Δημήτρης Μηλάκας
«Το καταστροφικό μνημόνιο οδηγεί σε ύφεση, ανεργία
και αύξηση του δημοσίου χρέους», αναφέρει σε ανακοίνωσή της η Χρυσή Αυγή
και προσθέτει: «Στόχος της ανθελληνικής πολιτικής των τοκογλύφων η
αφαίμαξη του ελληνικού ορυκτού πλούτου».
Μόνο μία εθνική ηγεσία με πρωτοπόρο την Χρυσή Αυγή μπορεί να αντισταθεί σε αυτή την απειλή και να διαγράψει το παράνομο και επαχθές χρέος της χώρας» Οι διαπιστώσεις περί των αυτονόητων (το μνημόνιο είναι καταστροφικό) είναι ο ασφαλής δρόμος των (δημοσκοπηκών) κερδών της Χρυσής Αυγής. Μαζί με την απαξίωση των δύο κομμάτων εξουσίας της μεταπολίτευσης, και τον νεοελληνικό τσαμπουκά που πουλάνε (εκ του ασφαλούς) βουλευτές, στελέχη και …στράτευμα, οι «εθνικιστές» θέλουν να πείσουν ότι είναι η λύση. Μια λύση, ωστόσο, την οποία αποφεύγουν να περιγράψουν.
Με πιο απλά λόγια, ο «πύρινος λόγος» των «εθνικιστών» είναι τόσο… καυτός που εξατμίζονται οι απόψεις για μια σειρά από κρίσιμα ζητήματα, όπως:
· Εθνική συλλογική σύμβαση εργασίας;
· Εργασιακές σχέσεις;
· Δημόσιο Εθνικό Σύστημα Υγείας;
· Δημόσια εκπαίδευση;
· Φορολόγηση πλούτου;
· Στρατηγικής σημασίας δημόσιες επιχειρήσεις;
· Προσανατολισμός δημόσιων δαπανών;
· Ευρωπαϊκή ένωση; Εντός; Εκτός; Ευρώ; Δραχμή;
· Ελληνοαμερικανικές σχέσεις; ΝΑΤΟ;
Θα είχε ενδιαφέρον (ίσως και πλάκα) να ακούγαμε κάποιους βουλευτές του κόμματος (τον Παναγιώταρο για παράδειγμα) να μας αναλύει συχνά πυκνά την οικονομική πρόταση του σωτήριου προγράμματος. Αντί για αυτό ακούμε διακρώς και συνεχώς (και δεν έχει καθόλου πλάκα) πως για το κακό μας το χάλι φταίνε οι μετανάστες, φταίνε οι ξένοι, φταίνε οι κλέφτες οι πολιτικοί, φταίει το σύστημα της διαπλοκής, κλπ.
Η Χρυσή Αυγή, ωστόσο είναι κόμμα που λέει ότι διεκδικεί την εξουσία και υπό αυτήν την έννοια οι διαπιστώσεις καφενείου ελάχιστη σημασία έχουν είτε είναι ορθές, είτε λάθος, είτε – ακόμη χειρότερα – προβοκατόρικες. Αν λοιπόν η Χρυσή Αυγή είναι κόμμα που λέει ότι έχει λύσεις για να βρει η χώρα μια διέξοδο, θα πρέπει να τις εμφανίσει (τεκμηριωμένες και κοστολογημένες) δεν αρκεί να (κάνει ότι ) τις μελετά ο Αρχηγός με τα πρωτοπαλίκαρα του.
Καθώς – βάσιμα εκτιμούμε – οι επιτελείς της Χρυσής Αυγής δεν είναι σε θέση να περιγράψουν τις συνταγές τους με βάση τις οποίες θα σωθούμε, επικεντρώνονται σε ηθικοπλαστικές υποδείξεις γενικότερης φύσεως και μεγάλου …βάθους οι οποίες μπορούν να συνοψιστούν:
· Ανάλυση αίματος για απόδειξη της ελληνικότητας
· «Κατηχητικό» για το τι είναι ελληνικό να ακούμε να βλέπουμε και να τραγουδάμε
· Γιούχα (και κανένα σκαμπίλι) επί δικαίων και αδίκων του «παρακμασμένου» πολιτικού συστήματος
· Ακτιβισμοί για τα μάτια του κόσμου
· Και εν τέλει απειλές για βούρδουλα και ρετσινόλαδο για τους ατίθασους και ανυπάκουους
Με αυτόν τον τρόπο άλλωστε ο φασισμός εμφανίζεται φουσκωμένος σαν παγώνι και προσεγγίζει την κοινωνία: εκμεταλλεύεται το πρόβλημα, το κενό, τη διάλυση και την απουσία/ αναξιοπιστία της αριστεράς, απλώς με επισημάνσεις, διαπιστώσεις και μαγκιές του κ@λου .
Ο τρόπος με τον οποίο οι κοινωνίες (και η ελληνική) έχουν διαπιστώσει ότι οι εθνοσωτήρες πέρα από λόγια του αέρα δεν έχουν να πουν τίποτε, είναι οδυνηρός. Όσο οδυνηρό είναι το χτύπημα του βούρδουλα ή μιας καταστροφής σαν αυτή της Κύπρου το 1974…
Η φωτογραφία είναι από εκδήλωση της Χρυσής Αυγής στις 31/12/2004 για την επέτειο της νύχτας των Ιμίων.
