Στον μύλο του χρόνου

ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΜΠΟΥΚΑΛΑΣ

Για να πιάσουμε απ’ την αρχή το νήμα του βαρύτατου 2015, με τις απανωτές ανατροπές και τις μεταλλάξεις του, μπορούμε να θεωρήσουμε βέβαιο το εξής: Την Πρωτοχρονιά, ούτε οι στενότεροι φίλοι τους δεν θα είχαν την ευγενή καλοσύνη να ευχηθούν «Αντε και πρόεδρος φέτος» στον κ. Μεϊμαράκη, στην κ. Γεννηματά και στον κ. Λαφαζάνη· τέτοιες ευχές, όσο κολακευτικές, θα μετρούσαν σαν σαρκασμός. Για ποικίλους λόγους (ανάμεσά τους και η καθαυτό πολιτική τους προσωπικότητα), ουδείς εκ των τριών ονειρευόταν το άμεσο πολιτικό του μέλλον με τη μορφή αρχηγικού θώκου.

Πλην, άλλαι μεν βουλαί πολιτικών, άλλα δε κάλπη κελεύει. Η κάλπη του Γενάρη έδωσε εντολή συνταξιοδότησης του κ. Σαμαρά και του κ. Βενιζέλου. Αλλά και πάλι, ελάχιστοι θα περίμεναν ότι η πυκνότητα του πολιτικού χρόνου θα υποχρέωνε τη Ν.Δ. να διανύσει προεκλογική περίοδο με αρχηγό τον κ. Μεϊμαράκη και όχι έναν προβεβλημένο δελφίνο, της οικογένειας Μητσοτάκη λ.χ. Οσο για την κ. Γεννηματά, με δεδομένη την άχρωμη ή αποτυχημένη διέλευσή της από ποικίλα αξιώματα, σε ένα μόνο θα μπορούσε να ποντάρει: στην παράδοση του ΠΑΣΟΚ να εκλέγει αρχηγό βάσει επωνυμίας και θρυλοποιημένων προγόνων. Οσο για την κάλπη του δημοψηφίσματος, αυτή ένωσε στιγμιαία, στο αντιφατικά πολυσυλλεκτικό «Οχι», τους έξι στους δέκα Ελληνες, για να χωρίσει όμως σχεδόν από την επομένη το κόμμα που με την απόφασή του για δημοψήφισμα και με το 62% έμοιαζε γρανιτένιο: τον ΣΥΡΙΖΑ. Με τη διάσπασή του γεννήθηκε η ΛΑΕ του κ. Λαφαζάνη, η πρωτοκαθεδρία του οποίου πάντως αμφισβητείται από τη δεσποτική κ. Κωνσταντοπούλου και την υμνωδό της, την κ. Μακρή. Αλεσε πολλά ο μύλος του 2015: ιδέες, πολιτικές, αρχηγούς και αρχηγίσκους, αισθήματα, ελπίδες. Τα προεδρικά απροσδόκητά του άλλωστε δεν είναι μόνο τα προαναφερθέντα. Δεν πρέπει ν’ άκουσε πολλούς την Πρωτοχρονιά ο νυν Πρόεδρος της Δημοκρατίας να του εύχονται «καλή προεδρία». Και δεν θα περίμενε βέβαια ο εξαπανέκαθεν «Κύριος Πρόεδρος», ο κ. Λεβέντης της Ενωσης Κεντρώων και του αγοραίου τηλελαϊκισμού, ότι θα ξεπεράσει το ΠΑΣΟΚ στη Θεσσαλονίκη. Στο οποίο ΠΑΣΟΚ υπήγαγε τη ΔΗΜΑΡ ο νέος πρόεδρός της, ο κ. Θεοχαρόπουλος. Μάλλον δεν τον συγκινεί το ότι ο χώρος της ανανεωτικής Αριστεράς αυτοπροσδιοριζόταν πάντα με θεμέλιο την αντιπαλότητά του προς το ΠΑΣΟΚ και τον διάχυτο πασοκισμό.

Posted in: πολιτική