Του Γιώργου Καισάριου
Ομολογώ ότι έχω χάσει την μπάλα. Κάθε τόσο και λιγάκι ακούμε για κάποιο νέο σχέδιο διάσωσης. Στην αρχή μας έλεγαν ότι θα μπορούσαμε να αγοράσουμε τα ομόλογα μας με έκπτωση από την αγορά κουρεμένα. Στη συνέχεια, διαβάσαμε για το EFSF και κάτι άλλους παράξενους κωδικούς σχημάτων SPV. Στη συνέχεια, για το μηχανισμό ESM που, υποτίθεται ότι θα ανάγκαζε τους πιστωτές μας να έρθουν σε συνεννόηση και να πάρουν τις χασούρες τους, αν δεν θα θεωρούμεθα βιώσιμοι κατά τους κανόνες του ΔΝΤ κτλ (αλήθεια, τι έχει γίνει αυτό το σχέδιο; Είναι ακόμα σε ισχύ;).
Στο ενδιάμεσο έχουμε ακούσει ότι κανείς μπορεί να φανταστεί. Μάλιστα οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι αλλάζουν σχέδια διάσωσης πιο πολύ από πουκάμισα!
Τα διάφορα σχέδια βέβαια δεν έχουν σκοπό να σώσουν την Ελλάδα, αλλά τους Ευρωπαίους και Έλληνες ομολογιούχους, που, μόχλευσαν τους ισολογισμούς τους μέχρι το λαιμό, με σκοπό να βγάλουν υπέρ-κέρδη και τώρα θέλουν πίσω τα λεφτά τους. Η Ελλάδα, υπό την έννοια ότι δεν είναι ταμειακά βιώσιμη έχει ήδη χρεοκοπήσει. Η εσωτερική στάση πληρωμών είναι απόδειξη αυτού.
Και επειδή όλα τα σχέδια που παρουσιάζονται δεν βγαίνουν (είτε λόγω ότι θα θεωρηθεί πιστωτικό γεγονός είτε διότι δεν μπορεί η Ελλάδα να αντέξει), κάθε λίγο και λιγάκι σκαρώνουν κάτι άλλο.
Το καινούργιο φρούτο (σχέδιο διάσωσης), αυτή τη φορά μας έρχεται από τη Γαλλία. Σύμφωνα με πληροφορίες που δημοσιεύονται από δω και από εκεί, οι Γάλλοι έχουν τα περισσότερα ελληνικά ομόλογα από όλους και άρα, τα περισσότερα να χάσουν αγαπητέ αναγνώστη.
“Δεν θα αφήσουμε την Ελλάδα να πτωχεύσει” μας λέει ο καλός Γάλλος πρόεδρος (φίλος της Ελλάδας να τονίσω)! “Θα διασφαλίσουμε το ευρώ με κάθε κόστος”, λέει ο κύριος Σαρκοζί! Θα το διασφαλίσει μεν (νομίζει δηλαδή), αλλά το κόστος θα είναι όλο δικό μας.
Η άποψη μου για αυτό το γαλλικό σχέδιο συνοψίζεται ως εξής: ουσιαστικά προβλέπει ανακύκλωση χρέους, με κίνητρο εθελοντικής αποδοχής για τους πιστωτές την καταβολή του 30% του ποσού. Το μόνο κέρδος για την Ελλάδα είναι η μετακύληση αποπληρωμής. Δεν θα μας σώσει και δεν θα μα λύσει κανένα πρόβλημα.
Και επειδή όπως έχω πει δεν μας σώζει μια επιμήκυνση, το σχέδιο τελικά θα αποδεδειχθεί μια αποτυχία.
Ενόψει όλων αυτών, έχω την αίσθηση ότι η αγορά θα πάει πάνω. Όχι διότι θα λύσει αυτό ή κάποιο άλλο σχέδιο κάποιο πρόβλημα, αλλά διότι θα αποθαρρύνει για λίγο καιρό ακόμα (μήνες ή και 1-2 χρόνια) την Ελλάδα από τα να κάνει default.
Και ενόψει αυτού του δεδομένου, οι αγορές λογικά θα προσπαθήσουν να παίξουν λίγο, μπας και βγει κάνα μεροκάματο.
