Τα «κόκκινα δάνεια» της συγκυβέρνησης

Σταύρος Χριστακόπουλος

Κάπου 260.000 επιχειρήσεις απειλούνται με κατασχέσεις

λόγω χρεών στα ασφαλιστικά ταμεία, όπως έγραψε την

Κυριακή η «Καθημερινή». Τα κόκκινα δάνεια είναι ένα

βάρος που θα εκκαθαριστεί οπωσδήποτε, με συνέπεια το

κλείσιμο επιχειρήσεων και την περαιτέρω αύξηση της

ανεργίας.
Μάλιστα το θέμα των μη εξυπηρετούμενων δανείων αποτέλεσε

μια από τις σοβαρότερες αναφορές στην τελευταία έκθεση

του ΔΝΤ, το οποίο ουσιαστικά προϊδέασε για πλήρη αδυναμία

της ελληνικής κυβέρνησης να χρησιμοποιήσει για

δημοσιονομικούς σκοπούς το «μαξιλαράκι» του Ταμείου

Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας.
Λίγες μέρες πριν ανακοινωθεί ο αντικαταστάτης του στην

τράπεζα της Ελλάδος, στις 27 Μαΐου, ο Γιώργος Προβόπουλος,

μιλώντας στο Star, είχε προϊδεάσει για το τέλος της

χρηματοδότησης στις υπερχρεωμένες επιχειρήσεις:
«Οι τράπεζες θα πρέπει να εξετάσουν με μεγάλη προσοχή

την χρηματοδότηση που κάνουν στις επιχειρήσεις. Δεν θα

πρέπει να στερούν χρηματοδότηση από υγιείς επιχειρήσεις,

βιώσιμες επιχειρήσεις, διότι εάν αυτές οι εταιρείες,

οι δυναμικές, αποκόπτονται – στον βαθμό που η

χρηματοδότηση μεταφέρεται σε μη βιώσιμες επιχειρήσεις

– είναι καθαρό ότι το πρόβλημα το έχει η χώρα συνολικά,

με την έννοια ότι μένει στάσιμη, δεν μπορεί να αναπτυχθεί».
Για να καταλάβουμε τι ακριβώς εννοεί ο Προβόπουλος,

αλλά και το μέγεθος του προβλήματος, ας θυμηθούμε ότι

τα «κόκκινα δάνεια» στο τέλος του 2008 αποτελούσαν

το 5% του συνόλου, ενώ πλέον, λόγω της οικονομικής

καταστροφής της χώρας, το ποσοστό αυτό έχει ξεπεράσει

το 40% και τα 84 δισ. ευρώ και, με τον ξέφρενο ρυθμό

αύξησής τους, σύντομα θα μιλάμε για το μισό του ετησίως

παραγόμενου πλούτου της Ελλάδας (ΑΕΠ 182,05 δισ. ευρώ

στο τέλος του 2013).
Το ίδιο καμπανάκι χτύπησε και το ΔΝΤ προ ημερών στην

τελευταία έκθεση αξιολόγησης της ελληνικής οικονομίας

συνδέοντας τα δάνεια αυτά με τους «εύθραυστους

ισολογισμούς» των ελληνικών τραπεζών προειδοποιώντας

για το ενδεχόμενο το τραπεζικό σύστημα να χρειαστεί

επιπλέον 6 δισ. ευρώ επιπλέον του δυσμενούς σεναρίου

της ΤτΕ, παρά τις δύο ανακεφαλαιοποιήσεις που έχουν

ήδη συντελεστεί τον τελευταίο χρόνο.
Το εκρηκτικό μείγμα των χρεών προς τράπεζες,

ασφαλιστικά ταμεία και προμηθευτές, οι δυσμενείς

προβλέψεις (και της ΤτΕ) για την προοπτική μείωσης

της ανεργίας, η μειούμενη κατανάλωση, η βύθιση των

εξαγωγών είναι σωρευτικοί παράγοντες που δεν

επιτρέπουν στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις – τον

κορμό της ελληνικής οικονομίας – να ατενίζουν με

αισιοδοξία το μέλλον τους.
Ωστόσο η διεθνής τάση στην αντιμετώπιση των μη

εξυπηρετούμενων δανείων – την οποία και ο Προβόπουλος

περιέγραψε – είναι «τραβήξτε το καλώδιο από την πρίζα»

από τους κλινικά νεκρούς για να ζήσουν οι υπόλοιποι.

Ύστερα από τα αποτελέσματα των πανευρωπαϊκών τεστ

αντοχής των τραπεζών το φθινόπωρο, θα δούμε τους

πραγματικούς όρους αντιμετώπισης του προβλήματος.
Βεβαίως οι επιχειρήσεις – εκτός από «κόκκινα δάνεια»

– έχουν και εργαζομένους, συχνά περιλαμβανομένων

των ιδιοκτητών τους, οι οποίοι ακόμη και σήμερα λογίζονται

ως ενεργοί. Το τέλος των επιχειρήσεων αυτών αναμένεται

να επιφέρει συντριπτικό χτύπημα σε κάθε απόπειρα μείωσης

της ανεργίας.
Μέσα σε όλα τα ανυπέρβλητα προβλήματα αυτής της

κυβέρνησης, λοιπόν, προστίθεται ακόμη ένα και τα

ερωτήματα για τη δυνατότητά της να επιβιώσει για

μεγάλο διάστημα αυξάνονται. Μαζί δυσκολεύει και η

απόπειρά της να συγκεντρώσει την αυξημένη πλειοψηφία

που χρειάζεται ώστε να επιτευχθεί η εκλογή νέου Προέδρου

της Δημοκρατίας από τη σημερινή Βουλή.
Τα αντικίνητρα για τους υποψηφίους να διευρύνουν την

κυβερνητική πλειοψηφία βουλευτών – οι οποίοι καλούνται

να υπονομεύσουν το προσωπικό τους πολιτικό μέλλον –

είναι ισχυρά. Η κυβέρνηση προσφεύγει στην πολιτική αγορά

για δανεισμό βουλευτών, αλλά είναι αδύναμη να…

αποπληρώσει αυτά τα δάνεια, αφού δεν μπορεί να εγγυηθεί

σε κανέναν ότι η παροχή πολιτικού κεφαλαίου θα επιστρέψει

στους δανειστές – βουλευτές με τη  μορφή της διασφάλισης

του μέλλοντός τους.
Υπ’ αυτήν την έννοια Βενιζέλος και Σαμαράς είναι πολιτικά

αφερέγγυοι δανειολήπτες. Αυτό το δεδομένο – σε συνδυασμό

με την πολιτική αδυναμία της να εφαρμόσει τα

συμφωνηθέντα με την τρόικα – ίσως υποχρεώσει την

κυβέρνηση να προσφύγει στην κάλπη το φθινόπωρο,

οπότε οι πολίτες θα τραβήξουν οριστικά «το καλώδιο

από την πρίζα» που συντηρεί ζωντανό το κυβερνητικό

πτώμα.
Βεβαίως προϋπόθεση για τη διενέργεια εκλογών είναι

να την επιτρέψουν και οι – άμεσα ενδιαφερόμενοι για

τις πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα – δανειστές…

Posted in: πολιτική