"Θεάτρου Όψεις" : Τελετή Λήξης - Θεατρική Παράσταση "Στάχτη στα Μάτια" από τη Θεατρική Ομάδα Αιτωλικού

Κυριακή 28 Ιουλίου 2013

η Τελετή Λήξης 

της 2ης Θεατρικής Συνάντησης Ερασιτεχνικών Ομάδων

 "Θεάτρου Όψεις"

με την παράσταση 

"Στάχτη στα Μάτια"

από τη Θεατρική Ομάδα Αιτωλικού - Πολ. & Μορφ. Συλλόγου "Το Αιτωλικό"

ώρα 9.15 μ.μ.

στο Υπαίθριο Θέατρο Αιτωλικού

Στην Τελετή Λήξης θα έχουμε την τιμή να φιλοξενούμε τον ηθοποιό

Χρήστο Καλαβρούζο ως τιμώμενο πρόσωπο.

Γιατί επιλέξαμε το "Στάχτη στα Μάτια"
Αλήθεια ή.... Φάρσα?
Μπορεί αυτή τη στιγμή να μη διανύουμε την καλύτερη εποχή μας ως λαός, όμως δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που νιώθαμε ότι ευημερούμε κοινωνικά, και κυρίως, οικονομικά. Οι οικονομικές αναλύσεις ήταν… εύκολο θέμα, το χρηματιστήριο… ευχάριστο θέμα και η διαχείριση χρημάτων… απλό θέμα. Όλο αυτό το κλίμα μας έδινε ένα κύρος και μια αυτοπεποίθηση! Κοιταζόμασταν στον καθρέφτη και λέγαμε: «Φτου σου… ευρωπαίε μου!» Κοιτάζαμε τον άλλον υποτιμητικά και λέγαμε: «Ξέρεις ποιος είμαι εγώ, ρε;» Η ‘σαμσονάιτ’ ποτέ δεν έλειπε από το χέρι μας, υπονοώντας ότι εκεί μέσα κρύβονται τόσα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, που ένας ‘κοινός θνητός’ δε θα μπορούσε να αντιληφθεί…Τώρα,  κοιτάζοντας πίσω, αναρωτιόμαστε: όλα αυτά ήταν αλήθεια, ή, μας έκαναν… φάρσα;

Ο Ευγένιος Λαμπίς, 2 αιώνες –σχεδόν- πριν, αντιλαμβάνεται στη Γαλλία της εποχής του, την εκεί, κοινωνική υποκρισία. Άνθρωποι μεσοαστοί που θέλουν να περνιόνται για αριστοκράτες, που ανενδοίαστα επιδεικνύουν τις –ανύπαρκτες- ‘υψηλές’ γνωριμίες τους, τα –ανύπαρκτα- πολλά λεφτά τους, που παρακολουθούν θεάματα τα οποία δεν καταλαβαίνουν  -μόνο και μόνο επειδή κάποιοι άλλοι το κάνουν- που μπλέκονται εν τέλει σ’ έναν φαύλο κύκλο και  το ένα ψέμα φέρνει το άλλο, ώσπου στο τέλος δε μπορούν να το ελέγξουν πια.

Αυτές τις γκροτέσκες φιγούρες, ο Λαμπίς, τις ‘υπογραμμίζει’ ακόμα περισσότερο όταν απέναντί τους τοποθετεί ό,τι είναι αληθινό και αγνό: από τη μια μεριά, η αλήθεια βρίσκεται στον θείο Ρομπέρ, που είναι το μόνο υγιές στοιχείο. Ένας άνθρωπος που έχει αυτογνωσία και είναι περήφανος γι’ αυτό που είναι και για τίποτα παραπάνω. Απ’ την άλλη, η αγνότητα και η ομορφιά βρίσκεται στον έρωτα δύο νεαρών παιδιών, που όμως περνάει σε δεύτερο πλάνο, αφού κι αυτός υποσκελίζεται μπροστά στα… συμφέροντα. Ο Λαμπίς μας παραδίδει ένα έργο μέσα στο οποίο αναγνωρίζουμε πολλά στοιχεία από τη δική μας πρόσφατη πραγματικότητα(;). Η κάθαρση έρχεται χάρη στη φάρσα, αφού ο θεατής μέσα απ’ αυτό το είδος, παίρνει εκδίκηση για την καταπίεση της πραγματικότητας και της ‘φρόνιμης’ λογικής. Το απελευθερωτικό γέλιο θριαμβεύει και οι μάσκες πέφτουν.

Διονυσία Ολιβώτου, Θεατρολόγος - Εκπαιδευτικός

Posted in: