Χωράφι "νεκροταφείο λαθρομεταναστών" στο Σουφλί

“Νεκροταφείο λαθρομεταναστών. Μουφτεία Έβρου”, γράφει η διάτρητη από σφαίρες πινακίδα, που είναι δεμένη πρόχειρα σε δέντρο, σε χωράφι στο χωριό Σιδηρώ του Δήμου Σουφλίου. Η -φαινομενικά- φρεσκοσκαμμένη έκταση γης, φιλοξενεί ένα κοινό “μυστικό”... που βγαίνει στην επιφάνεια, κάθε φορά που ο νεκροθάφτης ανοίγει έναν από τους υπάρχοντες λάκκους, για να δώσει στους συγγενείς κάποιου άτυχου λαθρομετανάστη, ό,τι απέμεινε από αυτόν...

Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας “Τα Νέα” (12/08), κατά περιόδους, στο χωράφι εμφανίζονται μαυροντυμένοι άντρες και γυναίκες, που περιμένουν να ανοιχθούν οι δύο λάκκοι, που βρίσκονται στο χωράφι, που δεν είναι τίποτα περισσότερο ή λιγότερο, από το αυτοσχέδιο νεκροταφείο των παράνομων μεταναστών, που επιχειρούν να περάσουν τα σύνορα της ΕΕ από τον Έβρο.
Ο λάκκος ανοίγει και οι νεκροθάφτες προσπαθούν, με βάση την ημερομηνία που σκοτώθηκε ο παράνομος μετανάστης, να δώσουν στους συγγενείς του ό,τι απέμεινε από αυτόν.
Είναι κατά πολύ θέμα τύχης ωστόσο, το να βρεθεί κάτι, καθώς ο χώρος ταφής, είναι μοιρασμένος με βάση τις ημερομηνίες θανάτου, πράγμα που σημαίνει, πως, εάν οι συγγενείς δεν τη γνωρίζουν, το ψάξιμο στους λάκκους, είναι σχεδόν αδύνατο.
«Θα ήθελα πολύ να με βοηθήσετε να βρω τον άντρα μου. Έμαθα πως μπορεί να είναι θαμμένος εδώ. Σας παρακαλώ μαζί με τα παιδιά μου, που θέλουν να θάψουν κανονικά τον πατέρα τους και όχι να ξέρουν πως είναι θαμμένος κάπου σε ένα χωράφι».
«Ελπίζουμε να σταθούμε τυχεροί και να τον βρούμε γρήγορα κυρία», απαντούν οι νεκροθάφτες και αρχίζουν το σκάψιμο.
«Ξέρετε αν πνίγηκε ή σκοτώθηκε σε ναρκοπέδιο και πότε περίπου συνέβη αυτό;», ρωτούν τη γυναίκα του Αρίφ...
Σύμφωνα πάντα με το δημοσίευμα, η οικογένεια του Αρίφ βρισκόταν αρκετές εβδομάδες στην Τουρκία, περιμένοντας να περάσει στην Ευρώπη. Πρώτος ξεκίνησε ο πατέρας στα τέλη Δεκεμβρίου. Θα περίμενε την υπόλοιπη οικογένειά του στην Αθήνα. Η γυναίκα και τα παιδιά έφτασαν εκεί, αλλά ο Αρίφ όχι.

«Πνίγηκαν πολλοί δικοί μας στον Εβρο.Μάλλον ήταν και ο Αρίφ σε εκείνη τη βάρκα», της είπαν κάποιοι συμπατριώτες της. Για μέρες η θάλασσα ξέβραζε πτώματα στις παραλίες του Εβρου. Τον πραγματικό αριθμό των θυμάτων δεν τον έμαθε ποτέ κανείς. Υστερα από εβδομάδες αναζήτησης και με τη βοήθεια μη κυβερνητικών οργανώσεων, η γυναίκα του Αρίφ έμαθε για το «νεκροταφείο» στο Σιδηρώ.
Ψυχές στα αζήτητα..
Οι παράνομοι μετανάστες σχεδόν ποτέ δεν κουβαλούν μαζί τους τα προσωπικά τους έγγραφα. Τους τα παίρνουν οι δουλέμποροι.
Έτσι, όταν εντοπίζεται ένα πτώμα από την Αστυνομία, η διαδικασία που ακολουθείται είναι η λήψη DΝΑ ή αποτυπωμάτων αν αυτό είναι εφικτό στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Αλεξανδρούπολης, όπου διενεργείται η ιατροδικαστική εξέταση.
Αν υπάρχει βάση γενετικού υλικού στη χώρα απ΄ όπου προέρχεται ο παράνομος μετανάστης υπάρχει περίπτωση να βρεθούν τα στοιχεία του.
Υπεύθυνος για τη λειτουργία του χώρου, ο μουφτής Μεχμέτ Σερίφ Δαμάδογλου, ο οποίος υποστηρίζει, πως όλα λειτουργούν κανονικά, τηρουμένου του μουσουλμανικού τυπικού και πως σε αρκετές περιπτώσεις, οι συγγενείς δεν επιθυμούν καν το άνοιγμα των τάφων.
Σημειώνεται τέλος, πως τα τελευταία χρόνια η επίσημη Πολιτεία αποφάσισε να επιδοτήσει τη διαδικασία. Με διαγωνισμό ορίστηκε ανάδοχος του έργου γραφείο κηδειών. Κάθε πτώμα κοστολογείται προς 700 ευρώ. Σύμφωνα με τον νόμο, τα πτώματα διατηρούνται σε ψυγεία για διάστημα 80 ημερών και αν δεν τα αναζητήσει κανείς, καταλήγουν στο νεκροταφείο- χωματερή..
Ανθρώπινες ψυχές.. κυριολεκτικά στα αζήτητα..

Posted in: ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