Ο πιο σκληρός καιρός των τσιγγάνων

ΤΟ ΕΙΠΕ έξω από τα δόντια προ ημερών ο πρόεδρος της Γαλλίας Νικολά Σαρκοζί: δεν πρέπει να μείνει ούτε ένας καταυλισμός τσιγγάνων στο γαλλικό έδαφος! Το σύνθημα έδωσε πριν από δύο χρόνια ο ιταλός πρωθυπουργός Σίλβιο Μπερλουσκόνι, εξαπολύοντας πογκρόμ συλλήψεων και απελάσεων εναντίον παράνομων Ρομά μεταναστών με βάση νομοθεσία που φλέρταρε ασύστολα με τον ρατσισμό. Ταυτόχρονα οι συνεχείς επιθέσεις του όχλου και οι δολοφονίες τουλάχιστον έξι Ρομά στην
Ουγγαρία, τα τείχη που ξεδιάντροπα υψώνουν στη Ρουμανία και στην Πορτογαλία δήμαρχοι πόλεων που γειτονεύουν με «ανθρώπινα μιάσματα», τα βασανιστήρια ανηλίκων τσιγγάνων από αστυνομικούς στη Σλοβακία, τα συνθήματα μίσους από πολιτικούς στη Ρωσία, στη Βρετανία, στη Σερβία, ακόμη και στην οικονομικά χορτασμένη Ελβετία, περνούν συνήθως στα ψιλά των μέσων ενημέρωσης τα τελευταία χρόνια. Δώδεκα εκατομμύρια Ρομά της Ευρώπης εξισώνονται με εγκληματίες. Ιδού οι αποδιοπομπαίοι τράγοι για τη διεθνή οικονομική κρίση. Στη Γηραιά Ηπειρο του 2010 ο πιο σκληρός καιρός των τσιγγάνων μόλις έφτασε.
«Η απόφαση της Γαλλίας να απελάσει ολόκληρες κοινότητες Ρομά χωρίς να εξετάσει τον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά, συνιστά κατάφωρη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων», διακήρυξε η ρουμανική Μη Κυβερνητική Οργάνωση Romani Criss απαντώντας στον ισχυρισμό της κυβέρνησης Σαρκοζί ότι οι παράνομοι τσιγγάνικοι καταυλισμοί αποτελούν «εστίεςλαθρεμπορίου, εκμετάλλευσης παιδιών για επαιτεία, πορνεία και έγκλημα». Και μπορεί μέσα στο 2009 να απελάθηκαν από τη Γαλλία περίπου 10.000 Ρομά, η αρχή όμως είχε γίνει στην Ιταλία τον Μάιο του 2008, όταν ο υπουργός Εσωτερικών Ρομπέρτο Μαρόνι είχε διακηρύξει ότι «οι καταυλισμοί των τσιγγάνων θα πρέπει να διαλυθούν αμέσως και οι ίδιοι να απελαθούν ή να κλειστούν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης». Η μισαλλόδοξη δήλωσή του πυροδότησε ταραχές και επεισόδια, με αποτέλεσμα τον θάνατο δύο νεαρών τσιγγάνων, παράνομων μεταναστών από τη Ρουμανία.

Τον Ιούνιο του 2009 στο Μπέλφαστ της Βόρειας Ιρλανδίας πάνω από 100 Ρομά εκδιώχθηκαν από τα σπίτια τους, ενώ στο Βέλγιο ένα καραβάνι με περίπου 700 τσιγγάνους κατασκήνωσε στη Βαλονία αφού εκδιώχθηκε διά της βίας από τις φλαμανδικές περιοχές.

Στη Δανία η κυβέρνηση απέλασε πέρυσι περίπου 400 τσιγγάνους, ενώ ακόμη και η παραδοσιακά ανεκτική Σουηδία υιοθέτησε σκληρότερη στάση απέναντί τους, καθώς απέλασε εκατοντάδες Ρομά κατά παράβαση του εθνικού και ευρωπαϊκού δικαίου όπως κατήγγειλαν οργανώσεις για την προστασία των ανθρώπινων δικαιωμάτων.

Ακόμη πιο σκληρός είναι ο σύγχρονος «καιρός των τσιγγάνων» σε χώρες με εντονότερο πρόβλημα ρατσιστικής «δυσανεξίας». Στην Ουγγαρία τα δύο τελευταία χρόνια τουλάχιστον έξι τσιγγάνοι δολοφονήθηκαν, δεκάδες τραυματίστηκαν και πάνω από 15 οικισμοί Ρομά καταστράφηκαν, ύστερα από ρατσιστικές επιθέσεις ομάδων με βόμβες μολότοφ και όπλα.

