«Δεν είμαι ρατσιστής αλλά…»

Μια φιλελέ εκδοχή δημοσιευμένη στην Αthens Voice

 

Το άρθρο ξεκινά έτσι: «Έχει δίκιο ο Γιάννης; Έχει. Υπάρχει ρατσισμός στην Ελλάδα; Υπάρχει». Ακολουθούν διάφορες στροφές για να φτάσει στο σημείο να διατυπώνονται αυτά: 

«Αλλά και συ Γιάννη δεν πρέπει να ξεχνάς κάτι. Μέσα στη μόδα του Black lives matter μπέρδεψες την Αμερική με την Ελλάδα. Έτσι μπέρδεψες το εξής σημαντικό. Ετούτη η χώρα ουδέποτε στα μοντέρνα χρόνια, αλυσόδεσε σκλάβους, ουδέποτε τους έφερε με το ζόρι να μαζέψουν τις φυτείες τους, ουδέποτε τους κρέμασε στα δέντρα. Αντίθετα Γιάννη εσείς παραβιάσατε σύνορα, εσείς ήρθατε σε μια χώρα που δεν σας φώναξε και δεν ήθελε να εκμεταλλευθεί κανέναν. Καταλαβαίνω τους λόγους. Το ίδιο θα κάναμε και εμείς πιθανότατα στη θέση σας. Αν μας άφηνε η Αμερική και ο Καναδάς φυσικά και δεν μας έστελνε με χειροπέδες δεμένους πισθάγκωνα όπως κάνουν. Αλλά όπως δεν ξεχνάμε και εμείς πόσο λεβέντης είσαι, μην ξεχνάς και εσύ ότι η μικρή Ελλάδα δεν έφερε ποτέ με το ζόρι εδώ κανέναν».

Ολόκληρο το πόνημα που απευθύνεται στον Γιάννη Αντετοκούνμπο εδώ. Το υπογράφει ο κύριος Αντώνης Δαρζέντας, παιδίατρος και νεογνολόγος. Δημοσιεύθηκε στην Αthens Voice, δηλαδή εκεί που είχε ξεφύγει (;) αυτό. 

Μας θύμισε εκείνο τον αναγνωρίσιμο τρόπο να εκφράζεται κανείς χωρίς να μπορεί να κατηγορηθεί για ρατσισμό. 

Συνήθως ξεκινά κάπως έτσι: «Δεν είμαι ρατσιστής αλλά…».

Posted in: πολιτική