Προχθές σε συνέντευξη στο Spiegel, ο επιφανής Γερμανός οικονομολόγος Stefan Homburg εξηγούσε γιατί είναι ενάντια στα πακέτα διάσωσης:
Σε μια οικονομία, ακόμη και αν πρόκειται για έναν υδραυλικό, οι πελάτες του οποίου δεν πληρώνουν τους λογαριασμούς τους, οι πιστωτές δεν καλούνται να συμμετάσχουν στην παροχή βοήθειας για την αντιμετώπιση της πτώχευσης. Αντ ΄αυτού, όταν φτάσουν τα πράγματα στα άκρα, είναι οι πιστωτές και μόνο οι πιστωτές οι οποίοι πρέπει να διαγράψουν τα δάνεια τους. Μόνο τότε θα έχουν κίνητρο να επιλέγουν προσεκτικά αυτούς στους οποίους δανείζουν χρήματα. Η οικονομία της αγοράς χωρίς προσωπική ευθύνη δεν μπορεί να λειτουργήσει. Οι πρωτοβουλίες διάσωσης δημιουργούν κίνητρα σε λάθος κατεύθυνση που επιδεινώνει διαρκώς τα προβλήματα στις χρηματοπιστωτικές αγορές.
Ομολογώ ότι έχω χάσει την μπάλα. Κάθε τόσο και λιγάκι ακούμε για κάποιο νέο σχέδιο διάσωσης. Στην αρχή μας έλεγαν ότι θα μπορούσαμε να αγοράσουμε τα ομόλογα μας με έκπτωση από την αγορά κουρεμένα. Στη συνέχεια, διαβάσαμε για το EFSF και κάτι άλλους παράξενους κωδικούς σχημάτων SPV. Στη συνέχεια, για το μηχανισμό ESM που, υποτίθεται ότι θα ανάγκαζε τους πιστωτές μας να έρθουν σε συνεννόηση και να πάρουν τις χασούρες τους, αν δεν θα θεωρούμεθα βιώσιμοι κατά τους κανόνες του ΔΝΤ κτλ (αλήθεια, τι έχει γίνει αυτό το σχέδιο; Είναι ακόμα σε ισχύ;).
Στο ενδιάμεσο έχουμε ακούσει ότι κανείς μπορεί να φανταστεί. Μάλιστα οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι αλλάζουν σχέδια διάσωσης πιο πολύ από πουκάμισα!
Τα διάφορα σχέδια βέβαια δεν έχουν σκοπό να σώσουν την Ελλάδα, αλλά τους Ευρωπαίους και Έλληνες ομολογιούχους, που, μόχλευσαν τους ισολογισμούς τους μέχρι το λαιμό, με σκοπό να βγάλουν υπέρ-κέρδη και τώρα θέλουν πίσω τα λεφτά τους. Η Ελλάδα, υπό την έννοια ότι δεν είναι ταμειακά βιώσιμη έχει ήδη χρεοκοπήσει. Η εσωτερική στάση πληρωμών είναι απόδειξη αυτού.
Και επειδή όλα τα σχέδια που παρουσιάζονται δεν βγαίνουν (είτε λόγω ότι θα θεωρηθεί πιστωτικό γεγονός είτε διότι δεν μπορεί η Ελλάδα να αντέξει), κάθε λίγο και λιγάκι σκαρώνουν κάτι άλλο.
Το καινούργιο φρούτο (σχέδιο διάσωσης), αυτή τη φορά μας έρχεται από τη Γαλλία. Σύμφωνα με πληροφορίες που δημοσιεύονται από δω και από εκεί, οι Γάλλοι έχουν τα περισσότερα ελληνικά ομόλογα από όλους και άρα, τα περισσότερα να χάσουν αγαπητέ αναγνώστη.
“Δεν θα αφήσουμε την Ελλάδα να πτωχεύσει” μας λέει ο καλός Γάλλος πρόεδρος (φίλος της Ελλάδας να τονίσω)! “Θα διασφαλίσουμε το ευρώ με κάθε κόστος”, λέει ο κύριος Σαρκοζί! Θα το διασφαλίσει μεν (νομίζει δηλαδή), αλλά το κόστος θα είναι όλο δικό μας.
Η άποψη μου για αυτό το γαλλικό σχέδιο συνοψίζεται ως εξής: ουσιαστικά προβλέπει ανακύκλωση χρέους, με κίνητρο εθελοντικής αποδοχής για τους πιστωτές την καταβολή του 30% του ποσού. Το μόνο κέρδος για την Ελλάδα είναι η μετακύληση αποπληρωμής. Δεν θα μας σώσει και δεν θα μα λύσει κανένα πρόβλημα.
Και επειδή όπως έχω πει δεν μας σώζει μια επιμήκυνση, το σχέδιο τελικά θα αποδεδειχθεί μια αποτυχία.
Ενόψει όλων αυτών, έχω την αίσθηση ότι η αγορά θα πάει πάνω. Όχι διότι θα λύσει αυτό ή κάποιο άλλο σχέδιο κάποιο πρόβλημα, αλλά διότι θα αποθαρρύνει για λίγο καιρό ακόμα (μήνες ή και 1-2 χρόνια) την Ελλάδα από τα να κάνει default.
Και ενόψει αυτού του δεδομένου, οι αγορές λογικά θα προσπαθήσουν να παίξουν λίγο, μπας και βγει κάνα μεροκάματο.
Προχθές σε συνέντευξη στο Spiegel, ο επιφανής Γερμανός οικονομολόγος Stefan Homburg εξηγούσε γιατί είναι ενάντια στα πακέτα διάσωσης:
Σε μια οικονομία, ακόμη και αν πρόκειται για έναν υδραυλικό, οι πελάτες του οποίου δεν πληρώνουν τους λογαριασμούς τους, οι πιστωτές δεν καλούνται να συμμετάσχουν στην παροχή βοήθειας για την αντιμετώπιση της πτώχευσης. Αντ ΄αυτού, όταν φτάσουν τα πράγματα στα άκρα, είναι οι πιστωτές και μόνο οι πιστωτές οι οποίοι πρέπει να διαγράψουν τα δάνεια τους. Μόνο τότε θα έχουν κίνητρο να επιλέγουν προσεκτικά αυτούς στους οποίους δανείζουν χρήματα. Η οικονομία της αγοράς χωρίς προσωπική ευθύνη δεν μπορεί να λειτουργήσει. Οι πρωτοβουλίες διάσωσης δημιουργούν κίνητρα σε λάθος κατεύθυνση που επιδεινώνει διαρκώς τα προβλήματα στις χρηματοπιστωτικές αγορές.
Έτσι ακριβώς είναι αγαπητέ αναγνώστη. Και τι κάνει ο αγαπητός οικονομολόγος; Μα αγοράζει Ελληνικά ομόλογα φυσικά:
Τις τελευταίες ημέρες έχω επενδύσει ένα σημαντικό ποσό στα ελληνικά ομόλογα. Θα ωριμάσουν σε ένα χρόνο και αν όλα πάνε καλά, θα έχω μια απόδοση 25% της επένδυσης μου. Κοιμάμαι πολύ ήσυχα το βράδυ, γιατί πιστεύω στην απεριόριστη βλακεία της γερμανικής κυβέρνησης.
Και τι δικαιολογία προβάλει;
Αφού άθελα μου χρηματοδοτώ αυτή τη διάσωση, για ποιο λόγο να μην πάρω και εγώ ένα μέρος των κερδών; Γιατί τράπεζες και hedge funds να είναι οι μόνοι που θα κερδίσουν.
Πολύ σωστός ο κύριος οικονομολόγος! Συμφωνώ και επαυξάνω. Ακριβώς για τους ίδιους λόγους που σκέφτηκα πριν μερικές μέρες ότι ίσως η αγορά να ξύνει πάτο. Διαβάστε: Ξύνουμε πάτο;.
Αφού άθελα μου χρηματοδοτώ αυτή τη διάσωση, για ποιο λόγο να μην πάρω και εγώ ένα μέρος των κερδών; Γιατί τράπεζες και hedge funds να είναι οι μόνοι που θα κερδίσουν.
Πολύ σωστός ο κύριος οικονομολόγος! Συμφωνώ και επαυξάνω. Ακριβώς για τους ίδιους λόγους που σκέφτηκα πριν μερικές μέρες ότι ίσως η αγορά να ξύνει πάτο. Διαβάστε: Ξύνουμε πάτο;.
Καλό Σαββατοκύριακο
george.kesarios@capital.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου