Ο Τσίπρας, ο Μάρσαλ κι οι ναπάλμ

Από τους Θεσμούς του  Brussel Group οδηγούμαστε στο Ταμείο των Μακελάρηδων του κόσμου

Ομάδα «Τοίχος»

Ενώ όλα τα καθοδηγούμενα ΜΜΕ δείχνουν ότι η Ελλάδα φλέγεται με διπλωματικές συναντήσεις του Έλληνα πρωθυπουργού με τα μεγάλα πολιτικά κεφάλια της Ε.Ε, στο παρασκήνιο ο κ. Βαρουφάκης κάνει  συναντήσεις με οικονομικά φόρουμ αμερικανο-γερμανικών συμφερόντων που έχουν διαλύσει κράτη με πρόσχημα την Δημοκρατία και στρατηγούς Επενδυτές μακελάρηδες.

Από τις 20 μέχρι τις 22 Μαρτίου στο ετήσιο φόρουμ του Brussel Forum που διοργανώνει στις Βρυξέλλες το Γερμανικό Ταμείο Μάρσαλ ( German Marshall Fund) θα συμμετάσχει και ο Έλληνας υπουργός Οικονομικών.

Την στιγμή που ο ελληνικός λαό καίγεται για το τι θα του ξημερώσει μετά τις «διπλωματικές ρήξεις» κυβέρνησης και εταίρων, η κυβέρνηση στέλνει τον σημαντικότερο υπουργό της να λάβει μέρος σε συζητήσεις με τα μεγαλύτερα κεφάλια του παγκόσμιου οικονομικού κόσμου.

Στο Φόρουμ των Βρυξελλών ως προσκεκλημένοι του Γερμανικού Ταμείου Μάρσαλ θα παραβρίσκονται: Ο διεθνής επενδυτής Τζορτζ Σόρος, η αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και Ύπατη Εκπρόσωπος για θέματα εξωτερικής πολιτικής Φεντερίκα Μογκερίνι, η υπουργός Άμυνας της Γερμανίας Ούρσουλα Φον Ντερ Λάιεν, ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ, Γενς Στόλτενμπεργκ, η Ευρωπαία Επίτροπος Εμπορίου Σεσίλια Μάλμστρομ, ο πρώην πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Χέρμαν βαν Ρομπέι, ο Γερμανός υφυπουργός Οικονομικών Στέφεν Κάμπετερ, και πολλοί άλλοι.

Στους συμμετέχοντες περιλαμβάνονται ακόμη ανώτεροι υπάλληλοι από τα θεσμικά όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των κρατών-μελών, Αμερικανοί αξιωματούχοι, βουλευτές, ακαδημαϊκοί, καθώς και εκπρόσωποι του ιδιωτικού τομέα.

Το νέο Σχέδιο Μάρσαλ του Τσίπρα

Από το 2012 που ο Σύριζα άρχισε να ανεβάζει τα ποσοστά του ως κόμμα, ως οικονομική λύση για την Ελλάδα έφερνε πάντα στο τραπέζι ένα «Νέο Σχέδιο Μάρσαλ». Τι ήξερε ο κύριος Τσίπρας από εκείνη την εποχή και τώρα που όλα δείχνουν ότι το ρευστό στην Ελλάδα στερεύει εφόσον όλα έχουν παγώσει στην παραγωγή της χώρα σπεύδει να ζητήσει ενισχύσεις από Ταμεία τα οποία δημιουργήθηκαν μετά από πολέμους και για να σχεδιάζουν πολέμους; Τι είναι αυτό που κάνει την ελληνική κυβέρνηση να είναι σίγουρη ότι θα αναπτυχθεί μόνο μέσω Ταμείων γερμανικο-αμερικανικών συμφερόντων και πώς ως αριστερός πολιτικός δέχεται μεγαλοεπενδυτές να συζητάνε για την πολιτική και την οικονομία χωρών με εκλεγμένους δημοκρατικά βουλευτές της Ε.Ε;

Αν αυτή είναι η Πολιτική Αλλαγή που θέλει για την ΕΕ ο κύριος Τσίπρας τότε πραγματικά έχει ξεπεράσει τα όρια των μνημονιακών κυβερνήσεων  για την παράδοση της ανάπτυξης της χώρας και κατ’ επέκταση της εθνικής κυριαρχίας. Στρίβει το τιμόνι ολοταχώς για παράδοση μέσω «αναπτυξιακών επενδυτικών» προγραμμάτων του εθνικού πλούτου της χώρας παίζοντας το χαρτί ακόμα και επικίνδυνων πολιτικών εκτροπών που μπορεί να συμβούν ξαφνικά όπως σε χώρες των Βαλκανίων και της Ανατολικής Ευρώπης.

Τι είναι το  Γερμανικό Ταμείο Μάρσαλ;

Ιδρύθηκε το 1972 από την Δυτική Γερμανία με έδρα την Γερμανία για να τιμήσει τον Αμερικανό υπουργό  Εξωτερικών, Μάρσαλ, που έσωσε την πολεμοχαρή χώρα διαγράφοντας χρέη και κακουργήματα εναντίον των λαών της Ευρώπης κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ενισχύοντας την βιομηχανίας της και ισχυροποιώντάς την ξανά,  κάνοντάς την  ως το πιο κυρίαρχο κράτος στην Ευρώπη μεταπολεμικά.

Το Γερμανικό Ταμείο Μάρσαλ σκοπό έχει, σύμφωνα με το καταστατικό του, να ενισχύσει την διατλαντική συνεργασία (ΗΠΑ- Ε.Ε) σε περιφερειακό και ΕΘΝΙΚΟ επίπεδο.

Το σκεπτικό του πρώτου Ταμείου Μάρσαλ (και του σημερινού) βρίσκεται στις παγκόσμιες προκλήσεις βασισμένο στις ίδιες αρχές που το εγκατέστησαν στην Ευρώπη μεταπολεμικά από τα οικονομικά κεφαλαία των ΗΠΑ που θέλησαν κομμάτι της ανάπτυξης και του πλούτου των κρατών της Ευρώπης. Να πάρουν και αυτές κομμάτι του κέρδους μετά την ολοκληρωτική καταστροφή τους από τον Γερμανικό Ναζισμό.

Δε μένει όμως στην «ανάπτυξη» των χωρών. Για να μπορέσει να χαράξει τον δρόμο που θέλει, το Γερμανικό Ταμείο Μάρσαλ δρα και «στην χάραξη πολιτικής» των κρατών που επεμβαίνει,  με συνεδριάσεις ηγετών και φορέων που σκοπό έχουν το κοινό καλό των ΗΠΑ και των ηγετών της Ευρώπης.

Καθόλου τυχαίο δεν είναι ότι ο πρώτος σκοπός της γέννησης του συγκεκριμένου Ταμείου ήταν ο εκδημοκρατισμός των χωρών των Βαλκανίων και της Μαύρης Θάλασσας. Ως κομουνιστικά κράτη για τους Ευρωπαίους και τους Αμερικάνους, θα έπρεπε να εκδημοκρατιστούν και να αναπτυχθούν σύμφωνα με τα δυτικά πρότυπα. Πράγμα το οποίο έγινε ξεκινώντας από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου και την «ανάπτυξη» της Ανατ. Γερμανίας, την Περεστρόικα του Γκορμπατσώφ (σημ: περεστρόικα=αναδόμηση, ανασυγκρότηση, αναδιάρθρωση),  τον πόλεμο στην Γιουγκοσλαβία και τον πόλεμο στην Ουκρανία.

Παντού χωμένο με όχημα την «Δημοκρατία» και στρατούς ναζιστικούς

Κεφάλαιο πρώην Γιουγκοσλαβία:

Διαβάζοντας τις εκθέσεις των αναλυτών του Γερμανικού Ταμείου Μάρσαλ διαπιστώνει κανείς ότι οι «Σωτήρες» του Ταμείου βρίσκονται πάντα την καίρια στιγμή όταν έχει ήδη επέλθει μια καταστροφή ή καταστρώνεται μία καινούργια.

Σε μία έκθεση του Αμερικανού Ντάγκλας Ντέιβιντσον το 2009 με θέμα το πολιτικό σύστημα της Βοσνίας- Ερζεγοβίνης αναφέρει: «Ο Εθνοσοσιαλισμός που διέπει την Βοσνία-Ερζεγοβίνη μετά τον πόλεμο θυμίζει μία μίνι Γιουγκοσλαβία. Αν δεν αλλάξει το Σύνταγμα της και δεν εκδημοκρατιστεί βάση των φιλελεύθερων ιδεωδών η χώρα δεν μπορεί να αναπτυχθεί. Η διεθνής κοινότητα θα πρέπει να δώσει μεγάλη προσοχή στην μεταρρύθμιση και των δύο αυτών χωρών και να συνεχίσουν να επιδιώκουν την δημιουργία μιας φιλελεύθερης δημοκρατίας και στις δύο αυτές χώρες«.

Ακριβώς 6 χρόνια μετά από αυτή την έκθεση, η Ε.Ε στις 17 Μαρτίου του 2015 άναψε το «πράσινο φως» στην έναρξη εφαρμογής της Συμφωνίας Σύνδεσης και Σταθεροποίησης με την Βοσνία-Ερζεγοβίνη, πρώτο βήμα προς μία πιθανή μελλοντική ένταξη της χώρας στους κόλπους της ΕΕ.

Τα 28 μέλη-κράτη υιοθέτησαν την πρόταση της επικεφαλής της ευρωπαϊκής διπλωματίας Φεντερίκα Μογκερίνι να τεθεί σε ισχύ η Συμφωνία Σύνδεσης. Πού αλλού την βρίσκουμε την κυρία Μογκερίνι; Στο ετήσιο Φόρουμ του Γερμανικού Ταμείου Μάρσαλ ως Υπατη Αντιπρόσωπο για θέματα Εξωτερικής Πολιτικής. Μαζί της θα βρίσκεται και ο κ. Βαρουφάκης.

Να θυμηθούμε ποιος ξεκίνησε και με ποιους τον αιματηρό πόλεμο στην Γιουγκοσλαβία προσαρτώντας στην Ε.Ε κομμάτι-κομμάτι τα κράτη που δημιουργήθηκαν μετά την διαλύσή της; Οι ΕΕ και οι ΗΠΑ με το Νατοϊκό Στρατό ως επικεφαλής των επιθέσεων. Που αλλού βρίσκουμε το ΝΑΤΟ; Στο Φόρουμ των Βρυξελλών για το ετήσιο συνέδριο του Γερμανικού Ταμείου Μάρσαλ. Ποιους χρησιμοποίησαν ως πρώτους «απελευθερωτές» της πρώην Γιουγκοσλαβίας οι εταίροι μας; Κροάτες ναζιστικών καταβολών (η φωτό που ακολουθεί είναι αναμνηστική του «απελευθερωτικού» αγώνα των «Γιουγκοσλάβων»:

Κροάτες των ακροδεξιών HOS πανηγυρίζουν και χαιρετούν φασιστικά στα περίχωρα της πόλης Τσάπλινα της δυτικής Ερζεγοβίνης, 1992

Κεφάλαιο Ουκρανία και Ανατολική Ρωσία:

Στην κεντρική σελίδα του  Γερμανικού Ταμείου Μάρσαλ (German Marshall Fund) υπάρχει μία ολόκληρη ανάλυση για το πώς βλέπει από την πλευρά της η Ε.Ε και το Ταμείο Μάρσαλ την ουκρανική κρίση. Δεν βάζουν όμως στην συζήτηση μόνο την Ουκρανία αλλά όλες τις Ανατολικές περιοχές που συνορεύουν με την Ρωσία.

«Η Ανατολική Γειτονιά της Ευρωπαϊκής Ένωσης  αντιμετωπίζει  τεράστιες προκλήσεις που απορρέουν από τις εξελίξεις στις επιμέρους χώρες από την ΕΠΙΘΕΣΗ της Ρωσίας που κάνει πρώτη φορά ανοικτά μετά το τέλος του Ψυχρού  Πολέμου, με αποτέλεσμα την αστάθεια ασφάλειας όλης της Ευρώπης. Με δεδομένη την αναγέννηση της γεωπολιτικής της Ανατολικής Ευρώπης, οι εμπειρογνώμονες του Γερμανικού Ταμείου Μάρσαλ συνεισφέρουν στη συζήτηση για το πώς η ΕΕ και οι διατλαντικοί εταίροι μπορούν να καθορίσουν μια συνεκτική, ενιαία, και αμοιβαίως επωφελή προσέγγιση για την
αντιμετώπιση της πολιτικής της  Ρωσίας«.