Μόνο μία εθνική ηγεσία με πρωτοπόρο την Χρυσή Αυγή μπορεί να αντισταθεί σε αυτή την απειλή και να διαγράψει το παράνομο και επαχθές χρέος της χώρας» Οι διαπιστώσεις περί των αυτονόητων (το μνημόνιο είναι καταστροφικό) είναι ο ασφαλής δρόμος των (δημοσκοπηκών) κερδών της Χρυσής Αυγής. Μαζί με την απαξίωση των δύο κομμάτων εξουσίας της μεταπολίτευσης, και τον νεοελληνικό τσαμπουκά που πουλάνε (εκ του ασφαλούς) βουλευτές, στελέχη και …στράτευμα, οι «εθνικιστές» θέλουν να πείσουν ότι είναι η λύση. Μια λύση, ωστόσο, την οποία αποφεύγουν να περιγράψουν.
Με πιο απλά λόγια, ο «πύρινος λόγος» των «εθνικιστών» είναι τόσο… καυτός που εξατμίζονται οι απόψεις για μια σειρά από κρίσιμα ζητήματα, όπως:
· Εθνική συλλογική σύμβαση εργασίας;
· Εργασιακές σχέσεις;
· Δημόσιο Εθνικό Σύστημα Υγείας;
· Δημόσια εκπαίδευση;
· Φορολόγηση πλούτου;
· Στρατηγικής σημασίας δημόσιες επιχειρήσεις;
· Προσανατολισμός δημόσιων δαπανών;
· Ευρωπαϊκή ένωση; Εντός; Εκτός; Ευρώ; Δραχμή;
· Ελληνοαμερικανικές σχέσεις; ΝΑΤΟ;
Θα είχε ενδιαφέρον (ίσως και πλάκα) να ακούγαμε κάποιους βουλευτές του κόμματος (τον Παναγιώταρο για παράδειγμα) να μας αναλύει συχνά πυκνά την οικονομική πρόταση του σωτήριου προγράμματος. Αντί για αυτό ακούμε διακρώς και συνεχώς (και δεν έχει καθόλου πλάκα) πως για το κακό μας το χάλι φταίνε οι μετανάστες, φταίνε οι ξένοι, φταίνε οι κλέφτες οι πολιτικοί, φταίει το σύστημα της διαπλοκής, κλπ.
Η Χρυσή Αυγή, ωστόσο είναι κόμμα που λέει ότι διεκδικεί την εξουσία και υπό αυτήν την έννοια οι διαπιστώσεις καφενείου ελάχιστη σημασία έχουν είτε είναι ορθές, είτε λάθος, είτε – ακόμη χειρότερα – προβοκατόρικες. Αν λοιπόν η Χρυσή Αυγή είναι κόμμα που λέει ότι έχει λύσεις για να βρει η χώρα μια διέξοδο, θα πρέπει να τις εμφανίσει (τεκμηριωμένες και κοστολογημένες) δεν αρκεί να (κάνει ότι ) τις μελετά ο Αρχηγός με τα πρωτοπαλίκαρα του.
Καθώς – βάσιμα εκτιμούμε – οι επιτελείς της Χρυσής Αυγής δεν είναι σε θέση να περιγράψουν τις συνταγές τους με βάση τις οποίες θα σωθούμε, επικεντρώνονται σε ηθικοπλαστικές υποδείξεις γενικότερης φύσεως και μεγάλου …βάθους οι οποίες μπορούν να συνοψιστούν:
· Ανάλυση αίματος για απόδειξη της ελληνικότητας
· «Κατηχητικό» για το τι είναι ελληνικό να ακούμε να βλέπουμε και να τραγουδάμε
· Γιούχα (και κανένα σκαμπίλι) επί δικαίων και αδίκων του «παρακμασμένου» πολιτικού συστήματος
· Ακτιβισμοί για τα μάτια του κόσμου
· Και εν τέλει απειλές για βούρδουλα και ρετσινόλαδο για τους ατίθασους και ανυπάκουους
Με αυτόν τον τρόπο άλλωστε ο φασισμός εμφανίζεται φουσκωμένος σαν παγώνι και προσεγγίζει την κοινωνία: εκμεταλλεύεται το πρόβλημα, το κενό, τη διάλυση και την απουσία/ αναξιοπιστία της αριστεράς, απλώς με επισημάνσεις, διαπιστώσεις και μαγκιές του κ@λου .
Ο τρόπος με τον οποίο οι κοινωνίες (και η ελληνική) έχουν διαπιστώσει ότι οι εθνοσωτήρες πέρα από λόγια του αέρα δεν έχουν να πουν τίποτε, είναι οδυνηρός. Όσο οδυνηρό είναι το χτύπημα του βούρδουλα ή μιας καταστροφής σαν αυτή της Κύπρου το 1974…
Η φωτογραφία είναι από εκδήλωση της Χρυσής Αυγής στις 31/12/2004 για την επέτειο της νύχτας των Ιμίων.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου