Σκλάβοι πωλούνταν ως πειραματόζωα για γιατρούς στις ΗΠΑ

Η ιστορία των πειραμάτων πάνω σε άνθρωπο είναι παλιά όσο και η άσκηση της ιατρικής.  Όμως, στη σύγχρονη εποχή, οι στόχοι είναι συγκεκριμένοι. Αδύναμοι, περιθωριοποιημένοι, παντός τύπου στιγματισμένοι και ευάλωτοι, φυλακισμένοι, παιδιά, αλλά και ορφανά παιδιά, ψυχικά ασθενείς, φτωχοί, άτομα με ειδικές ανάγκες, γυναίκες, άνθρωποι διαφορετικού χρώματος, αυτόχθονες και υποδουλωμένοι λαοί.
Κάθε φορά που οι γιατροί και οι φαρμακευτικές εταιρείες δοκιμάζουν και εφαρμόζουν νέες διαγνωστικές και θεραπευτικές πρακτικές το ζήτημα της έρευνας σε άνθρωπο προκαλεί συζητήσεις.
Όπως στην περίπτωση του Αμερικανικού Νότου την εποχή της δουλείας. Όπου ο εύκολος στόχος ήταν οι μαύροι σκλάβοι.
Μαύρα σώματα στον Νότο της δουλείας
Η επιστημονική βιβλιογραφία που εξετάζει την ιστορία της έρευνας πάνω σε άνθρωπο, συμπεριλαμβανομένων των μελετών που αφορούν την αναδυόμενη βιο-ιατρική οικονομία στις ΗΠΑ τον 20ό αιώνα, είναι -δυστυχώς- πλούσια.
Όπως γράφει το theconversation.com, σε αυτήν καταγράφεται το διαβολικό πείραμα Tuskegee και άλλες περιπτώσεις ρατσισμού από την πλευρά της ιατρικής επιστήμης.

Η ιστορία για τον τρόπο με τον οποίον οι γιατροί απέκτησαν δικαίωμα, στην πραγματικότητα, ζωής και θανάτου, στους σκλάβους εις το όνομα της εκπαίδευσης και ιατρικής έρευνας στις ΗΠΑ, διερευνήθηκε πρώτη φορά σε βάθος από τους ιστορικούς James Breeden και Todd Savitt. Οι δύο ερευνητές επικεντρώθηκαν κυρίως στη δράση των ιατρικών σχολών της Βιρτζίνια.
Όπως επισημαίνει ο Savitt οι Αφροαμερικανοί ήταν εύκολοι στόχοι για τους φιλόδοξους (με επιχειρηματικό πνεύμα) λευκούς γιατρούς του Νότου.
Οι σκλάβοι, που αντιμετωπίζονταν ούτως ή άλλως ως «περιουσιακά στοιχεία», μετατράπηκαν επιπλέον -και εύκολα-  σε προσοδοφόρα πηγή «χωρίς φωνή», η οποία ήταν άμεσα προσβάσιμη για κάθε είδους δοκιμές. Οι λευκοί γιατροί το κατάφεραν επιστρατεύοντας έναν συνδυασμό ισχύος και εξουσίας επί του σκλάβου / υπ-αλλήλου.
Σύμφωνα με τον Savitt «το πιθανότερο είναι ότι τα πειράματα πάνω σε ζωντανούς ανθρώπους γίνονταν πιο ανοιχτά, πιο φανερά και πιο συχνά εξαιτίας της φύσης της κοινωνίας των σκλάβων» και επίσης ότι «η κατάσταση μπορεί να ήταν (και πιθανόν ήταν) ακόμη χειρότερη στον βαθύ Νότο».

Εξουσία και οπορτουνισμός
Όταν ο Elias S. Bennett, ένας λευκός γιατρός της ελίτ, δημοσίευσε τις σημειώσεις του για την περίπτωση μίας μικρής σκλάβας στη φυτεία James Island, η οποία εμφάνισε έναν μεγάλο όγκο, η αφήγησή αυτή αποκάλυψε πολλά όσον αφορά τα πειράματα πάνω σε ανθρώπους κατά την περίοδο της δουλείας στις ΗΠΑ.
Ο Bennett αναφερόταν σε ένα ανώνυμο θηλυκό υποκείμενο ασθενούς που είχε αναπτύξει «ένα μικρό όγκο μεγέθους δέκα εκατοστών» πίσω από το δεξί αυτί κατά τις τέσσερις πρώτες εβδομάδες της ζωής του. Το 1817, όταν ακόμη ο Bennett σπούδαζε ιατρική και «προσπαθούσε να χειρουργήσει», επιχείρησε να αφαιρέσει τον όγκο μαζί με έναν συνεργάτη του, επίσης, ασκούμενο. Το αποτέλεσμα ήταν καταστροφικό.

Σε μια εποχή κατά την οποία η αναισθησία και η αντισηψία ήταν άγνωστες λέξεις, ο «τρόπος» αυτός χειρουργικής επέμβασης ήταν εξαιρετικά επικίνδυνος. Ιδίως από  δύο μαθητευόμενους γιατρούς χωρίς καμία επίβλεψη, οι οποίοι απλά, άρπαξαν την ευκαιρία που παρουσιάστηκε και έβαλαν στο χειρουργικό τραπέζι ένα εξαιρετικά ευάλωτο παιδί - σκλάβο.
Αποτέλεσμα αυτού ήταν ότι το παιδί παρουσίασε μία μεγάλη «φλεγμονή» και μόνο με «πολύ μεγάλη προσοχή» κατάφερε να αναλάβει δυνάμεις «σε έξι με οκτώ εβδομάδες» -η απομονωμένη φυτεία παρείχε την τέλεια κάλυψη για το μεγάλο ιατρικό σφάλμα.
Η παρέμβαση του Bennett στον όγκο, που μπορεί να ήταν πάνω σε λεμφαδένα, προκάλεσε όχι μόνο τη σοβαρή φλεγμονή, αλλά και την αιφνίδια επέκταση της βλάβης.
Το 1821, όταν το παιδί ήταν έξι χρονών, ο Bennett έγραφε ότι ο όγκος είχε το μέγεθος αυγού στρουθοκαμήλου, ενώ λίγο προτού το κορίτσι πεθάνει, ανέφερε ότι ο όγκος μεγάλωσε φτάνοντας σε ένα τεράστιο «εξαιρετικό» μέγεθος.
Ο φάκελος κατέληγε με μια μεταθανάτια έκθεση ή, όπως ο ίδιος ο Bennett είχε πει προκλητικά, με «ένα ατελές περίγραμμα των αποτελεσμάτων που παρείχε η εξέταση του όγκου, όταν πήρα το κεφάλι ή τουλάχιστον ό,τι είχε απομείνει από αυτό».
Τα υπολείμματα του κρανίου του κοριτσιού δόθηκαν στη συλλογή του ιατρικού μουσείου του Πανεπιστημίου του Μέριλαντ.
Σκοτεινή ιατρική και cash για «νέγρους»
Ό,τι ήταν σχετικό με την υγεία και την ιατρική στον Νότο, από τα πανεπιστήμια και τα νοσοκομεία, μέχρι τις ιδιωτικές κλινικές και τις οργανώσεις, βασιζόταν για τη λειτουργία του στην αδίστακτη διακίνηση και εκμετάλλευση των δούλων Αφροαμερικανών.
Εννοείται ότι οι λευκοί φοιτητές ιατρικής εκπαιδεύονταν και καταρτίζονταν -με ό,τι αυτό συνεπάγεται, παρατήρηση, ανατομία, πειράματα- πάνω στα σώματα των μαύρων.
Ενώ οι λευκοί γιατροί, συμπεριλαμβανομένων όσων βρίσκονταν σε απομακρυσμένες αγροτικές περιοχές, έκαναν συστηματικά δημοσιεύσεις σε ιατρικά περιοδικά επικαλούμενοι πειράματα που έκαναν σε σκλάβους.
Στην πραγματικότητα οι ιατρικές σχολές έκαναν σωματεμπορία.
Zητούσαν φανερά μέλη μαύρων και οι τελειόφοιτοι έγραφαν τις πτυχιακές τους βασιζόμενοι στα μαύρα «υποκείμενα» και «δείγματα».

Ως είναι ευνόητο, υπήρχε ένα εκτεταμένο δίκτυο εξειδικευμένων «νοσοκομείων», τα «negro hospitals», τα οποία συνεργάζονταν με τους διακινητές - εμπόρους «negro traders», που με τη σειρά τους προωθούσαν το «στοκ».
Πολλοί ιδιώτες γιατροί έβαζαν αγγελίες στις εφημερίδες του Νότου γράφοντας ότι πληρώνουν μετρητά για μαύρους οι οποίοι πάσχουν από χρόνιες ασθένειες. Η τύχη των ανθρώπων αυτών είχε με τος μέρος της τις χειρότερες δυνατές πιθανότητες.
Οι δούλοι δεν μπορούσαν να εμποδίσουν τις «θεραπείες» που επέλεγαν οι ιδιοκτήτες τους. Όταν δε, ο ιδιοκτήτης του δούλου ήταν γιατρός, οι κίνδυνοι αυξάνονταν δραματικά.
Οι ευκαιρίες που έδινε το καθεστώς της δουλείας στους λευκούς γιατρούς ήταν απεριόριστες: Μπορούσαν να κάνουν πειράματα, να δοκιμάσουν νέα εργαλεία, τεχνικές και φάρμακα.

Posted in: πολιτική