Το Γερμανικό Ταμείο Μάρσαλ που μοναδικό σκοπό θα έπρεπε να έχει την ανάπτυξη μιας κατεστραμμένης ή πτωχευμένης χώρας μέσω επενδυτών, παραδέχεται ότι δρα στην πολιτική χάραξη κρατών πάντα με σημαία την «Δημοκρατία». Γράφει το Ταμείο Μάρσαλ για το θέμα των γειτονικών χωρών της Ρωσίας:

«Με βάση την έρευνα και τη σύγκληση, καθώς και την εμπειρία που αποκτήθηκε μέσα από τη μακροχρόνια υποστήριξή της προς την κοινωνία των πολιτών στην περιοχή, το  GMF εστιάζει στον καλύτερο τρόπο για  τη μετάβαση, του εκδημοκρατισμού και της χρηστής διακυβέρνησης στην περιοχή.  Το GMF δίνει ιδιαίτερη προσοχή ώστε να συμπεριληφθούν οι φωνές πολιτών των συγκεκριμένων κρατών για το έργο του, εφόσον το GMF εμπλέκεται ενεργά στην πολιτική, διοικητική, οικονομική, και στους παράγοντες της κοινωνίας των πολιτών«.

Ουκρανοί νεοναζί κατά την «επανάσταση» υπέρ της ένταξης της χώρας στην Ε.Ε το 2014

Πίσω από τα «αναπτυξιακά» έργα της Ελλάδας

Μέχρι και για το πώς θα εκμεταλλευτούν την ενέργεια της Ελλάδας τον πρώτο λόγο (πάντα συμβουλευτικά) έχει το Γερμανικό Ταμείο Μάρσαλ. Τον Δεκέμβριο του 2014 ο σερ Michael Leigh (επικεφαλής του προγράμματος German Marshall Fund (GMF) για τους ενεργειακούς πόρους στην Ανατολική Μεσόγειο) σε έκθεσή του για την συνεργασία Ελλάδας- Ισραήλ- Κύπρου και την δημιουργία υποθαλάσσιου αγωγού για να μεταφερθεί το αέριο της Κύπρου προς την Ε.Ε με σκοπό την απεξαρτητοποίησής της από το φυσικό αέριο της Ρωσίας έγραψε τα εξής:»  Η ποσότητα φυσικού αερίου που έχει ανακαλυφθεί ως τώρα στα νερά του Ισραήλ και της Κύπρου περιορίζει τη δυνατότητα των χωρών αυτών να εξελιχθούν σε σημαντικές εξαγωγικές χώρες. Τα εξακριβωμένα αποθέματα επαρκούν για να αλλάξουν τα δεδομένα των οικονομιών τους αλλά όχι για να προσελκύσουν αυτό το είδος επενδύσεων που απαιτούνται για τη μεταφορά φυσικού αερίου στην Ευρώπη μέσω αγωγού ή διά θαλάσσης υπό τη μορφή υγροποιημένου φυσικού αερίου».

Δεν αφορά την Ε.Ε, ούτε τις ΗΠΑ που έχουν το πάνω χέρι μέσω του Γερμανικού Ταμείου Μάρσαλ αν οι χώρες μπορούν να εξελιχθούν οικονομικά από τους πόρους τους. Δεν θέλουν να έχουν την δύναμη του εθνικού τους πλούτου αν δεν συμφέρει επενδυτές να έχουν κέρδος μέσω του εθνικού πλούτου. Χώρα που εκμεταλλεύεται μόνο προς όφελός της την εθνική της περιουσία για το Γερμανικό Ταμείο Μάρσαλ είναι επικίνδυνη.

Κόβουν και ράβουν την ανάπτυξη ή την καταστροφή μιας χώρας ανάλογα με το τι θα κερδίσουν οι επενδυτές που στηρίζουν οικονομικά τις κυβερνήσεις τόσο των κρατών της Ε.Ε όσο και των ΗΠΑ. Άλλωστε ποιος πληρώνει τους προεκλογικούς αγώνες όλων των ηγετών από την Αμερική μέχρι την Κίνα; Αυτοί που μετά την εκλογή τους πρέπει να πάρουν με τόκο όσα έχουν επενδύσει για τους εκπροσώπους των δημοκρατικών πολιτευμάτων που ορίζουν τις τύχες των λαών.

Posted in: πολιτική