Εκείνο το πρωινό ο ελληνικός λαός ξυπνούσε μουδιασμένος. Ντροπιασμένος. Εξευτελισμένος. Η είδηση περνούσε από στόμα σε στόμα. Την προηγούμενη νύχτα, στην Κένυα, είχε συντελεστεί το έγκλημα: Ο Οτσαλάν είχε πέσει στα χέρια της Τουρκίας, με εμπλοκή της τότε ελληνικής κυβέρνησης…
Οι εικόνες έκαναν το γύρο του κόσμου. Ο Οτσαλάν σιδηροδέσμιος. Με τα μάτια καλυμμένα με τσιρότα, εν μέσω των πρακτόρων της ΜΙΤ. Εικόνες ντροπής...
Στις 16 Φεβρουαρίου 1999, σαν σήμερα, πριν από 16 χρόνια, ο Οτσαλάν βρισκόταν ήδη έγκλειστος στο νησί Ιμραλί. Το «νησί των σκύλων» όπως το αποκαλούν στην Τουρκία. Εκεί, στο Ιμραλί, οδηγούσαν οι επικεφαλής του στρατοκρατικού καθεστώτος της Άγκυρας τους μελλοθάνατους. Κι άλλες εικόνες ντροπής. Δεν ήταν οι μόνες...
Σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τη στάση της ελληνικής κυβέρνησης, οι Κούρδοι πολιτικοί πρόσφυγες – για πρώτη φορά στην ιστορία του ελληνικού κράτους - αυτοπυρπολούνται μπροστά στις ελληνικές πρεσβείες ανά την Ευρώπη.
Την ίδια ώρα, στην Ελλάδα, στην Αθήνα, η κυβέρνηση του Σημίτη δίνει εντολή για ανελέητο χτύπημα των Κούρδων προσφύγων έξω από τη Βουλή. Δίνει διαταγή για την έναρξη των εκκαθαριστικών επιχειρήσεων κατά των Κούρδων μεταναστών της πλατείας Κουμουνδούρου. Τους στοίβαξαν μέσα στις αστυνομικές κλούβες και τους περιέφεραν επί ένα μερόνυχτο στα περίχωρα της Αττικής. Εικόνες ντροπής.
Ήταν 16 Φεβρουαρίου. Το μούδιασμα, το αρχικό σάστισμα του ελληνικού λαού στο άκουσμα της είδησης έγινε βουή. Έγινε οργή. Έγινε σεισμός. Η κυβέρνηση Σημίτη με όσα είχε διαπράξει κηλίδωνε τη συνείδηση, το φιλότιμο και την ιστορία του ελληνικού λαού. Σύσσωμος ο ελληνικός λαός βρέθηκε στους δρόμους για να καταγγείλει την ύβρη και τον πρωτοφανή διασυρμό της χώρας.
Ο Οτσαλάν λίγες μέρες νωρίτερα είχε εκδιωχθεί από την Ιταλία. Τον είχε εκδιώξει ο «κεντροαριστερός» Ντ’ Αλέμα. Η τύχη του πέρασε κατόπιν στα χέρια ενός άλλου «κεντροαριστερού»: Του Σημίτη. Η κυβέρνηση Σημίτη οδήγησε τον Κούρδο ηγέτη εκεί που συνωθούνταν περισσότεροι Αμερικανοί πράκτορες από κάθε άλλο σημείο του πλανήτη. Περισσότεροι κι από τα γραφεία του FBI, μέσα στις ΗΠΑ. Οδήγησε τον Οτσαλάν στο αμερικανοκρατούμενο Ναϊρόμπι. Για να τον σώσει…
Το ίδιο βράδυ
που σε όλο τον πλανήτη δέσποζε η είδηση πως ο Οτσαλάν από τα ελληνικά
χέρια είχε πέσει στα χέρια των διωκτών του, ο Κ. Σημίτης στο διάγγελμά
του ισχυριζόταν: «Κάναμε το χρέος μας με τον καλύτερο τρόπο
απέναντι στην Ελλάδα και τα συμφέροντά της, απέναντι στο κουρδικό ζήτημα
και τον ίδιο τον Οτσαλάν»!Στο ίδιο εκείνο διάγγελμα ο τότε πρωθυπουργός έλεγε: «Είμαστε αντίθετοι σε κάθε είδους αποσχιστικά κινήματα. Είμαστε κατά των ένοπλων ανταρσιών και των πράξεων τρομοκρατίας και βίας»!
Κι όμως, είναι αλήθεια: Την ίδια μέρα που ο Οτσαλάν οδηγείτο στο Ιμραλί, την ημέρα που ο Σημίτης έπρεπε να απολογείται, εκείνος επέλεξε να αποκηρύξει τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα του κουρδικού λαού! Να τον αποκαλέσει «ανταρσία», «αποσχιστικό κίνημα», «τρομοκρατία»…
Από εκεί μάθαμε ότι γνώση της επιχείρησης είχε κι ένας… «μεγάλος τραγουδιστής». Έτσι αποκαλούσαν οι πράκτορες της ΕΥΠ στις ενδοσυνεννοήσεις τους τον τότε υπουργό Εξωτερικών, τον Θ.Πάγκαλο.
Από εκεί μάθαμε ότι οι ελληνικές αρχές σκέφτονταν ακόμα και την διά της βίας εκδίωξη του Οτσαλάν από την ελληνική πρεσβεία της Κένυας. Μέχρι και γορίλες, μέχρι και μπράβους ήθελαν να προσλάβουν οι «εκσυγχρονιστές» για να πετάξουν τον Οτσαλάν έξω από την πρεσβεία!
«Σάββα παιδί μου, πέτα τους έξω»! Αυτή ήταν η εντολή των επικεφαλής της ΕΥΠ προς τους ανθρώπους τους, στην Κένυα. Τελικά, πράγματι, ο Οτσαλάν από τα ελληνικά χέρια έπεσε στα χέρια των Τούρκων.
Αυτή η ντροπή, αυτή η μαύρη σελίδα που γράφτηκε σαν σήμερα από τους πρώην «ταγούς» αυτού του τόπου (σσ: πολλοί εξ αυτών πρωταγωνίστησαν σε μια σειρά ακόμα δράματα που ακολούθησαν) δεν θα ξεχαστεί ποτέ. Θα τους κυνηγάει για πάντα.
email: mpog@enikos.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου