιτώσω;
Κιοτήδες και δειλοί, αθύρματα! Με ποιους μιλάμε; Εμείς προερχόμαστε από ένα γένος που οι κομουνιστές του πήγαιναν στα εκτελεστικά αποσπάσματα φωνάζοντας «ζήτω η Ελλάδα», «ζήτω η Ελευθερία»! Εμείς ανήκουμε σε ένα έθνος που οι αντιφασίστες, αριστεροί, δεξιοί, κεντρώοι, ανέβηκαν στον Ολυμπο! Εμείς είμαστε από έναν λαό που τραγούδησε τον σκοτωμένο Χριστό εργάτη στη Θεσσαλονίκη του 1936, σαν νέο παιάνα για το ψωμί και την παιδεία, σαν νέον Ακάθιστο για την τιμή και την αξιοπρέπεια! Με ποιους μιλάμε; με φίδια που κάνουν τα χέλια για να γλιστρήσουν; Με καρικατούρες φασιστών; ουδέποτε άλλοτε, ακόμη και ο πιο ηλίθιος εθνικισμός, δεν έχει ξεφτιλιστεί τόσον, όσον τον ξεφτίλισαν αυτοί οι δειλοί γελοίοι.
Με ποιους μιλάμε; Ο,τι είχαμε να πούμε με τους ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής το είπαμε, και, όποιος κατάλαβε, κατάλαβε. Αντιθέτως, όποιος συνεχίζει στον ίδιο ντόρο, ανήκει στον ίδιο κατιμά.
Δεν με ενδιαφέρει το ποσοστό τους, αν είναι 5% ή 6%, για δύο λόγους: α) διότι με τέτοια ποσοστά δεν μπορούν να επηρεάσουν τα πράγματα και β) διότι, κάθε κοινωνία ένα τέτοιο ποσοστό κατιμά το έχει.
Το ίδιο και η ελληνική κοινωνία. Μπορεί ως το πρόσφατο παρελθόν αυτό το ποσοστό να διαχεόταν μέσα στα πελατειακά κόμματα, αλλά πάντα υπήρχε, όπως η ΕΠΕΝ, η Εθνική Παράταξη κι άλλα ακροδεξιά σχήματα έχουν αποδείξει.
Το πρόβλημα με τη Χρυσή Αυγή όταν ήρθε η σειρά της να εκφράσει αυτό το ποσοστό ήταν ότι προς στιγμήν φάνηκε πως πάνω σ’ αυτό, θα μπορούσε να επισυσσωρεύσει ένα μεγαλύτερο, εμφανίζοντας εαυτήν ως δύναμη αντιμνημονιακή, αντικαπιταλιστική, λαϊκή και αντισυστημική – τρίχες!
Ανθρωπάκια που τους κάθισε ένα εκλογικό ποσοστό, βγήκαν στο φως να το διαχειριστούν και κάηκαν. Τι «αίμα και τιμή»; αίμα των υπονόμων κι ατιμία, ατιμία ανυπόφορη. Με ποιους μιλάμε; με δολοφόνους, μαχαιροβγάλτες και σωματέμπορους; - άλλη ιδεολογία δεν έχουν, την απαρνήθηκαν.
Αυτοί που έκαναν τους καμπόσους στη Βουλή, που δεν αναγνώριζαν το Ολοκαύτωμα, που έβριζαν τους Εβραίους, τους αριστερούς, τους ομοφυλόφιλους, που αποκαλούσαν τους δημοκρατικούς «πούστηδες», αυτή
η ντροπή του ελληνικού γένους και των ελληνικών γραμμάτων, μπροστά στους ανακριτές δήλωσαν ασβοί και κουνάβια. Υαινες που όταν δεν μπορούν πια να
δαγκώσουν μέσα στις νύχτες, κρυμμένοι πίσω απ’ τα φουστάνια επίορκων αστυνομικών, το παίζουν τυφλοπόντικες που είδαν το φως το αληθινό κι έγιναν χαμστεράκια.
Η Χρυσή Αυγή τέλειωσε! Ακόμα κι αν στις επόμενες εκλογές πάρει ένα 5% (που δεν το βλέπω), δεν θα ξέρει τι να το κάνει και θα το χάσει. Το πρόβλημά μας δεν είναι πλέον οι φασίστες που απεδέχθησαν γελοίοι, αλλά αυτοί που πήγαν να τους χρησιμοποιήσουν. Οι ίδιοι που τώρα θα προσπαθήσουν να λεηλατήσουν τις ψήφους μιας δύναμης που δεν μπόρεσε να γίνει «σοβαρή», όπως
και δεν μπόρεσε να παγιδεύσει την Αριστερά σε οδομαχίες στους δρόμους, εκτρέποντας τις εξελίξεις απ’ την ομαλότητα.
Ο εύκολος «αντιφασισμός» τύπου ΠΑΣΟΚ δεν μας αφορά, πόσο μάλλον που τώρα πλέον τα άσπρα κολάρα δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν τους μελανούς χιτώνες. Ας σκληρίζουν στα πάνελ Πρωτοπαπάδες κι άλλοι – συγχωροχάρτι δια της πλαγίας, δεν θα λάβουν.
Αλλά, αν ο ποπουλίστικος φασισμός των δρόμων κλονίσθηκε, ο εγγενής φασισμός των σαλονιών του καπιταλιστικού συστήματος εξακολουθεί να δίνει τον τόνο στις αποφάσεις που λαμβάνονται. Το πρόβλημά μας είναι ο κ. Σαμαράς
και τα (νέα) μέτρα που θα λάβει. Μέτρα καθ’ υπαγόρευσιν των Επικυριάρχων, αλλά και εξ ιδίας πρωτοβουλίας των καθ’ ημάς Δυνατών. Εκεί
βαράει το ταμπούρλο του ο μικρός τυμπανιστής, μέσα στο μυαλό του κ. Σαμαρά, των Βορίδη, Λαζαρίδη, Στουρνάρα κι όχι εκεί που κακαρίζουν οι κότες, στα ανακριτικά γραφεία...


email: stathis@enikos.gr

Posted in: πολιτική