Στη Ρουμανία ο δήμαρχος της πόλης Μπράσοβ ύψωσε ένα «τείχος του αίσχους» για να διαχωρίσει τους τσιγγάνους από τους... ψηφοφόρους του, ενώ στη Σλοβακία, τον Απρίλιο του 2009, αστυνομικοί υποχρέωσαν έξι ανήλικους τσιγγάνους να γδυθούν και να φιλιούνται μεταξύ τους, ενώ τους βιντεοσκοπούσαν.

Μαύρες σκέψεις προκαλεί η περίπτωση 76 γυναικών Ρομά οι οποίες βρήκαν το θάρρος και υπέβαλαν μήνυση πριν από μερικούς μήνες εναντίον της διοίκησης και των γιατρών ενός δημόσιου νοσοκομείου στην Οστράβα της Τσεχίας διότι τις στείρωσαν (!) εν αγνοία τους. Το γεγονός ανακαλεί στη μνήμη τις ανατριχιαστικές μεθόδους που χρησιμοποιούσαν οι ναζιστές επί Ολοκαυτώματος.

Στη Ρωσία, τέλος, τον Σεπτέμβριο του 2007, άγνωστοι μασκοφόροι σκότωσαν εν ψυχρώ τον πατέρα και τους δύο γιους μιας οικογένειας Ρομά, ενώ δύο χρόνια νωρίτερα είχαν κάψει ζωντανούς μία μάνα και το επτάχρονο παιδί της μέσα σε έναν καταυλισμό τσιγγάνων.

«Παρά το γεγονός ότι στον ΟΗΕ, στην Ευρωπαϊκή Ενωση και στους διεθνείς οργανισμούς αυξάνεται η υιοθέτηση κειμένων που προβάλλουν τα δικαιώματα των Ρομά, υπάρχει τεράστιο χάσμα ανάμεσα στην ψήφισή τους και στην υλοποίηση όσων επιτάσσουν», επισημαίνει ο γάλλος ερευνητής και συγγραφέας βιβλίων για τους Ρομά Ζαν Πιερ Λιζουά.

Ισως αυτό να συμβαίνει επειδή στις δυτικές κοινωνίες πολλοί έχουν μάθει να αγαπούν υποκριτικά οτιδήποτε το διαφορετικό, υπό έναν (άφατο) όρο: να βρίσκεται σε «ασφαλή» απόσταση.

Οκτώβριος 1944: το άλλο Ολοκαύτωμα
800 τσιγγανάκια νεκρά σε τρεις ώρες
Στην ιστορία των Ρομά της Ευρώπης η φοβερή νύχτα της 10ης Οκτωβρίου 1944 έχει αποτυπωθεί με μελανά χρώματα.Ηταν τότε που,με εντολή του Αδόλφου Χίτλερ,800 παιδιά τσιγγάνικης καταγωγής,ηλικίας από 8-18 ετών,θανατώθηκαν μέσα στους θαλάμους αερίων του στρατοπέδου συγκέντρωσης Αουσβιτς ΙΙ Μπίρκεναου, με το αέριο «Ζάικλον Β».Πριν από την εκτέλεσή τους είχε προηγηθεί πάνω τους μια σειρά απάνθρωπων πειραμάτων από τη διαβόητη...«επιστημονική» (!) ομάδα του διεστραμμένου γιατρού Γιόζεφ Μένγκελε.Ο ψυχίατρος Ρόμπερτ Ρίτερ,οι ανθρωπολόγοι Αντολφ Βιρτ και Σόφι Ερχαρτ και η νοσοκόμος Εύα Γιούστιν υπέβαλαν τα παιδιά σε μια σειρά από βασανιστήρια που υπερέβαιναν τα όρια της ανθρώπινης λογικής και αντοχής.Οταν το ρολόι έδειξε ακριβώς μεσάνυχτα, τα οδήγησαν στους θαλάμους αερίων και τα δολοφόνησαν χωρίς οίκτο.Η πρωτοφανής ανθρωποθυσία δεν κράτησε παραπάνω από τρεις ώρες.Συνολικά 550.000 Ρομά (φωτογραφία δεξιά) θανατώθηκαν κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου,πάνω από το 70% του συνολικού πληθυσμού των τσιγγάνων που κατοικούσε τότε στην Ευρώπη.

Μαρτυρίες σύγχρονης βαρβαρότητας
«Μας δέρνουν και μας λένε πως βρωμάμε.
Πώς να πλυθούμε αν δεν μας δώσουν νερό;»
Σάντορ και Τίμπορ, Ρουμανία
Το 2004 πάνω από 100 Ρομά εκδιώχθηκαν πυξ λαξ από μια σειρά εγκαταλελειμμένων κτιρίων στο κέντρο της πόλης Μιερκούρεα Τσιουκ στην κεντρική Ρουμανία. «Ηρθαν οπλισμένοι. Και μας έδιωξαν με τη βία. Μας είπαν να τα μαζέψουμε και να φύγουμε την επόμενη κιόλας μέρα. Μας απείλησαν πως αν δεν φεύγαμε,θα έμπαιναν μέσα στα σπίτια μας με τις μπουλντόζες» αφηγείται ένας εκ των κατοίκων, ο Σάντορ. Οσοι δεν αποκαρδιώθηκαν, ξαναβρήκαν (προσωρινή) στέγη σε μια μολυσμένη έκταση δίπλα σε εργοστάσιο επεξεργασίας βιομηχανικών λυμάτων.Οι Αρχές τελικώς παρείχαν στους τσιγγάνους μεταλλικά κοντέινερ, με την υπόσχεση ότι τα λαμαρινένια αυτά κουτιά «αποτελούν προσωρινή λύση στο πρόβλημα της στέγασής τους». Εξι χρόνια μετά, τίποτε δεν έχει αλλάξει. «Χρειαζόμαστε άμεσα ένα αξιοπρεπές κατάλυμα για να ζήσουμε.Δεν μας αφήνουν να μπούμε πουθενά, σε κανέναν δημόσιο χώρο. Μας δέρνουν και μας λένε πως βρωμάμε. Πώς να πλυθούμε, αν δεν μας δώσουν τρεχούμενο νερό;»,λέει ένας άλλος κάτοικος,ο Τίμπορ.

«Εδιωξαν τον γιο μου απ΄ το σχολείο, δήθεν γιατί μάλωνε με τα παιδιά»
Ρενάτα και Φράντισεκ, Τσεχία
«Στα έξι του χρόνια ο γιος μου γράφτηκε στο σχολείο.Αλλά τον Φεβρουάριο του 2008 ο διευθυντής με φώναξε και μου είπε πως ο Φράντισεκ πρέπει να φύγει,δήθεν γιατί μάλωνε με τα άλλα παιδιά και τους δασκάλους του»,καταγγέλλει η μητέρα 11χρονου τσιγγάνου.Ο μικρός αναγκάστηκε να μεταφερθεί σε ένα άλλο, ειδικού τύπου σχολείο,ώστε να διαγνωσθούν τυχόν προβλήματα στη συμπεριφορά του.Αποκάλυψη: ύστερα από τέσσερις μήνες ο διευθυντής του ειδικού σχολείου είπε στη μητέρα του ότι το παιδί ήταν μια χαρά και ότι δεν είχε κανέναν απολύτως λόγο να βρίσκεται εκεί.«Μου είπαν πως ο Φράντισεκ ήταν ένα απολύτως φυσιολογικό παιδί,με υγιή συμπεριφορά και γνώσεις που συχνά ξεπερνούσαν τις αντίστοιχες των συμμαθητών του.Οταν όμως ο γιος μου επέστρεψε στο πρώην σχολείο του ήταν ήδη στιγματισμένος με τον χαρακτηρισμό “ελαφρώς καθυστερημένος”, ενώ οι καθηγητές δεν του έδιναν καμία σημασία». Η Ρενάτα αναγκάστηκε τελικώς να μεταφέρει πριν από έναν χρόνο τον Φράντισεκ σε σχολείο ειδικά φτιαγμένο για τα παιδιά των Ρομά..

«Ακόμη και τα ρούχα μας τα βρίσκουμε στους κάδους των σκουπιδιών»
Μαρία και Μάριους, Ιταλία
Οι δύο 28χρονοι, οι οποίοι παντρεύτηκαν και απέκτησαν παιδιά σε πολύ νεαρή ηλικία,ζουν στην Ιταλία από το 2004.«Οταν ήρθαμε εδώ από τη Ρουμανία μείναμε πρώτα στον αυτοσχέδιο καταυλισμό τσιγγάνων Ποντιτσέλι, έξω απ΄ τη Νάπολι. Μετά από λίγους μήνες όμως οι αστυνομικοί μάς έδιωξαν από εκεί. Κατέστρεψαν όλα μας τα υπάρχοντα»,λέει η Μαρία.Ακολούθησε μια Οδύσσεια χωρίς Ιθάκη.Μετά και την τελευταία τους έξωση από έναν παράνομο καταυλισμό κοντά στην οδό Τσεντοτσέλε στη Ρώμη,η πενταμελής οικογένεια ζει πλέον στον δρόμο. «Ντρέπομαι που ο άντρας μου ψάχνει στα σκουπίδια για πράγματα,τα οποία κατόπιν πουλάει για να μας ζήσει,αλλά τι να κάνουμε; Ακόμη και τα ρούχα μας τα βρίσκουμε στους κάδους των σκουπιδιών.Μπορεί να αποκτήσαμε τα τρία μας παιδιά σε πολύ νεαρή ηλικία,αλλά δεν θέλω να τα μεγαλώσω μέσα στη φτώχεια.Θέλω να πάνε σχολείο,να μορφωθούν και να ζήσουν μια καλύτερη ζωή από τη δική μας»,καταλήγει η νεαρή τσιγγάνα.

«Ούτε ένα ευρωπαϊκό κόμμα δεν στηρίζει τα δικαιώματά μας! »
Ομιλεί προς «Το Βήμα» ο Βρετανός Ρόμπερτ Κάσεν, διευθυντής του Ευρωπαϊκού Κέντρου Δικαιωμάτων των Ρομά
- Γιατί τα ευρωπαϊκά κράτη αποτυγχάνουν να προστατεύσουν τα δικαιώματα των Ρομά; «Πρώτον διότι υπάρχει μια ξεκάθαρη έλλειψη πολιτικής βούλησης. Κανένα ευρωπαϊκό κόμμα δεν δέχεται ή δεν τολμά να υποστηρίξει στις προγραμματικές του θέσεις τα δικαιώματά μας, τα δικαιώματα μιας μειονότητας όπως οι Ρομά. Επειτα είναι η διαρκώς κλιμακούμενη εχθρότητα που δημιουργείται με την αστυνομία. Οι δυνάμεις καταστολής συχνά παρενοχλούν τσιγγάνικους πληθυσμούς, αυτοί με τη σειρά τους απαντούν στις προκλήσεις, με αποτέλεσμα η κάθε κυβέρνηση να παίρνει το μέρος των αστυνομικών Αρχών. Φαύλος κύκλος».

- Γιατί σήμερα πολλά ευρωπαϊκά κόμματα που υιοθετούν το μίσος κατά των Ρομά κερδίζουν σε δημοτικότητα;

«Διότι συνθηματολογούν απλοϊκά και δεν κάνουν καμία σε βάθος ανάλυση. Οι ξενοφοβικές και οι ρατσιστικές θέσεις διάφορων πολιτικών φορέων, όπως το κόμμα Γιόμπικ στην Ουγγαρία, στηρίζονται πάνω στο αξίωμα “νόμος και τάξη”. Είναι ένα λαϊκίστικο και άκρως αδιαφανές ζεύγος εννοιών που απευθύνεται επικοινωνιακά στον πολύ κόσμο. Σε χώρες όπως η Ιταλία, πάλι, είναι προφανές ότι το “ψάρι βρωμάει απ΄ το κεφάλι”, αν κρίνουμε από τις πολιτικές θέσεις και τις κατά καιρούς παρεμβάσεις του υπουργού Εσωτερικών, Ρομπέρτο Μαρόνι, του ανθρώπου που το 2008 πρότεινε να κλείνονται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης όλοι οι παράνομοι Ρομά μετανάστες».

- Ποια θα ήταν η ιδανική πολιτική απέναντι στους Ρομά εκ μέρους της Ευρωπαϊκής Ενωσης;

«Κατ΄ αρχάς, μια ξεκάθαρη και κοινή ατζέντα απέναντι σε Ρομά πληθυσμούς που θα υπερβαίνει το εθνικό δίκαιο της εκάστοτε χώρας. Σε αυτό θα συνέβαλε ασφαλώς και μια λεπτομερής απογραφή των πληθυσμών Ρομά κάθε ευρωπαϊκής χώρας. Θέλουμε έρευνες, στοιχεία, πληροφορίες, αριθμούς, να γνωρίζουμε ποιοι και πόσοι είμαστε. Η μεγάλη αλλαγή όμως θα έρθει όταν αλλάξει η υπόγεια ή η ανοικτά ρατσιστική νοοτροπία, όταν οι πολιτικοί και τα κόμματα εντάξουν και τους Ρομά στις προγραμματικές τους θέσεις».

Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=2&artId=347557&dt=08/08/2010#ixzz0w9LDaeeX

Posted in: ΚΟΣΜΟΣ