Αδέσποτα, ένα ευαίσθητο θέμα για όσους είναι πραγματικά φιλόζωοι* και με τις δυο έννοιες της λέξης.
Ας αρχίσουμε να μιλάμε για τις αβοήθητες ψυχές που ξαφνικά βρεθήκαν απροστάτευτες στον δρόμο όχι από το τέλος δηλαδή από τα αποτελέσματα που βλέπουμε, αλλά από την αιτία, από το πώς βρεθήκαν στον δρόμο και έπειτα θα δούμε τις λύσεις.
Ο άνθρωπος σαν αλαζόνας που είναι θεώρει τον εαυτό του κυρίαρχο ον άρα κατ’ επέκταση αυτού θεώρει ότι η φύση και τα ζώα υπάρχουν για να καλύπτουν τις ανάγκες του και όχι να συμβιώνει με αυτά. Αυτό τον οδηγεί σε έλλειψη σεβασμού της ζωής και τελικά τον οδηγεί στην “ευκολία” της εγκατάλειψης. Όλα αυτά τα ζώα που κυκλοφορούν ελεύθερα στον δρόμο κάποτε είχαν ιδιοκτήτη και αν όχι όλα σίγουρα κάποια από αυτά μέχρι να φτάσουν στο σημείο να αναπαρχθούν. Η καθημερινότητα μας δείχνει ότι ένα κατοικίδιο που έχει αποκτηθεί επιπόλαια αφού καλύψει τον εγωισμό του «αφεντικού» του και χρησιμοποιηθεί σαν attraction και ως μέσο κάλυψης συναισθηματικών αναγκών έπειτα εγκαταλείπεται χωρίς φαγητό, χωρίς νερό και να νοσεί αβοήθητο. Επίσης η διαφήμιση είναι τεραστία με σκοπό να πειστεί και ο τελευταίος αναποφάσιστος καθώς το οικονομικό όφελος των εταιρειών είναι μεγάλο, αυτό το marketing της κερδοφορίας οδηγεί στην αγορά ενός ζώου από τα pet shops και όχι στην υιοθεσία αν τελικά αποφασίσει κάποιος να αποκτήσει ένα ζώο συντροφιάς, η έκθεση κατοικίδιων στη βιτρίνα διαμορφώνει κουλτούρα «αγοράς» (και όχι υιοθεσίας), άρα και περιορισμένης ευθύνης από την πλευρά του «αγοραστή».
Από δω και πέρα εμπλέκεται όλη η κοινωνία μιας και είμαστε αντιμέτωποι με αδέσποτα ζώα τα οποία είναι πεινασμένα έχουν κακοποιηθεί και είναι έτοιμα να ξεσπάσουν στον οποιονδήποτε. Άλλοι συνεχίζουν την κακοποίηση ή αντιδρούν σε επιθέσεις που δέχονται από αυτά. Άλλοι σπεύδουν να λύσουν το πρόβλημα της αύξησης των αδέσποτων με την φόλα όπως και τις τελευταίες μέρες στην πόλη μας. Άλλοι ταΐζουν τα πεινασμένα ζώα όπου να ναι με αποτέλεσμα οι διαπληκτισμοί στις γειτονιές να είναι καθημερινό φαινόμενο όπως και οι εστίες μόλυνσης. Φυσικά δεν λείπουν και χαρτόκουτα με κουτάβια δίπλα στους κάδους από αυτούς που ναι μεν φροντίζουν τα ζώα τους άλλα δεν τα στειρώνουν με αποτέλεσμα να ικανοποιούν την ανάγκη για ζευγάρωμα ανεξέλεγκτα και έτσι μετά να υπάρχει απρόσμενη αναπαραγωγή. Όλες αυτές οι αντιδράσεις και τα αποτελέσματα αποδεικνύουν την έλλειψη παιδείας και την έλλειψη πρόνοιας που έχουμε σε τέτοια ζητήματα.
Ερώτηση σημαντική η οποία τίθεται μετά από όσα ανέλυσα. Στην Ελλάδα θεωρητικά λύνουμε όλα τα πρόβλημα ειδικά στις ατέρμονες συζητήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μιας και όλοι γνωρίζουμε λίγο απ όλα! Σύμφωνα με τον νόμο 4039/12 & 4235/14 (Άρθρο 9. παρ.10) «Την ευθύνη για την επίβλεψη και τη φροντίδα των επανεντασσόμενων αδέσποτων ζώων έχουν, από κοινού, οι Δήμοι, οι οποίοι μάλιστα δύνανται να δημιουργήσουν και σημεία παροχής τροφής και νερού για τα ζώα αυτά, καθώς και τα συνεργαζόμενα με αυτούς φιλοζωικά σωματεία και ενώσεις.
