Εγώ η Ύβρις

Μας ψεκάζει με γύρη η άνοιξη

ευθυμία και μέθη

μέσα στο θήτα και των δύο όμως, το θήτα της θλίψης.

.

Ο θρίαμβος της Υβρεως! Εβαλε η Υβρις τα φτερά της, πασαλείφθηκε τα κραγιόνια της και βγήκε χορεύοντας στην Αγορά τον χορό της καρμανιόλας: ακούστε, χωριανοί

σας έχω πάρει τη ζωή και τη γαμάω,

δώστε μου και την ψυχή σας

δυο τάλληρα η μία. Να παίζω με τον πόνο σας,

γουστάρω.

Βγήκε η Υβρις στην πλατεία του χωριού στολισμένη με μαχαίρια κι αίματα – μα, πάνω απ’ όλα με φτερά, τα φτερά του Αντώνη, είναι πλέον
φτερωμένος ο κ. Πρωθυπουργός απ’ τα φτερά της νίκης (ω, ας είναι η νίκη του άπτερος, ώστε ποτέ να μην εγκαταλείψει την Πόλη μας), φτερωμένος σαν άγγελος καλών

εξ ουρανών

δίνει. Μάννα απαλό. Σαν νιφάδες από καλαμπόκι.

Μάννα, διακόσια ευρώ για κάθε 10.000 ευρώ που έχει βουτήξει,
τέλος η λιτότητα, τα μάθατε χωριανοί; Είμαι η Υβρις, πάντα παίζω με την πρώτη εντύπωση. Πάντα κερδίζω την πρώτη εντύπωση κι ύστερα, εν προκειμένω μετά τις εκλογές, σας ανοίγω πάλι τον δρόμο για την κόλαση, διότι
το ψέμα είναι το όπλο μου – σου λέω ότι σου μειώνω τις ασφαλιστικές εισφορές και δεν σου λέω ότι σου τρώω τα επιδόματα, χάνεις έτσι 3-0 και το καταλαβαίνεις μετά το τρίτο ημίχρονο.
Λέω ψέματα ξεδιάντροπα! φέρ’ ειπείν, Σαμαράς (1.09.2013 στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία»): «Θα μοιράσω το 70% από το ενδεχόμενο πλεόνασμα». Αν το πλεόνασμα είναι 3 δισ., όπως πάλι ο ίδιος ο κ. Σαμαράς λέει, μοιράζοντας 500 εκατ. δεν διανέμει το 70%, αλλά το 17%! Θα μου πείτε, θα
δώσει 1 δισ. από τις οφειλές  του κράτους, κι αυτό κλεμμένο είναι, από τους μισθούς και τις συντάξεις σας!
Για αυτό σας λέω! Είμαι η Υβρις κι άκρη δεν βγάζετε μαζί μου. Είμαι το θηρίο, είμαι η «Νέα Ελλάδα», έτσι, θαρρώ, θα ονομάσει ο κ. Σαμαράς το νέο κόμμα που έχει στα σκαριά! Πώς αλλιώς, δηλαδή, να το πει; «Ξεπουλημένη Ελλάδα»;
«Υπόδουλη Ελλάδα»;
Δεν λέει.
Εγώ η Υβρις. Ο φτερωμένος Αντώνης Σαμαράς, δίπλα μου σκάνε καταστάσεις σοκ, ο 1 στους 5 Ελληνες πεινάει, απ’ τα νοικοκυριά έχω φάει το 35% του εισοδήματός τους, πάρτε 200 ευρώ και χαρείτε, πάρτε και δοξάστε με, δεν παθαίνω σοκ εγώ με εκθέσεις σοκ, είμαι θηρίο ατάραχο, είμαι ο αήθης Αργύρης Ντινόπουλος στα πάνελ, ο καμερομανής Γεωργιάδης βαρκάρης στον Αχέροντα,
είμαι εγώ που σου βγάζω τη γλώσσα που δεν μου κόβεις, είμαι η αλητεία που ανέχεσαι, είμαι η Υβρις με τ’ όνομα! Είμαι η μούσα του κ. Μητσοτάκη που απολύει ανθρώπους σαν να φτύνει σπόρια καρπουζιού απ’ το στόμα του, είμαι η πολιτική υπόσταση του κ. Στουρνάρα απέναντι στους τρεις γκαουλάιτερ της Τρόικας – είμαι εγώ και άμα λάχει σου κάνω την Ακρόπολη χωματερή, σου τρώω το Ελληνικό, και σου κάνω το μυαλό τυρί με τα δελτία των οκτώ.
Τα κάνω όλα και τα πληρώνεις όλα! Σε σκίζω και σε λέω και μίζερο!
Μίζερε!
Αλλά ξέρεις τι με διασκεδάζει πιο πολύ, μικρέ μου λαϊκιστή; Οτι τα ξέρεις όλα αυτά κι όμως δεν με μαδάς! Οτι κυκλοφορώ με τα πλουμιστά μου τα φτερά, τα νύχια μου κόκκινα βαμμένα (απ’ το αίμα σου, βρε χαζούλικο), νόμιμη και ασφαλής μέσα στους δρόμους και τις ρούγες, εγώ η Υβρις, ένας γρύπας σε καμπαρέ φρικτό, μιαρός και καταραμένος, όλος δικός σου, βρε ζουζουνάκι -δες πώς σπαράζει με μαύρο δάκρυ η Μισέλ στα πάνελ για όσα σου έχουμε κάνει- αυτό είμαι! μια κλαίουσα βεβαιότης πολύ ευχαριστημένη με τον εαυτόν της, «έχω τιμή μου το κακό, χαίρομαι να μαυλίζω». Κι άκου με να σου πω
κι ένα τελευταίο: και που σου μιλώ, βαριέμαι. Είμαι η Υβρις και με λούζεσαι, τα υπόλοιπα περισσεύουν…

………………………………………………………………………………..

Κάνε τώρα λίγο στην άκρη να καθίσω μαζί σου στον καναπέ. Πάρε με αγκαλιά. Τι θέλεις να δούμε απόψε, γλυκέ μου;..

Posted in: πολιτική