ΟΟΣΑ: 1 στα 7 παιδιά στις πλουσιότερες χώρες ζει στη φτώχεια – Πολύ αυξημένος ο δείκτης στις ΗΠΑ – Αύξηση και στην Ελλάδα

Σχε­δόν ένα παιδί στα επτά στα κρά­τη-μέ­λη του Ορ­γα­νι­σμού Οι­κο­νο­μι­κής Συ­νερ­γα­σί­ας και Ανά­πτυ­ξης ζει στη φτώ­χεια και η παι­δι­κή φτώ­χεια αυ­ξή­θη­κε τα τε­λευ­ταία δέκα χρό­νια στα δύο τρίτα των χωρών αυτών, επι­σή­μα­νε ο ΟΟΣΑ χθες.
Κατά μέσον όρο, το πο­σο­στό των φτω­χών παι­διών ανερ­χό­ταν την πε­ρί­ο­δο 2015-2016 στο 13,4% στα κρά­τη-μέ­λη του ΟΟΣΑ, δη­λα­δή η ανέ­χεια έπλητ­τε ένα παιδί στα επτά, ένα­ντι πο­σο­στού έν­δειας 11,8% στον γε­νι­κό πλη­θυ­σμό, υπο­γράμ­μι­σε ο ορ­γα­νι­σμός σε ση­μεί­ω­μα που έδωσε στη δη­μο­σιό­τη­τα την Τε­τάρ­τη, με αφορ­μή την πα­γκό­σμια Ημέρα κατά της Φτώ­χειας.
Οι δεί­κτες παι­δι­κής φτώ­χειας είναι ιδιαί­τε­ρα υψη­λοί στη Χιλή, στην Ισπα­νία, στις ΗΠΑ, στο Ισ­ρα­ήλ και στην Τουρ­κία, όπου πάνω από το ένα παιδί στα επτά ζει σε κα­τά­στα­ση έν­δειας, πο­σο­στό σχε­δόν επτα­πλά­σιο από εκεί­νο που κα­τα­γρά­φε­ται στη Δανία ή στη Φιν­λαν­δία.
Κατά το ση­μεί­ω­μα, στο οποίο ως έτος ανα­φο­ράς χρη­σι­μο­ποιεί­ται το 2007, η παι­δι­κή φτώ­χεια αυ­ξή­θη­κε σχε­δόν στα δύο τρίτα των κρα­τών-με­λών του ΟΟΣΑ μέσα σε μια δε­κα­ε­τία.
«Η Σλο­βα­κία γνώ­ρι­σε τη με­γα­λύ­τε­ρη αύ­ξη­ση από το 2007, ένα 5,4%», όμως «χώρες όπως η Γαλ­λία, η Ουγ­γα­ρία, η Ελ­λά­δα, η Ιτα­λία, η Λι­θουα­νία και η Σου­η­δία» είδαν επί­σης το πο­σο­στό της παι­δι­κής φτώ­χειας «να αυ­ξά­νε­ται κατά δύο μο­νά­δες ή πε­ρισ­σό­τε­ρο», το­νί­ζε­ται.
Το 2014, ο πα­τέ­ρας του ενός φτω­χού παι­διού στα δύο δεν είχε πλήρη απα­σχό­λη­ση όλη τη χρο­νιά — και η μη­τέ­ρα των οκτώ στα δέκα βρι­σκό­ταν στην ίδια κα­τά­στα­ση.
«Αν όλοι οι γο­νείς των φτω­χών οι­κο­γε­νειών διέ­θε­ταν θέ­σεις απα­σχό­λη­σης και λάμ­βα­ναν μι­σθούς, το πο­σο­στό της φτώ­χειας των προ­σώ­πων που είναι μέλη οι­κο­γε­νειών με παι­διά θα μειω­νό­ταν από το 11% σε λι­γό­τε­ρο από το 6% κατά μέσον όρο», επι­σή­μα­νε στο Γαλ­λι­κό Πρα­κτο­ρείο ο Ολι­βιέ Τε­βε­νόν, οι­κο­νο­μο­λό­γος του ΟΟΣΑ και συ­ντά­κτης του ση­μειώ­μα­τος, ενώ υπο­γράμ­μι­σε επί­σης πως για να το­νω­θεί η απα­σχό­λη­ση, πρέ­πει να γί­νουν «μα­ζι­κές επεν­δύ­σεις» στους βρε­φο­νη­πια­κούς και παι­δι­κούς σταθ­μούς.
Τα παι­διά μο­νο­γο­νεϊ­κών οι­κο­γε­νειών αντι­προ­σω­πεύ­ουν με­γά­λη με­ρί­δα εκεί­νων που ζουν στη φτώ­χεια: απο­τε­λού­σαν το 39% κατά μέσον όρο το 2014 στις χώρες του ΟΟΣΑ, πο­σο­στό αυ­ξη­μέ­νο κατά 4 μο­νά­δες εν συ­γκρί­σει με το 2007.
Αν κα­τα­βλη­θούν προ­σπά­θειες να κα­τα­πο­λε­μη­θεί η ανερ­γία των μελών αυτών των οι­κο­γε­νειών, στις οποί­ες προ­στά­τι­δα είναι στη με­γά­λη πλειο­νό­τη­τα των πε­ρι­πτώ­σε­ων η μη­τέ­ρα, το πο­σο­στό της φτώ­χειας στις τά­ξεις τους θα μειω­θεί από το 33% στο 22%, κατά τους υπο­λο­γι­σμούς του ΟΟΣΑ.
Για να μειω­θεί η παι­δι­κή φτώ­χεια, ο ορ­γα­νι­σμός ει­ση­γεί­ται να γίνει «κα­λύ­τε­ρη στό­χευ­ση» ως προς τη χο­ρή­γη­ση των οι­κο­γε­νεια­κών επι­δο­μά­των και των επι­δο­μά­των στέ­γης, ιδίως να αλ­λά­ξει το κέ­ντρο βά­ρους των κρι­τη­ρί­ων για την κα­τα­βο­λή τους, ώστε να επι­κε­ντρω­θούν στις φτω­χό­τε­ρες οι­κο­γέ­νειες, που δεν κα­λύ­πτο­νται επαρ­κώς, κα­τέ­λη­ξε ο Τε­βε­νόν.

Posted in: ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