Δεν απαγορεύεται η παροχή τροφής και νερού σε αδέσποτα ζώα συντροφιάς από φιλόζωους πολίτες, υπό την προϋπόθεση ότι τηρούνται οι κανόνες καθαριότητας και υγιεινής»
Ο Δήμος θα μου πείτε αδυνατεί να λύσει πιο σημαντικά προβλήματα που μαστίζουν την κοινωνία μας και το μόνο που κάνει είναι να σκύβει σε όποιον «βολευτή» μπαίνει στο Δημαρχείο, θα λύσει το θέμα με τα αδέσποτα; Όντως όμως είναι ο μόνος που μπορεί να δώσει λύση στο συγκεκριμένο πρόβλημα. Είναι πολύ εύκολο να βρεθεί ένας δημοτικός χώρος ο οποίος θα διαμορφωθεί έτσι ώστε να μπορεί να φιλοξενήσει τα αδέσποτα ζώα και εκεί να ελέγχονται από τους τοπικούς κτηνιάτρους που είναι διατεθειμένοι να βοηθήσουν, οι εγκαταστάσεις αυτές φυσικά θα πρέπει τουλάχιστον να μην πλημυρίζουν όπως οι ήδη υπάρχουσες. Αν ο Δήμος δεν μπορεί να διαθέσει ένα τόσο μικρό ποσό ας δημιουργηθεί ένας λογαριασμός που θα μπορεί ο καθένας να συμβάλλει για να δημιουργηθεί το κέντρο φιλοξενίας αδέσποτων ζώων, αυτή τη φορά όμως με σχεδιασμό και πρόγραμμα προκειμένου να πιάσουν τόπο τα χρήματα. Το πρόβλημα του φαγητού μπορεί να λυθεί με κάδους όπου πολίτες αλλά και καταστήματα εστίασης θα μπορούν να αφήνουν φαγητό που θα προορίζεται για την σίτιση των ζώων. Έτσι ούτε οι κάδοι θα γεμίζουν φαγητά αλλά και τα ζώα θα έχουν φαγητό οικονομικά. Σε όλο αυτό μπορούν να βοηθήσουν οι φιλοζωικές οργανώσεις που ήδη το έργο τους είναι σημαντικό αλλά και όποιος άλλος που σήμερα ταΐζει τα αδέσποτα όπου να ναι. Βεβαία να αναφέρω ότι ιδέες υπάρχουν πολλές, το πρώτο όμως που πρέπει να γίνει είναι να μεταφερθεί στις νέες γενιές ότι σεβόμαστε τα ζώα και την φύση γιατί πολύ απλά συμβιώνουμε με αυτά. Ας ξεφύγουμε από την άμεση ικανοποίηση των αναγκών, ξεχνώντας τις ευθύνες και τις συνέπειες των όσων πράττουμε. Φυσικά αυτή η λογική ξεφεύγει από τα ζώα και επεκτείνεται στις διαπροσωπικές σχέσεις των ανθρώπων που δεν λογαριάζουν τίποτα μπροστά στην προσωπική τους ικανοποίηση.
Στον Δήμο μας τα καθημερινά προβλήματα πολλαπλασιάζονται, οι αρχές της πόλης αδυνατούν να δώσουν λύσεις παρόλο που τα παπαγαλάκια δίνουν αγώνα να αποδείξουν το αντίθετο. Δημιουργούνται επιτροπές στις επιτροπές και διαφημίζονται τα αυτονόητα για σωστή διοίκηση του Δήμου. Πρώτα εμείς θα πρέπει να αποκτήσουμε συνείδηση, παιδεία και σωστή σκέψη και έπειτα θα επιλέξουμε αυτούς που θα επιφέρουν ουσιαστικές αλλαγές στην καθημερινότητα μας, μέχρι τότε ας ενεργοποιηθούμε για το καλό της κοινωνίας.
*φιλόζωος -η -ο
- εκείνος που αγαπά τα ζώα
- στις αρχές του περασμένου αιωνα φιλόζωο έλεγαν (όπως και στην αρχαία Ελλάδα) εκείνον που αγαπούσε υπερβολικά τη ζωή του, είχε κατά κάποιον τρόπο υπερβολική προσήλωση σε αυτήν, τον μικρόψυχο ή και τον δειλό (πηγή: http://el.wiktionary.org/wiki )
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου